De Huawei P20 Pro is de nieuwste topsmartphone van de Chinese fabrikant. Meteen is duidelijk dat Huawei zich flink heeft laten inspireren door Apple’s iPhone X. De P20 Pro valt echter weer op door drie camera’s aan de achterzijde, verantwoordt dat ook een hoge prijs die van Apple is afgekeken?

De Huawei P20-serie bestaat uit de P20 en P20 Pro. Laatstgenoemde beschikt over betere cameralenzen, een groter en beter scherm, meer werkgeheugen, grotere accu en is waterdicht. Hier betaal je dan wel fors meer voor: de P20 Pro kost 900 euro, de standaarduitvoering kost 650.

Qua uiterlijk lijkt de P20 Pro totaal niet op z’n voorganger: de Huawei P10. Het ontwerp is ook niet afgeleid van de andere, zakelijkere smartphone-serie, de Huawei Mate 10 Pro. Nee, Huawei heeft niet subtiel afgekeken van Apple’s iPhone X. Het gebruikte symmetrische ontwerp en de bouwmaterialen (metaal en glazen achterkant) bijvoorbeeld, het scherm aan de voorkant heeft een inkeping, de koptelefoonpoort ontbreekt zonder zinnige argumentatie, het uiterlijk van Android en Huawei’s apps... zelfs de plaatsing van de camera’s is gelijk. Of je het mooi en praktisch vindt, dat is persoonlijk. Maar zulk schaamteloos kopieerwerk is een zwaktebod. Ik had Huawei hoger zitten, na het unieke ontwerp van bijvoorbeeld de Huawei Nova, Mate 10 Pro en Nexus 6P. Bovendien is de uitwerking net niet zo luxe als de iPhone X, de randen rondom de camera’s zijn scherp en veel meldingen en fullscreen-apps vallen weg achter de scherminkeping (ook wel notch genoemd).

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Drie camera’s

Toch valt de P20 Pro op unieke wijze op: op de achterkant zitten drie(!) cameralenzen. Huawei werkt al enige jaren samen met cameramerk Leica voor z’n smartphone-camera’s. Met wisselende resultaten. De P10 van vorig jaar kon echter niet in het spoor blijven van LG, Samsung en Apple, waardoor een inhaalslag nodig was. De camera is namelijk voor veel mensen een doorslaggevende factor voor de aankoop van een smartphone in de duurste prijscategorie. Huawei heeft hier duidelijk ook enorm op ingezet. De lensdetails zijn al indrukwekkend: een lens heeft een 40 megapixellens met een sensorgrootte van 1/1.7, wat op papier minder ruis en helderdere foto’s produceert. Daarnaast is er een ondersteunende 20 megapixel monochroomlens, die meer detail en diepte mogelijk maakt (bijvoorbeeld voor portretfoto’s met scherptediepte-effect). De derde lens tenslotte, is een telelens van 8 megapixel. Hierdoor kun je tot 3x optisch inzoomen door van lens te wisselen. Door de grote lens en telelens samen te laten werken is 5x zoom zelfs mogelijk.

De app-interface en de camerafuncties zijn wederom zonder gene overgenomen van Apple. Van functies als slowmotion-video en live-foto’s (waarbij een kort moment wordt vastgelegd in plaats van een foto) tot slowmotion, tot de plaats en uiterlijk van de knoppen. De lenzen worden ondersteund door slimme algoritmes, waardoor scenes en objecten voor de lens worden herkend. Hierdoor past de camera-app de instellingen aan voor de beste foto. Dit was al mogelijk bij de Mate 10 Pro, maar werkt op de P20 Pro sneller en uitgebreider. Wanneer je focust op een object, wordt het indrukwekkend snel herkend, dit krijg je meteen te zien. Dit scheelt een hoop gerommel in de instellingen. Wil je hier juist in rommelen, dan is dat uiteraard ook gewoon uitgebreid mogelijk.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto’s

Standaard worden foto’s gemaakt met 10 megapixel, in plaats van 40. Vier pixels worden samengevoegd tot één pixel. Dit komt het detail en dynamisch bereik van de foto ten goede, en dat zie je. De inhaalslag die Huawei voor ogen had met de camera is waargemaakt. En hoe! De foto’s zijn verbluffend goed en doen niet onder voor de iPhone X en Samsung Galaxy S9+. Zelfs als er vijf maal ingezoomd wordt zijn de foto’s kleurrijk en gedetailleerd.

Wanneer je het de camera’s moeilijk maakt, staan ze ook hun mannetje. Tegen de zon in fotograferen, of donkere en lichte vlakken op de foto; alles wordt fraai weergegeven. Sterker nog, ik heb zelden zulke mooie foto’s gemaakt met een smartphone. De P20 Pro kan zich absoluut meten met de iPhone X en Samsung Galaxy S9+.

Ook is er een nachtmodus aanwezig, die een lange sluitertijd gebruikt om meer licht te vangen en zo in donkere omgevingen meer te zien. Opvallend is dat de P20 Pro goed in staat is beweging te voorkomen, door beeldstabilisatie en -herkenning in te zetten. De resultaten zijn echter wisselend, soms levert het een prachtige foto op. Soms is de foto niet de moeite waard. Toch loont het om in omgevingen die zich ernaar lonen de nachtmodus eens uit te proberen.

Objectherkenning

Ik had het al over de objectherkenning, die verrassend nauwkeurig en snel werkt. Wanneer je een foto maakt, waar ook tekst op staat, bijvoorbeeld bij een lichtbord of een menu voor een restaurant, dan wordt dit herkend en blijft de tekst prima leesbaar. Zelfs als je op de foto inzoomt. Zo zijn er verschillende situaties die prima herkend werden, groene landschappen, zonsondergangen, blauwe luchten, eten, documenten, dieren en veel meer. Niet altijd levert een herkende situatie de mooiste foto op, zoals het Teletubbie-landschap dat ik hieronder fotografeerde. De groene kleuren zijn hier wel heel extreem gesatureerd. Hier en daar moet er dus nog wat gesleuteld worden, niet aan de herkenning, maar wel aan de afstelling.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Scherm

De inkeping in het scherm leidt af. Of je het nu mooi vindt of niet, Android en z’n apps zijn hier niet klaar voor, waardoor onderdelen wegvallen. In de instellingen kun je dit uitzetten, wat inhoudt dat de notificatiebalk zwart wordt en omdat het een oled-scherm is, waarbij zwart ook echt zwart is (en geen grijstint), zie je de inkeping inderdaad niet meer. Alleen in geval van meerdere notificaties, vallen enkele weg.

De inkeping leidt af van het feit dat het oledscherm van uitzonderlijk goede kwaliteit is. Op papier lijkt het tegen te vallen, omdat het toestel een full HD resolutie heeft, in een redelijk groot 6,1 inch (15,2 cm) beeldscherm. Maar het scherm is helder, gedetailleerd en de kleurweergave precies goed. De enige aanmerking die ik heb is dat er een wat grauwe waas over witte vlakken hangt.

Accuduur

Ook de accuduur is een positieve vermelding waard. De accu die in het toestel zit heeft een relatief grote capaciteit: 4.000 mAh. Ook is het toestel behoorlijk zuinig. Een opgeladen accu kan doordoor zelfs bij gewoon gebruik twee volle dagen mee en wanneer je een beetje zuinig aan doet, zou je het tot drie werkdagen uit moeten zingen. De bijgeleverde snellader geeft je binnen een kwartiertje al genoeg accucapaciteit om een paar uur verder te kunnen.

Maar die lange accuduur komt met een prijs. Huawei heeft namelijk het besturingssysteem Android compleet op de schop gegooid, waardoor de lange accuduur ten koste gaat van een goede werking. Dat is bizar. Op papier lijkt alles goed in orde, de P20 Pro werkt op Android 8.1, de meest recente Androidversie. Iedere nieuwe versie van het besturingssysteem werkt efficiënter en het besturingssysteem is uitstekend in staat actieve processen en het geheugen zo te gebruiken dat alles optimaal werkt, qua prestaties en energieverbruik. Stapje voor stapje wordt Android steeds beter. Huawei denkt daar anders over en zet juist stappen terug. Actieve processen en apps worden hard afgekapt om batterij te sparen. Wanneer je toestel in standby staat, bespaart dat inderdaad energie. Maar het kost weer extra energie om het proces weer opnieuw te starten wanneer je de smartphone gebruikt. In praktijk houdt dit echter in dat ook belangrijke processen als VPN en wachtwoordmanagers steevast worden afgesloten, waarna je deze handmatig moet herstarten. Je levert dus in feite veiligheid in omdat Huawei de noodzaak voelt diep in te grijpen in de werking van Android. Ook mijn favoriete mail-app (Bluemail) sloeg regelmatig op hol door Huawei’s afsluitdrift. Als gebruiker krijg je niet de mogelijkheid dit naar wens in te stellen.

Android 8.1 met Emui

De aanpassingen in Android noemt Huawei Emui 8.1. Onder de motorkap maakt Huawei Android minder stabiel. Maar ook van de interface van Android maakt Huawei een potje. Het oogt verouderd, met zijn grote iconen en statische uiterlijk. Maar dat is natuurlijk persoonlijke smaak. Emui 8.1 zit echter vol knullige spelfouten, een rommelig instellingenmenu, zadelt je op met misleidende Avast!-antivirus (vermomd als systeemonderdeel, zodat je het niet mag verwijderen) en bevat veel bloatware en dubbele apps. Dit moet gewoon beter. Vooral als je 900 euro vraagt voor een smartphone, dan moet het aan de softwarekant ook luxe uitstralen. En is het niet goed te praten dat Huawei (waarschijnlijk) nog extra geld verdient met bloatware. Het leed valt te verzachten met een alternatieve launcher zoals Nova Launcher.

Ook de reputatie van Huawei moet beter om een prijs van 900 euro te rechtvaardigen, want als het aankomt op software-updates is deze niet al te best.

Daarnaast krijg je wel alle ruimte om naar hartenlust apps te installeren en muziek, foto’s en video’s op te slaan: 128GB. Met zo’n hoeveelheid aan beschikbare opslagruimte valt met het ontbreken van een geheugenkaartslot prima te leven. Overigens kun je wel een tweede simkaart plaatsen en apps dubbel installeren (zoals WhatsApp). Dat is handig als je op vakantie bent of als je je smartphone ook zakelijk gebruikt.

De hoeveelheid werkgeheugen en de processor zijn ruim voldoende om alle apps razendsnel te laten werken.

©PXimport

Alternatieven

Met de Huawei P20 probeert de Chinese smartphonemaker serieus mee te komen met de grote jongens Samsung en Apple, maar weet eigenlijk alleen met de camera deze luxe en extreem hoge prijs waar te maken. De iPhone X en Galaxy S9+ bieden gewoonweg meer in dezelfde prijsklasse. Wil je een luxe smartphone met een ontzettend goede camera, maar iets minder diep in de buidel tasten? Dan is de Samsung Galaxy S8, die in 2017 verscheen een uitstekend alternatief.

Conclusie

Huawei moet echt meer bieden als het de concurrentie aangaat met de toptoestellen van Apple en Samsung. Toegegeven, de camera is subliem, evenals het oledscherm. Maar de ontwerp is wel heel erg afgekeken, de bouwkwaliteit straalt met wat scherpe randjes niet de hoogwaardigheid uit die je mag verwachten en de software volkomen ondermaats. De Huawei P20 Pro is een goede telefoon, en zeker geen slechte keuze. Maar 900 euro is veel te veel geld voor deze smartphone en Huawei moet gewoonweg nog altijd zijn meerdere erkennen in de Galaxy S9+ en iPhone X. Daar hoeft Huawei zich overigens ook niet voor te schamen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.