Samsung heeft met de Galaxy S9+ een reputatie hoog te houden als het op smartphones aankomt. De voorgangers maakte indruk met vooral het ontwerp, scherm en de camera. Maar met de Samsung Galaxy S9+ lijkt er weinig te zijn veranderd, is het genoeg om de reputatie te behouden?

De staat van smartphones in het duurste prijssegment is treurig te noemen. Android-fabrikanten kopiëren nog altijd slaafs het voorbeeld van Apple, en het voorbeeld dat gesteld wordt is vaak zelfs in het nadeel van de gebruiker. De prijzen stijgen enorm, innovatie stagneert, een basale koptelefoonpoort ontbreekt, accucapaciteit schiet tekort en gimmicks als een notch worden nagemaakt. Gek genoeg lijken de compleetste smartphones momenteel in het middensegment te worden aangeboden. Samsung zwemt nog enigszins tegen de stroom in, door met de S9+ zoals gebruikelijk zoveel mogelijk te bieden. Misschien iets teveel zelfs. Maar helaas ook voor een prijs die steeds hoger wordt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Compleet

Zo biedt de Galaxy S9+ ruimte voor een geheugenkaart of tweede simkaart, koptelefoonpoort met ondersteuning voor hoge audioresolutie, een goede dubbele camera, een prachtig scherm dat gebogen afloopt, een krachtige processor, vingerafdrukscanner, stereo speakertjes en opladen kan draadloos of supersnel met de quickcharger. Dit zit verwerkt in een fraaie, waterdichte behuizing waarvan bijna de gehele voorkant uit beeldscherm bestaat.

Zelfs de inhoud van de verpakking is opvallend compleet, naast het toestel en de oplaadkabel en -adapter vind je ook prima AKG-oordopjes en een usb-c naar micro-usb adapter in het doosje, zodat je je oude oplader desgewenst ook kunt blijven gebruiken.

Ook op softwaregebied probeert Samsung met de Galaxy S9+ zo compleet mogelijk te zijn. Met bijvoorbeeld ontgrendeling via gezichtsherkenning, de Bixby-assistent, een kopie van Apple’s animoji (AR Emoji genaamd), de mogelijkheid video’s in slowmotion op te nemen, een fraaie (herkenbare) Android-skin en veel voorgeïnstalleerde apps en functies. Dit verwerkt Samsung allemaal in een heftig aangepaste versie van de nieuwste Androidversie: Android 8 (Oreo).

Sommige onderdelen zijn behoorlijk overbodig te noemen, Bixby weet nog altijd zijn onmisbaarheid niet te bewijzen, een hartslagmeter (aan de achterkant van de smartphone) heeft nul toegevoegde waarde, de AR Emoji zijn knullig, het toestel zit bomvol dubbele app’s (twee browsers, applicatiewinkels, gezondheidsapps, en meer) en bovendien wordt de S9+ door McAfee en Microsoft misbruikt om (vaak overbodige) diensten op te dringen. Helaas is dit niet heel erg verrassend, je kiest in praktijk wat je graag gebruikt en laat de overbodige zaken links liggen. Door al deze ingebouwde functies en diensten is het instellingenmenu onoverzichtelijk geworden.

©PXimport

Galaxy S8

Ondanks dat de Galaxy S9+ veel te bieden heeft, is de aankoop lastig te verantwoorden. De verschillen met de Galaxy S8+ zijn minimaal. De toestellen ogen bijna identiek en in gebruik merk je weinig snelheidsverschil. Een Galaxy S8+ kost je zo’n 650 euro. Dat spaart zo’n 300 euro uit. Dat is veel geld voor de extraatjes die de S9+ biedt, zoals een betere plaatsing van de vingerafdrukscanner, dubbele camera en kleine verbeteringen in het scherm en specificaties.

Indrukwekkend

Wie echter liever de beste Galaxy-smartphone en langere update-ondersteuning verkiest , komt uit bij de Galaxy S9+. Net als z’n voorgangers is het toptoestel van Samsung absoluut geen verkeerde keuze. Het scherm bijvoorbeeld is wederom om je vingers bij af te likken. Het is bewonderenswaardig dat Samsung in een behuizing van acceptabele grootte zo’n enorm scherm heeft weten te plaatsen. Hiervoor is een alternatieve beeldverhouding van 18,5 bij 9 gebruikt en rond aflopende randen, zodat het net lijkt alsof er geen randen aan de zijkant van het toestel zitten. Het schermdiagonaal is daardoor 6,2 inch, omgerekend 15,8 centimeter.

Kwalitatief is het scherm indrukwekkend. Het beeld is scherp, dankzij een resolutie van 2960 bij 1440. De kleurweergave en helderheid zijn ook uiterst goed. Het is een genot om foto’s en video’s te bekijken op dit scherm. De kleuren zijn wel wat overdreven en daardoor niet altijd natuurgetrouw. Maar wel des te indrukwekkender. Overigens kun je hier zelf in de instellingen nog het een en ander in wijzigen. De S9+ heeft een van de mooiste schermen die ik tot dusver op een smartphone gezien heb, alleen het scherm van de iPhone X maakt door zijn helderheid net even wat meer indruk.

©PXimport

©PXimport

Camera

Samsung heeft een reputatie hoog te houden op cameragebied. De Galaxy S7 en de Galaxy S8 werden de afgelopen twee jaar (respectievelijk) door ons uitgeroepen tot beste cameratelefoon. Samsung heeft echter steeds meer moeite om Apple voor te blijven, dat op camera-gebied een comeback maakt.

De camera springt er uit met een nieuwe functie: een aanpasbaar diafragma. Het diafragma van de lens kan mechanisch aangepast worden tussen waardes f/2.4 en f/1.5. Het diafragma bepaalt de lichtinval voor de foto, hoe lager de waarde, hoe beter het toestel in staat is in omgevingen met weinig licht een foto te maken. Door de aanpasbare diafragma heb je in alle omstandigheden de best mogelijke foto, of je nu veel licht in je omgeving hebt, of licht juist schaars is. Als je handmatig schakelt tussen de diafragmawaardes merk je nauwelijks verschil, hiervoor zijn bijvoorbeeld de sluitertijd en overige instellingen ook van belang. Om het optimale uit het aanpasbare diafragma te halen moet je daarom flink aan de knoppen zitten - of de camera op de automatische stand gebruiken. Deze innovatie komt de fotokwaliteit echter wel ten goede.

De Plus-uitvoering van de S9 beschikt over een dubbele camera. Een groothoeklens en een telelens, zodat je door van camera’s te wisselen optisch kunt in- en uitzoomen. Ook kun je er mooie portretten mee maken, door een scherpte-diepte effect toe te passen waarbij de achtergrond onscherp wordt.

De professionele modus biedt bovengemiddeld veel mogelijkheden voor gevorderde fotografen om alles naar wens in te stellen. Welke optie je ook gebruikt: de foto’s zijn zeer indrukwekkend goed. Het detail en dynamisch bereik is goed. Kleuren zijn net als het scherm wat aan de overdreven kant, dat is geen minpunt, maar het valt wel op als je de foto naast die van een iPhone legt, die over het algemeen wat natuurgetrouwer overkomen.

©PXimport

Extraatjes

Een andere functie van de camera is Bixby Vision, waarbij objecten in het camerabeeld worden herkend en meer informatie wordt weergegeven. Dat werkt aardig, en dat is knap. Alleen is het een gimmick. Hetzelfde geldt voor de AR Emoji, een functie die van Apple afgekeken is. Met gezichtsherkenning wordt een cartoon-achtig figuur van je gemaakt dat jouw bewegingen en mimiek overneemt. Het eindresultaat had weinig van weg van me en het nut ervan ontgaat me volkomen. Net als de vele ingebouwde Snapchat-achtige filters die je je selfie kunt geven. Zit je hier echt op te wachten, dan installeer je toch gewoon Snapchat?

Meer onder de indruk ben ik van de slowmotion-opnamefunctie, waarbij video’s vertraagd kunnen worden tot 960 frames per seconde. Na een paar keer oefenen levert het fantastische filmpjes op.

Krachtpatser

De Galaxy S8 was snel en eerlijkgezegd merk ik in praktijk weinig verschil met de S9+. Ook de benchmarks laten weinig grote verschillen zien. Het benadrukt des te meer dat je de S9 meer als een evolutie kunt zien dan een complete vernieuwing. Het toestel beschikt wel over meer werkgeheugen (6GB) en dat verschil merk je als je veel apps open hebt staan of zwaardere apps (zoals games) draait.

De accuduur levert gemixte gevoelens op. Enerzijds is de accuduur in standby prima. Wanneer je het toestel weinig gebruikt doe je rustig anderhalve dag tot twee dagen met een acculading. Zelfs wanneer ik het ‘always on display’ (dat altijd een klokje op het scherm toont) activeerde. Wanneer ik het toestel echter wat vaker gebruikte, ook voor simpele taken als het lezen van mail of het sturen van een whatsappje, was de accuduur al snel een stuk minder indrukwekkend. Soms kostte het moeite om een dag door te komen met een volle accu, de snellader verzacht deze pijn gelukkig een beetje.

Software

Het is bijna kopieer- en plakwerk bij reviews van Samsung-smartphones. De bouw en de onderdelen zijn indrukwekkend. Aan de softwarekant is het behelpen. De S9+ is helaas geen uitzondering. Toegegeven, Samsung heeft er werk van gemaakt om Android en z’n apps mooi weer te geven in een unieke Samsung-stijl. Ook draait de Galaxy S9+ op een recente Androidversie en redelijk actuele beveiligingspatch (januari 2018). Maar ik schreef al over de overdaad aan functies en het instellingenmenu waar geen land mee te bezeilen valt. Dat moet beter.

Bixby heeft een eigen overzicht, dat tevoorschijn komt wanneer je je startscherm naar rechts veegt. Je krijgt een Google Now-achtig overzichtje met weerinformatie, verkeer, agenda, nieuwskoppen en meer. Helaas weet het Google-overzicht me van betere informatie te voorzien. De spraakassistent is wel te gebruiken, mits je er Engels tegen spreekt. In luisteren en goed antwoorden heeft Bixby echter nog een lange ontwikkel-weg te gaan. Positief is wel dat de Bixbyknop aan de linkerzijde van het toestel uit te schakelen valt. Bij de S8 kon dat niet, en een druk op de knop (of het toestel nou standby stond of niet) bracht je altijd direct in het overzicht. Om dol van te worden. Ondanks dat je de knop nu uit kunt zetten, kun je er geen andere functie aan geven, zoals een sluiterknop voor de camera. Dat is wel wat flauw.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

Zoals verwacht is de Galaxy S9+ is de meest complete smartphone die je kunt kopen in de duurste prijscategorie en zonder twijfel de beste Androidsmartphone van het moment. Wederom ben ik erg onder de indruk van met name het scherm, de bouwkwaliteit en de camera. De Galaxy S9+ is met zijn 950 euro alleen heel erg duur. Voor ongeveer de helft van de prijs heb je al een smartphone die nauwelijks onderdoet voor de Galaxy S9+, zoals de OnePlus 5T of Nokia 8. Ook omdat ten opzichte van de Galaxy S8 er maar weinig vooruitgang merkbaar is, valt de meerprijs van 300 euro lastig te verantwoorden.

Zelf een toetsenbord samenstellen is niet voor iedereen weggelegd, maar één ding is duidelijk: een goed toetsenbord maakt een groot verschil. In deze test bekijken we de beste kant-en-klare toetsenborden van dit moment. Of je nu op zoek bent naar het snelste toetsenbord voor gaming of een comfortabel model voor kantoorwerk: we helpen je bij het maken van de juiste keuze.

Onze laatste vergelijkende test van toetsenborden is inmiddels alweer meer dan vijf jaar oud. Toen draaide alles om het concept ‘mechanisch’, praktisch elke fabrikant maakte toen gebruik van de switches van het Duitse Cherry of een goedkopere Chinese afgeleide daarvan, de Kailh-switch.

Inmiddels is het aanbod versplinterd en zien we enkele van de elementen die custom borden populair maken doorsijpelen naar de kant-en-klare producten. Zo zien we veel meer lay-out-opties en een veel breder scala aan switchopties. Stillere varianten, zwaardere varianten voor een stevigere aanslag en lubed-varianten voor een soepelere aanslag. De opvallendste stap de afgelopen jaren is de introductie van een magnetisch, optische switch, waarbij de aanslag niet digitaal is (ingedrukt ja of nee), maar analoog. Zie ook het kader ‘Analoge switches?’ voor meer hierover.

Andere ontwikkelingen

Een positieve ontwikkeling is dat menig toetsenbord inmiddels voorzien is van zogeheten hot-swap switches. Mocht je per ongeluk een switch stukmaken (bijvoorbeeld door het morsen van drinken), dan kun je nu veelal enkele knoppen vervangen in plaats van meteen een nieuwe model te moeten kopen. Daarnaast hebben verbeteringen in accutechniek en draadloze protocollen ervoor gezorgd dat draadloze high-endtoetsenborden tegenwoordig een realistische optie zijn zonder constant het toetsenbord bij te hoeven laden.

Endorfy Celeris 1800

Endorfy is een relatieve nieuwkomer in de markt, maar liet eerder met de Thock-toetsenborden al zien dat het bedrijf veel waar voor je geld kan bieden. Het nieuwste model, de Celeris 1800, doet dat wederom. Het bord kan wat gevoel en bouwkwaliteit betreft aardig concurreren met flink duurdere modellen in deze test. Als je hem probeert te buigen zie je wel wat verschil, maar op tafel bij normaal gebruik merk je daar niets meer van.

Het opvallendst is het relatief compacte ontwerp, terwijl er toch een numeriek toetsenbord op zit. Dat deel is vergeleken met de meeste andere toetsenborden wat naar links geschoven, wat ergonomisch fijn is voor mensen die niet alleen gamen, maar ook vooral veel in Excel werken. Sommige gebruikers, primair programmeurs, moeten er rekening mee houden dat de plaatsing van de Home-, End- en Page-toetsen mogelijk niet voor iedereen ideaal is. Ook liggen de toetsen relatief hoog, ook iets wat niet iedereen zal liggen.

De Celeris 1800 is gloednieuw en heeft een adviesprijs van 99 euro. Dat maakt hem al een van de goedkoopste toetsenborden in deze test. Prijzen zakken normaliter nog wat na de lancering. Grofweg 100 euro voor een fijn toetsenbord dat ook nog eens draadloos (dongel voor gaming, bluetooth voor laptopwerkers) kan functioneren en Mac-ondersteuning heeft, is een uitstekende deal.

©Endorfy

Corsair K65 Plus Wireless

Corsair kennen we vooral van grote mechanische toetsenborden met veel extra's, maar het is de compacte K65 Plus Wireless waar we de laatste tijd het meest gecharmeerd van waren. De constructie is enorm degelijk en het toetsenbord is voorzien van fijne, soepel voelende switches die niet te luid zijn. Dat zorgt vrijwel direct voor een heel fijne ervaring onder de vingers.

Of de compacte vormgeving fijn is, is uiteraard subjectief. Compact is fijner voor gamers en andere gebruikers die het numerieke toetsenbord niet nodig hebben, het bespaart ruimte op je bureau (of in je rugtas) en laat meer ruimte over voor je muis. Excel-gebruikers zullen dit toetsenbord natuurlijk direct diskwalificeren.

Toen het bord uitkwam voor 160 euro was onze voornaamste kritiek dat het eigenlijk iets te duur was vergeleken andere toetsenborden die voor 100 euro grofweg hetzelfde boden. Of juist net niet uitgebreid genoeg vergeleken met borden van 200 euro. Inmiddels is de prijs gezakt tot 137 euro en op dat punt kun je, mits de compacte vormgeving bij je past, eigenlijk niet om deze Corsair heen. Net wat chiquer dan nauwelijks goedkopere modellen, voorzien van draadloze functionaliteit en vooral het feit dat het een relatief laag bord is (voor een model met hoge switches) maakt dit een makkelijke aanrader en onze redactietip.

©Corsair

Razer Joro

Razer staat vooral bekend om hun grote modellen met alle toeters en bellen, maar biedt met de Joro ook wat anders. De Razer Joro is extreem compact en verreweg het lichtste bord in deze test. De doelgroep bestaat hier overduidelijk uit gamers die hun toetsenbord vooral veel meeslepen. Puur op basis van afmetingen en gewicht ligt deze Razer voor dat doeleind natuurlijk voor de hand. Ondanks het lage gewicht ligt de Joro toch stevig op tafel en zit de bouwkwaliteit van de constructie erg goed in elkaar. De aluminium behuizing voelt ook chic aan, de lage positie is toegankelijk voor velen en aangesloten via de kabel is het ook een snel competitief bord voor gamers.

Razer laat ook wel wat steekjes vallen, vooral voor hun gamende doelgroep. De afwezigheid van een dongel voor een snelle draadloze verbinding en het feit dat de switches nog wel wat speling vertonen, maakt enkele goedkopere alternatieven in deze test in onze optiek fijner. Voor de harde werkers onder ons vinden we de MX Keys ook wat beter voor minder geld.

Daarmee is de Joro in onze optiek niet de meest voor de hand liggende optie, zeker niet voor 130 euro. Als je echt op zoek bent naar het compactste en lichtste toetsenbord, dan is de Joro wel een prima optie.

©Razer

ASUS ROG Azoth X

ASUS en dan met name de ROG-producten staan niet bepaald bekend om hun bedaagde ontwerp. De fabrikant doet daar met hun Azoth X nog een flinke schep bovenop. Wat je er ook van vindt, uniek is het kleurrijke design met half doorzichtige keycaps (voor meer RGB-effect) zeker. Kwalitatief valt er heel weinig op dit bord aan te merken. Het is oerdegelijk en heeft een uitstekende aanslag; het is zelfs een van de fijnste borden in deze test. Het bord heeft ook handige eigenschappen. Draadloos krijg je bijvoorbeeld zowel een snelle als een bluetoothoptie. Daarnaast heeft het bord een goede accuduur, een mooie stevige polssteun plus nog wat minder cruciale extra’s, zoals een aanpasbaar oled-scherm in de bovenhoek. Kost wat, maar dan krijg je ook wat.

Ons voornaamste bezwaar gaat over de definitie van het woord ‘wat’. Want voor 200 euro hadden we het bij het bovenstaande gelaten. Een prijs van 250 euro zouden we wel erg pittig noemen, maar de adviesprijs van 329 euro is wel echt extreem. Daarvoor zouden we bijvoorbeeld toch wel analoge switches willen zien of een echt extreem luxe afwerking. Wellicht dat de prijs nog wat zakt, maar ondanks onze hoge inhoudelijke waardering is de exorbitante prijs vooralsnog het argument om het hoogste eremetaal achterwege te laten.

©ASUS

SteelSeries Apex Pro TKL Gen 3

De SteelSeries Apex Pro TKL is ook geen goedkoop bord en is misschien nipt wat minder chic dan de ROG. In tegenstelling tot die concurrentie weet SteelSeries wel een gezonde balans te vinden tussen de kwaliteit van het product, het toevoegen van extra mogelijkheden en het alsnog een beetje temmen van de prijs.

De bouw is uitstekend en de analoge, volledig instelbare switches zijn zowel aangenaam onder de vingers als zeer stabiel met minimale speling. Het strakke ontwerp is ook iets toegankelijker, zeker als je naast gamen ook nog een beetje zakelijk voor de dag wilt komen. Daarnaast is het ook nog een relatief stil toetsenbord, wat fijn is voor de omgeving. Al hangt de stilte natuurlijk altijd af van hoe hard je zelf op de knoppen slaat.

Ook hier is een oled-schermpje van de partij en Steelseries heeft als voordeel dat als je de door ons geteste compacte TKL-versie niet aantrekkelijk vindt, dat er ook een volledige en een nog compactere variant van bestaat.

Nadelen zijn er ook. Zo vinden we het volumewiel net wat te klein in gebruik, is het bord relatief hoog en ontbreekt draadloze functionaliteit. Maar als je je bord toch niet meeneemt is de meerwaarde daarvan te klein om daar meer geld aan uit te geven. Als draadloos niet nodig is, dan is dit in onze optiek het beste bord van dit moment.

©SteelSeries

©SteelSeries

ASUS ROG Falchion Ace HFX

Net als SteelSeries maakt ook ASUS op de ROG Falchion Ace HFX gebruik van magnetische analoge switches. Het bord heeft een nog wat compactere 65%-lay-out, waarbij je dus goed moet opletten of het ontbreken van de functietoetsen een bezwaar voor je is. Functioneel is hij grotendeels gelijkwaardig aan het toetsenbord van SteelSeries en de toevoeging van 8000 Hz polling geeft in theorie nog een klein voordeel in reactiesnelheid boven de SteelSeries.

Voor de originele prijs van 200 euro laat ASUS wel punten liggen. De bouw en de afwerking van de 100 euro kostende Endorfy is zelfs wat beter. Je merkt dat de Falchion iets meer doorveert dan andere borden wanneer je stevig tikt en dat is onacceptabel in het hogere segment. Het bord kost bij de meeste aanbieders 209 euro, maar was tijdens de testperiode ook verkrijgbaar voor 119 euro. Ook voor dat lagere bedrag weet de Corsair K65 Plus Wireless iets meer indruk te maken met zijn bouwkwaliteit en aanslag. Maar als je toch graag een analoge switch wilt waarbij je de aanslagdiepte kunt instellen, dan is dit als de lagere prijs structureel blijft één van de goedkopere opties die als bonus ook nog eens visueel leuk voor de dag komt.

©ASUS

Logitech G Pro X TKL

Logitech is met afstand marktleider op gebied van toetsenborden en heeft dan ook een enorm aanbod aan borden. Het bedrijf heeft praktisch elke populair formaat in huis en er zijn ook nog eens een flink aantal kleurstellingen. Waar Logitech wat minder goed in is, is de naamgeving van de producten. Zo is er ook een G Pro X muis en headset, en zelfs de G Pro X TKL-toetsenborden bestaan in flink wat verschillende uitvoeringen. De reguliere variant wordt ook wel de Lightspeed genoemd, wat staat voor de toevoeging van een snelle draadloze werking. De Rapid-variant is juist voorzien van magnetische switches, maar is die weer volledig bedraad.

Logitech doet op zich weinig fout met deze producten. De bouw, de switches en de mogelijkheden met onder andere mediaknoppen zijn prima. Combineer dat met het feit dat ze veel zullen verkopen omdat ze het bekendste merk zijn, en de meeste kopers zullen tevreden zijn. De realiteit is wel dat er andere modellen zijn die (minimaal) hetzelfde bieden voor minder geld, of een overtreffende prestatie weten te bieden voor iets meer. Voor 160 euro zouden we toch iets meer dan ‘prima’ willen zien, wat extra’s zoals een polssteun of een betere accuduur.

©Logitech

be quiet! Dark Mount

De Dark Mount is het eerste toetsenbord van be quiet!, dat we vooral van de stille behuizingen kennen. Die focus wordt meteen duidelijk zodra je gaat tikken; het is namelijk het stilste toetsenbord in deze test. De focus op stilte gaat helaas wel wat ten koste van switchstabiliteit en tikgevoel.

Qua mogelijkheden zet het bord zich door een modulaire opbouw erg af van de rest. Naast een rechttoe rechtaan compact TKL-bord krijg je ook een afneembaar numeriek veld met macrotoetsen voorzien van een schermpje dat je ook nog eens zowel links als rechts kunt plaatsen. Ook krijg je een opzetmodule met schermpje en mediatoetsen en polssteunen. Zo transformeert de Dark Mount binnen een paar seconden naar een overcompleet XL-monsterbord.

Was de Dark Mount scherp geprijsd geweest, dan hadden we enkele kanttekeningen door de vingers kunnen zien. Maar als je de hoofdprijs vraagt, dan verwachten we dat alles top is. Dat is niet helemaal het geval. De polssteun is kwalitatief treurig, de switches voelen minder chic dan borden die de helft kosten en de software voor de macrotoetsen laat te wensen over. Voor hetzelfde geld kun je ook een prima toetsenbord en een los macrotoetsenbord als de Elgato Stream Deck kopen. Een aanbieding en een software-update kan wel genoeg zijn om van dit goede idee een serieuze concurrent te maken.

©be quiet

Logitech MX Keys S

De Logitech MX Keys S is een beetje het buitenbeentje in deze vergelijking. In tegenstelling tot de ander toetsenborden is het namelijk géén bord waar fanatieke gamers blij van zullen worden. De keerzijde is dat het voor iedereen die een high-endbord zoekt voor alle andere doeleinden een model is waar je praktisch niet omheen kunt. Ook bestaat er naast de door ons geteste full size-versie een minivariant waarop het numerieke veld ontbreekt.

Dit bord is uitstekend gebouwd, voorzien van fijne switches en het heeft een low profile-ontwerp dat ook erg toegankelijk is voor iedereen die nog niet eerder een high-endbord gebruikt heeft. Als je nu een goedkoper toetsenbord hebt, dan voelt dit als een verademing en een ervaring waar je niet meer zonder wilt. Je kunt hem met meerdere apparaten verbinden, de accuduur is uitstekend en de software van Logitech is volwassen en biedt tal van extra mogelijkheden die voor kantoorwerkers relevant zijn.

Zolang gamen geen eis is, is dit een fijn bord zonder dat je echt de hoofdprijs betaalt. Houd alleen even de verschillende formaten in de gaten, en het feit dat er verpakkingen met en zonder polssteun worden verkocht.

©Logitech

Conclusie

Echt slechte borden hebben we reeds uit onze selectie gefilterd, dus geen van de geteste toetsenborden is een miskoop. Het belangrijkst is om duidelijk in kaart te brengen welk formaat en indeling je nodig hebt en aan welke extra eigenschappen je waarde hecht. Het merk is normaliter bijzaak, maar er valt iets voor te zeggen om al je randapparatuur in één softwarepakket te beheren.

Toch zien we wel enkele uitblinkers. Zoek je louter een toetsenbord zonder fratsen voor kantoorwerk, dan is de Logitech MX Keys S onze eerste keus, met als bonus dat de lage toetsen voor praktisch iedereen fijn tikken. We geven Logitech daarom een redactietip. Wil je wel gamen, dan biedt Endorfy een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding voor minder dan 100 euro, al vinden we de Corsair K65 Plus Wireless zijn paar tientjes meer wel waard voor de iets betere bouw en de lagere constructie. Beide borden zetten veel druk op de concurrenten, waarbij je veel meer betaalt voor een bescheiden impact op de daadwerkelijke ervaring. Uiteindelijk krijgt ook Corsair een redactietip. In het hogere segment zien we wel degelijk waarde worden toegevoegd. Zo biedt de ASUS ROG Azoth X een van de beste ervaringen, maar vinden we de prijs van meer dan 300 euro niet helemaal in verhouding staan. De Steelseries Apex Pro TKL vinden we ook een uitblinker die wel een iets redelijkere balans weet te vinden in dat segment: degelijke bouw en aanslag, zeer compleet qua mogelijkheden en de instelbare analoge switches bieden ook echt iets nieuws en unieks. Als zo'n 200 euro voor een toetsenbord geen bezwaar is, zou dat onze eerste keuze zijn.

Philips introduceert met de PerfectCare 8000 een nieuwe stoomgenerator die het strijken grotendeels automatiseert. Dankzij een ingebouwde bewegingssensor die jouw strijkbewegingen detecteert en de stoomtoevoer daarop aanpast, hoef je minder na te denken over instellingen en gaat het strijken sneller en makkelijker.

De Philips PerfectCare 8000 (PSG8300/80) levert een continue stoomproductie van maximaal 210 g/min en een stoomstoot tot 850 g. Daarmee verdwijnen zelfs kreukels in dikke stoffen zoals katoen of linnen heel snel. De ingebouwde AI-bewegingssensor herkent hoe snel je strijkt en past daar automatisch de hoeveelheid stoom op aan. Deze sensor herkent ook de richting waarin je strijkt: wil je liever verticaal stomen, bijvoorbeeld bij gordijnen of een overhemd aan de hanger, dan hoef je daar zelf dus niet allerlei instellingen voor aan te passen.

©Philips

De bekende OptimalTEMP-technologie zorgt ervoor dat je de temperatuur niet meer zelf hoeft in te stellen. Welke stof je ook wilt strijken: schroeiplekken zijn verleden tijd. En: je kunt de PerfectCare 8000 dus gewoon veilig op de strijkplank laten staan.

Het apparaat heeft een waterreservoir van 1,4 liter, goed voor ongeveer een uur onafgebroken stomen. Dankzij het Easy De-Calc-systeem wordt kalkaanslag automatisch verzameld, wat de levensduur van het apparaat verlengt. De SteamGlide Elite-zoolplaat met nano-titaniumcoating glijdt soepel over stoffen en is krasbestendig.

©Philips

Philips heeft ook aan gebruiksgemak gedacht: de inklapbare draaghendel maakt het verplaatsen en opbergen eenvoudiger, terwijl de ECO-modus tot 50 procent minder energie verbruikt. De stoom doodt volgens Philips tot 99,9 procent van bacteriën, zonder gebruik van chemicaliën.

De Philips PerfectCare 8000 is verkrijgbaar bij verschillende (online) retailers voor een adviesprijs van 449,99 euro.

©Philips