De Apple iPhone Xs is een opgevoerde uitvoering van de iPhone X die in 2017 verscheen. De iPhone Xs heeft een betere processor, camera en scherm ten opzichte van zijn voorganger. Maar maakt dat de iPhone Xs ook de beste smartphone?

Met de iPhone X uit 2017 vierde Apple de tiende verjaardag van de smartphone, met het beste wat Apple te bieden heeft. Dat leek teleurstellend weinig, innovatie was ver te zoeken en in onze review waren we daarom ook niet wildenthousiast. Maar dat Apple weer leider werd op de smartphonemarkt was wel te merken aan de concurrentie, die in een wedstrijd verzeild te lijken zijn geraakt wie de iPhone X het beste kan namaken. Zowel goede keuzes als slechte eigenschappen worden bijna slaafs overgenomen, waardoor 2018 tot nu toe het jaar is van de smartphones met gekopieerde ontwerpen, scherminkepingen, breekbare glazen behuizingen, Androidskins die lijken op iOS en het zonder fatsoenlijke argumenten weghalen van koptelefoonpoorten. Neem bijvoorbeeld de Huawei P20 Pro, Asus Zenfone 5 en de OnePlus 6: ik ben ervan overtuigd dat deze smartphones er heel anders uit hadden gezien als de iPhone X niet uit was gekomen. Het toont wel aan dat de innovatie die we verwachten van een nieuwe iPhone helemaal niet nodig is. Bovendien zit de meeste innovatie in iOS, dat vooral dankzij ARKit slimme augmented reality-functies brengt. Bijvoorbeeld voor games of het meten van objecten in je omgeving.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

iPhone Xs

Het is dan ook geen grote verrassing dat de iPhone Xs (je spreekt uit: tien s) ook geen grote vernieuwingen kent. Bovendien, alle S-uitvoeringen van de iPhone waren in feite een opgevoerde versie van hun voorganger. Kijk bijvoorbeeld naar de iPhone 4S, 5S en 6S, die qua uiterlijk vrijwel identiek waren aan hun voorganger. Hiermee hebben we overigens ook de wat knullige naamkeuze verklaard, want je bent geneigd ‘extra small’ te lezen. Hetzelfde geldt voor de iPhone Xs, sterker nog: het hoesje van de iPhone X past zelfs om de Xs. Het ontwerp is hetzelfde gebleven, met de inkeping bovenin het indrukwekkende 5,8 inch oledscherm. Helaas heeft Apple wel vastgehouden aan een glazen behuizing, ondanks dat de iPhone X de boeken in ging als meest breekbare smartphone ooit. Natuurlijk claimt Apple dat het glas minder breekbaar is en begrijp ik dat een metalen behuizing draadloos opladen onmogelijk maakt. Maar glas is altijd breekbaar en iPhone-reparaties zijn een Apple-melkkoe die je graag vermijdt. Een hoesje is absolute noodzaak om de iPhone Xs te beschermen tegen valpartijen... en oncharmante vette vingerafdrukken.

De iPhone Xs komt in twee uitvoeringen. De ene uitvoering is identiek aan de iPhone X, maar er is ook een grotere uitvoering: de iPhone Xs Max. Hier wordt de naamkeuze overigens al helemaal onhandig. De Max-uitvoering beschikt over een enorm 6,5 inch beeldscherm. De specificaties en camera zijn verder gelijk aan de Xs. Maar natuurlijk is de prijs wel hoger, en laten we die olifant in de kamer ook meteen uit de weg ruimen: de prijzen van de iPhone Xs (vanaf 1159 euro) en Xs Max (1259) zijn op geen enkele manier te verantwoorden. De Xs Max met 512GB opslagruimte kost zelfs 1659 euro. Misschien heb je deze prijzen er wel voor over, maar waard zijn het de iPhones absoluut niet. Zo heeft Xiaomi zelfs een marketingstunt: het XS pakket, waarbij je voor 1100 euro een goede smartphone, fitnessarmband, smartwatch, laptop en bluetooth headset krijgt. Apple lijkt niet alleen uit de bocht te vliegen met de prijzen, maar geeft nog gas ook.

©PXimport

©PXimport

Bouwkwaliteit

Die prijsstijgingen kunnen ze zich veroorloven, want veel iPhone-gebruikers blijven comfortabel in het Apple-ecosysteem. iMessage, iCloud, FaceTime, Apple Music... Apple weet gebruikers met zijn diensten als geen ander vast te houden, waardoor veel iPhone-bezitters zich bij de oriëntatie voor een nieuwe smartphone niet afvragen welke smartphone ze het beste kunnen kopen, maar welke iPhone de beste keuze is. En bij de iPhone Xs krijg je het beste wat Apple te bieden heeft. Dat zie je al wanneer je het toestel aan zet, het oledscherm is fantastisch: heel natuurgetrouw afgesteld en helder genoeg om een hele kamer mee te verlichten. Bijna de gehele voorkant van de iPhone bestaat uit scherm, door de schermranden dun te houden en dankzij de eerder genoemde scherminkeping (ook wel notch genoemd). Ook is de minimale rand aan de onderkant van het scherm het vermelden waard. Andere fabrikanten hebben hier een dikkere schermrand, vanwege de schermaansluitingen. Omdat Apple het scherm in de behuizing gebogen laat aflopen kunnen de aansluitingen weggestopt worden en is de schermrand ook aan de onderzijde van minimale grootte. Nieuw is dit niet, de iPhone X beschikte hier ook al over, maar nog altijd zijn andere fabrikanten niet in staat geweest om dit te kopiëren. Het laat zien dat de bouwkwaliteit erg indrukwekkend is... en nog waterdicht ook.

Aan de onderkant van de behuizing vind je natuurlijk Apple’s Lightning-aansluiting uit 2012. Helaas heeft Apple nog niet de moed om deze aansluiting te vervangen met usb-c, zoals dat het wel durfde met de Macbooks en wellicht op termijn door de EU gedwongen gaat worden om deze universele aansluiting te gebruiken. Apple, het bedrijf dat voor miljarden Beats Audio heeft gekocht en Airpods verkoopt, houd natuurlijk ook de koptelefoonpoort weg van de iPhone. Omdat Apple nu ook gestopt is met de verkoop van de iPhone SE en iPhone 6s, zijn er überhaupt geen iPhones meer te krijgen met een 3,5 mm aansluiting. Wie zijn koptelefoon bedraad aansluit is aangewezen op een dongel, die overigens niet meer in de doos zit. Deze moet je er dus nog los bij kopen.

De geluidskwaliteit uit het speakertje van toestel zelf is wel wat verbeterd en in stereo, maar echt een enorme vooruitgang merk je niet.

©PXimport

©PXimport

Razendsnel

Misschien wel het meest onder de indruk ben ik van hoe vlot de iPhone Xs werkt. iOS 12 en Apple’s eigen A12 Bionic-chipset laten de benchmarks door het dak schieten. Het is echter de praktijk die telt en niet de benchmark-steekproef, maar ook in dagelijks gebruik is er nagenoeg geen vertraging. Of je nu een zware AR-game start of in de camera tussen verschillende portretmodi schakelt: het gaat vloeiend. Ik merkte alleen bij de AR-app Meten op, dat de iPhone wat langer nodig had om de omgeving te analyseren, oppervlaktes te herkennen en de maten daarvan te berekenen. Het configureren van Face ID verliep ook soepel, alleen hier merkte ik opeens op dat het toestel gloeiend heet werd.

Met de accuduur van de iPhone Xs loopt Apple nog altijd achter op de concurrentie. Ga ervan uit dat de accu een dag mee gaat, maar daarna wordt het wel tijd om hem aan de lader te hangen. Wellicht komt het omdat de accucapaciteit van de iPhone nog altijd een slagje lager is dan zijn concurrenten. De iPhone Xs heeft een capaciteit van 2658 mAh, terwijl smartphones met een goede accuduur over 3500 à 4000 mAh accucapaciteit beschikken. Sterker nog, de iPhone X van vorig jaar had een hogere capaciteit van 2716 mAh. Dat leidt ook tot meer oplaadcyclussen en daarmee op lange termijn ook tot een accu die sneller slijt. Het is jammer dat Apple hier nog altijd niet in mee weet te komen.

Camera

Waar je bij een iPhone gegarandeerd goed mee zit is de camera. Hoewel de toestellen niet meer als beste uit de bus komen in onze cameratests, valt de iPhone-camera steevast op door zijn natuurgetrouwe kleuren. Vooral bij portretfoto’s is dat natuurlijk een enorm voordeel. Zo ook bij de dualcam van de iPhone Xs: foto’s zijn indrukwekkend goed. Vooral in daglicht maakt de camera schitterende foto’s, misschien wel beter dan zijn concurrenten. In lastige lichtsituaties lijkt de dualcam van de iPhone Xs toch net even wat mindere foto’s te maken dan bijvoorbeeld een Galaxy S9+ of Huawei P20 Pro. Bijvoorbeeld bij heftig tegenlicht ‘lekt’ het licht over de donkere vlakken in de schaduw, wat in de nabewerking ook niet te corrigeren valt. In donkere omgevingen is er nauwelijks ruis of bewegingsonscherpte te bemerken, wat op zich positief klinkt. De camera ziet echter gewoonweg minder dan de smartphonecamera’s van Samsung en Huawei. Dat komt niet alleen omdat de iPhone wat ‘conservatiever’ is in zijn automatische instellingen, maar ook omdat het diafragma wat hoger ligt dan zijn concurrenten. Hierdoor kan de lens technisch gezien wat minder licht opvangen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Daglicht, kunstlicht en avond

De dubbele camera van de iPhone Xs werkt zoals je gewend bent van de dualcams van de iPhone X en Plus-uitvoeringen van de iPhone. Een telelens en groothoeklens werken samen, bijvoorbeeld door in te kunnen zoomen zonder kwaliteitsverlies. Ook kun je prachtige portretfoto’s maken met scherptediepte-effect. Hierbij kun je nu ook met een schuifje de vervaging op de achtergrond configureren. Omdat de iPhone Xs ontzettend natuurgetrouwe foto’s maakt, zijn de portretten zeer indrukwekkend. De toneellicht-portretmodi, die de achtergrond zwart maken kunnen alleen nog wat beter afgesteld worden. Gezichtscontouren en haren werden vaak net even te snel ook zwart weggepoetst.

De selfiecamera is ook erg natuurgetrouw, en hoewel je logischerwijs een klein kwaliteitsverschil merkt met de camera’s aan de achterzijde kun je hier als doe-het-zelfer ook erg mooie portretfoto’s mee maken.

Deze selfiecamera wordt ook gebruikt voor Face ID, de gezichtsontgrendeling van de iPhone. Deze werkt soepeler dan ooit. Ook lukt het me niet om het om de tuin te leiden. Desondanks zou ik voor gevoelige data en authenticatie voor bankzaken toch eerder kiezen voor een pincode of (sterk) wachtwoord.

©PXimport

©PXimport

Conclusie

De conclusie is wellicht wat voorspelbaar: ondanks dat er weinig vernieuwing te vinden is in de iPhone Xs (en grotere Xs Max) zijn het de beste smartphones van het moment en Apple is hiermee het leidende voorbeeld voor de andere smartphone-makers. De prijs is echter zo overdreven hoog dat het op geen enkele manier in verhouding staat met wat je ervoor terugkrijgt. Daardoor kun je de beste smartphone ook weer niet aanbevelen, wat eigenaardig tegenstrijdig is.

In de basis lijkt de Eufycam S4 op de eerder gelanceerde Eufycam S4 Max. Maar dit nieuwe camerasysteem biedt een groot voordeel: je hebt geen kabels nodig. Stroom krijg je via een zonnepaneeltje, terwijl de data draadloos via wifi geregeld wordt. Dat mag wat kosten: de set met twee cameramodules en de Homebase 3 kost 699 euro.

De EufyCam S4 combineert twee camera's in één behuizing voor uitgebreide buitenbeveiliging. Bovenaan zit een vaste 4K-groothoeklens (van 130 graden) die continu een breed gebied overziet. Zodra die camera een gebeurtenis detecteert, geeft hij een signaal aan de onderste camera. Dat is een pan-tilt-zoomlens (PTZ) die 360 graden kan draaien en tot 8x kan inzoomen. De PTZ-camera volgt het bewegende doelwit automatisch, waardoor de Eufycam S4 zowel een goed overzicht als gedetailleerde ingezoomde tracking biedt.

Het systeem werkt daarnaast zelfstandig via wifi, maar je kunt het ook koppelen aan de Homebase 3. Zonder HomeBase kun je de beelden lokaal opslaan op de 32 GB aan interne opslagruimte of een microSD-kaart van 256 GB. De Homebase breidt die optie uit tot 16 TB (via een los te kopen harde schijf) en is daarnaast het slimme brein dankzij Bionic Mind AI. Die lokale AI zorgt voor snelle gezichtsherkenning en onderscheidt mensen, voertuigen en huisdieren. Ook kan het de beelden van meerdere camera's aan elkaar koppelen binnen hetzelfde netwerk.

©Wesley Akkerman

Stroomtoevoer geen obstakel

Standaard werkt de Eufycam S4 op een accu en neemt hij alleen op bij detectie. In het pakket dat wij testen zit standaard een zonnepaneel van 5,5 watt. Als dat één uur zonlicht vangt, kan de gekoppelde camera (via het enige draadje dat je nodig hebt) een dag draaien. Je kunt het paneel direct op de camera bevestigen, maar ook om een hoekje plaatsen als daar meer zonlicht is. Daar is de kabel lang genoeg voor. Wil je 24/7 opnemen? Ook geen probleem, maar in dat geval moet je wél kabels gaan trekken. Dan moet de S4 namelijk altijd aan kunnen staan.

Het mooie aan de accu van de Eufycam S4 is dat de fabrikant die zo flexibel mogelijk inrichtte. Niet alleen kun je de camera gewoon met een normale usb-c-kabel opladen (als er even geen zonlicht is), ook kun je de batterij uit de behuizing halen. Daar zit namelijk ook een usb-c-poort op, waardoor je het systeem niet helemaal uit elkaar hoeft te halen als de accu leeg is. Ook handig: zodra de batterij achteruitgaat, kun je die dus heel gemakkelijk vervangen (tenminste, voor zolang Eufy die los aanbiedt, maar dat zal voorlopig nog wel even het geval zijn).

©Wesley Akkerman

Indringers afschrikken

Houd er overigens rekening mee dat je de Eufycam S4 wel echt op zijn plek zult moeten monteren. Daarbij moet ook worden geboord; geen nadeel, maar wel een kanttekening. De Eufy-app leidt je daarna soepel door de installatie. Voor detectie gebruikt de camera een combinatie van radar en een passieve infraroodsensor (PIR), wat nauwkeuriger is en zelfs afstand kan meten. Om indringers af te schrikken, is de IP65-weerbestendige camera uitgerust met felle ledlampen (voor nachtzicht in kleur), een luide 105dB-sirene en rood-blauwe waarschuwingslichten.

Hoewel de Eufycam S4 automatisch werkt, kun je gelukkig ook een hoop dingen zelf aansturen via de app. Zo kun je de kantel- en draaicamera zelf met pijltjestoetsen bedienen als je iets niet vertrouwt en thuis of buitenshuis even iets wilt controleren. Ook kun je het alarm en de lampen aanzetten wanneer je dat nodig acht. Verder kun je van alles instellen via de overzichtelijke app, zoals privacyschermen, het gebied waarin de camera bewegingen meeneemt, antidiefstaldetectie, activiteitenzones en zowel energie- als videobeheer.

©Wesley Akkerman

Eufycam S4 kopen?

Uit onze praktijkervaring blijkt dat de Eufycam S4 precies doet wat hij belooft. Zodra er een persoon wordt geregistreerd, volgen de camera's onderop de beweging totdat die persoon uit beeld is. Dat gaat moeiteloos en geruisloos (ook niet geheel onbelangrijk). Je krijgt hier bovendien op tijd melding van en via de app kun je alle beelden in haarscherpe kwaliteit en met voldoende kleur volgen. Je moet de camera's wel wat hoger ophangen, aangezien hij stopt met volgen zodra het onderwerp binnen één meter afstand is. Doe je dat niet, dan creëer je als het ware een dode hoek.

De prijs is fors, maar wat ons betreft is het pakket dat bedrag wel waard dankzij het geavanceerde dual-camerasysteem. Je bent daarnaast niet gebonden aan één opslagmethode of een cloudopslagdienst, en kunt op de langere termijn kosten besparen. Daarnaast heb je dankzij de zonnepanelen en de oplaadbare accu's niets te maken met bekabeling, waardoor je de S4 echt ophangt waar je maar wilt. Verder is 24/7 opnemen gewoon een optie. De aanpasbaarheid in opslag, stroom en functies maakt het daarom een waardevolle investering.

Lifestyle-tv's zijn populair en Samsung weet dat als geen ander. The Frame, een tv die ook dienstdoet als kunstkader, is een succes. Nu ook Hisense en TCL een gelijkwaardig concept op de markt hebben, heeft de Koreaanse fabrikant een verbeterde versie klaarstaan.

7

Goed

Conclusie

The Frame Pro is ideaal als stijlvolle muur-tv dankzij het matte scherm en de draadloze One Connect Box. De helderheid en kleur zijn verbeterd, maar het contrast blijft wat teleurstellen. Gamers moeten rekening houden met extra input-lag via de One Connect Box; de micro-HDMI is beter, maar minder praktisch. De tv oogt het mooist met heldere content en heeft een complete smart-omgeving. Wel is hij duidelijk duurder dan de gewone The Frame.

Plus- en minpunten

• Mat scherm weert reflecties
• Goede piekhelderheid, degelijk contrast
• Slank design, verwisselbaar kader
• Wandbeugel én voet bijgeleverd
• Wireless One Connect Box
• Goede beeldverwerking
• Vijf HDMI 2.1-aansluitingen en gaming-features
• One UI/Tizen smart-tv met zeven jaar updates
• Apple AirPlay 2 en Google Cast
• Ingebouwde Art Store

• Lokale dimming levert beperkte verbetering
• Matige geluidskwaliteit
• Geen ondersteuning voor Dolby Vision of DTS-audio
• Hogere input-lag via de draadloze One Connect Box
• Prijzig

Het kader aan de muur

The Frame Pro is expliciet ontworpen om aan de muur te hangen. De rug is immers helemaal vlak, en een superslanke muurbeugel is inbegrepen. Het ontwerp oogt als een minimalistisch kunstwerk, met een smal zwart frame rond het beeld. Met behulp van een magnetisch kader dat over het zwarte frame gaat, geef je de behuizing een witte of houtkleurige uitstraling. Een teakhouten kader wordt overigens meegeleverd.

Zet je de tv toch liever op een tv-meubel, dan hoef je daar geen extra spullen voor aan te schaffen; er zitten namelijk ook voetjes in de doos. De bevestiging aan het toestel is schroefloos en kan in twee posities: een hoge of lage bevestiging, zodat je eventueel een soundbar onder het scherm kunt plaatsen. De stabiliteit van de plastic voetjes laat wel iets te wensen over; bij zijdelingse druk is er duidelijk beweging merkbaar.

©Samsung

Aansluitingen

De One Connect Box is al jaren een kernonderdeel van het The Frame-concept: alle aansluitingen zitten in een externe unit, zodat er naar de tv zelf slechts één dunne kabel loopt. Bij The Frame Pro is dat idee verder doorgetrokken. De verbinding tussen de tv en de One Connect Box verloopt nu draadloos, waardoor je alleen nog een stroomkabel naar het scherm hoeft te leiden, en die laat zich doorgaans vrij gemakkelijk wegwerken. In de draadloze Connect Box vind je vier HDMI 2.1-poorten, twee usb-poorten, ethernet, wifi 5, bluetooth, een optische uitgang en een DVB-T2/C/S2-tuner met CI+-slot. Samsung claimt een draadloos bereik tot 10 meter zonder kwaliteitsverlies; in onze test ging 6 meter inderdaad probleemloos. Een stevige muur ertussen zorgde echter af en toe voor korte beelduitval.

Voor gamers is het een gemengd verhaal. De HDMI-poorten ondersteunen 4K144, ALLM en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatible), en poort 3 biedt ARC/eARC. Maar de draadloze verbinding zorgt wel voor extra vertraging: in 4K60 zagen we een input-lag van zo'n 40 à 45 ms. Om dat te omzeilen heeft Samsung op de tv zelf een micro-HDMI-aansluiting geplaatst die dezelfde gamefuncties ondersteunt. Daarmee daalde de input-lag naar 13,5 ms bij 4K60 (en 8,5 ms bij 2K120). Niet heel elegant, maar wel effectief. Daarnaast zit er op de tv ook nog een usb-c-poort, bedoeld voor bijvoorbeeld een webcam.

Lees ook: Review Samsung QE55LS03B The Frame – Kunstwerk én tv

De One UI/Tizen smart-tv

Eén ding moet je Samsung nageven: ze leveren een indrukwekkende hoeveelheid functies in hun smart-tv-omgeving. Dat vereist wel een goede organisatie, maar die heeft Samsung ondertussen wel onder de knie. Het startscherm toont alles wat met tv-kijken en streaming te maken heeft. Centraal in beeld vind je de laatst gespeelde bron en aanbevelingen (uit Samsung TV Plus). Onderaan staat een rij met favoriete apps die je naar voorkeur kunt ordenen en aanpassen. Je kunt ook live-tv en HDMI-ingangen in deze rij plaatsen. Scrol verder naar beneden en je vindt rijen met aanbevelingen per app. Verwijder je een app uit de rij met favorieten, dan verdwijnt ook de rij met aanbevelingen uit die app.

Naast een erg ruim app-aanbod ondersteunt deze Samsung ook AirPlay 2 en Google Cast. Via de pictogrammen links op het startscherm kun je naar Daily+ navigeren, waar je alle functies vindt die minder met tv-kijken te maken hebben. Denk aan SmartThings (de IoT-omgeving), Workspace (allerlei functies voor computergerelateerd werk op de televisie), Philips Hue, Samsung Food en Fitness-apps. De Art-sectie bespreken we verderop.

De afstandsbediening is de vertrouwde Samsung-remote, maar deze keer in het wit. Hij is klein en eenvoudig vormgegeven, met een ingebouwde oplaadbare batterij en een fotovoltaïsch paneel aan de achterkant. Leg je hem met dat paneel naar boven, dan laadt hij vanzelf op via omgevingslicht. Voor een snellere laadbeurt is er ook een usb-c-poort aanwezig. De toetsen voelen prettig aan en hebben een lichte, precieze aanslag. Door het beperkte aantal knoppen is de bediening snel te doorgronden. De instellingenknop linksboven opent niet alleen het instellingenmenu, maar ook de kleur- en nummertoetsen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Kunst in overvloed

Om de kunstfunctie waar te maken, biedt Samsung sinds de eerste generatie van The Frame een eigen kunst-app. Navigeer op het startscherm naar links en open daar de Art-sectie. Je krijgt toegang tot meer dan 3000 kunstwerken, afkomstig uit grote musea en uiteenlopende collecties, van klassieke meesters tot moderne kunst en fotografie. Toegang tot de volledige Art Store kost 4,99 euro per maand, al zijn de eerste drie maanden gratis. Wie niet wil betalen, kan gebruikmaken van het gratis aanbod Art Streams, met elke maand dertig nieuwe werken rond een thema. Daarnaast zijn er nog andere opties: zo kun je je eigen foto's tonen met behulp van vooraf gemaakte sjablonen. The Frame Pro functioneert op die manier als een fraai digitaal fotokader. Wie iets speelsers wil, kan kiezen voor AI-gegenereerde kunst: selecteer een aantal sleutelwoorden uit een vaste lijst en de tv genereert een passend beeld.

De SmartThings-app is daarbij een handige aanvulling, vooral om door de Art Store te bladeren. Je kunt sorteren op artiest, genre, medium, kleur, museum, thema of populariteit. Via de instellingen pas je bovendien het gedrag van de Art Mode aan. Zo kun je helderheid en kleurtemperatuur finetunen en instellen hoe de tv omgaat met de ingebouwde bewegings- en lichtsensor. De Art Mode schakelt automatisch uit wanneer er geen beweging wordt gedetecteerd of het licht wegvalt. Dat is zinvol, want de Art Mode verbruikt nog steeds stroom, doorgaans tussen de 60 en 90 watt.

©Samsung

Beeldkwaliteit

De meest opvallende verbetering van The Frame Pro is de overstap naar Neo QLED-achtergrondverlichting. In theorie levert dat niet alleen rijkere kleuren op dankzij de Quantum Dots, maar ook beter contrast door local dimming. In de praktijk blijkt die uitvoering echter beperkt: Samsung gebruikt edge-ledverlichting, waarbij de leds alleen langs de onderrand van het scherm zitten. De local dimming werkt daardoor alleen in 24 verticale kolommen. Dat is beduidend minder verfijnd dan echte full-array local dimming.

Het VA-paneel zelf heeft een behoorlijk eigen contrast van ongeveer 4.500:1. Maar omdat de dimming slechts in kolommen werkt, kan de tv dat contrast in testpatronen nauwelijks verbeteren. Dat zie je terug in films: de zwarte balken boven en onder het beeld blijven zichtbaar grijs, donkere scènes worden nooit echt diepzwart en heldere details – zoals sterren – kunnen plaatselijke halo's veroorzaken. Met andere woorden: op het gebied van contrast is de vooruitgang beperkt.

Op helderheid scoort de The Frame Pro wél merkbaar beter. In Filmmaker Mode (HDR) haalt hij een piek van 926 nits op een venster van 10% en ongeveer 697 nits op een volledig wit scherm. Dat is een forse stap vooruit ten opzichte van de vorige The Frame, die rond de 500 nits bleef hangen. De Quantum Dots leveren bovendien een breed kleurbereik van 94% P3. De kalibratie in Filmmaker Mode is over het algemeen uitstekend, al ogen sommige tinten wat te helder en verliezen ze daardoor nuance. Bij SDR presteert The Frame Pro eveneens goed, al kunnen rode tinten en huidkleuren soms wat flets overkomen. In zowel SDR als HDR blijft het zwartdetail wel netjes behouden. 

©Samsung

Zeer goede beeldverwerking, matige audio

The Frame Pro maakt gebruik van dezelfde rekenmodule als topmodel S95F: de NQ4 AI Gen3-processor. Die levert zichtbaar mooie resultaten, met goede deinterlacing, sterke ruisonderdrukking en nette upscaling. De bewegingsscherpte van het paneel zelf is echter wat beperkt, waardoor snelle voorwerpen soms een lichte dubbele rand krijgen. Motion interpolation werkt wel overtuigend; de processor grijpt snel en meestal correct in, zonder opvallende artefacten. De AI-modus kun je beter uitgeschakeld laten; die zorgt zelden voor een aantrekkelijk beeld.

Ondanks het slanke ontwerp heeft Samsung een 2.0.2-audiosysteem met 40 watt vermogen ingebouwd. Dat klinkt op papier aardig, maar in de praktijk ontbreekt vooral bas, waardoor muziek aan warmte en body verliest. De hoogtekanalen voegen weinig toe en het surround-effect blijft mager, zelfs met Dolby Atmos-bronnen. Voor dagelijks tv-kijken zijn de dialogen helder genoeg, maar wie ook muziek of films met impact wil horen, ontkomt eigenlijk niet aan een soundbar.

Conclusie

Als lifestyle-tv blijft The Frame Pro een aantrekkelijke keuze met een paar duidelijke troeven. Het matte scherm geeft kunst een overtuigende, bijna papieren uitstraling en houdt hinderlijke reflecties goed tegen. De draadloze One Connect Box maakt ophangen aan de muur bovendien bijzonder eenvoudig.

De stap vooruit ten opzichte van de gewone The Frame zit vooral in helderheid en kleurweergave. Het contrast blijft echter achter, en dat is jammer: een sterker zwartniveau had The Frame Pro echt naar een hoger niveau getild. Voor gamers is dit toestel ook niet ideaal: de draadloze verbinding zorgt voor merkbare input-lag. De micro-HDMI-poort op de tv zelf biedt wel een snellere optie, maar is minder praktisch.

De tv komt het best tot zijn recht met heldere beelden en kunstweergave. De kalibratie en beeldverwerking zijn uitstekend, en de Tizen-interface biedt een ruim app-aanbod, inclusief AirPlay 2 en Google Cast. Het prijskaartje blijft wel aan de hoge kant; je betaalt duidelijk extra voor de lifestyle-uitstraling.