Wil je de nieuwste OnePlus-smartphone maar vind je de OnePlus 7 Pro te duur? De OnePlus 7 is een minder prijzig alternatief, en doet veel denken aan de OnePlus 6T van vorig jaar. In deze OnePlus 7 review leggen we het toestel langs de meetlat en vergelijken we hem met de concurrentie.

De smartphones van OnePlus stonden jarenlang bekend om hun uitstekende prijs-kwaliteitsverhouding. Ze deden weinig onder voor de topmodellen van bijvoorbeeld Samsung en Apple, maar waren honderden euro’s goedkoper. OnePlus beweegt zich echter steeds meer naar de bovenkant van de markt, en lanceerde dit voorjaar voor het eerst twee toestellen. De meeste aandacht gaat uit naar de innoverende OnePlus 7 Pro, die verkrijgbaar is vanaf 709 euro. Hiermee is hij even duur als de Samsung Galaxy S10, iPhone XR en Huawei P30 Pro.

OnePlus 7 prijs

De OnePlus 7 is met een startprijs van 559 euro een regelrechte concurrent voor de Samsung Galaxy S10e, iPhone 8, Huawei P30 en Nokia 9 PureView. Hij heeft bovendien dezelfde prijs gekregen als zijn voorganger, de OnePlus 6T die in november verscheen.

Ontwerp: is dit de OnePlus 6T?

OnePlus heeft bij de ontwikkeling van de OnePlus 7 de 6T als basis genomen. Er is opnieuw gekozen voor een glazen behuizing met een usb-c-aansluiting en (helaas) zonder 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Het scherm is weer 6,41 inch groot en beslaat bijna de hele voorzijde, met bovenin een smalle inkeping voor de selfiecamera. De OnePlus 7 is zelfs praktisch even groot en zwaar als zijn voorganger, dus van een vernieuwend ontwerp is geen sprake.

©PXimport

Dat kun je jammer vinden, maar op de buitenkant valt weinig aan te merken. De smartphone ziet er fraai uit, voelt solide aan en ligt prettig in de hand. Het voornaamste nadeel is voor mij de achterkant, die erg glad en een ware vingerafdrukmagneet is. Het is daarom geen verrassing dat OnePlus een plastic hoesje meelevert. Als je die gebruikt, heb je ook geen last meer van de camerabult op de achterkant. Zonder hoesje steekt de camera namelijk flink uit, wat de kans op krassen vergroot. En ligt het toestel op een platte ondergrond, dan wiebelt hij als je typt.

©PXimport

Stereospeakers

Wie denkt dat de OnePlus 7 een regelrechte kopie is van de 6T, heeft het mis. OnePlus heeft de ledflitser achterop nu in de cameramodule verwerkt en het toestel voorzien van stereospeakers. Dit zie je bijvoorbeeld terug in de bredere speakergrill boven de scherminkeping. De speakers leveren beter geluid dan de OnePlus 6(T) en zijn prima geschikt voor een videootje of muziek. De kwaliteit is vergelijkbaar met de Samsung Galaxy S10, die ook stereospeakers heeft. Zoals bij alle smartphones geldt dat als je echt goede audio wilt, je het beste een losse speaker of headset kunt aansluiten.

©PXimport

Schermkwaliteit

Het scherm van de OnePlus 7 lijkt identiek aan dat van de 6T. De grootte is met 6,41 inch gelijk gebleven, waardoor het lastig is om het toestel met één hand te bedienen. Het forse display leent zich wel uitstekend voor het bekijken van foto’s en films en het spelen van games. Ook onveranderd is het oled-paneel, dat fraaie kleuren en een groot contrast levert. Oled is bovendien energiezuiniger dan lcd, een schermtype dat je vooral vindt op goedkopere smartphones. Tenslotte de resolutie: ook die is 2340 bij 1080 pixels even hoog als op de OnePlus 6T. Het beeld oogt scherp genoeg. Enkel wanneer je heel dicht op het display zit, kun je individuele pixels onderscheiden. Bij normaal gebruik merk je hier niets van.

Al met al is het scherm een plezier om naar te kijken, ook op een zonnige dag. De maximale helderheid is namelijk dik in orde. Dit geldt ook voor de kijkhoeken.

©PXimport

Onder het scherm van de OnePlus 7 zit een optische vingerafdrukscanner. Door je vinger op de aangewezen plaats op het display te leggen, ontgrendelt je toestel. De OnePlus 6T heeft ook zo’n scanner, maar daar zijn we niet erg tevreden over. De scanner werkt regelmatig niet en is minder snel dan een traditionele scanner op de achterkant van een smartphone. Dit horen we ook van gebruikers.

De fabrikant heeft die kritiek begrepen en verbeteringen doorgevoerd. De OnePlus 7 heeft een grotere scanner, waardoor hij veel nauwkeuriger is en je vinger bijna altijd direct herkent. Bovendien is de scanner aanzienlijk sneller dan die van de 6T én van alle andere toestellen met een vingerafdrukscanner onder het display, inclusief de Huawei P30 (Pro) en Samsung Galaxy S10. Voor mijn gevoel is de scanner praktisch even goed en snel als een ‘normale’ scanner, en dat verdient een compliment.

Razendsnelle smartphone

De OnePlus 7 draait op de nieuwste en snelste Qualcomm-processor, de 855. Die vind je ook in veel duurdere smartphones als de OnePlus 7 Pro, Sony Xperia 1 en Oppo Reno 10x Zoom. Het is fijn dat de scherp geprijsde OnePlus 7 de beste processor gebruikt, maar uniek is het niet. De Asus Zenfone 6 en Xiaomi Mi 9 hebben dezelfde chip en zijn nog tientallen euro’s goedkoper.

De Snapdragon 855 levert – zoals verwacht – uitstekende prestaties. De OnePlus 7 start apps en games razendsnel op, laadt websites in een oogwenk en wisselt binnen no-time tussen recent gebruikte programma’s. De ruime hoeveelheid werkgeheugen helpt hier ook bij. De goedkoopste OnePlus 7-versie heeft 6GB werkgeheugen, de duurdere liefst 8GB. Ik testte de 8GB-uitvoering, die voorzien is van 256GB interne opslagruimte. De instapversie heeft 128GB. Dat zal voor de meeste gebruikers genoeg zijn. Let er wel op dat de OnePlus 7 geen micro-sd-slot heeft. Je kunt het geheugen dus niet vergroten en bent aangewezen op online opslagdiensten als Google Foto’s en Dropbox.

©PXimport

Prettig is de dual-sim-ondersteuning, wat betekent dat je twee simkaarten tegelijk kunt gebruiken. Het toestel is uiteraard ook voorzien van features als bluetooth 5.0 en een nfc-chip, zodat je in de winkel contactloos kunt betalen met je bankieren-app. 5G-ondersteuning ontbreekt, wat logisch is omdat Nederland pas op zijn vroegst in 2020 een 5G-netwerk krijgt.

Een interessante vernieuwing is de keuze voor UFS 3.0-opslaggeheugen. Dit nieuwste type opslaggeheugen ondersteunt hogere lees- en schrijfsnelheden dan het UFS 2.1-geheugen dat in alle andere smartphones zit en is ook energiezuiniger. De OnePlus 7 en 7 Pro zijn de eerste toestellen met UFS 3.0. Je profiteert hier vooral van bij het openen en overzetten van (grote) media. In andere gevallen is het verschil met UFS 2.1 minimaal, maar UFS 3.0 maakt de smartphone wel meer toekomstbestendig.

Accuduur

Over de accu valt minder spannends te melden. Net als zijn voorganger heeft de OnePlus 7 een 3700 mAh accu die niet verwisselbaar is. Omdat de 6T en 7 vrijwel hetzelfde scherm hebben, is het niet verrassend dat de accuduur weinig afwijkt. De 7 haalt moeiteloos het einde van de dag en lijkt het bij intensief gebruik iets beter te doen dan de 6T. Dit zal mede te danken zijn aan de energiezuinigere processor. Ga ervan uit dat je de OnePlus 7 één tot anderhalve dag kunt gebruiken voordat je een oplader moet pakken.

Ook die oplader komt bekend voor. De 20W-lader met usb-c-aansluiting krijg je namelijk ook bij de 6T. Geen vooruitgang dus en dat is jammer omdat de OnePlus 7 Pro geleverd wordt met een snellere 30W-lader.

De 20W-lader is in lijn met de concurrentie. De Xiaomi Mi 9 en Asus Zenfone 6 laden bijvoorbeeld met 18W, en de Samsung Galaxy S10e komt met een 15W-lader. De OnePlus 7 gaat binnen een half uur van 0 naar zo’n 50 procent en dat is rap genoeg.

©PXimport

Waarom geen draadloos opladen?

Draadloos opladen ontbreekt, volgens OnePlus omdat de techniek nog niet zo snel is als bekabeld opladen. Dat klopt niet: de Xiaomi Mi 9 laadt draadloos met 20W, dus even snel als de OnePlus 7 via een stekker. Ik vermoed dat de fabrikant de ondersteuning achterwege laat om de prijs van de smartphone niet verder op te drijven. In deze prijsklasse is draadloos laden nog geen standaardfeature, maar op een toptoestel als de OnePlus 7 is het toch een gemis. De duurdere OnePlus 7 Pro kan overigens ook niet draadloos opladen.

Twee camera's achterop

De OnePlus 7 is voorzien van een dubbele camera. Het gaat om een primaire 48 megapixel sensor en een 5 megapixel dieptelens. Een teleurstellende combinatie, want anno 2019 is een aparte dieptelens helemaal niet meer nodig om mooie portretfoto’s te maken. iPhones, de Google Pixels en meer toestellen laten zien dat een goede primaire lens en slimme software ook toereikend zijn.

Naar onze mening had OnePlus beter voor een zoomlens (zoals op de OnePlus 6 en 6T) of groothoekcamera kunnen kiezen. Dat hadden we nuttiger gevonden en is in deze prijsklasse niet onmogelijk. De grote concurrenten, de Asus Zenfone 6 en Xiaomi Mi 9, hebben dezelfde primaire camera als de OnePlus 7. De Zenfone voegt hier een groothoeklens aan toe, terwijl de Mi 9 zowel een groothoek- als een zoomcamera heeft.

Hoewel de portretfoto’s van de OnePlus 7 inderdaad fraai zijn, vinden we ze niet beter dan die van een Pixel of iPhone.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De primaire Sony IMX586-sensor gebruikt een zogeheten quad-bayer-techniek om de beeldinformatie van 48 megapixels samen te persen tot een 12 megapixel foto. Dit moet tot betere plaatjes leiden. De betreffende sensor zit in bijna alle topsmartphones van dit moment, van de Xiaomi Mi 9 en de Zenfone 6 tot de Oppo Reno en de OnePlus 7 Pro. Zoals verwacht schiet de camera overdag erg goede foto’s, met veel detail en levendige kleuren.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

In het donker valt de beeldkwaliteit wat tegen, iets dat we ook merkten bij andere toestellen met deze sensor. De plaatjes zijn prima voor social media, maar halen het niet bij de Galaxy S10, Pixel 3 of Huawei P30 Pro. De foto’s van de OnePlus 7 ogen minder scherp en soms zijn delen van de afbeelding, bijvoorbeeld een stoep of grasstrook, wazig. De camera heeft bovendien moeite met felle lichtbronnen als autolampen of een lantaarnpaal. De speciale nachtmodus (Nightscape) levert iets betere plaatjes op, maar we hadden er meer van verwacht. Hopelijk kan OnePlus zijn nachtmodus verbeteren via software-updates.

De selfiecamera (16 megapixel) maakt prima foto’s en filmpjes. Beelden ogen realistisch, scherp genoeg en het scherm licht subtiel op als je een selfie maakt in een donkere omgeving. Handig.

Software

De OnePlus 7 draait op Android 9.0 (Pie) met de OxygenOS-schil van OnePlus. Daar zijn we heel tevreden over, want deze schil wijkt weinig af van stock-Android. Visueel merk je nauwelijks verschil met een Android One-toestel en OnePlus levert slechts een paar (niet-storende) apps mee. Enig minpuntje op dit vlak is de Netflix-app, die je niet kunt verwijderen als je de dienst niet gebruikt.

Verder onderscheidt OxygenOS zich vooral met zijn handige features. Zo kun je een paar apps of snelkoppelingen starten via de vingerafdrukscanner. Als je het toestel ontgrendelt en je vinger op de scannerplek houdt, krijg je je favoriete apps in beeld. Het is even wennen, maar daarna mis je het op andere smartphones. Ook prettig zijn de ingebouwde nachtmodus en de vele opties om de software visueel en qua functies naar eigen wens aan te passen.

Er is slechts één feature die ik echt mis en dat is een eenhandige modus. Op toestellen van onder meer Huawei en Samsung kun je middels een veeggebaar het scherm verkleinen. Handig als je het toestel even met één hand moet bedienen en anders niet in een bovenhoek komt. Stiekem hoop ik dat OnePlus deze feature later nog toevoegt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De OxygenOS-schil wordt actief doorontwikkeld. Kort na de release van de OnePlus 7 kreeg het toestel al een update die volgens de fabrikant diverse verbeteringen doorvoert, onder meer in de camera en de vingerafdrukscanner.

Goed updatebeleid

OnePlus heeft een duidelijk en goed updatebeleid. De 7 krijgt twee jaar lang Android-updates, wat zal neerkomen op twee of drie versie-updates. De eerste is Android 10.0 (Q), dat in het najaar uitkomt. Volgend jaar wordt Android 11 verwacht. OnePlus heeft sommige oudere toestellen drie grote updates gegeven, dus wellicht krijgt de 7 ook nog Android 12.

De fabrikant garandeert drie jaar regelmatige beveiligingsupdates. Dat is langer dan gebruikelijk en even lang als Google zijn Pixel-toestellen ondersteunt.

©PXimport

Conclusie: OnePlus 7 kopen?

De OnePlus 7 (vanaf 559 euro) is liefst 150 euro goedkoper dan de OnePlus 7 Pro (vanaf 709 euro). Het prijsverschil uit zich op allerlei vlakken, waaronder het scherm en de camera. Wie de beste OnePlus-smartphone wilt, moet echt voor de Pro-versie gaan. Vind je die te duur, dan is de 7 een prima alternatief. Het toestel heeft een degelijk ontwerp, fraai scherm en gebruikt bijna dezelfde, uitstekende hardware. De identieke OxygenOS-software is prettig in gebruik en wordt jarenlang geüpdatet. De accuduur van de OnePlus 7 is ook prima, al is het jammer dat draadloos opladen ontbreekt. Het gebrek aan een IP-certificering en micro-sd-slot zijn ook aandachtspunten. We vinden vooral de beperkte camerafunctionaliteiten jammer. In deze prijsklasse zijn er smartphones te koop met een groothoeklens en/of een zoomcamera, zaken die ontbreken op de OnePlus 7. Al met al is het toestel een goede koop, maar niet per sé de beste. Dat zal vooral van je wensen afhangen.

De grootste concurrent is Xiaomi, dat de uitstekende Mi 9 aanbiedt. De smartphone is op veel vlakken vergelijkbaar met de OnePlus 7, maar heeft drie camera’s achterop en kan draadloos laden. De grootste troef is echter de prijs: je koopt de Mi 9 (review) al vanaf 399 euro.

Asus biedt met de Zenfone 6 (vanaf 499 euro) ook een interessant alternatief aan. De smartphone heeft een klapcamera camera inclusief groothoeklens, draait op vergelijkbare software, heeft wel een 3,5 mm-aansluiting en gaat twee dagen mee op een acculading. Op moment van schrijven is het toestel echter nog niet te koop. Lees hier onze Asus Zenfone 6 review.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.