Samsung heeft met de Galaxy S9+ een reputatie hoog te houden als het op smartphones aankomt. De voorgangers maakte indruk met vooral het ontwerp, scherm en de camera. Maar met de Samsung Galaxy S9+ lijkt er weinig te zijn veranderd, is het genoeg om de reputatie te behouden?

De staat van smartphones in het duurste prijssegment is treurig te noemen. Android-fabrikanten kopiëren nog altijd slaafs het voorbeeld van Apple, en het voorbeeld dat gesteld wordt is vaak zelfs in het nadeel van de gebruiker. De prijzen stijgen enorm, innovatie stagneert, een basale koptelefoonpoort ontbreekt, accucapaciteit schiet tekort en gimmicks als een notch worden nagemaakt. Gek genoeg lijken de compleetste smartphones momenteel in het middensegment te worden aangeboden. Samsung zwemt nog enigszins tegen de stroom in, door met de S9+ zoals gebruikelijk zoveel mogelijk te bieden. Misschien iets teveel zelfs. Maar helaas ook voor een prijs die steeds hoger wordt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Compleet

Zo biedt de Galaxy S9+ ruimte voor een geheugenkaart of tweede simkaart, koptelefoonpoort met ondersteuning voor hoge audioresolutie, een goede dubbele camera, een prachtig scherm dat gebogen afloopt, een krachtige processor, vingerafdrukscanner, stereo speakertjes en opladen kan draadloos of supersnel met de quickcharger. Dit zit verwerkt in een fraaie, waterdichte behuizing waarvan bijna de gehele voorkant uit beeldscherm bestaat.

Zelfs de inhoud van de verpakking is opvallend compleet, naast het toestel en de oplaadkabel en -adapter vind je ook prima AKG-oordopjes en een usb-c naar micro-usb adapter in het doosje, zodat je je oude oplader desgewenst ook kunt blijven gebruiken.

Ook op softwaregebied probeert Samsung met de Galaxy S9+ zo compleet mogelijk te zijn. Met bijvoorbeeld ontgrendeling via gezichtsherkenning, de Bixby-assistent, een kopie van Apple’s animoji (AR Emoji genaamd), de mogelijkheid video’s in slowmotion op te nemen, een fraaie (herkenbare) Android-skin en veel voorgeïnstalleerde apps en functies. Dit verwerkt Samsung allemaal in een heftig aangepaste versie van de nieuwste Androidversie: Android 8 (Oreo).

Sommige onderdelen zijn behoorlijk overbodig te noemen, Bixby weet nog altijd zijn onmisbaarheid niet te bewijzen, een hartslagmeter (aan de achterkant van de smartphone) heeft nul toegevoegde waarde, de AR Emoji zijn knullig, het toestel zit bomvol dubbele app’s (twee browsers, applicatiewinkels, gezondheidsapps, en meer) en bovendien wordt de S9+ door McAfee en Microsoft misbruikt om (vaak overbodige) diensten op te dringen. Helaas is dit niet heel erg verrassend, je kiest in praktijk wat je graag gebruikt en laat de overbodige zaken links liggen. Door al deze ingebouwde functies en diensten is het instellingenmenu onoverzichtelijk geworden.

©PXimport

Galaxy S8

Ondanks dat de Galaxy S9+ veel te bieden heeft, is de aankoop lastig te verantwoorden. De verschillen met de Galaxy S8+ zijn minimaal. De toestellen ogen bijna identiek en in gebruik merk je weinig snelheidsverschil. Een Galaxy S8+ kost je zo’n 650 euro. Dat spaart zo’n 300 euro uit. Dat is veel geld voor de extraatjes die de S9+ biedt, zoals een betere plaatsing van de vingerafdrukscanner, dubbele camera en kleine verbeteringen in het scherm en specificaties.

Indrukwekkend

Wie echter liever de beste Galaxy-smartphone en langere update-ondersteuning verkiest , komt uit bij de Galaxy S9+. Net als z’n voorgangers is het toptoestel van Samsung absoluut geen verkeerde keuze. Het scherm bijvoorbeeld is wederom om je vingers bij af te likken. Het is bewonderenswaardig dat Samsung in een behuizing van acceptabele grootte zo’n enorm scherm heeft weten te plaatsen. Hiervoor is een alternatieve beeldverhouding van 18,5 bij 9 gebruikt en rond aflopende randen, zodat het net lijkt alsof er geen randen aan de zijkant van het toestel zitten. Het schermdiagonaal is daardoor 6,2 inch, omgerekend 15,8 centimeter.

Kwalitatief is het scherm indrukwekkend. Het beeld is scherp, dankzij een resolutie van 2960 bij 1440. De kleurweergave en helderheid zijn ook uiterst goed. Het is een genot om foto’s en video’s te bekijken op dit scherm. De kleuren zijn wel wat overdreven en daardoor niet altijd natuurgetrouw. Maar wel des te indrukwekkender. Overigens kun je hier zelf in de instellingen nog het een en ander in wijzigen. De S9+ heeft een van de mooiste schermen die ik tot dusver op een smartphone gezien heb, alleen het scherm van de iPhone X maakt door zijn helderheid net even wat meer indruk.

©PXimport

©PXimport

Camera

Samsung heeft een reputatie hoog te houden op cameragebied. De Galaxy S7 en de Galaxy S8 werden de afgelopen twee jaar (respectievelijk) door ons uitgeroepen tot beste cameratelefoon. Samsung heeft echter steeds meer moeite om Apple voor te blijven, dat op camera-gebied een comeback maakt.

De camera springt er uit met een nieuwe functie: een aanpasbaar diafragma. Het diafragma van de lens kan mechanisch aangepast worden tussen waardes f/2.4 en f/1.5. Het diafragma bepaalt de lichtinval voor de foto, hoe lager de waarde, hoe beter het toestel in staat is in omgevingen met weinig licht een foto te maken. Door de aanpasbare diafragma heb je in alle omstandigheden de best mogelijke foto, of je nu veel licht in je omgeving hebt, of licht juist schaars is. Als je handmatig schakelt tussen de diafragmawaardes merk je nauwelijks verschil, hiervoor zijn bijvoorbeeld de sluitertijd en overige instellingen ook van belang. Om het optimale uit het aanpasbare diafragma te halen moet je daarom flink aan de knoppen zitten - of de camera op de automatische stand gebruiken. Deze innovatie komt de fotokwaliteit echter wel ten goede.

De Plus-uitvoering van de S9 beschikt over een dubbele camera. Een groothoeklens en een telelens, zodat je door van camera’s te wisselen optisch kunt in- en uitzoomen. Ook kun je er mooie portretten mee maken, door een scherpte-diepte effect toe te passen waarbij de achtergrond onscherp wordt.

De professionele modus biedt bovengemiddeld veel mogelijkheden voor gevorderde fotografen om alles naar wens in te stellen. Welke optie je ook gebruikt: de foto’s zijn zeer indrukwekkend goed. Het detail en dynamisch bereik is goed. Kleuren zijn net als het scherm wat aan de overdreven kant, dat is geen minpunt, maar het valt wel op als je de foto naast die van een iPhone legt, die over het algemeen wat natuurgetrouwer overkomen.

©PXimport

Extraatjes

Een andere functie van de camera is Bixby Vision, waarbij objecten in het camerabeeld worden herkend en meer informatie wordt weergegeven. Dat werkt aardig, en dat is knap. Alleen is het een gimmick. Hetzelfde geldt voor de AR Emoji, een functie die van Apple afgekeken is. Met gezichtsherkenning wordt een cartoon-achtig figuur van je gemaakt dat jouw bewegingen en mimiek overneemt. Het eindresultaat had weinig van weg van me en het nut ervan ontgaat me volkomen. Net als de vele ingebouwde Snapchat-achtige filters die je je selfie kunt geven. Zit je hier echt op te wachten, dan installeer je toch gewoon Snapchat?

Meer onder de indruk ben ik van de slowmotion-opnamefunctie, waarbij video’s vertraagd kunnen worden tot 960 frames per seconde. Na een paar keer oefenen levert het fantastische filmpjes op.

Krachtpatser

De Galaxy S8 was snel en eerlijkgezegd merk ik in praktijk weinig verschil met de S9+. Ook de benchmarks laten weinig grote verschillen zien. Het benadrukt des te meer dat je de S9 meer als een evolutie kunt zien dan een complete vernieuwing. Het toestel beschikt wel over meer werkgeheugen (6GB) en dat verschil merk je als je veel apps open hebt staan of zwaardere apps (zoals games) draait.

De accuduur levert gemixte gevoelens op. Enerzijds is de accuduur in standby prima. Wanneer je het toestel weinig gebruikt doe je rustig anderhalve dag tot twee dagen met een acculading. Zelfs wanneer ik het ‘always on display’ (dat altijd een klokje op het scherm toont) activeerde. Wanneer ik het toestel echter wat vaker gebruikte, ook voor simpele taken als het lezen van mail of het sturen van een whatsappje, was de accuduur al snel een stuk minder indrukwekkend. Soms kostte het moeite om een dag door te komen met een volle accu, de snellader verzacht deze pijn gelukkig een beetje.

Software

Het is bijna kopieer- en plakwerk bij reviews van Samsung-smartphones. De bouw en de onderdelen zijn indrukwekkend. Aan de softwarekant is het behelpen. De S9+ is helaas geen uitzondering. Toegegeven, Samsung heeft er werk van gemaakt om Android en z’n apps mooi weer te geven in een unieke Samsung-stijl. Ook draait de Galaxy S9+ op een recente Androidversie en redelijk actuele beveiligingspatch (januari 2018). Maar ik schreef al over de overdaad aan functies en het instellingenmenu waar geen land mee te bezeilen valt. Dat moet beter.

Bixby heeft een eigen overzicht, dat tevoorschijn komt wanneer je je startscherm naar rechts veegt. Je krijgt een Google Now-achtig overzichtje met weerinformatie, verkeer, agenda, nieuwskoppen en meer. Helaas weet het Google-overzicht me van betere informatie te voorzien. De spraakassistent is wel te gebruiken, mits je er Engels tegen spreekt. In luisteren en goed antwoorden heeft Bixby echter nog een lange ontwikkel-weg te gaan. Positief is wel dat de Bixbyknop aan de linkerzijde van het toestel uit te schakelen valt. Bij de S8 kon dat niet, en een druk op de knop (of het toestel nou standby stond of niet) bracht je altijd direct in het overzicht. Om dol van te worden. Ondanks dat je de knop nu uit kunt zetten, kun je er geen andere functie aan geven, zoals een sluiterknop voor de camera. Dat is wel wat flauw.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

Zoals verwacht is de Galaxy S9+ is de meest complete smartphone die je kunt kopen in de duurste prijscategorie en zonder twijfel de beste Androidsmartphone van het moment. Wederom ben ik erg onder de indruk van met name het scherm, de bouwkwaliteit en de camera. De Galaxy S9+ is met zijn 950 euro alleen heel erg duur. Voor ongeveer de helft van de prijs heb je al een smartphone die nauwelijks onderdoet voor de Galaxy S9+, zoals de OnePlus 5T of Nokia 8. Ook omdat ten opzichte van de Galaxy S8 er maar weinig vooruitgang merkbaar is, valt de meerprijs van 300 euro lastig te verantwoorden.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!