Samsung heeft met de Galaxy S9+ een reputatie hoog te houden als het op smartphones aankomt. De voorgangers maakte indruk met vooral het ontwerp, scherm en de camera. Maar met de Samsung Galaxy S9+ lijkt er weinig te zijn veranderd, is het genoeg om de reputatie te behouden?

De staat van smartphones in het duurste prijssegment is treurig te noemen. Android-fabrikanten kopiëren nog altijd slaafs het voorbeeld van Apple, en het voorbeeld dat gesteld wordt is vaak zelfs in het nadeel van de gebruiker. De prijzen stijgen enorm, innovatie stagneert, een basale koptelefoonpoort ontbreekt, accucapaciteit schiet tekort en gimmicks als een notch worden nagemaakt. Gek genoeg lijken de compleetste smartphones momenteel in het middensegment te worden aangeboden. Samsung zwemt nog enigszins tegen de stroom in, door met de S9+ zoals gebruikelijk zoveel mogelijk te bieden. Misschien iets teveel zelfs. Maar helaas ook voor een prijs die steeds hoger wordt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Compleet

Zo biedt de Galaxy S9+ ruimte voor een geheugenkaart of tweede simkaart, koptelefoonpoort met ondersteuning voor hoge audioresolutie, een goede dubbele camera, een prachtig scherm dat gebogen afloopt, een krachtige processor, vingerafdrukscanner, stereo speakertjes en opladen kan draadloos of supersnel met de quickcharger. Dit zit verwerkt in een fraaie, waterdichte behuizing waarvan bijna de gehele voorkant uit beeldscherm bestaat.

Zelfs de inhoud van de verpakking is opvallend compleet, naast het toestel en de oplaadkabel en -adapter vind je ook prima AKG-oordopjes en een usb-c naar micro-usb adapter in het doosje, zodat je je oude oplader desgewenst ook kunt blijven gebruiken.

Ook op softwaregebied probeert Samsung met de Galaxy S9+ zo compleet mogelijk te zijn. Met bijvoorbeeld ontgrendeling via gezichtsherkenning, de Bixby-assistent, een kopie van Apple’s animoji (AR Emoji genaamd), de mogelijkheid video’s in slowmotion op te nemen, een fraaie (herkenbare) Android-skin en veel voorgeïnstalleerde apps en functies. Dit verwerkt Samsung allemaal in een heftig aangepaste versie van de nieuwste Androidversie: Android 8 (Oreo).

Sommige onderdelen zijn behoorlijk overbodig te noemen, Bixby weet nog altijd zijn onmisbaarheid niet te bewijzen, een hartslagmeter (aan de achterkant van de smartphone) heeft nul toegevoegde waarde, de AR Emoji zijn knullig, het toestel zit bomvol dubbele app’s (twee browsers, applicatiewinkels, gezondheidsapps, en meer) en bovendien wordt de S9+ door McAfee en Microsoft misbruikt om (vaak overbodige) diensten op te dringen. Helaas is dit niet heel erg verrassend, je kiest in praktijk wat je graag gebruikt en laat de overbodige zaken links liggen. Door al deze ingebouwde functies en diensten is het instellingenmenu onoverzichtelijk geworden.

©PXimport

Galaxy S8

Ondanks dat de Galaxy S9+ veel te bieden heeft, is de aankoop lastig te verantwoorden. De verschillen met de Galaxy S8+ zijn minimaal. De toestellen ogen bijna identiek en in gebruik merk je weinig snelheidsverschil. Een Galaxy S8+ kost je zo’n 650 euro. Dat spaart zo’n 300 euro uit. Dat is veel geld voor de extraatjes die de S9+ biedt, zoals een betere plaatsing van de vingerafdrukscanner, dubbele camera en kleine verbeteringen in het scherm en specificaties.

Indrukwekkend

Wie echter liever de beste Galaxy-smartphone en langere update-ondersteuning verkiest , komt uit bij de Galaxy S9+. Net als z’n voorgangers is het toptoestel van Samsung absoluut geen verkeerde keuze. Het scherm bijvoorbeeld is wederom om je vingers bij af te likken. Het is bewonderenswaardig dat Samsung in een behuizing van acceptabele grootte zo’n enorm scherm heeft weten te plaatsen. Hiervoor is een alternatieve beeldverhouding van 18,5 bij 9 gebruikt en rond aflopende randen, zodat het net lijkt alsof er geen randen aan de zijkant van het toestel zitten. Het schermdiagonaal is daardoor 6,2 inch, omgerekend 15,8 centimeter.

Kwalitatief is het scherm indrukwekkend. Het beeld is scherp, dankzij een resolutie van 2960 bij 1440. De kleurweergave en helderheid zijn ook uiterst goed. Het is een genot om foto’s en video’s te bekijken op dit scherm. De kleuren zijn wel wat overdreven en daardoor niet altijd natuurgetrouw. Maar wel des te indrukwekkender. Overigens kun je hier zelf in de instellingen nog het een en ander in wijzigen. De S9+ heeft een van de mooiste schermen die ik tot dusver op een smartphone gezien heb, alleen het scherm van de iPhone X maakt door zijn helderheid net even wat meer indruk.

©PXimport

©PXimport

Camera

Samsung heeft een reputatie hoog te houden op cameragebied. De Galaxy S7 en de Galaxy S8 werden de afgelopen twee jaar (respectievelijk) door ons uitgeroepen tot beste cameratelefoon. Samsung heeft echter steeds meer moeite om Apple voor te blijven, dat op camera-gebied een comeback maakt.

De camera springt er uit met een nieuwe functie: een aanpasbaar diafragma. Het diafragma van de lens kan mechanisch aangepast worden tussen waardes f/2.4 en f/1.5. Het diafragma bepaalt de lichtinval voor de foto, hoe lager de waarde, hoe beter het toestel in staat is in omgevingen met weinig licht een foto te maken. Door de aanpasbare diafragma heb je in alle omstandigheden de best mogelijke foto, of je nu veel licht in je omgeving hebt, of licht juist schaars is. Als je handmatig schakelt tussen de diafragmawaardes merk je nauwelijks verschil, hiervoor zijn bijvoorbeeld de sluitertijd en overige instellingen ook van belang. Om het optimale uit het aanpasbare diafragma te halen moet je daarom flink aan de knoppen zitten - of de camera op de automatische stand gebruiken. Deze innovatie komt de fotokwaliteit echter wel ten goede.

De Plus-uitvoering van de S9 beschikt over een dubbele camera. Een groothoeklens en een telelens, zodat je door van camera’s te wisselen optisch kunt in- en uitzoomen. Ook kun je er mooie portretten mee maken, door een scherpte-diepte effect toe te passen waarbij de achtergrond onscherp wordt.

De professionele modus biedt bovengemiddeld veel mogelijkheden voor gevorderde fotografen om alles naar wens in te stellen. Welke optie je ook gebruikt: de foto’s zijn zeer indrukwekkend goed. Het detail en dynamisch bereik is goed. Kleuren zijn net als het scherm wat aan de overdreven kant, dat is geen minpunt, maar het valt wel op als je de foto naast die van een iPhone legt, die over het algemeen wat natuurgetrouwer overkomen.

©PXimport

Extraatjes

Een andere functie van de camera is Bixby Vision, waarbij objecten in het camerabeeld worden herkend en meer informatie wordt weergegeven. Dat werkt aardig, en dat is knap. Alleen is het een gimmick. Hetzelfde geldt voor de AR Emoji, een functie die van Apple afgekeken is. Met gezichtsherkenning wordt een cartoon-achtig figuur van je gemaakt dat jouw bewegingen en mimiek overneemt. Het eindresultaat had weinig van weg van me en het nut ervan ontgaat me volkomen. Net als de vele ingebouwde Snapchat-achtige filters die je je selfie kunt geven. Zit je hier echt op te wachten, dan installeer je toch gewoon Snapchat?

Meer onder de indruk ben ik van de slowmotion-opnamefunctie, waarbij video’s vertraagd kunnen worden tot 960 frames per seconde. Na een paar keer oefenen levert het fantastische filmpjes op.

Krachtpatser

De Galaxy S8 was snel en eerlijkgezegd merk ik in praktijk weinig verschil met de S9+. Ook de benchmarks laten weinig grote verschillen zien. Het benadrukt des te meer dat je de S9 meer als een evolutie kunt zien dan een complete vernieuwing. Het toestel beschikt wel over meer werkgeheugen (6GB) en dat verschil merk je als je veel apps open hebt staan of zwaardere apps (zoals games) draait.

De accuduur levert gemixte gevoelens op. Enerzijds is de accuduur in standby prima. Wanneer je het toestel weinig gebruikt doe je rustig anderhalve dag tot twee dagen met een acculading. Zelfs wanneer ik het ‘always on display’ (dat altijd een klokje op het scherm toont) activeerde. Wanneer ik het toestel echter wat vaker gebruikte, ook voor simpele taken als het lezen van mail of het sturen van een whatsappje, was de accuduur al snel een stuk minder indrukwekkend. Soms kostte het moeite om een dag door te komen met een volle accu, de snellader verzacht deze pijn gelukkig een beetje.

Software

Het is bijna kopieer- en plakwerk bij reviews van Samsung-smartphones. De bouw en de onderdelen zijn indrukwekkend. Aan de softwarekant is het behelpen. De S9+ is helaas geen uitzondering. Toegegeven, Samsung heeft er werk van gemaakt om Android en z’n apps mooi weer te geven in een unieke Samsung-stijl. Ook draait de Galaxy S9+ op een recente Androidversie en redelijk actuele beveiligingspatch (januari 2018). Maar ik schreef al over de overdaad aan functies en het instellingenmenu waar geen land mee te bezeilen valt. Dat moet beter.

Bixby heeft een eigen overzicht, dat tevoorschijn komt wanneer je je startscherm naar rechts veegt. Je krijgt een Google Now-achtig overzichtje met weerinformatie, verkeer, agenda, nieuwskoppen en meer. Helaas weet het Google-overzicht me van betere informatie te voorzien. De spraakassistent is wel te gebruiken, mits je er Engels tegen spreekt. In luisteren en goed antwoorden heeft Bixby echter nog een lange ontwikkel-weg te gaan. Positief is wel dat de Bixbyknop aan de linkerzijde van het toestel uit te schakelen valt. Bij de S8 kon dat niet, en een druk op de knop (of het toestel nou standby stond of niet) bracht je altijd direct in het overzicht. Om dol van te worden. Ondanks dat je de knop nu uit kunt zetten, kun je er geen andere functie aan geven, zoals een sluiterknop voor de camera. Dat is wel wat flauw.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

Zoals verwacht is de Galaxy S9+ is de meest complete smartphone die je kunt kopen in de duurste prijscategorie en zonder twijfel de beste Androidsmartphone van het moment. Wederom ben ik erg onder de indruk van met name het scherm, de bouwkwaliteit en de camera. De Galaxy S9+ is met zijn 950 euro alleen heel erg duur. Voor ongeveer de helft van de prijs heb je al een smartphone die nauwelijks onderdoet voor de Galaxy S9+, zoals de OnePlus 5T of Nokia 8. Ook omdat ten opzichte van de Galaxy S8 er maar weinig vooruitgang merkbaar is, valt de meerprijs van 300 euro lastig te verantwoorden.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.