Nadat het huwelijk tussen Nokia en Windows op de klippen liep, maakt de merknaam onder de vlag van HMD Global een nieuwe start met Android. Deze Nokia 8 is het eerste topmodel waarbij Android en Nokia zijn gekoppeld.

De Nokia 8 oogt als een voortzetting van de Nokia-smartphones die de afgelopen jaren uit zijn gekomen met Windows Phone. De toestellen zijn rechthoekig en de achterkant loopt rond af, waardoor hij prettig vasthoudt. Omdat de achterkant van metaal is, en het natuurlijk om Nokia-bouwkwaliteit gaat, voelt de Nokia 8 ontzettend stevig aan. De randjes rondom de usb-c-poort en camera voelen echter wel wat scherp aan. Deze Zeiss-camera zit overigens zoals vertrouwd in het midden van de achterzijde, echter is er in het geval van de Nokia 8 een dubbele camera aanwezig.

Het formaat is redelijk bescheiden gebleven. Het schermformaat is 5,3 inch (14,5 cm), maar dankzij de dunne schermranden is het toestel niet al te groot. Aan de onderkant vind je de vingerafdrukscanner terug.

Wanneer je het toestel in handen krijgt, heb je dus echt weer (ouderwets) het gevoel een Nokia in handen te hebben, en dat is mooi, want achter de schermen is er een hoop gebeurd. Van de overname door Microsoft, tot het in licentie uitbrengen van Nokia door HMD Global, dat voornamelijk bestaat uit ex-Nokiamedewerkers, die ten tijde van de Microsoft-samenwerking en overname de laan uit zijn gestuurd.

Schoon en veilig

Ik heb echt een zwak gekregen voor de Nokia 8. Vooral op de manier waarop met Android wordt omgesprongen. Het toestel draait nog niet op Android 8 (Oreo), maar vooralsnog op versie 7 (Nougat). De update naar 8 komt uiteraard, maar ook de beveiligingsupdates worden serieus genomen. Sterker nog, de Nokia 8 had eerder de beveiligingsupdate dan Google’s eigen smartphones.

Dat kan HDM Global (vanaf nu ga ik het Nokia noemen), omdat ze niet aan het Android-besturingssysteem hebben lopen rommelen. Zo heb je geen last van (veelal overbodige) functietoevoegingen, een snel trager wordend systeem, een accu die niet zo lang meegaat als dat hij zou moeten en bloatware, met alle opslagruimtegevolgen van dien. Je hebt gewoon alle ruimte en systeemcapaciteit zelf te besteden, daar kunnen veel fabrikanten nog wat van leren. Ik hoop ook dat Nokia de verantwoordelijkheid van de beveiliging ook op lange termijn zo serieus blijft nemen.

©PXimport

©CIDimport

©CIDimport

Prestaties

De accuduur is dus prima in orde, ondanks dat de capaciteit er niet echt uitspringt. Dagelijks opladen is zeker niet nodig, een dag of twee is net aan te doen. Ook qua prestaties scoort de Nokia 8 punten. Maar dat mag ook wel verwacht worden van de Snapdragon 835-processor, die het toestel aan boord heeft. Ook is er vier gigabyte aan werkgeheugen aan boord en 64 gigabyte aan opslagruimte, waarvan het systeem er zo’n 13,5 in gebruik heeft. Is dat niet genoeg, dan vul je deze opslagruimte gewoon aan met een geheugenkaartje.

De Nokia 8 presteert vlot, dankzij z’n goede hardware. Alleen met ontgrendelen liep ik vaak te stuntelen. De vingerafdrukscanner onder het scherm had vaak last van missers, waardoor ik na (te) veel pogingen uit moest wijken naar een pincode voor ontgrendeling.

Bothies

De enige toevoegingen aan Android die ik vond zijn een support-app, waarin je ook de toestelhandleidingen digitaal terugvind, en de camera app is onder handen genomen. Er zitten behoorlijk wat gimmicks in. Zo gaat de Nokia-marketingploeg helemaal los op een fenomeen dat ze ‘bothie’ noemen. Hierbij wordt tegelijkertijd een foto gemaakt met de camera aan de voorkant én achterkant van het toestel. De twee vierkante plaatjes worden samengevoegd in één rechthoekige foto. Zo kun je bijvoorbeeld jezelf en iemand anders op de foto zetten, of laten zien in welke omgeving je zit. In theorie leuk, in praktijk is het me nog niet gelukt om een bothie te maken die het bewaren waard is.

Ook vond ik andere rare gimmicks terug in de camera app, zoals een kompas en een hoogtemeter.

©CIDimport

Camera

Wat betreft de camera-kwaliteit heeft Nokia nog altijd een goede reputatie bij me. De Lumia 1020 bijvoorbeeld kan ondanks dat hij heftig verouderd is op camerakwaliteit nog altijd meekomen. Ook de PureView-camera’s waren hun tijd ver vooruit. Daarom ben ik toch wat teleurgesteld in de camera van de Nokia 8. Foto’s hadden vaak wat last van bewegingsonscherpte en in lastige lichtomstandigheden heeft de Nokia 8 zichtbaar veel moeite om kleuren goed vast te leggen en genoeg licht te verzamelen om alles (bewegingsloos) weer te geven. Dat is wel jammer.

De Nokia 8 is uitgerust met een dubbele camera: een gewone lens en een monochrome. Deze techniek kennen we van de Huawei P10 bijvoorbeeld. Hierdoor kan er leuk geëxperimenteerd worden met fraaie scherpte-diepte-effecten en kleurloze foto’s.

Scherm

Deze foto’s - en natuurlijk ook alles wat je verder doet op de Nokia 8 - komen prima tot zijn op het LCD-beeldscherm van de Nokia. Het scherm is erg helder, wat bijvoorbeeld erg prettig is als je het toestel buiten in de zon gebruikt. Qua kleurweergave zit alles wel snor, alleen lijken vooral lichte oppervlakken wat grauw.

Concurrentie

De Nokia 8 kost zo’n 550 à 600 euro. Daarmee onderscheidt het zich van de echt dure toptoestellen, de uitslovers. In deze prijsklasse heb je vooral concurrentie van de OnePlus 5, die een wat betere camera heeft en specificaties. Maar weer inboet op accuduur. Ook de Zenfone Zoom S van Asus zit in dezelfde prijsklasse en scoort beter met z’n camera en een fantastische accuduur. Alleen zadelt Asus je op met heel veel bloatware. Binnenkort verschijnt in deze prijsklasse ook de Zenfone 4 van Asus, welke ik ook uitgebreid zal reviewen.

Conclusie

De Nokia 8 is een erg prettig toestel, met prettige pluspunten zoals een vlot, schoon systeem, stevige bouwkwaliteit. Maar waarom ik de Nokia 8 vooral prettig vond om te testen, is het feit dat er juist niks echt mis was. Natuurlijk, de camera kon beter en de vingerafdrukscanner nauwkeuriger. Maar ondanks dat is Nokia terug met een toptoestel, dat bij twijfel altijd de veilige keuze is.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.