Een snelle netwerkverbinding is geen luxe, maar wat als je geen netwerkkabels kunt trekken? Heb je wel een coaxkabel voor televisie liggen, dan belooft de Hirschmann INCA 1G een oplossing te zijn voor een gigabitnetwerkaansluiting. Wij hebben voor je getest of dat echt zo is.

De techniek waarmee je een coaxkabel voor televisie kunt gebruiken voor netwerksignalen heet MoCa. De geteste INCA 1G is niet Hirschmanns eerste MoCa-adapter, zo hebben we in 2013 de Moka 16 getest die een paar jaar later werd opgevolgd door de Moka 32. Bij de Moka 16 beloofde Hirschmann snelheden van 175 Mbit/s, bij de opvolger 400 Mbit/s en bij deze INCA 1G vinden we op de verpakking een beloofde snelheid van maar liefst 1 Gbit/s. Uit eerdere ervaringen met de voorgangers van de INCA 1G weten we dat de snelheden van de MoCa-adapters in tegenstelling tot die van powerline-adapters erg dicht in de buurt van de beloofde snelheden komen. Coaxkabels zijn anders dan elektriciteitskabels ontworpen voor signaaloverdracht en afgeschermd tegen stoorzenders van buitenaf. De INCA 1G is overigens compatibel met Hirschmanns eerdere MoCa-adapters, de verbindingssnelheid wordt dat uiteraard beperkt door de oudere adapter.

©PXimport

Werking

De INCA 1G is een compact metalen kastje met een afmeting van 11 x 4,6 x 2 centimeter dat je optioneel met een schroef op de muur kunt schroeven. Op de bovenkant vindt je twee iec-coaxaansluitingen terwijl de onderkant een netwerkpoort en mico-usb-aansluiting voor de voeding heeft. Je hebt net als bij de bekende powerline-adapters minimaal twee MoCa-adapters nodig om de technologie te gebruiken. Eentje plaats je doorgaans in de meterkast in de buurt van je router en de andere installeer je op de plaats waar je een netwerkverbinding nodig hebt. Uiteraard moet naar die plek een coaxkabel lopen. Dat is direct de belangrijkste beperking van de MoCa-technologie: je hebt doorgaans een beperkt aantal coax-aansluitingen in huis. Een actief kabelabonnement is niet noodzakelijk, een coaxkabel vanuit de meterkast naar de gebruiksruimte is genoeg om de adapters te gebruiken. Hirschmann verkoopt naast de losse adapters ook een set van twee adapters in één verpakking, de INCA 1G white SET die voor ongeveer 130 euro te koop is. Een MoCa-netwerk kan uit maximaal zestien adapters bestaan.

©PXimport

Eenvoudig aansluiten

Het aansluiten van de adapter is erg eenvoudig. Waar de vorige varianten van Hirschmanns MoCa-adapters de bij satelliettelevisie gebruikelijke f-connectoren gebruikten, is de Inca 1G voorzien van de voor kabeltelevisie gebruikelijke iec-connectoren. Handig, aangezien de meeste coax-netwerken in huis voor kabeltelevisie bedoeld zullen zijn. Op de ene coax-aansluiting sluit je indien je kabeltelevisie hebt een kabel aan op je abonnee-overnamepunt en de andere aansluiting verbind je met de coaxkabel die naar het punt loopt waar je de tweede adapter installeert. Je sluit uiteraard ook een netwerkkabel aan op je router. Aan de andere kant sluit je de adapter met een coaxkabel op de muuraansluiting aan en indien je kabeltelevisie hebt, sluit je je televisie of televisie-ontvanger aan op de tweede coax-aansluiting. Op de netwerkaansluiting kun je vervolgens je netwerkapparatuur aansluiten.

De INCA 1G-adapters hebben net als de voorgangers geen mogelijkheid tot het instellen van een unieke encryptiesleutel, iets dat de technologie op zich wel kan onder de naam MoCa Protected setup. Volgens Hirschmann gaan de datasignalen niet voorbij het abonneeovernamepunt, maar we zouden het zelf kunnen instellen van een encryptiesleutel toch een veilig idee vinden.

©PXimport

Resultaten

We hebben de INCA 1G thuis in de praktijk getest op de coaxaansluiting in onze huiskamer. In de muur zit een coaxkabel van ongeveer 25 meter verwerkt die zo’n dertien jaar geleden geïnstalleerd is. De wandcontactdoos is onlangs wel vervangen voor iets moderns, de Braun Telecom btv 01. De kabel eindigt in de meterkast waar ook de router geïnstalleerd is.

Bij installatie was de in de muur verwerkte coaxkabel vast een prima kabel, maar het is anno 2020 zeker niet de best afgeschermde kabel op de markt. Een prima testsituatie dus, want de INCA 1G is bedoeld voor situaties waar je juist geen nieuwe kabels wilt trekken. We halen in onze benchmark een snelheid van 949 Mbit/s oftewel zoals beloofd een volledige gigabitsnelheid zonder problemen. Een indrukwekkende prestatie die door geen een powerline-adapter geëvenaard kan worden. Kun je kiezen tussen MoCa of powerline, ga dan zeker voor MoCa.

De MoCa-adapter is vervolgens aangesloten op een switch in het televisiemeubel waarop diverse apparatuur is aangesloten. In de praktijk bleek alles prima te werken. Het energieverbruik van de adapters is met 3 watt per stuk beperkt. Er wordt een 1 ampère (5 watt) usb-lader meegeleverd. In de meterkast hadden we echter geen vrij stopcontact over en hebben we de usb-kabel van de INCA 1G verbonden met een usb-poort op de router. Dit bleek geen probleem te zijn.

Het MoCa-signaal heeft geen invloed heeft op televisiesignalen: de televisieontvangst is ook met aangesloten adapters uitstekend. De gebruikte frequenties voor de MoCa-technologie liggen dan ook buiten die van de door de kabelaanbieders gebruikte frequenties.

Conclusie

Hirschmann zet met de INCA 1G een uitstekend alternatief voor een normale netwerkkabel op de markt waarmee je zonder problemen een gigabitverbinding opzet. Iets dat ons met een powerline-adapter nog nooit gelukt is en komt doordat een coax-kabel ontworpen is voor signaaloverdracht. Een nadeel is dat de encryptie niet zelf in te stellen is, al gaan de signalen volgens Hirschmann niet voorbij het aop.

Het grootste nadeel van deze prima technologie blijft dat je vermoedelijk een beperkt aantal coaxaansluitingen in huis hebt die je met deze INCA 1G kunt veranderen in een netwerkaansluiting. Heb je toevallig een coaxaansluiting op de juiste plaats, dan is dit de beste oplossing om zonder netwerkkabels te trekken een snelle en stabiele netwerkverbinding te realiseren.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.