De OnePlus 7 Pro laat het ‘hetzelfde voor de helft van de prijs-motto’ waar het bedrijf groot mee is geworden definitief varen. OnePlus trekt alles uit de kast om de beste smartphone te maken, maar kan de OnePlus 7 Pro ook op prijs concurreren met Samsung, Apple en Huawei?

De OnePlus 7-serie bestaat uit de gewone OnePlus 7 en deze Pro-uitvoering. 829 euro kost de duurste variant van de OnePlus 7 Pro. Die prijs is even slikken, vooral als je de eerste generaties OnePlus-smartphones kent. Deze gingen voor minder dan de helft van de prijs over de toonbank. Die dagen van goede deals liggen definitief achter ons. OnePlus gaat nu direct de concurrentie aan met de duurste topsmartphonemakers met de OnePlus 7 Pro. Daarvoor moet OnePlus positief opvallen, en dat doet het ook. Met het scherm, de pop-upcamera, de prestaties, het ontwerp en de software. Toch kunnen er nog altijd vraagtekens gezet worden bij sommige gemaakte keuzes, maar daar kom ik zo op terug.

Vloeiend beeld

Want allereerst het beeldscherm. Want, dat is werkelijk genieten. Het beeldscherm heeft een verversingssnelheid van 90hz, waardoor beeld een stuk vloeiender loopt. Al eerder schreef bij de Razer Phone 2 dat alle topsmartphones een hogere verversingssnelheid zouden moeten hebben, ongeacht waar je je smartphone voor gebruikt. Hoewel de eerder genoemde Razer Phone 2 een verversingssnelheid van zelfs 120hz heeft, is de OnePlus 7 Pro de eerste smartphone met een hoge verversingssnelheid in een oledpaneel op een smartphone. Naast dat het beeld dus vloeiend loopt, is de beeldkwaliteit ook erg indrukwekkend: de weergavekwaliteit voldoet aan de HDR-standaarden en ook de helderheid is prima voor zonnige dagen.

De resolutie is ook hoog, 3120 bij 1440. Desgewenst kun je deze naar beneden afstellen tot een 1080p (Full-HD resolutie). Niet alleen is dat beter voor je batterij, maar in praktijk merk je ook geen verschil op een smartphonescherm.

Dat beeldscherm is mede dankzij het formaat een genot om naar te kijken. Dat schermformaat is wel kolossaal te noemen: 6,7 inch (17 centimeter) met een beeldverhouding van 19,5 bij 9. De smartphone is daardoor wel fors. Indrukwekkend is wel dat OnePlus de gehele voorzijde van het toestel heeft kunnen gebruiken voor het scherm: er is geen scherminkeping en door de afgebogen randen aan de zijkant heb je daar helemaal geen schermranden. Er zijn alleen dunne randen aan de boven- en onderzijde van de OnePlus 7 Pro.

©PXimport

©PXimport

OnePlus 7 Pro design

Omdat de volledige voorzijde van de OnePlus 7 Pro uit scherm bestaat, ziet dat er prachtig uit. De achterkant mag er ook wezen, vooral de blauwe matglazen uitvoering die wij te testen kregen. De keuze voor een glazen behuizing is me echter wat vreemd: het maakt het toestel fragiel en gevoelig voor vingerafdrukken, maar maakt wel draadloos opladen mogelijk. Maar draadloos opladen? Dat ontbreekt nog altijd.

Aan de achterkant is geen vingerafdrukscanner geplaatst, deze zit net als de OnePlus 6T achter het scherm verwerkt. Bij de OnePlus 6T werkte dat nog ondermaats. De OnePlus 7 Pro heeft gelukkig een betere vingerafdrukscanner, wellicht omdat het afleesgebied van de scanner achter het scherm groter is. Hierdoor zijn de nauwkeurigheid en snelheid in orde. Maar nog altijd niet zo goed als een fysieke scanner, die je bij andere OnePlus-smartphones aan de achterzijde of onder het scherm aantreft.

©PXimport

Pop-up camera

De ontwerpers van de OnePlus 7 Pro hebben een flinke klus gehad aan het toestel, want ondanks dat je het niet ziet, zijn er twee Dolby Atmos-speakers op het toestel geplaatst voor stereogeluid. Opvallender is echter de pop-upcamera die uit de bovenzijde steekt. Het is zeker een fraai stukje techniek en je zal er de blits mee maken op feestjes. Bovendien schiet hij prima selfies en zul je zonder vertraging gezichtsontgrendeling kunnen gebruiken. Slim is ook dat er een valdetectie ingebouwd zit, waardoor de camera al teruggetrokken is voordat de smartphone de grond raakt.

Maar een pop-upcamera brengt wel enkele kanttekeningen met zich mee: allereerst, het slijt. OnePlus claimt dat de camera honderduizenden keren op-en-neer kan gaan. Maar dat zijn tests en niet in dagelijks gebruik. Een dagje strand of een dagje klussen kan nare gevolgen hebben voor de mechaniek. Zand of fijnstof in de mechaniek kan voor extra slijtage zorgen. Ook maakt het je smartphone extra kwetsbaar voor water, vooral op de langere termijn. De OnePlus 7 Pro beschikt niet over een IP67 waterdichtheidsrating. Dat heeft het bedrijf gedaan uit kostenbesparing. Ondanks dat alles wel degelijk netjes gesealed is en er filmpjes zijn van de OnePlus 7 Pro onder water, zou ik geen enkel risico nemen en ervan uitgaan dat het toestel niet waterdicht is. De pop-upcamera is een extra kwetsbaarheid, en je hebt geen enkele garantie om op terug te vallen.

OnePlus 7 Pro prestaties

Naast de beeldkwaliteit van de OnePlus 7 Pro, sta ik versteld van de prestaties. Dit toestel is snel. Razendsnel. In praktijk én in de benchmarks. Dat is niet gek ook, want niet alleen beschikt het toestel over de snelste Snapdragon-processor, ook is de opslagsnelheid van het geheugen opgevoerd (UFS 3.0) en is er overdreven veel werkgeheugen: 8 of 12GB. In praktijk zul je merken dat je apps altijd uit de recente apps-lijst kunt oproepen, zonder dat de app opnieuw moet laden. Zelfs al heb je de app meer dan een week niet gebruikt. Overkill? Wellicht. Maar fijn is het wel.

Molensteen op de accu

Naast de snelle chips is de accu op papier ook redelijk groot: 4.000 mAh. Toch valt de accuduur me wat tegen. Die is maximaal een dag, en valt tot anderhalve dag op te rekken als je de beeldresolutie op Full-HD zet. Je raadt het waarschijnlijk al: dat scherm, hoe indrukwekkend de beeldkwaliteit ook is, drukt zwaar op de accu. Dat is jammer, want veel nieuwe smartphones zetten in op een betere accuduur. Ook met het oog op accu-slijtage, is dat geen overbodige luxe.

De accuduur valt dus wat tegen en draadloos laden ontbreekt dus ook. Maar zoals je gewend bent van OnePlus wordt deze pijn wel redelijk verzacht door de bijgeleverde snellader, die wederom voorop loopt qua laadsnelheid. Binnen een kwartier heb je al ruim genoeg voor de komende uren.

OxygenOS: Android op z'n best

OnePlus staat goed te boek als het op software aan komt. Niet alleen is de Oxygen-skin een verrijking voor Android, ook is OnePlus relatief goed in het snel uitrollen van updates en redelijk lang ondersteunen van zijn smartphones. Daarmee is het een voorbeeld voor veel andere Androidfabrikanten zoals Huawei en Oppo, die vaak rommelige Androidskins leveren, vol bloatware. Zonder dat er verantwoordelijkheid genomen wordt voor goede ondersteuning.

Oxygen OS kent wel enkele toevoegingen, zo kun je veel naar wens aanpassen, maar is er ook bijvoorbeeld een gaming modus en sinds kort de zen-modus, die je moet motiveren je telefoon ook even weg te leggen. Wat mijn betreft geen aanvullingen. Maar in de weg zit het ook niet.

De software, het scherm, de stereospeakers, de prestaties… Je kunt je wel indenken dat de OnePlus 7 Pro de ultieme smartphone is om video op te kijken en op te gamen. Helaas voor de gamers is het ontbreken van een 3,5 mm jack een enorm gemis. Je zal hoe dan ook moeten settelen. Wie geen Bluetooth-lag, extra accubelasting of de beste geluidskwaliteit zoekt, moet de bedrade headset met een dongel aansluiten (die niet eens in de doos zit) en kan niet laden en spelen tegelijk… Of je valt iedereen in je omgeving lastig met game-geluiden via de stereospeakers.

Een ander minpuntje in de praktijkervaring was dat ik zo nu en dan last had van 'ghost touches', kortom, het toestel dacht zo nu en dan dat ik het scherm aanraakte terwijl dat niet het geval was. Hopelijk weet OnePlus dit met een update op te lossen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

OnePlus 7 Pro camera

Voor wat betreft de camera’s is OnePlus chronisch met een inhaalrace bezig. De ontwikkelingen bij Apple, Samsung en met name Huawei gaan zo snel, dat het lastig bij te benen is. Maar dat viel voor lief te nemen, omdat OnePlus zich altijd in een lagere prijsklasse bevond. Maar nu de OnePlus 7 Pro zich in dezelfde prijsklasse waant, gaat dat niet meer. OnePlus heeft een flinke stap gemaakt met zijn camera. De hoofdlens is een Sony IMX586, een lens die we ook op andere smartphones (zoals de Honor View 20) terugvinden. Deze levert prima foto’s af, scherp, helder kleurrijk. Daarnaast zijn er een telelens en een groothoeklens geplaatst, zodat je in- en uit kunt zoomen. Dat is een zeer prettig aanvulling.

Hoewel de camera’s goed presteren en met de twee andere lenzen veel mogelijkheden biedt, loopt OnePlus nog altijd achter op cameragebied. Vooral vergeleken met de P30 Pro, die met zijn nachtmodus en zoomlens eigenlijk iedere smartphonemaker op grote afstand. Maar ook de Galaxy S10+ en nieuwste iPhones maken betere foto’s, vooral in moeilijke lichtomstandigheden. Maar dat gezegd hebbende, de camera is ten opzichte van de OnePlus 6T er flink op vooruitgegaan en de groothoeklens is een fijne toevoeging.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De drie zoomniveau's van de OnePlus 7 Pro-camera: groothoek, normaal en telelens.

Alternatieven voor de OnePlus 7 Pro

Waarom een breekbaar glazen ontwerp, als draadloos opladen genegeerd wordt? Waarom opscheppen over het ontbreken van een IP67-waterdichtheidsrating om kosten te besparen, terwijl er wel geld wordt neergelegd voor een Dolby Atmos-certificering? Waarom biedt je gamers en videokijkers wel de beste beeld-ervaring, maar laat je de best mogelijke audio-ervaring tekortschieten door het zelfzuchtig weghalen van een koptelefoonpoort? Het zijn allemaal van die suffe beslissingen, waardoor het verhaal van de OnePlus 7 Pro verwarrend is. Voor wie is de smartphone precies bedoeld?

De grootste verwarring wordt eigenlijk eigenlijk nog veroorzaakt door de prijs. OnePlus is groot geworden als budgetmerk, maar wie OnePlus motto’s Never Settle en Flagship Killer hoog in het vaandel heeft staan moet gaan shoppen bij andere merken. De Motorola One Vision (300 euro), Google Pixel 3A (400 euro), Xiaomi Mi 9 (449 euro) en de Asus Zenfone 6 zijn allemaal wel kwalitatief minder indrukwekkende smartphones, ze bieden wél heel veel meer waar voor hun geld. En daarmee valt de smartphone samen te vatten. De OnePlus 7 Pro is geen goede deal, wel een goede smartphone. Maar of je de bestaande OnePlus-gebruikers ermee over de streep trekt? Die zullen wellicht eerder geneigd zijn een van de net genoemde smartphones te kiezen.

Het is niet eerlijk om de OnePlus 7 Pro te vergelijken met de budgettoppers van nu. Je moet het toestel vergelijken met de toptoestellen van nu. Elk van deze toptoestellen springt er op een eigen manier uit: de Huawei P30 Pro met zijn camera, de iPhone Xs met zijn gebruiksvriendelijkheid, de Galaxy S10+ is de meest complete smartphone. En de OnePlus 7 Pro? Die springt er met name uit door zijn sublieme beeldscherm, maar ook de Oxygen OS-softwareschil verdient een eervolle vermelding.

Wat echter niet werkt voor de OnePlus 7 Pro is dat de prijzen van de Huawei P30 Pro en Samsung Galaxy S10+ hard dalen, zoals dat met de toptoestellen van vorig jaar ook het geval was. Hierdoor zullen deze smartphones binnenkort goedkoper worden dan de OnePlus 7 Pro en wél als goede deal verkrijgbaar zijn.

Conclusie

De OnePlus 7 Pro is een van de beste smartphones van het jaar. Wie waarde hecht aan goede software en ondersteuning, razendsnelle specificaties en het allermooiste scherm, is het beste af met de OnePlus 7 Pro. Toch is dit niet de beste smartphone voor iedereen, uiteraard vanwege de prijs en het formaat, maar ook omdat je in dezelfde prijsklasse betere smartphone-camera’s vindt en de beste media- en game-ervaring incompleet is zonder 3,5 mm jack.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.