Samsung heeft met de Galaxy S9+ een reputatie hoog te houden als het op smartphones aankomt. De voorgangers maakte indruk met vooral het ontwerp, scherm en de camera. Maar met de Samsung Galaxy S9+ lijkt er weinig te zijn veranderd, is het genoeg om de reputatie te behouden?

De staat van smartphones in het duurste prijssegment is treurig te noemen. Android-fabrikanten kopiëren nog altijd slaafs het voorbeeld van Apple, en het voorbeeld dat gesteld wordt is vaak zelfs in het nadeel van de gebruiker. De prijzen stijgen enorm, innovatie stagneert, een basale koptelefoonpoort ontbreekt, accucapaciteit schiet tekort en gimmicks als een notch worden nagemaakt. Gek genoeg lijken de compleetste smartphones momenteel in het middensegment te worden aangeboden. Samsung zwemt nog enigszins tegen de stroom in, door met de S9+ zoals gebruikelijk zoveel mogelijk te bieden. Misschien iets teveel zelfs. Maar helaas ook voor een prijs die steeds hoger wordt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Compleet

Zo biedt de Galaxy S9+ ruimte voor een geheugenkaart of tweede simkaart, koptelefoonpoort met ondersteuning voor hoge audioresolutie, een goede dubbele camera, een prachtig scherm dat gebogen afloopt, een krachtige processor, vingerafdrukscanner, stereo speakertjes en opladen kan draadloos of supersnel met de quickcharger. Dit zit verwerkt in een fraaie, waterdichte behuizing waarvan bijna de gehele voorkant uit beeldscherm bestaat.

Zelfs de inhoud van de verpakking is opvallend compleet, naast het toestel en de oplaadkabel en -adapter vind je ook prima AKG-oordopjes en een usb-c naar micro-usb adapter in het doosje, zodat je je oude oplader desgewenst ook kunt blijven gebruiken.

Ook op softwaregebied probeert Samsung met de Galaxy S9+ zo compleet mogelijk te zijn. Met bijvoorbeeld ontgrendeling via gezichtsherkenning, de Bixby-assistent, een kopie van Apple’s animoji (AR Emoji genaamd), de mogelijkheid video’s in slowmotion op te nemen, een fraaie (herkenbare) Android-skin en veel voorgeïnstalleerde apps en functies. Dit verwerkt Samsung allemaal in een heftig aangepaste versie van de nieuwste Androidversie: Android 8 (Oreo).

Sommige onderdelen zijn behoorlijk overbodig te noemen, Bixby weet nog altijd zijn onmisbaarheid niet te bewijzen, een hartslagmeter (aan de achterkant van de smartphone) heeft nul toegevoegde waarde, de AR Emoji zijn knullig, het toestel zit bomvol dubbele app’s (twee browsers, applicatiewinkels, gezondheidsapps, en meer) en bovendien wordt de S9+ door McAfee en Microsoft misbruikt om (vaak overbodige) diensten op te dringen. Helaas is dit niet heel erg verrassend, je kiest in praktijk wat je graag gebruikt en laat de overbodige zaken links liggen. Door al deze ingebouwde functies en diensten is het instellingenmenu onoverzichtelijk geworden.

©PXimport

Galaxy S8

Ondanks dat de Galaxy S9+ veel te bieden heeft, is de aankoop lastig te verantwoorden. De verschillen met de Galaxy S8+ zijn minimaal. De toestellen ogen bijna identiek en in gebruik merk je weinig snelheidsverschil. Een Galaxy S8+ kost je zo’n 650 euro. Dat spaart zo’n 300 euro uit. Dat is veel geld voor de extraatjes die de S9+ biedt, zoals een betere plaatsing van de vingerafdrukscanner, dubbele camera en kleine verbeteringen in het scherm en specificaties.

Indrukwekkend

Wie echter liever de beste Galaxy-smartphone en langere update-ondersteuning verkiest , komt uit bij de Galaxy S9+. Net als z’n voorgangers is het toptoestel van Samsung absoluut geen verkeerde keuze. Het scherm bijvoorbeeld is wederom om je vingers bij af te likken. Het is bewonderenswaardig dat Samsung in een behuizing van acceptabele grootte zo’n enorm scherm heeft weten te plaatsen. Hiervoor is een alternatieve beeldverhouding van 18,5 bij 9 gebruikt en rond aflopende randen, zodat het net lijkt alsof er geen randen aan de zijkant van het toestel zitten. Het schermdiagonaal is daardoor 6,2 inch, omgerekend 15,8 centimeter.

Kwalitatief is het scherm indrukwekkend. Het beeld is scherp, dankzij een resolutie van 2960 bij 1440. De kleurweergave en helderheid zijn ook uiterst goed. Het is een genot om foto’s en video’s te bekijken op dit scherm. De kleuren zijn wel wat overdreven en daardoor niet altijd natuurgetrouw. Maar wel des te indrukwekkender. Overigens kun je hier zelf in de instellingen nog het een en ander in wijzigen. De S9+ heeft een van de mooiste schermen die ik tot dusver op een smartphone gezien heb, alleen het scherm van de iPhone X maakt door zijn helderheid net even wat meer indruk.

©PXimport

©PXimport

Camera

Samsung heeft een reputatie hoog te houden op cameragebied. De Galaxy S7 en de Galaxy S8 werden de afgelopen twee jaar (respectievelijk) door ons uitgeroepen tot beste cameratelefoon. Samsung heeft echter steeds meer moeite om Apple voor te blijven, dat op camera-gebied een comeback maakt.

De camera springt er uit met een nieuwe functie: een aanpasbaar diafragma. Het diafragma van de lens kan mechanisch aangepast worden tussen waardes f/2.4 en f/1.5. Het diafragma bepaalt de lichtinval voor de foto, hoe lager de waarde, hoe beter het toestel in staat is in omgevingen met weinig licht een foto te maken. Door de aanpasbare diafragma heb je in alle omstandigheden de best mogelijke foto, of je nu veel licht in je omgeving hebt, of licht juist schaars is. Als je handmatig schakelt tussen de diafragmawaardes merk je nauwelijks verschil, hiervoor zijn bijvoorbeeld de sluitertijd en overige instellingen ook van belang. Om het optimale uit het aanpasbare diafragma te halen moet je daarom flink aan de knoppen zitten - of de camera op de automatische stand gebruiken. Deze innovatie komt de fotokwaliteit echter wel ten goede.

De Plus-uitvoering van de S9 beschikt over een dubbele camera. Een groothoeklens en een telelens, zodat je door van camera’s te wisselen optisch kunt in- en uitzoomen. Ook kun je er mooie portretten mee maken, door een scherpte-diepte effect toe te passen waarbij de achtergrond onscherp wordt.

De professionele modus biedt bovengemiddeld veel mogelijkheden voor gevorderde fotografen om alles naar wens in te stellen. Welke optie je ook gebruikt: de foto’s zijn zeer indrukwekkend goed. Het detail en dynamisch bereik is goed. Kleuren zijn net als het scherm wat aan de overdreven kant, dat is geen minpunt, maar het valt wel op als je de foto naast die van een iPhone legt, die over het algemeen wat natuurgetrouwer overkomen.

©PXimport

Extraatjes

Een andere functie van de camera is Bixby Vision, waarbij objecten in het camerabeeld worden herkend en meer informatie wordt weergegeven. Dat werkt aardig, en dat is knap. Alleen is het een gimmick. Hetzelfde geldt voor de AR Emoji, een functie die van Apple afgekeken is. Met gezichtsherkenning wordt een cartoon-achtig figuur van je gemaakt dat jouw bewegingen en mimiek overneemt. Het eindresultaat had weinig van weg van me en het nut ervan ontgaat me volkomen. Net als de vele ingebouwde Snapchat-achtige filters die je je selfie kunt geven. Zit je hier echt op te wachten, dan installeer je toch gewoon Snapchat?

Meer onder de indruk ben ik van de slowmotion-opnamefunctie, waarbij video’s vertraagd kunnen worden tot 960 frames per seconde. Na een paar keer oefenen levert het fantastische filmpjes op.

Krachtpatser

De Galaxy S8 was snel en eerlijkgezegd merk ik in praktijk weinig verschil met de S9+. Ook de benchmarks laten weinig grote verschillen zien. Het benadrukt des te meer dat je de S9 meer als een evolutie kunt zien dan een complete vernieuwing. Het toestel beschikt wel over meer werkgeheugen (6GB) en dat verschil merk je als je veel apps open hebt staan of zwaardere apps (zoals games) draait.

De accuduur levert gemixte gevoelens op. Enerzijds is de accuduur in standby prima. Wanneer je het toestel weinig gebruikt doe je rustig anderhalve dag tot twee dagen met een acculading. Zelfs wanneer ik het ‘always on display’ (dat altijd een klokje op het scherm toont) activeerde. Wanneer ik het toestel echter wat vaker gebruikte, ook voor simpele taken als het lezen van mail of het sturen van een whatsappje, was de accuduur al snel een stuk minder indrukwekkend. Soms kostte het moeite om een dag door te komen met een volle accu, de snellader verzacht deze pijn gelukkig een beetje.

Software

Het is bijna kopieer- en plakwerk bij reviews van Samsung-smartphones. De bouw en de onderdelen zijn indrukwekkend. Aan de softwarekant is het behelpen. De S9+ is helaas geen uitzondering. Toegegeven, Samsung heeft er werk van gemaakt om Android en z’n apps mooi weer te geven in een unieke Samsung-stijl. Ook draait de Galaxy S9+ op een recente Androidversie en redelijk actuele beveiligingspatch (januari 2018). Maar ik schreef al over de overdaad aan functies en het instellingenmenu waar geen land mee te bezeilen valt. Dat moet beter.

Bixby heeft een eigen overzicht, dat tevoorschijn komt wanneer je je startscherm naar rechts veegt. Je krijgt een Google Now-achtig overzichtje met weerinformatie, verkeer, agenda, nieuwskoppen en meer. Helaas weet het Google-overzicht me van betere informatie te voorzien. De spraakassistent is wel te gebruiken, mits je er Engels tegen spreekt. In luisteren en goed antwoorden heeft Bixby echter nog een lange ontwikkel-weg te gaan. Positief is wel dat de Bixbyknop aan de linkerzijde van het toestel uit te schakelen valt. Bij de S8 kon dat niet, en een druk op de knop (of het toestel nou standby stond of niet) bracht je altijd direct in het overzicht. Om dol van te worden. Ondanks dat je de knop nu uit kunt zetten, kun je er geen andere functie aan geven, zoals een sluiterknop voor de camera. Dat is wel wat flauw.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

Zoals verwacht is de Galaxy S9+ is de meest complete smartphone die je kunt kopen in de duurste prijscategorie en zonder twijfel de beste Androidsmartphone van het moment. Wederom ben ik erg onder de indruk van met name het scherm, de bouwkwaliteit en de camera. De Galaxy S9+ is met zijn 950 euro alleen heel erg duur. Voor ongeveer de helft van de prijs heb je al een smartphone die nauwelijks onderdoet voor de Galaxy S9+, zoals de OnePlus 5T of Nokia 8. Ook omdat ten opzichte van de Galaxy S8 er maar weinig vooruitgang merkbaar is, valt de meerprijs van 300 euro lastig te verantwoorden.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.