Nee, dit zijn geen nieuwe AirPods Pro, maar draadloze oortjes van Huawei. De headset zit bomvol techniek en dat merk je op meerdere manieren. Je leest er meer over in deze Huawei Freebuds Pro 2 review.

Zoals het een Chinese techfabrikant betaamt is er bij dit product niet subtiel afgekeken bij de concurrent. De Huawei FreeBuds Pro 2 moeten een alternatief zijn voor de Apple AirPods Pro en dat zie je: een wit ovalen oplaaddoosje en witte oortjes met dito rubber tipjes waarbij zwarte vlakken de geplaatst zijn over de microfoontjes en andere externe sensoren. Onderscheid is er wel te maken: het steeltje is vlak afgewerkt en herbergt het Huawei-logo.

Gelukkig zijn de oortjes ook in het grijs en blauw verkrijgbaar, kleuren die het imitatie-gevoel wegnemen.

©PXimport

©PXimport

Devialet

Zoals het Chinese techfabrikanten óók betaamt heeft Huawei de samenwerking gezocht met een gerenommeerd bedrijf wiens bedrijfsnaam ook op het product pronkt: Devialet. Dit Franse audiobedrijf is in 2007 opgericht en brengt hoogwaardige speakers en versterkers op de markt. De samenwerking is vooral op het gebied van audio-afstelling. Huawei ontwerpt en produceert de oortjes helemaal zelf. Vaak zijn dit soort samenwerkingen meer voor de marketing, maar een merk als Devialet zal niet zomaar de goede naam te grabbel gooien. Overigens zagen we deze samenwerking eerder ook al terug in de Huawei Sound Joy bluetooth-speaker.

En dat is te horen ook! De geluidskwaliteit en afstelling van de Huawei Freebuds Pro 2 is uitmuntend. Geluidsdetails die andere draadloze in-ears vaak missen zijn met deze oortjes opeens hoorbaar. Voor draadloze in-ears hebben ze dan ook een relatief breed geluidsbereik van 14 tot 48.000 hertz. Bovendien is de geluidsafstelling in balans, zodat het geluid opvallend helder klinkt. Vooral bij de middentonen. 

De lage bastonen zijn wat mild afgesteld, om zo juist het heldere gedetailleerde geluid te behouden zonder dat het overstemd wordt. Persoonlijk kan ik de geluidskwaliteit van de Freebuds Pro 2 beter waarderen dan die van de AirPods Pro.

Luisteren en spreken

De Freebuds Pro 2 hebben ook verschillende luistermodi: ruisonderdrukking (ANC), omgevingsgeluidmodus (ambient noise) en natuurlijk een gewone luistermodus. Hoewel de microfoons ervoor zorgen dat je prima verstaanbaar bent bij telefoongesprekken en (video)conferenties, merk je dat ze voor de luistermodi niet alles goed verwerken. De ruisonderdrukking filtert veel weg, maar lang niet alles. De ambient aware modus laat omgevingsgeluid goed door, maar het klinkt wel wat mechanisch. Geluiden uit de omgeving zijn lastig van elkaar te onderscheiden.

De luistermodi zijn niet slecht te noemen, maar ben je op zoek naar in-ears waarmee je je echt afsluit van de buitenwereld afsluit of hele gesprekken volgt terwijl je muziek luistert… Dan zijn er betere alternatieven.

LDAC-geneuzel

Er is echter een vervelende adder onder het gras als je de oortjes aan een Androidtoestel koppelt. Om de uitstekende geluidskwaliteit te kunnen benutten wordt de LDAC-bluetoothcodec gebruikt. Deze staat echter standaard uit en kun je alleen in de app inschakelen. Dat is vervelend omdat de app (met de verwarrende naam AI Life) niet in de Play Store staat, maar handmatig buiten de Play Store om gedownload moet worden als APK-bestand. Deze installatiemanier is niet aan te bevelen omdat het veiligheidsrisico’s meebrengt. Toch dringt Huawei de app op, door dit soort functies zo aan te bieden.

Vanwege het handelsembargo mag Huawei de app niet in de Play Store aanbieden. Gek genoeg heeft Huawei nog wel toegang tot de App store. Gebruik je een iPhone of iPad, dan kun je de oortjes gewoon koppelen en de app gebruiken. Alleen ondersteunt Apple geen LDAC en wordt er sowieso een andere codec gebruikt.

De app kun je verder onder meer gewoon gebruiken om een geluidsprofiel te kiezen of zelf met schuifjes aan de equalizer te zitten, de bediening in te stellen, afspeelmodi te configureren of de oortjes te updaten. Die bediening van de oortjes gebeurt door in het steeltje te knijpen, niet door op het oortje te tikken. In praktijk niet bepaald een betere bedieningsmogelijkheid.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Pasvorm

Er zit veel technologie in de Freebuds Pro 2. En dat merk je ook aan het gewicht, dat relatief hoog ligt en redelijk gecentreerd in de oortjes verwerkt zit. Ondanks dat is de pasvorm prima, mede dankzij de verwisselbare tipjes zodat je ze op maat afstelt. De oortjes draag je daardoor gerust langere tijd, maar zitten door de gewichtsverdeling niet heel stabiel als je beweegt. Dat maakt de Freebuds Pro 2 geschikt voor op het werk, onderweg of op de fiets… Maar ongeschikt voor sportieve activiteiten of andere situaties waarbij je veel beweegt. Overigens hoef je je geen zorgen te maken over een regenbui of een andere spat water, dankzij de IP54 rating.

Je kunt de oortjes lange tijd dragen vanwege de pasvorm, alleen niet vanwege de accuduur. Een volle accu houdt in dat je zo’n zes uur kunt luisteren zonder ruisonderdrukking. Ruim twee uur minder als je de ruisonderdrukking of omgevingsgeluid aan hebt.

Het oplaaddoosje kan de oortjes zo’n vijf keer volledig opladen. Het doosje zelf kun je opladen via de usb-c-poort of door deze draadloos op te laden.

©PXimport

Alternatieven voor de Huawei Freebuds Pro 2

De Huawei Freebuds Pro 2 blinken uit in de geluidskwaliteit, bepaald geen onbelangrijke eigenschap. In deze prijsklasse kun je momenteel geen beter klinkende oortjes krijgen. Zijn de accuduur en ruisonderdrukking echter belangrijke eigenschappen voor je, dan kun je ook kijken naar Galaxy Buds 2, de Jabra Elite 85t. De Sony Linkbuds S en Apple AirPods Pro bieden ook betere ruisonderdrukking en hebben een gelijkwaardige accuduur.

Conclusie: Huawei Freebuds Pro 2 kopen?

Waar veel Huawei-oortjes in beetje in de grijze middenmoot vielen, weten de Freebuds Pro 2 op te vallen qua geluidskwaliteit. Op alle andere vlakken, zoals de ruisonderdrukking en pasvorm, is alles zoals je verwacht. Het grote nadeel is de app en de manier waarop deze opgedrongen wordt voor Android-gebruikers.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.