Steevast lees je het in reviews van Huawei smartphones: het zijn prachtige smartphones, vaak ook voor een aantrekkelijke prijs. Maar op het gebied van software en iedere Huawei-update gaat het vaak mis, omdat Android met Huawei's EMUI niet ten goede wordt aangepast door de Chinezen. Maar er speelt meer.

Afgelopen voorjaar verscheen de Huawei P20-serie, bestaande uit de Huawei P20, de P20 Lite en het absolute topmodel P20 Pro. Deze laatste is een fraai toestel, met een prachtig beeldscherm, krachtige specificaties en een driedubbele camera aan de achterzijde die zich kan meten met de allerbeste smartphone-camera’s. Ondanks de prachtige hardware kan ik de toestellen niet van harte aanbevelen, omdat de Android-skin eerder achteruit gaat dan vooruit.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Emui

De P20-serie kwam met de versie 8 van EMUI, de naam van de Androidskin die Huawei op z’n smartphones installeert. Omdat Android open source is, kunnen fabrikanten flink sleutelen aan het besturingssysteem om zich te differentiëren met andere fabrikanten. Maar ook hobbyisten kunnen knutselen om een andere Androidversie op hun toestel te zetten, zogeheten ROMs. Bekende voorbeelden zijn LineageOS, Resurrection Remix OS en Paranoid Android.

Huawei past Android tot in de kleine details aan, maar meestal niet ten goede. Dat er bloatware op te vinden is in de vorm van onnodige virusscanners en optimalisatie-apps, reclame-apps, games en allerlei Huawei-diensten is te verwachten, dat doen andere fabrikanten helaas ook veelvuldig. Huawei’s EMUI valt echter negatief op, door de vele knullige spelfouten, regels die niet uitlijnen en een verouderd ogend uiterlijk dat iets te overduidelijk is afgekeken van Apple’s iOS. Daar valt op zich prima mee te werken, en als het niet bevalt installeer je een andere launcher, zoals Nova Launcher: Android biedt immers voor gebruikers ook gewoon deze vrijheid.

Zorgelijk

Waar het zorgelijker wordt is dat Huawei met EMUI aan de stoelpoten van Android’s vrijheden zaagt. Deze zorgelijke ontwikkeling werd al een paar jaar geleden ingezet, toen Huawei de mogelijkheid voor een alternatieve launcher verstopte in de instellingen en gebruikers geheel ten onrechte waarschuwt als ze de standaardlauncher daadwerkelijk veranderen.

Met de komst van EMUI 8, dat op de P20 smartphones te vinden is, heeft Huawei flink ingezet op accuduur. Die is ook behoorlijk geoptimaliseerd, waardoor een lange accuduur wel goed zit. Maar ook dit komt met een prijs: veel achtergrondprocessen worden afgekapt, waaronder processen die je liever laat draaien, zoals een actieve VPN-verbinding of wachtwoordmanager. In de opties lijk je de mogelijkheid te hebben hieraan te kunnen sleutelen, maar in praktijk worden deze apps op de achtergrond nog altijd afgesloten. Dit rigoureuze afsluitbeleid heeft er zelfs voor gezorgd dat de ontwikkelaars van de bekende mediaspeler VLC hun app niet meer beschikbaar stellen in de Play Store voor Huawei-toestellen.

Geen vrijheid

Gevorderde gebruikers, die graag het toestel willen voorzien van een andere ROM om geen last te hebben van deze minpunten en wel te genieten van de krachtige Huawei-smartphones worden ook de pas afgesneden. Huawei voorziet niet meer in de mogelijkheid het toestel te unlocken (wat moet gebeuren voordat je een ROM installeert). Een update die Huawei deze zomer heeft verspreid frustreert zelfs ontwikkelaars van Magisk, een programma dat wordt gebruikt voor het unlocken en rooten van Huawei-smartphones. Deze ontwikkelaars kwamen na de update opeens met een niet-werkend toestel te zitten.

Ondersteuning

Deze zorgelijke ontwikkelingen vinden plaats in een ongelukkige tijdsperiode. In verschillende landen, zoals in de VS, het Verenigd Koninkrijk en zelfs in Nederland, worden recentelijk Huawei-smartphones geweerd vanwege privacy-zorgen rondom de Chinese fabrikant. Wie deze zorgen deelt heeft geen andere mogelijkheid meer dan z’n Huawei-smartphone om te ruilen voor een smartphone van een andere fabrikant.

Ook heeft Huawei een zeer matige reputatie als het aankomt op de ondersteuning van Android met versie- en beveiligingsupdates. Door de vrijheid weg te nemen voor gebruikers om de Android zelf te beheren met geïnstalleerde ROMs, ben je volledig afhankelijk van de ondersteuning van Huawei zelf. Die dus tot nu toe te wensen overlaat.

Weet waar je aan begint

Zijn Huawei smartphones af te raden? Zeker niet voor wie watertandt voor de uitmuntende accuduur, fraaie camera’s, bouwkwaliteit, aantrekkelijke prijzen en krachtige hardware waar Huawei smartphones vaak van voorzien zijn, en minder waarde hecht aan de software. Wees er echter van bewust dat er grote zorgen zijn rondom Huawei: Emui, het updatebeleid en privacyzorgen vanuit overheden.

©PXimport

Toekomst

Het lijkt er helaas op dat het probleem met Emui eerder verergert dan verbetert, vooral in de zomermaanden van 2018 stapelde negatieve berichtgeving over Emui zich op. Toch zijn er lichtpuntjes. Op dit moment wordt er bij Huawei hard gewerkt aan Emui 9, dat in oktober verschijnt op nieuwe Mate 20-smartphones. Wellicht weet Huawei plooien glad te strijken. Ook heeft Google met Android 8.0 Oreo iets nieuws ingebouwd: Treble. Dit zorgt ervoor dat toekomstige updates sneller en makkelijker kunnen worden uitgerold, waardoor Huawei alle mogelijkheid heeft om z’n reputatie aangaande het updatebeleid te verbeteren. Ook begint Google’s Android One programma steeds beter aan te slaan. Wie weet kiest Huawei er in de toekomst voor om enkele smartphones met Android One uit te brengen, om meer uit de prachtige smartphones te halen en privacy- en updatezorgen bij gebruikers weg te nemen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.