Wanneer je de P10 in handen krijgt merk je direct dat de Chinese smartphonemaker Huawei ondertussen de ‘made-in-China’-fase ver achter zich heeft gelaten. Op sommige fronten kunnen smartphonemakers als Apple zelfs nog wat opsteken. Waar de Huawei P10 op scoort lees je in deze review.

In feite is de Huawei P10 een voortzetting van de weg die ingeslagen werd met de Huawei P9. Het toestel was een startpunt van een samenwerking met cameramerk Leica en beschikt over een uitstekende dubbele camera. De bouwkwaliteit van de P9 was ook keurig. Helaas was ik echter niet wildenthousiast over de smartphone. Dat kwam vooral omdat het aan de software-kant niet goed zat. Slordigheden, taalfouten, onoverzichtelijk, bloatware en er werd onnodig veel over de schutting gekeken bij Apple.

iP10

Gelukkig is men bij Huawei niet doof geweest voor kritiek. Natuurlijk, roept het uiterlijk van de P10 vergelijkingen met de iPhone op, vooral nu de vingerafdrukscanner van de achterkant naar de voorkant is verplaatst. Maar omdat Huawei bijvoorbeeld weer in staat is geweest de camera wel netjes in de achterkant weg te werken, denk ik dat de designers van Apple op hun beurt ook even over de Chinese schutting mogen kijken. Het toestel van Huawei is daarentegen niet waterdicht, wat wel jammer is.

©CIDimport

©CIDimport

Ook de Android-skin van Huawei (Emui 5.1) verbetert. Dat is een koers die ze ten tijde van de Mate 9 al in hebben gezet, maar het is fijn dat je de mogelijkheid hebt om bijvoorbeeld een app-overzicht aan te zetten. Bovendien kwam ik minder iOS-inspiratie en slordigheden tegen. Maar nog steeds valt er nog behoorlijk wat te verbeteren. Ik stuitte op veel onnodige voorgeïnstalleerde apps en het instellingenmenu is bijzonder onoverzichtelijk. Het straalt nog niet de luxe uit die je verwacht van een topsmartphone met deze prijs, bouwkwaliteit en specificaties. Gelukkig is het toestel wel geoptimaliseerd qua stroomverbruik, dat met anderhalf à twee dagen gewoon dik in orde is.

Het besturingssysteem en bijbehorende skin zijn overigens wel bij de tijd: Android 7. Hopelijk neemt Huawei de moeite om het toestel minstens de komende twee jaar van (veiligheids)updates te voorzien.

Twee ogen zien meer

Waar Huawei vooral mee wil scoren zijn de camera’s. De dubbele camera van P9 scoorde vorig jaar opvallend goed in een vergelijkende cameratest. Bij de P10 is het concept hetzelfde gebleven: de twee camera’s werken samen om het beste plaatje op te leveren. Bij de dubbele camera van LG G6 en de iPhone 7 Plus worden een gewone lens en een groothoeklens gebruikt, waardoor toch een soort optische zoom mogelijk lijkt. Bij de P10 worden de kleurloze en gewone foto samengesmolten tot één eindfoto, die scherper moet zijn en met meer diepte. In theorie klinkt het leuk, maar het is de praktijk waar het om draait. Uiteraard heb ik daarom in meerdere situaties de camera’s het vuur aan de schenen gelegd.

Ik moet zeggen dat ik wederom weer behoorlijk onder de indruk ben van de foto’s die de camera schiet. Vergeleken met directe concurrentie van Samsung, Apple en LG lijken de foto’s op het eerste gezicht wat grauwer, maar dat komt omdat de kleuren juist erg natuurgetrouw zijn. Andere fabrikanten (en schermen) willen de kleuren nog wel eens overdrijven. Verder valt op dat de camera snel scherpschelt en foto’s schiet, mits er voldoende licht voorhanden is.

Iets minder was ik onder de indruk wanneer ik een donkere ruimte betrad. Zo heb ik bijvoorbeeld tijdens een concert met de automatische stand wat foto’s geprobeerd te nemen, die veelal niet lekker uit de verf kwamen. Het toestel probeerde softwarematig hard om de afbeelding te verscherpen. Terwijl mijn eigen (oude) Nexus 6P, nota bene ook van Huawei, betere plaatjes schoot. Wellicht heeft Huawei hier nog wat af te stellen of ligt het aan het wat hogere diafragma (f/2.2), waardoor de camera iets minder in staat is licht af te vangen. Gelukkig kon ik met handmatige instellingen de foto’s een stukje opkrikken.

Je hebt namelijk veel camera-instellingen voorhanden. Wanneer je het camerabeeld naar rechts veegt kun je veel modi kiezen. De monochroomcamera is zeker de moeite waard om eens uit te proberen en levert mooiere foto’s op dan een gewone foto die je later met een zwartwit-filtertje bewerkt. Gevorderde fotografen kunnen ook hun hart op met rawfotografie en een pro-menu waarin gestoeid kan worden met onder andere de witbalans en sluitertijd.

©PXimport

©CIDimport

De selfiecamera kent ook opvallend veel instelmogelijkheden. Grappig is dat hij bij portretten automatisch de achtergrond vervaagt, waardoor een portret er al gauw opgepoetst uit ziet. Overigens valt dit natuurlijk ook gewoon uit te zetten als de resultaten je niet bevallen.

Maatje

Ondanks dat de P10 veel weg heeft van zijn voorganger heb ik in gebruik een zwakje gekregen voor het toestel. Natuurlijk, het is even behelpen met de software. Maar het toestel is handzaam, ligt uitstekend in de hand en tegelijk voelt luxe aan. Geduld wordt ook niet op de proef gesteld, alles werkt uiterst vlot en zelfs een tikje van een miliseconde op de vingerafdrukscanner is genoeg om het toestel te ontgrendelen. Een vingerafdrukscanner onder het scherm die verder geen enkele andere functie kent voelt echter wat onnatuurlijk aan.

Het scherm van de Huawei P10 lijkt vergeleken met andere smartphones wat doffer qua kleurweergave. In feite valt het wel mee, de P10 toont kleuren iets realistischer dan z’n concurrenten, die vaak kleuren iets op te blazen. Qua scherpte, kijkhoek en vooral helderheid van het scherm ben ik ook erg te spreken.

Conclusie

Zoals ik al liet doorschemeren heb ik een zwakje voor de Huawei P10 gekregen. Gewoonweg omdat het toestel (op wat software-slordigheden na) all-round goed is, handzaam en luxe tegelijk en nét even wat goedkoper geprijsd dan zijn directe concurrenten. Écht er uit springen doet de P10 niet, in zowel positief als negatief opzicht.

Als de nieuwe Renault 5 al zo goed rijdt, hoe kan een Alpine op dezelfde basis dan nóg beter rijden? Onlangs toog Irwin van InstaAutoVlog naar Mallorca om de eerste kilometers met de kersverse Franse trots te rijden.

Zelfde basis als Renault 5

En ja, het is dus beslist geen geheim dat de nieuwe Renault 5 als basis voor de Alpine A290 dient. Niet alleen qua bodemplaat, maar ook de basisvorm. Alpine wist dankzij zes centimeter meer spoorbreedte, een vijf centimeter bredere carrosserie (dankzij wielkastverbreders) en standaard 19inch-lichtmetalen wielen een soort super-Renault 5 neer te zetten. 

©DPPI

Stylingkenmerken

Ook dit model is voorzien van kenmerkende onderdelen als dubbele koplampen, een zogeheten swoosh (designkenmerken aan de zijkant van de auto) en een subtiele ducktailspoiler op de achterklep. Voor de test is gereden met de GTS-uitvoering. Deze is te herkennen aan een chroomzwart Alpine-embleem op het zijscherm en 19-inch Noir lichtmetalen wielen, type Snowflake. 

©DPPI

Accubereik

Qua techniek leunt de A290 sterk op de Renault 5. Zo zien we een 52kWh-batterij, een 11kW-driefasen-boordlader, DC-snellaadfunctie van 100kW en een warmtepomp inclusief actieve batterijverwarming en -koeling. In plaats van een 150pk-elektromotor vind je in de A290 echter een minimaal 180pk sterke elektromotor. De GT Performance biedt 220pk en 300Nm op de voorwielen. Het bereik? Zo'n 385 kilometer op een volle batterij.

🚘Had je dit al gelezen? Rijden met de nieuwe Renault 5: Overtreft alle verwachtingen

Rijgedrag

Met de krachtige motor van de GTS accelereert de Alpine A290 in 6,4 seconden naar 100 km/u. Deze hot hatch vraagt om stuurmanskunst; ondanks de grip van de Michelin Pilot Sport 5-banden zoekt de A290 bij krachtige acceleratie steeds naar meer tractie, waardoor het typisch klinische EV-gevoel verdwijnt.

Op het circuit zorgt de gewichtsverdeling (57 procent voor, 43 procent achter) voor een dynamisch, speels rijgedrag. De achterkant is soepel, wat onderstuur voorkomt en scherpe bochten mogelijk maakt. Een verbeterpunt is de stuurfeedback, die iets preciezer zou mogen zijn.

©DPPI

Niet stug, zelfs comfortabel

De A290 biedt ondanks zijn speelse karakter verrassend veel comfort. Dankzij technieken zoals hydraulische bumpstops en een multilink-ophanging achter, rijdt deze hot hatch soepel, zonder stug te zijn. Dit is extra indrukwekkend gezien het hoge gewicht van 1479 kilo en de 19inch-wielen. Qua comfort doet hij niet onder voor de Renault 5.

©DPPI

Alpine A290 op beeld

Alle details over de rijeigenschappen van de nieuwe Alpine A290 zien? Bekijk hieronder dan de video van InstaAutoVlog. 

Met een adviesprijs van 249,99 euro is de Motorola Moto G55 geen dure smartphone. Je moet er dan vanzelfsprekend rekening mee houden dat je niet het nieuwste of het beste in huis haalt. Maar voor mensen die niet al te veeleisend zijn, kan dit een prima optie zijn.

Afwerking toestel

Dankzij het plastic frame voelt de Motorola Moto G55 gelukkig licht aan. En door het eco-leer achterop heb je niet het idee met een echt goedkoop toestel te maken. Die achterkant heeft nog een voordeel: daardoor glipt het apparaat niet gemakkelijk uit je handen. Hoewel Motorola er standaard een plastic hoesje omheen doet, vinden we dat eigenlijk zonde. Zowel voor het ontwerp als voor het glijden.

©Wesley Akkerman

Verder is het vervelend – doch begrijpelijk – dat de smartphone niet water- en stofdicht is. Wel is er helemaal onderop een koptelefoonaansluiting aanwezig.

©Wesley Akkerman

Voorop treffen we een groot lcd-display van 6,49 inch aan. De telefoon beschikt over een hoge verversingssnelheid van 120 Hertz, HDR en een resolutie van 1080 × 2400 pixels (ook wel FHD+ genoemd). Het scherm kan redelijk helder ingesteld worden en wordt beschermd door een stevige laag Gorilla Glass 5-glas. De kleuren komen mooi en prettig naar voren, maar de kijkhoek is matig. Het enige wat echt opvalt in nadelige zin is dat er een luchtlaag zichtbaar is. Daardoor werpt de behuizing een schaduw op het display, en dat oogt heel goedkoop.

©Wesley Akkerman

Degelijke processor

De smartphone wordt aangedreven door de Mediatek Dimensity 7025. Die valt qua prestaties ergens tussen de Snapdragon 7s Gen 2 (zoals in de Redmi Note 13 Pro) en Snapdragon 6s Gen 3 (zoals in de Moto G85) in. Voor gaming is dit niet echt een goede processor, maar voor dagelijks gebruik hebben we weinig te klagen. We hebben ook niet het idee dat de cpu het scherm niet kan bijbenen. Het kan zijn dat je tijdens het scrollen het toestel betrapt op een korte vertraging, maar dat kan ook komen doordat bijvoorbeeld een site of app net wat meer van het systeem vraagt.

Voor deze prijs vinden we de hoeveelheid opslagruimte en werkgeheugen heel riant. Je krijgt namelijk respectievelijk 256 GB en 8 GB voorgeschoteld. Het toestel draait nu op Android 14 en biedt bovendien de kenmerkende kale Android-ervaring aan. Houd wel rekening met wat vooraf geïnstalleerde apps, die je in sommige gevallen kunt verwijderen. Helaas krijgt de Motorola Moto G55 slechts twee Android-upgrades en vier jaar aan beveiligingsupdates. Dat is echt ontzettend karig, maar heeft mogelijk iets te maken met de keuze voor de processor.

Lees ook: Waar voor je geld: 5 uitgebreide smartphones voor max 500 euro

Tegenvallende camera's

De 50 megapixelcamera achterop legt weliswaar kleuren redelijk natuurlijkgetrouw vast, maar eigenlijk zien we twee problemen waar we ons niet overheen kunnen zetten. De beelden ogen een beetje flets en plat, terwijl we aan de zijkanten soms een gebrek aan scherpte opmerken. In de avond maakt de Motorola Moto G55 al snel overbelichte foto's, waardoor kleuren niet stralen en details snel wegvallen. Je kunt dit soort foto's prima gebruiken voor op Facebook of andere sociale media, maar we zouden ze niet printen en daarna in een familiealbum stoppen.

Wat ons verder opvalt aan de groothoeklens, van acht megapixel, is dat die anders omgaat met kleuren. Die komen niet helemaal overeen met de werkelijkheid en missen bezieling. Ook kan het zijn dat felle delen, zoals een wolkendek, kenmerkende detaillering missen.

Avondfotografie is echt ondermaats, en het helpt daarnaast niet dat de lens geen toegang heeft tot de optische beeldstabilisatie. De macro-optie (van de groothoeklens) maakt tot slot soms té scherpe foto's, waardoor randen hard ogen en een witte gloed krijgen. De camera's laten dus te wensen over.

Motorola Moto G55 kopen?

De accu doet gelukkig wel een hoop goed. Dankzij een vermogen van 5000 mAh kun je het soms wel twee dagen (of meer, afhankelijk van gebruik) uithouden. En met een 30watt-lader kun je het toestel vaak binnen anderhalf helemaal volladen. Die oplader moet je dan wel zelf aanschaffen, want die zit niet in de doos. Dat komt niet door Motorola, maar vanwege regels uit Europa. Met een half uurtje laden is het toestel voor de helft gevuld, dus daarin is het toestel betrouwbaar. Verder is het goed om te weten dat er geen draadloos opladen beschikbaar is.

We houden er rekening mee dat dit een toestel van 250 euro is, maar dan nog speelt de camera het apparaat parten. Die maakt vaak ondermaatse foto's en is dus het grootste struikelblok. Het scherm, het ontwerp, de bouwkwaliteit, de accu, de opslag en het werkgeheugen scoren gelukkig allemaal een dikke voldoende, en de processor is daarnaast heel capabel voor dagelijkse taken. Tot slot vinden we het updatebeleid te mager. Desondanks voelt de Motorola Moto G55 compleet genoeg om hem minimaal te overwegen als volgende budgetaankoop.