Bijna alleen nog maar een beeldscherm, dat is het gevoel dat je krijgt wanneer je de Galaxy S8 in handen krijgt. Zijn voorganger, de Galaxy S7 werd door ons vorig jaar nog uitgeroepen tot smartphone van het jaar. Volgt zijn beeldigere opvolger dit op?

De Galaxy S8 is zonder twijfel de mooiste smartphone die ik in handen heb gehad. Door het rond-aflopende scherm heeft het toestel alleen randen boven en onder het scherm. Het geeft het overduidelijke doel van Samsung weer: zo veel mogelijk ruimte praktisch benutten, om het formaat van het toestel acceptabel te houden en tegelijkertijd een prettig groot schermformaat te bieden. Het eindresultaat oogt prachtig, bijna futuristisch. Het toestel is stevig en bovendien weer waterdicht afgewerkt met metaal en glas.

Hiervoor hebben de designers van Samsung wel een paar lastige keuzes moeten maken. Allereerst is er geen ‘platte’ variant meer. Alleen maar een afgebogen scherm. Bij het uittesten van de Galaxy S6 en S7 had ik vorige jaren wat last van het gebogen scherm, omdat ik bij het vasthouden mijn vingers op het scherm heb en het toestel daarop reageerde. Bij de Galaxy S8 heb ik dat probleem helemaal niet gehad.

Het toestel is wel wat dun en glad. Tijdens de testperiode ben ik steeds erg bang geweest het toestel te laten vallen. Gelukkig gebeurde dat niet, maar wanneer je voor de S8 kiest is een hoesje geen overbodige luxe. Vooral niet omdat de smartphone pittig geprijsd is: 800 euro voor de gewone versie. Voor de Plus-variant, die een slag groter is en een grotere batterij heeft, betaal je 100 euro meer.

Handen en ogen

Samsung heeft er daarnaast voor gekozen de home-knop onder het scherm te vervangen met een drukgevoelige plaats aan de onderkant van het scherm. Het voelt alsof je het scherm indrukt om het toestel uit standby-modus te halen, terwijl dat eigenlijk niet zo is. De vingerafdrukscanner die Samsung tot voorheen in de home-knop onder het scherm plaatste, is naar de achterkant verplaatst en bevindt zich naast de camera. Wanneer ik de vingerafdrukscanner wil gebruiken ben ik echter constant met mijn wijsvinger aan het zoeken naar het scanplaatje. Het maakt de vingerafdrukscanner, die juist bedoeld is voor wat extra veiligheid zonder in te boeten op gebruiksgemak, onnodig veel gebruiksonvriendelijker.

Gelukkig heeft Samsung een ander nieuwigheidje dat de pijn van de misser van de vingerafdrukscanner verzacht. Je kunt het toestel ontgrendelen door middel van gezichtsherkenning. Dat is niet geheel nieuw, het was ook aanwezig op de Note 7, die door hardwarefalen nooit officieel uit is gekomen in Nederland. De gezichtsherkenning werkt verrassend goed. Ik heb hem niet kunnen misleiden met een ontgrendelpoging door middel van een foto en ook andere mensen kwamen er tijdens mijn testfase niet in. Wanneer het wat donkerder is of als je een sjaal draagt, kan de gezichtsherkenningscamera zijn werk echter niet doen, waarna je alsnog bent aangewezen op de vingerafdrukscanner of een toegangscode.

©PXimport

©PXimport

Alles op het scherm

Veel moeite is dus gestoken om het scherm de volle aandacht te geven. De hoeken van het scherm lopen rond af, net als de randen, een mooi detail. Het scherm heeft een doorsnee van 5,8 inch oftewel 14,7 centimeter. Op papier is dat heel groot, maar in praktijk valt dat wel mee. Dat komt niet alleen door de gebogen schermranden, maar vooral door de opvallende schermverhouding van 18,5 bij 9. Samsung is niet de enige die experimenteert met een langwerpiger scherm, de G6 van LG kwam daar onlangs ook mee. De vreemde schermverhouding houdt wel in dat foto’s en video’s meestal niet helemaal passen. Maar het heeft ook een positieve kant, zo kun je ook twee apps op een behoorlijk praktische manier over het scherm verdelen.

Het amoled-schermpaneel is van schitterende kwaliteit. Ontzettend helder en kleurrijk, soms met een iets overdreven kleurweergave, maar gelukkig kun je dit aanpassen. Door de gebruikte schermtechniek is zwart ook werkelijk zwart. Ik moet zeggen dat het een genot is om met het scherm te werken, vooral voor het bekijken van foto’s en video’s, ook vanwege het feit dat het toestel niet meer reageert op onhandig geplaatste vingers aan de zijkant.

©PXimport

Cameravervanger

Vorig jaar was de Galaxy S7 niet te verslaan op cameragebied. Zelfs de meest geduchte concurrenten zoals Apple, LG en Huawei, die met dubbele camera’s in smartphones kwamen aanzetten, kunnen niet tippen aan de camera van de S7. Vooral het lage diafragma van f/1.7 zorgde ervoor dat in lastige situaties met weinig licht de camera van de Samsung-smartphone niet alleen beter was dan andere smartphones, maar ook de compactcamera het bestaansrecht bijna volledig ontnam. Alleen op het gebied van optische zoom kan de smartphone nog niet meekomen.

De camerasensor van de Galaxy S8 is slechts een kleine stap vooruit ten opzichte van de S7. Is dat erg? Absoluut niet! Ik ben zeer onder de indruk van de prestaties. Vooral in donkere omgevingen wist de camera als een soort nachtkijker te fungeren: op de foto die ik maakte zag ik meer details dan dat ik zelf zag. Alleen merkte ik dat de sensor wel wat moeite had met licht in donkere omgevingen, bijvoorbeeld bij straatverlichting in de avond. Hiervoor zul je toch de professionele modus in moeten duiken.

Wanneer de lichtomstandigheden minder donker zijn, zijn de resultaten ook erg goed. Kleuren lijken soms wel iets opgeblazen, wat minder natuurlijk. Anderzijds ogen de foto’s daardoor wel indrukwekkender. Ben je op zoek naar een smartphone met de beste camera, dan lijkt Samsung’s nieuwste topsmartphone wederom de beste keuze.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Spierballen

Ook de rest van de hardware is zeer indrukwekkend te noemen: een snelle octacore processor, vier gigabyte werkgeheugen en 64GB opslag (uitbreidbaar met geheugenkaart). Ongetwijfeld ruim genoeg om meer dan twee jaar mee te kunnen.

De hartslagmeter, die drie jaar terug geïntroduceerd werd met de Galaxy S5, is wederom op de achterkant te vinden. De toegevoegde waarde hiervan ontgaat me volledig. Niet alleen omdat je een tamelijk onbruikbare momentopname van je hartslag maakt, maar ook omdat de scanner alleen gebruikt wordt in de S Health-app van Samsung.

Ook voor muziekliefhebbers biedt de S8 een extraatje. De meeste smartphones bieden audio in 24-bit-kwaliteit. De Galaxy S8 in 32-bit. Helemaal nieuw is dit niet, de V10 van LG bood dit vorig jaar ook. Het geluid uit het ingebouwde speakertje aan de onderkant blijft blikkerig. Maar als je een goede koptelefoon hebt aangesloten op de 3,5 mm audiopoort (die gelukkig gewoon aanwezig is!), hoor je het verschil zeker. Dit hoor je in zekere zin al terug in de bijgeleverde AKG-headset.

Accu

Aanvankelijk was ik ook wel bang dat het grote scherm en krachtige hardware de accuduur geen goed zouden doen. Aanvankelijk schrok ik ook wel, met een gekoppelde smartwatch, always-on screen aan en andere instellingen op volle kracht had de accu moeite om de dag door te komen. Gelukkig kun je veel instellen, de schermresolutie bijvoorbeeld. Eigenlijk heeft een QHD-resolutie alleen echt toegevoegde waarde bij VR, dus die kun je het beste op gewoon Full-HD zetten (2220 bij 1080). Ook het always-on screen, waarbij het scherm constant een klokje en eventuele meldingen laat zien, is bepaald geen noodzaak. Toen ik dit instelde en Samsung de energieslurpende apps liet sluimeren rekte ik de accuduur op naar twee dagen. Wat weer uiterst acceptabel is voor een smartphone.

Bixby

©PXimport

De introductie van de Galaxy S8 is eveneens de introductie van Bixby. Samsung’s alternatief voor Siri, Cortana en Google Assistant. Bixby zit werkelijk overal in Android ingebouwd. Wanneer je je homescherm naar rechts veegt krijg je een overzichtscherm met informatie die volgens Samsung relevant voor je is, zoals agenda-afspraken, weer, oude foto’s... In de camera-app is een Bixby-knop aanwezig, zodat je de assistent kunt gebruiken voor bijvoorbeeld objectherkenning. Zelfs aan de linkerzijde van het toestel van het toestel is een knop aanwezig die je direct naar het Bixby-overzichtsscherm brengt, zelfs als het toestel in standbymodus staat. In een relatief korte testperiode is het ontzettend veel voorgekomen dat ik ongevraagd in het Bixby-startscherm terecht kwam. Vooral dankzij die vreemde, onnodige knop. Die overigens niet te configureren valt voor andere doeleinden. Bijvoorbeeld als sluiterknop.

Dat is een beetje het probleem van Bixby. In praktijk merkte ik dat het voor mij persoonlijk werkelijk niks toevoegt. Het doet me erg denken aan Google Now. Probleem is echter dat Samsung het overal opdringerig in heeft verwerkt, je mag het niet weghalen. Het is overal, nog voordat het zich heeft bewezen. Op het moment van schrijven is de spraakassistent nog niet beschikbaar. Deze zal binnenkort Engelssprekend verschijnen.

TouchWiz

Naast Bixby kun je er bij Samsung natuurlijk vanuit gaan dat er veel aan Android 7 gesleuteld is. Enerzijds positief, het besturingssysteem ziet er prachtig uit, met veel oog voor detail zoals lettertypes en icoontjes. Ook op het gebied van energieverbruik heeft Samsung keurig werk afgeleverd.

Maar niet alles is een stap vooruit. Het toestel staat bomvol met Microsoft-bloatware, er zijn twee browsers, twee applicatiewinkels en een hoop andere Samsung-apps. In deze telefoon-prijscategorie zou je dit soort toevoegingen niet mogen verwachten.

Conclusie

De Samsung Galaxy S8 is zonder twijfel de beste smartphone van het moment te noemen. Er wordt veel geboden, van prachtig design waarbij het scherm volledig tot zijn recht komt tot de fantastische camera en zelfs de bijgeleverde headset. Maar dat mag ook wel, want de smartphone is niet goedkoop. Verre van zelfs. 800 euro, of zelfs 900 voor de grotere Galaxy 8+ is lastig goed te praten.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een setje draadloze clip-on oordopjes met open-ear ontwerp en ondersteuning voor Dolby Audio. De ultralichte dopjes moeten een strak design met krachtig geluid combineren en zijn per direct verkrijgbaar.

©Shokz

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een nieuwe set draadloze clip-on oordopjes. Het model combineert de open-ear technologie waar het merk om bekendstaat met een compact ontwerp. De fabrikant richt zich met dit product niet alleen op sporters of zakelijke gebruikers, maar ook op een bredere groep consumenten die hun oordopjes de hele dag door willen gebruiken, zowel onderweg als thuis. Daarmee breidt Shokz zijn assortiment uit naast de bestaande bone conduction-koptelefoons.

Voor langdurig comfort

De OpenDots ONE maken gebruik van JointArc-technologie, een ultradunne titaniumlegering die zich automatisch aanpast aan de vorm van het oor. In combinatie met een siliconen afwerking moeten de dopjes licht en flexibel aanvoelen. Dit ontwerp moet ervoor zorgen dat de oordopjes stevig blijven zitten zonder drukpunten te veroorzaken, wat vooral bij langdurig gebruik van belang is. Shokz benadrukt dat de OpenDots ONE ontworpen zijn voor uiteenlopende situaties, van een werkdag achter de computer tot lange treinreizen of een wandeling buiten.

©Shokz

Ruimtelijk geluid

Voor de geluidsweergave heeft Shokz gekozen voor een dual-driver systeem. Dit moet prestaties leveren die vergelijkbaar zijn met die van een 16 mm driver, maar in een compacter formaat. Daarnaast zijn Bassphere- en OpenBass 2.0-technologie geïntegreerd, die zorgen voor extra nadruk op de lage tonen. Samen met de ondersteuning voor Dolby Audio moet dit leiden tot een ruimtelijk geluid dat beter tot zijn recht komt bij muziek, podcasts en films. De fabrikant positioneert de OpenDots ONE hiermee als een alternatief voor traditionele in-ear of over-ear hoofdtelefoons, maar dan met een open-ear ontwerp.

©Shokz

Bediening en accuduur

De bediening verloopt via tik- en knijpbewegingen op de oordopjes zelf. Zo kunnen gebruikers het volume aanpassen, nummers overslaan of telefoongesprekken aannemen zonder hun smartphone erbij te pakken. Een extra functie is Dynamic Ear Detection: ongeacht welk dopje als eerste wordt opgepakt, start de audio automatisch zodra het in het oor wordt geplaatst. De accuduur bedraagt maximaal 10 uur op één lading. Met de meegeleverde oplaadcase kan dat worden verlengd tot 40 uur. Voor korte laadmomenten biedt de snellaadfunctie twee uur speeltijd na tien minuten opladen, wat handig kan zijn als je een drukke dag voor de boeg hebt.

Geschikt voor dagelijks gebruik

Omdat oordopjes vaak worden gebruikt in uiteenlopende omstandigheden, heeft Shokz de OpenDots ONE voorzien van een IP54-certificering. Dat maakt ze bestand tegen zweet en spatwater, waardoor ze ook inzetbaar zijn tijdens sport of bij nat weer. De oplaadcase ondersteunt draadloos opladen, wat natuurlijk wel zo handig is als je even geen kabels en stroom in de buurt hebt. Verder zijn er vier ingebouwde microfoons met ruisonderdrukking aanwezig. Deze moeten ervoor zorgen dat telefoongesprekken helder blijven, ook in omgevingen met veel achtergrondgeluid, zoals in het openbaar vervoer of op straat.

De Shokz OpenDots ONE zijn zoals hierboven al vermeld per direct verkrijgbaar in de kleuren grijs en zwart. De adviesprijs is vastgesteld op 199 euro. Met deze introductie wil de fabrikant een nieuw segment binnen zijn productlijn aanboren: compacte, open-ear oordopjes die zowel als audioproduct als stijlvol dagelijks accessoire gebruikt kunnen worden.