Een wachtwoordmanager is een digitale kluis die je gebruikersnamen en wachtwoorden van onlinediensten veilig bewaart, net als betaalgegevens en persoonlijke notities. De inhoud van de kluis moet ondanks de strenge beveiliging gemakkelijk te gebruiken zijn. Wij testen zestien wachtwoordmanagers, waaronder KeePass en LastPass, op functionaliteit, gebruiksgemak én prijs. Welke wachtwoordmanager is de beste?

Laten we eerlijk zijn, er is weinig zo vervelend als inloggen. Zeker wanneer voor iedere website of onlinedienst een apart wachtwoord is gemaakt dat voldoet aan het beveiligingsadvies om toch maar lange en complexe wachtwoorden te gebruiken. Begrip voor iedereen die overal hetzelfde korte wachtwoord gebruikt, neemt dan al snel toe. Toch zijn eenvoudige wachtwoorden net als hergebruik niet aan te raden. Lekt het wachtwoord uit, dan is geen enkel account nog veilig. Het repareren van zo’n datalek is, als het al nog mogelijk is, een helse klus. Een betere oplossing voor de spagaat tussen irritatie en veiligheid, is het gebruik van een wachtwoordmanager. Dat is een applicatie of webdienst die jouw wachtwoorden en gebruikersnamen veilig bewaart in een versleutelde database, net als bijvoorbeeld betaalgegevens en persoonlijke documenten zoals je paspoort en rijbewijs en notities. De toegang tot de versleutelde database wordt afgeschermd met een hoofdwachtwoord. Omdat dat het enige wachtwoord is dat je nog hoeft te onthouden, mag dat best lang en complex zijn.

©PXimport

De kluis

Voor de database is het belangrijk dat de versleuteling sterk genoeg is om niet gemakkelijk gekraakt te kunnen worden. Zonder uitzondering bieden de geteste wachtwoordmanagers in elk geval de techniek AES-256 en dat is momenteel voldoende. Een belangrijk verschil is wel de plek waar de wachtwoordkluis wordt bewaard. Hierbij is er een duidelijk onderscheid tussen wachtwoordmanagers die de kluis in de cloud bewaren, zoals Amazon AWS of Microsoft Azure, en wachtwoordmanagers die de gebruiker zelf laten kiezen en ook de mogelijkheid geven de kluis op de eigen pc of NAS of een zelf te bepalen synchronisatieplatform als OneDrive, Google Drive of Dropbox te plaatsen. En er zijn wachtwoordmanagers die beide doen. De eerste groep is het grootst, met bekende namen als 1Password, Dashlane, LastPass, Keeper en Synology, dat opvallend genoeg dus bij de eigen wachtwoordmanager geen optie biedt deze op een NAS te bewaren. Wachtwoordmanagers die de gebruiker zelf laten kiezen waar hij zijn digitale kluis bewaart, zijn KeePass en verwante producten als Enpass en KeePassXC. Bitwarden en StrongBox bieden zowel de cloud als de mogelijkheid zelf de opslag van de kluis te regelen.

©PXimport

Cloudopslag

Een vorm van cloudopslag is handig, maar dat hoeft dus geen opgelegde keuze van de wachtwoordmanager te zijn. Middels synchronisatie zijn de beveiligde inloggegevens niet alleen op de pc, smartphone of Mac beschikbaar, maar op alle apparaten. Die toegang is er dan via een app van de wachtwoordmanager of een desktopversie voor Windows, macOS of Linux – maar bijna altijd ook via de webbrowser.

Het voordeel van synchronisatie is duidelijk: je hebt altijd toegang tot de kluisinhoud én wordt op één van de apparaten een set inloggegevens toegevoegd of aangepast, dan zijn die geüpdatete gegevens automatisch ook op alle andere apparaten beschikbaar. Toegang tot de kluis via de browser ontbreekt logischerwijs bij de wachtwoordmanagers zonder cloudopslag, zoals KeePass, KeePassXC, Enpass en Strongbox, maar ook bij F-Secure ID-Protection en NordPass. Deze laatste manager heeft webtoegang inmiddels wel aangekondigd. Cloudopslag betekent overigens niet dat de makers van de wachtwoordmanager bij de gegevens in de kluis kunnen. Allemaal gebruiken zij een zero-knowledge security-architectuur, waarbij de gegevens op het apparaat worden versleuteld en dan pas worden verstuurd naar de cloud. Zonder gebruikerswachtwoord heeft niemand toegang.

Wachtwoorden opschrijven?

Gebruiksgemak

De langdurige en structurele beveiliging van de inloggegevens en andere informatie in de kluis staat en valt met het gebruiksgemak van de wachtwoordmanager. Een belangrijk onderdeel hiervan is het gemak waarmee de gegevens in de kluis zich laten gebruiken. Veel wachtwoordmanagers bieden daarom een of meer extensies voor de bekende browsers. Deze nemen het invullen van gebruikersnamen en wachtwoorden en soms ook andere formuliergegevens, zoals namen en adressen, uit handen. Eén keer inloggen op de kluis en de browserextensie doet de rest. Ook het toevoegen van nieuwe inloggegevens of het updaten ervan gaat bij online diensten met een webextensie erg snel en eenvoudig.

Een alternatief voor webextensies is autotype, waarbij vanuit de op de achtergrond geopende wachtwoordmanager met één toetscombinatie de benodigde gegevens worden opgeroepen en automatisch worden ingevuld. Vooral KeePass en afgeleiden bieden deze mogelijkheid, al worden er zeker voor KeePass vanuit de community rondom deze gratis opensource-wachtwoordmanager ook alternatieve webextensies aangeboden. Het gemak en vertrouwen daarvan is vaak van lagere kwaliteit dan wanneer deze uitbreidingen van de makers van de wachtwoordmanager zelf komen.

De enige wachtwoordmanager zonder browserextensies is SecureSafe. Deze biedt wel de mogelijkheid sites te openen en dan snel in te loggen. SecureSafe is ook een van de wachtwoordmanagers zonder offline toegang. Zonder internettoegang is gebruik van wachtwoorden beperkt tot de mobiele applicatie. Op Windows en Mac worden de gegevens niet ook lokaal bewaard en versleuteld; elke keer dat er een gebruiksnaam en wachtwoord nodig is, worden die uit de online kluis gehaald.

©PXimport

Webdienst, software en apps

Gebruik je een pc of laptop, dan biedt een desktopapplicatie vaak de beste gebruikerservaring. Opvallend is dat Dashlane en LastPass de ontwikkeling daarvan hebben gestopt en alleen nog een webapp bieden, een versie van hun wachtwoordmanager die volledig draait binnen de browser. Software installeren is niet nodig en de gebruikerservaring is identiek ongeacht het besturingssysteem. Nadelen zijn er ook, zoals grotere afhankelijkheid van de aanbieder en toch ook wel het gemis van een echt programma. Dit laatste heeft ook NordPass, dat zijn applicaties bouwt op Electron, een cross-platform framework dat prima werkt, maar nooit het gevoel geeft met een echt programma te werken. Overigens stapt ook 1Password in elk geval voor de Mac-software hierop over.

De andere aanbieders hebben in elk geval een echt programma voor Windows, vaak ook voor macOS en soms ook Linux. Althans, op Synology na, dat nog volop zijn wachtwoordmanager aan het ontwikkelen is en op dit moment alleen webtoegang en extensies biedt. Uitzondering is daarnaast Strongbox, dat nog nadenkt over uitbreiden naar Windows, en zich helemaal richt op het Apple-ecosysteem met software voor macOS en iOS. Tot slot is er Bitwarden, opensource en beschikbaar voor Windows, macOS én Linux, maar waarvan ook afgeleiden bestaan, zoals Vaultwarden (voorheen Bitwarden_RS), dat zich op een NAS laat installeren. Je draait dan een eigen Bitwarden-cloud, bent vrij van kosten en licenties, maar moet wel zelf voor de NAS, de beveiliging én back-ups zorgen.

©PXimport

Gratis of betaald

Van de meeste wachtwoordmanagers bestaat een gratis versie, maar die kent wel een of meer beperkingen om de betaalde versie te promoten. De prijs daarvan verschilt van enkele euro’s tot bijna driehonderd euro bij NordPass, dat er wel een megakorting op geeft, waardoor de prijs vergelijkbaar wordt met de duurste andere producten. Maar of je dat wilt, is maar de vraag. De licentie is bijna altijd een abonnement, waarbij een langere periode goedkoper is. Enpass en Strongbox bieden de mogelijkheid in één keer een levenslange licentie te nemen. KeePass en KeePassXC zijn gratis. Deze laatste is compatibel met KeePass en ook beschikbaar voor macOS en Linux. Toch volstaat voor velen het gratis origineel, zeker omdat de ontwikkeling van KeePass onverminderd voortgaat. Wie bereid is iets tijd te steken in het toevoegen van uitbreidingen en het leren kennen van deze wachtwoordmanager, houdt eigenlijk weinig te wensen over. C2 Password van Synology is ook gratis.

Veilig?

©PXimport

Familielicentie

Wil je dat jouw gezinsleden hun wachtwoorden en belangrijke gegevens ook goed beveiligen, kijk dan of er ook een familielicentie wordt aangeboden. Voor de prijs van doorgaans twee of drie normale licenties krijg je dan het gebruiksrecht voor vijf of zes gezinsleden. Let ook op de mogelijkheid om veilig wachtwoorden en andere gegevens te delen. Samen met noodtoegang, waarmee je anderen toegang tot een account of hele kluis kunt geven in geval van ziekte of erger, zijn dat handige opties voor gebruik in gezinsverband. Hoe verleidelijk het ook mag zijn om hierbij naar de wachtwoordmanagers van de bekende antimalwareleveranciers te kijken, geen daarvan voldoet echt. Zowel Kaspersky, maar zeker F-Secure en Trend Micro leggen het juist op bruikbaarheid en compleetheid af tegen de andere wachtwoordmanagers.

©PXimport

Oprukkende concurrentie

Hoezeer de wachtwoordmanagers hun best ook doen, de concurrentie zit hen op de hielen. Elke browser beschikt inmiddels wel over een eigen wachtwoordmanager die inlogschermen invult en de inloggegevens tussen verschillende apparaten synchroniseert. Hetzelfde geldt voor de belangrijkste besturingssystemen. Microsoft timmert met Windows Hello en alles wat daarbij hoort stevig aan de weg, zoals ook Apple steeds meer wachtwoordmanagementfunctionaliteit direct in macOS en iOS stopt. De laatste toepassingen vormen daarbij mogelijk een grotere dreiging voor de wachtwoordmanagers dan de eerste. Een wachtwoordmanager in een browser synchroniseert namelijk wel tussen apparaten, maar nooit tussen verschillende browsers. De kans dat Microsoft en Apple hier minder kieskeurig in zijn, is realistisch. Waarom dan toch nog een aparte wachtwoordmanager? Niemand wil met zijn digitale identiteiten gevangen zitten in het ecosysteem van een browser of besturingssysteem.

Conclusie

Ondersteuning voor meerdere browsers en platformen, goede apps voor mobiel gebruik, overal toegang ongeacht plaats en apparaat, ieder gezinslid zijn eigen wachtwoordkluis ook wanneer hetzelfde computeraccount wordt gebruikt, noodtoegang, de mogelijkheid belangrijke documenten en notities veilig op te slaan, onafhankelijkheid van de makers van browsers en besturingssystemen. Allemaal functies die in elk geval voorlopig nog voldoende zijn om het gebruik van een losse wachtwoordmanager te rechtvaardigen. Er is meer dan voldoende aanbod en de juiste keuze komt aan op details en de weging van de soms kleine verschillen. Helemaal gratis kan prima met KeePass, die krijgt van ons het keurmerk Redactietip. Wil je apps op meerdere besturingssystemen of heb je andere specifieke wensen, kies dan uit Bitwarden, StrongBox, Enpass, Roboform, 1Password of Dashlane. Die scoren goed en bieden prima functionaliteit. Omdat ze zo verschillen, is er geen generieke winnaar uit te roepen. Bij de plus- en minpunten kun je zien wat voor jou de beste optie is. Begin vooral met een gratis of proefversie, want als je eenmaal een wachtwoordmanager hebt gekozen, wissel je niet meer zo makkelijk.

©PXimport

De laatste paar maanden verschijnen er steeds potentere midrange smartphones. Nu zit je met de Motorola Edge 60 Pro wel aan de bovenste kant van die markt, maar dat neemt niet weg dat je nog steeds veel waar voor je geld kunt krijgen.

De Motorola Edge 60 Pro ligt in de winkels voor een adviesprijs van 599,99 euro. Voor dat geld krijg je een royale 12 GB werkgeheugen en 512 GB opslagruimte – een uitstekende deal dus. De prijs is gelijk gebleven aan die van zijn voorganger, maar onder de motorkap is er wel het nodige veranderd. De nieuwe Edge heeft een snellere processor, een krachtiger accu, een volledig vernieuwd camerasysteem en – opvallend – een flinke upgrade van het oplaadvermogen.

Net als eerdere modellen is de Edge 60 Pro slank, licht en compact, met een luxe uitstraling dankzij de aflopende schermranden. Met een gewicht van 186 gram ligt het toestel prettig in de hand. De achterkant is bekleed met veganistisch leer, wat niet alleen zorgt voor extra grip, maar ook voorkomt dat je last hebt van vingerafdrukken. En met zowel een IP68- als IP69-certificering is de smartphone uitstekend bestand tegen water en stof.

©Wesley Akkerman

Duurzaam en prachtig display

Terwijl veel andere fabrikanten de gebogen schermranden inmiddels links laten liggen, gaat Motorola er juist vol voor. Het geeft de Edge 60 Pro een premium uitstraling, maar brengt ook een klein nadeel met zich mee: in fel licht kunnen de randen reflecteren, iets waar je bij een plat scherm geen last van hebt. Storend is het niet direct, maar het valt wel op. Gelukkig maakt het p-oledscherm veel goed. Kleuren spatten van het display, het contrast is uitstekend en content kijken is dan ook een genot.

De vingerafdrukscanner zit netjes in het scherm verwerkt en reageert snel. Het display zelf biedt een scherpe resolutie van 2712 bij 1220 pixels en een verversingssnelheid tot 120 Hertz, wat zorgt voor soepele beelden. Ook de helderheid is dik in orde, zelfs op zonnige dagen. Mooi meegenomen is de keuze voor het stevige Gorilla Glass 7i aan de voorkant, een krasbestendige laag die tegen een stootje kan en het scherm goed beschermt bij dagelijks gebruik.

©Wesley Akkerman

Capabele processor voor gaming

De Motorola Edge 60 Pro draait op de Mediatek Dimensity 8350 Extreme, en dat is een flinke stap vooruit ten opzichte van de Edge 50 Pro. Vooral voor wie graag games op zijn smartphone speelt, is dit goed nieuws. Maar ook bij alledaags gebruik – van appen en mailen tot bellen, browsen en foto's maken – draait het toestel soepel. Tijdens het testen zijn we geen haperingen, vertragingen of andere storende zaken tegengekomen.

Ben je van plan om te gamen op de Edge 60 Pro, houd er dan wel rekening mee dat het toestel bij intensief gebruik warm kan worden. Dat gebeurt niet snel, maar bij grafisch zware 3D-games kan de temperatuur merkbaar oplopen, wat de prestaties wel iets kan beïnvloeden. De meeste casual games draaien probleemloos, maar bij zwaardere titels uit de Play Store speel je doorgaans op medium instellingen. Dat is niet ongebruikelijk in deze prijsklasse, en het toestel houdt zich daar prima staande.

©Wesley Akkerman

Meer energie, iets langere laadtijd

Een van de grootste veranderingen ten opzichte van het vorige model is de accu. Die heeft nu een indrukwekkende capaciteit van 6000 mAh, terwijl de voorganger met 4500 mAh al prima presteerde. Met de Edge 60 Pro haal je moeiteloos het einde van dag twee, zelfs als je af en toe een potje gamet. Die extra accuduur komt echter met een kleine keerzijde: de oplaadsnelheid is verlaagd van 125 naar 90 watt. Nog steeds snel, maar wel een stapje terug.

In de praktijk merk je daar weinig van. Tenzij je de Edge 60 Pro direct naast zijn voorganger legt, zul je het verschil nauwelijks opmerken. Opladen van 0 naar 100 procent duurt minder dan 50 minuten, en met een halfuurtje zit je vaak al rond de 75 procent. Draadloos laden is wél flink afgeremd: dat gaat nu met maximaal 15 watt, terwijl dat bij het vorige model nog 50 watt was. Een duidelijke concessie, al zal het voor veel gebruikers geen breekpunt zijn.

©Wesley Akkerman

De software was altijd zo goed…

Op softwaregebied heeft Motorola een aantal veranderingen doorgevoerd die niet voor iedereen positief zullen uitpakken. Zo staan er nu meer vooraf geïnstalleerde apps op het toestel, en is er een nieuwe AI-omgeving toegevoegd, ontwikkeld in samenwerking met Perplexity AI. Net als bij de Nothing Phone 3a krijg je daar via een aparte knop snel toegang toe. Daarmee kun je bijvoorbeeld meldingen laten samenvatten of informatie opvragen.

Leuk in theorie, maar in de praktijk werkt dat nog niet met alle apps. Toch zitten er handige functies tussen: zo kun je de assistent vragen om iets voor je te onthouden, zoals een foto of screenshot, die je later eenvoudig kunt terugvinden. Een duidelijke beperking is echter dat deze AI-functies alleen in het Engels werken. En hoewel we in Nederland vaak prima overweg kunnen met die taal, gaat dat ongetwijfeld ten koste van de toegankelijkheid voor sommige gebruikers.

©Wesley Akkerman

50x

Veel AI-opties

Een andere nieuwe functie is Playlist Studio. Daarmee kun je een afspeellijst laten samenstellen op basis van je eigen prompt. Klinkt veelbelovend, maar er zit een flinke beperking aan: het werkt alleen met Amazon Music, en dan ook nog uitsluitend als je een actief abonnement hebt. Daardoor zal deze functie voor veel gebruikers nauwelijks bruikbaar zijn. Image Studio – eveneens in samenwerking met Perplexity – is wél geslaagd. Hiermee maak je eenvoudig achtergronden, stickers en andere visuals, precies zoals je zou verwachten.

Daarnaast kun je rekenen op de kracht van Google Gemini, die je activeert door de powerknop ingedrukt te houden. Daarmee stel je vragen of geef je opdrachten, net als bij Google Assistant. Ook Circle to Search is aanwezig, een handige manier om snel informatie op te vragen over elementen uit foto's of screenshots. De nieuwe Moto AI-knop aan de linkerkant van het toestel is speciaal bedoeld voor deze AI-functies, maar is helaas niet aanpasbaar. Zonde, vooral voor wie weinig gebruikmaakt van Motorola's eigen AI-platform.

3x

2x

Veel dataverzameling

Opvallend is dat Motorola twee verschillende nieuwsoverzichten in zijn software-omgeving aanbiedt. Veeg je op het thuisscherm naar rechts, dan verschijnt de vertrouwde Google-feed – al kun je die eventueel uitschakelen. Daarnaast is er binnen het app-overzicht nóg een nieuwsoverzicht, afkomstig van een andere aanbieder. Het maakt duidelijk dat er veel gebeurt op het gebied van dataverzameling en -verwerking. Dat is op zich niets nieuws, maar Motorola zet het nu opvallend zichtbaar neer.

De Edge 60 Pro draait op Android 15 en krijgt drie jaar lang software-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Daarmee loopt Motorola duidelijk achter op merken als Samsung en Google, die ruimere termijnen hanteren. Volgens Motorola sluit dit beleid echter aan op het werkelijke gebruik van hun toestellen. Intern onderzoek zou uitwijzen dat gebruikers hier tevreden mee zijn – reden genoeg voor het bedrijf om daar niets aan te veranderen. Toch voelt het als een gemiste kans: het drukt de langetermijnwaarde van een verder prima smartphone.

1x

0,5x

Solide camera’s, maar…

Het camerasysteem van de Motorola Edge 60 Pro levert over het algemeen degelijke fotoprestaties. De hoofdcamera heeft een resolutie van 50 megapixel, net als de ultragroothoeklens die ook dienstdoet als macrocamera. Daarnaast is er een telelens van 10 megapixel, goed voor 3x optische zoom en tot 50 keer digitale zoom. Aan de voorkant vind je een selfiecamera van eveneens 50 megapixel, met een lichtsensor die zorgt voor betere belichting en witbalans.

De lenzen produceren heldere, scherpe foto's, en dankzij de samenwerking met Pantone ogen kleuren meestal natuurlijk en accuraat, ook bij beweging of in lastige lichtomstandigheden. De HDR-prestaties zijn sterk, met veel detail in zowel lichte als donkere delen. Een minpunt is de neiging tot overbewerking: sommige foto's worden te sterk verscherpt, waardoor ze kunstmatig aanvoelen. Dat doet wat denken aan de beeldverwerking van sommige Samsung-toestellen.

0,5x

1x

Problemen in het donker

De hoofdcamera doet het prima bij daglicht, maar zodra het donker wordt, levert hij zichtbaar in op scherpte en detail. De ultragroothoeklens schiet bij goed licht acceptabele foto's, al vertaalt de sensor-upgrade zich niet altijd in betere beeldkwaliteit. In situaties met weinig licht vallen de prestaties flink tegen. De grootste tegenvaller is de telelens. Door de kleine sensor heeft die moeite met helderheid en dynamisch bereik, en de digitale zoom kun je sowieso beter links laten liggen.

De selfiecamera scoort daarentegen wél punten, met realistische huidtinten en scherpe beelden. Het bokeh-effect – waarbij de achtergrond onscherp wordt – is wisselend, en ook kun je kleurverschillen opmerken tussen de verschillende lenzen. Het zwakste punt van de Edge 60 Pro is echter de videokwaliteit. De beeldstabilisatie schiet tekort, waardoor video's al snel schokkerig aanvoelen. Onbruikbaar is het niet, maar op dit prijsniveau had Motorola meer mogen bieden.

2x

3x

Motorola Edge 60 Pro kopen?

De Motorola Edge 60 Pro scoort op hardwarevlak overtuigend, met een krachtige processor, een indrukwekkende accuduur en een helder, prettig scherm. Toch wordt de gebruikerservaring flink geremd door de software. Waar Motorola vroeger bekendstond om zijn schone Android-ervaring, oogt de Edge 60 Pro rommeliger dan ooit. De hoeveelheid voorgeïnstalleerde apps is toegenomen, en de AI-integratie voelt onaf – zeker omdat ondersteuning voor de Nederlandse taal ontbreekt.

De niet-aanpasbare AI-knop, de dubbele nieuwsfeeds met bijbehorende dataverzameling en het magere updatebeleid van drie jaar werpen een flinke schaduw over de solide hardwarebasis. Deze softwarematige concessies zorgen ervoor dat het toestel niet de verfijnde, toegankelijke ervaring biedt die je van Motorola zou verwachten. Zonder alle onvolwassen AI-toeters en bellen – en ondanks de wisselende camerakwaliteit – hadden we de Edge 60 Pro met gemak kunnen aanraden. Maar nu blijft er vooral een gevoel van gemiste kansen hangen.

Een oven wordt flink heet tijdens het gebruik, en ook in een magnetron met grill- of ovenfunctie kan de temperatuur behoorlijk oplopen. Daardoor verdampt vet of spettert eten sneller tegen de binnenkant van de deur. Zelfs bij een gewone magnetron kunnen spetters en condens zich ophopen op het ruitje. Na een tijdje is het glas zo vettig of bruin dat je nauwelijks nog naar binnen kunt kijken. Niet gevaarlijk, wél vervelend. Gelukkig is het schoonmaken van die ruit minder lastig dan je denkt!

Lees ook: Magnetron kopen? Dit is waar je op moet letten

Hoe ontstaat die vettige aanslag eigenlijk?

Tijdens het verwarmen van eten verdampt vet. In een oven branden die vetdruppeltjes langzaam in op het glas, zeker bij temperaturen boven de 180 graden. Ook etensresten die over de rand borrelen of spetteren kunnen tegen het ruitje aankomen. In een magnetron gebeurt min of meer hetzelfde, al speelt condens daar ook een rol. Het resultaat is een doffe waas die met alleen een vaatdoekje niet meer weggaat.

Wat heb je nodig?

Met een paar alledaagse schoonmaakmiddelen kun je die bruine aanslag al te lijf gaan:

🞐 Warm water
🞐 Scheutje afwasmiddel
🞐 Zachte doek (liefst microvezel)
🞐 Oude tandenborstel
🞐 Klein beetje baking soda
🞐 Schoonmaakazijn of citroensap
🞐 Eventueel een plastic schrapertje (géén metaal)

Let op: laat de oven of magnetron altijd goed afkoelen voor je begint.

Stap voor stap schoonmaken

Begin met de buitenkant van de ruit. Maak een lauwwarm sopje met afwasmiddel en veeg het glas schoon met een microvezeldoek. Hardnekkige plekken? Maak een dik papje van baking soda en een beetje water. Smeer dit op de vlekken en laat het tien minuten zitten. Daarna veeg je het eenvoudig weg met een vochtige doek.

Voor de binnenkant helpt het om vet eerst los te weken. Maak een doek nat met heet water en een flinke scheut azijn of citroensap. Houd deze een paar minuten tegen de binnenkant van het ruitje aan – of leg de doek er voorzichtig op, als dat lukt. De warmte en het zuur helpen om het vet los te weken. Gebruik daarna een tandenborstel om voorzichtig langs de randjes te schrobben.

Sommige ovens hebben een dubbele glasplaat. In veel gevallen kun je die losmaken om ook daar tussen schoon te maken. Kijk hiervoor in de handleiding van je oven: vaak zitten er klemmetjes of schroeven aan de bovenrand van de ovendeur. Wees voorzichtig en zorg dat je alles stevig terugplaatst.

©Андрей Журавлев

Let op bij zelfreinigende ovens

Heb je een zelfreinigende oven? Dan werkt het schoonmaken net even anders. Sommige ovens hebben een pyrolysefunctie: hierbij wordt de oven verhit tot zo'n 500 graden, waardoor vet en vuil veranderen in as. Dat kun je daarna eenvoudig opvegen met een doek. Andere modellen gebruiken katalyse of stoomreiniging. In al deze gevallen geldt: gebruik géén agressieve middelen op de wanden of het glas, want daarmee kun je de speciale coating beschadigen.

Ook belangrijk: de ruit kan tijdens zo'n reinigingsprogramma flink heet worden. Wacht dus altijd tot de oven volledig is afgekoeld voor je eraan begint. En poets het glas alleen met zachte doeken en neutrale middelen, zoals lauw water met een druppeltje afwasmiddel. Baking soda of citroen kun je in dit geval beter vermijden, tenzij je zeker weet dat jouw oven geen speciale coating heeft.

Wat moet je níet doen?

Gebruik geen schuursponsjes of staalwol. Ook ovenreiniger en agressieve sprays zijn geen goed idee op glas: ze kunnen het ruitje beschadigen of dof maken. Gebruik bij voorkeur ook geen mesjes of metalen schrapers – hoe verleidelijk dat soms ook is. Krassen zijn snel gemaakt en vrijwel niet meer weg te werken.

En daarna? Zo houd je het ruitje schoon

Veeg de ruit na elk gebruik even kort na met een vochtige doek, vooral als je ziet dat er gespetterd is. Dat kost je amper tijd en voorkomt dat vuil zich opbouwt. Gebruik je ovenschalen die kunnen overkoken? Zet er een lekbak onder. En voor magnetrons werkt een eenvoudig spatdekseltje echt verrassend goed – die vangt het meeste op.