De Huawei P20 Pro is de nieuwste topsmartphone van de Chinese fabrikant. Meteen is duidelijk dat Huawei zich flink heeft laten inspireren door Apple’s iPhone X. De P20 Pro valt echter weer op door drie camera’s aan de achterzijde, verantwoordt dat ook een hoge prijs die van Apple is afgekeken?

De Huawei P20-serie bestaat uit de P20 en P20 Pro. Laatstgenoemde beschikt over betere cameralenzen, een groter en beter scherm, meer werkgeheugen, grotere accu en is waterdicht. Hier betaal je dan wel fors meer voor: de P20 Pro kost 900 euro, de standaarduitvoering kost 650.

Qua uiterlijk lijkt de P20 Pro totaal niet op z’n voorganger: de Huawei P10. Het ontwerp is ook niet afgeleid van de andere, zakelijkere smartphone-serie, de Huawei Mate 10 Pro. Nee, Huawei heeft niet subtiel afgekeken van Apple’s iPhone X. Het gebruikte symmetrische ontwerp en de bouwmaterialen (metaal en glazen achterkant) bijvoorbeeld, het scherm aan de voorkant heeft een inkeping, de koptelefoonpoort ontbreekt zonder zinnige argumentatie, het uiterlijk van Android en Huawei’s apps... zelfs de plaatsing van de camera’s is gelijk. Of je het mooi en praktisch vindt, dat is persoonlijk. Maar zulk schaamteloos kopieerwerk is een zwaktebod. Ik had Huawei hoger zitten, na het unieke ontwerp van bijvoorbeeld de Huawei Nova, Mate 10 Pro en Nexus 6P. Bovendien is de uitwerking net niet zo luxe als de iPhone X, de randen rondom de camera’s zijn scherp en veel meldingen en fullscreen-apps vallen weg achter de scherminkeping (ook wel notch genoemd).

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Drie camera’s

Toch valt de P20 Pro op unieke wijze op: op de achterkant zitten drie(!) cameralenzen. Huawei werkt al enige jaren samen met cameramerk Leica voor z’n smartphone-camera’s. Met wisselende resultaten. De P10 van vorig jaar kon echter niet in het spoor blijven van LG, Samsung en Apple, waardoor een inhaalslag nodig was. De camera is namelijk voor veel mensen een doorslaggevende factor voor de aankoop van een smartphone in de duurste prijscategorie. Huawei heeft hier duidelijk ook enorm op ingezet. De lensdetails zijn al indrukwekkend: een lens heeft een 40 megapixellens met een sensorgrootte van 1/1.7, wat op papier minder ruis en helderdere foto’s produceert. Daarnaast is er een ondersteunende 20 megapixel monochroomlens, die meer detail en diepte mogelijk maakt (bijvoorbeeld voor portretfoto’s met scherptediepte-effect). De derde lens tenslotte, is een telelens van 8 megapixel. Hierdoor kun je tot 3x optisch inzoomen door van lens te wisselen. Door de grote lens en telelens samen te laten werken is 5x zoom zelfs mogelijk.

De app-interface en de camerafuncties zijn wederom zonder gene overgenomen van Apple. Van functies als slowmotion-video en live-foto’s (waarbij een kort moment wordt vastgelegd in plaats van een foto) tot slowmotion, tot de plaats en uiterlijk van de knoppen. De lenzen worden ondersteund door slimme algoritmes, waardoor scenes en objecten voor de lens worden herkend. Hierdoor past de camera-app de instellingen aan voor de beste foto. Dit was al mogelijk bij de Mate 10 Pro, maar werkt op de P20 Pro sneller en uitgebreider. Wanneer je focust op een object, wordt het indrukwekkend snel herkend, dit krijg je meteen te zien. Dit scheelt een hoop gerommel in de instellingen. Wil je hier juist in rommelen, dan is dat uiteraard ook gewoon uitgebreid mogelijk.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto’s

Standaard worden foto’s gemaakt met 10 megapixel, in plaats van 40. Vier pixels worden samengevoegd tot één pixel. Dit komt het detail en dynamisch bereik van de foto ten goede, en dat zie je. De inhaalslag die Huawei voor ogen had met de camera is waargemaakt. En hoe! De foto’s zijn verbluffend goed en doen niet onder voor de iPhone X en Samsung Galaxy S9+. Zelfs als er vijf maal ingezoomd wordt zijn de foto’s kleurrijk en gedetailleerd.

Wanneer je het de camera’s moeilijk maakt, staan ze ook hun mannetje. Tegen de zon in fotograferen, of donkere en lichte vlakken op de foto; alles wordt fraai weergegeven. Sterker nog, ik heb zelden zulke mooie foto’s gemaakt met een smartphone. De P20 Pro kan zich absoluut meten met de iPhone X en Samsung Galaxy S9+.

Ook is er een nachtmodus aanwezig, die een lange sluitertijd gebruikt om meer licht te vangen en zo in donkere omgevingen meer te zien. Opvallend is dat de P20 Pro goed in staat is beweging te voorkomen, door beeldstabilisatie en -herkenning in te zetten. De resultaten zijn echter wisselend, soms levert het een prachtige foto op. Soms is de foto niet de moeite waard. Toch loont het om in omgevingen die zich ernaar lonen de nachtmodus eens uit te proberen.

Objectherkenning

Ik had het al over de objectherkenning, die verrassend nauwkeurig en snel werkt. Wanneer je een foto maakt, waar ook tekst op staat, bijvoorbeeld bij een lichtbord of een menu voor een restaurant, dan wordt dit herkend en blijft de tekst prima leesbaar. Zelfs als je op de foto inzoomt. Zo zijn er verschillende situaties die prima herkend werden, groene landschappen, zonsondergangen, blauwe luchten, eten, documenten, dieren en veel meer. Niet altijd levert een herkende situatie de mooiste foto op, zoals het Teletubbie-landschap dat ik hieronder fotografeerde. De groene kleuren zijn hier wel heel extreem gesatureerd. Hier en daar moet er dus nog wat gesleuteld worden, niet aan de herkenning, maar wel aan de afstelling.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Scherm

De inkeping in het scherm leidt af. Of je het nu mooi vindt of niet, Android en z’n apps zijn hier niet klaar voor, waardoor onderdelen wegvallen. In de instellingen kun je dit uitzetten, wat inhoudt dat de notificatiebalk zwart wordt en omdat het een oled-scherm is, waarbij zwart ook echt zwart is (en geen grijstint), zie je de inkeping inderdaad niet meer. Alleen in geval van meerdere notificaties, vallen enkele weg.

De inkeping leidt af van het feit dat het oledscherm van uitzonderlijk goede kwaliteit is. Op papier lijkt het tegen te vallen, omdat het toestel een full HD resolutie heeft, in een redelijk groot 6,1 inch (15,2 cm) beeldscherm. Maar het scherm is helder, gedetailleerd en de kleurweergave precies goed. De enige aanmerking die ik heb is dat er een wat grauwe waas over witte vlakken hangt.

Accuduur

Ook de accuduur is een positieve vermelding waard. De accu die in het toestel zit heeft een relatief grote capaciteit: 4.000 mAh. Ook is het toestel behoorlijk zuinig. Een opgeladen accu kan doordoor zelfs bij gewoon gebruik twee volle dagen mee en wanneer je een beetje zuinig aan doet, zou je het tot drie werkdagen uit moeten zingen. De bijgeleverde snellader geeft je binnen een kwartiertje al genoeg accucapaciteit om een paar uur verder te kunnen.

Maar die lange accuduur komt met een prijs. Huawei heeft namelijk het besturingssysteem Android compleet op de schop gegooid, waardoor de lange accuduur ten koste gaat van een goede werking. Dat is bizar. Op papier lijkt alles goed in orde, de P20 Pro werkt op Android 8.1, de meest recente Androidversie. Iedere nieuwe versie van het besturingssysteem werkt efficiënter en het besturingssysteem is uitstekend in staat actieve processen en het geheugen zo te gebruiken dat alles optimaal werkt, qua prestaties en energieverbruik. Stapje voor stapje wordt Android steeds beter. Huawei denkt daar anders over en zet juist stappen terug. Actieve processen en apps worden hard afgekapt om batterij te sparen. Wanneer je toestel in standby staat, bespaart dat inderdaad energie. Maar het kost weer extra energie om het proces weer opnieuw te starten wanneer je de smartphone gebruikt. In praktijk houdt dit echter in dat ook belangrijke processen als VPN en wachtwoordmanagers steevast worden afgesloten, waarna je deze handmatig moet herstarten. Je levert dus in feite veiligheid in omdat Huawei de noodzaak voelt diep in te grijpen in de werking van Android. Ook mijn favoriete mail-app (Bluemail) sloeg regelmatig op hol door Huawei’s afsluitdrift. Als gebruiker krijg je niet de mogelijkheid dit naar wens in te stellen.

Android 8.1 met Emui

De aanpassingen in Android noemt Huawei Emui 8.1. Onder de motorkap maakt Huawei Android minder stabiel. Maar ook van de interface van Android maakt Huawei een potje. Het oogt verouderd, met zijn grote iconen en statische uiterlijk. Maar dat is natuurlijk persoonlijke smaak. Emui 8.1 zit echter vol knullige spelfouten, een rommelig instellingenmenu, zadelt je op met misleidende Avast!-antivirus (vermomd als systeemonderdeel, zodat je het niet mag verwijderen) en bevat veel bloatware en dubbele apps. Dit moet gewoon beter. Vooral als je 900 euro vraagt voor een smartphone, dan moet het aan de softwarekant ook luxe uitstralen. En is het niet goed te praten dat Huawei (waarschijnlijk) nog extra geld verdient met bloatware. Het leed valt te verzachten met een alternatieve launcher zoals Nova Launcher.

Ook de reputatie van Huawei moet beter om een prijs van 900 euro te rechtvaardigen, want als het aankomt op software-updates is deze niet al te best.

Daarnaast krijg je wel alle ruimte om naar hartenlust apps te installeren en muziek, foto’s en video’s op te slaan: 128GB. Met zo’n hoeveelheid aan beschikbare opslagruimte valt met het ontbreken van een geheugenkaartslot prima te leven. Overigens kun je wel een tweede simkaart plaatsen en apps dubbel installeren (zoals WhatsApp). Dat is handig als je op vakantie bent of als je je smartphone ook zakelijk gebruikt.

De hoeveelheid werkgeheugen en de processor zijn ruim voldoende om alle apps razendsnel te laten werken.

©PXimport

Alternatieven

Met de Huawei P20 probeert de Chinese smartphonemaker serieus mee te komen met de grote jongens Samsung en Apple, maar weet eigenlijk alleen met de camera deze luxe en extreem hoge prijs waar te maken. De iPhone X en Galaxy S9+ bieden gewoonweg meer in dezelfde prijsklasse. Wil je een luxe smartphone met een ontzettend goede camera, maar iets minder diep in de buidel tasten? Dan is de Samsung Galaxy S8, die in 2017 verscheen een uitstekend alternatief.

Conclusie

Huawei moet echt meer bieden als het de concurrentie aangaat met de toptoestellen van Apple en Samsung. Toegegeven, de camera is subliem, evenals het oledscherm. Maar de ontwerp is wel heel erg afgekeken, de bouwkwaliteit straalt met wat scherpe randjes niet de hoogwaardigheid uit die je mag verwachten en de software volkomen ondermaats. De Huawei P20 Pro is een goede telefoon, en zeker geen slechte keuze. Maar 900 euro is veel te veel geld voor deze smartphone en Huawei moet gewoonweg nog altijd zijn meerdere erkennen in de Galaxy S9+ en iPhone X. Daar hoeft Huawei zich overigens ook niet voor te schamen.

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!