ID.nl logo
Zo check je of je pc een TPM-chip heeft
© Reshift Digital
Huis

Zo check je of je pc een TPM-chip heeft

Je hebt er vast al over gelezen: de toekomstige versie van Windows 11 vereist dat je computer beschikt over een zogeheten TPM-chip. Deze chip biedt onder meer versleuteling aan en beveiligde opslag van je bestanden. Maar hoe weet je nu of je huidige computer beschikt over een TPM-chip? Dat laten we je hier zien.

Vlak nadat Microsoft op 26 juni de opvolger van Windows 10 bekend maakte, verschenen al snel de systeemeisen online. Daarnaast bood Microsoft ook een tool aan waarmee je direct kon zien of jouw computer qua systeemeisen geschikt was voor Windows 11, en ook of deze beschikt over de vereiste TPM-chip. De tool heeft Microsoft echter offline gehaald, omdat niet alle getoonde systeemeisen klopte en je niet kon zien waarom je computer was afgekeurd qua hardware. Maar gelukkig kun je ook zelf eenvoudig in Windows 10 checken of jouw computer beschikt over een TPM-chip, en welke versie dat is: 1.2 of 2.0. 

Systeemeisen omhoog geschroefd

In eerste instantie waren de systeemeisen voor het draaien van Windows 11 ietsje lager. Zo hoefde een pc minstens te beschikken over een TPM-chip met versie 1.2. Inmiddels zijn de eisen verhoogd, en is nu een TPM 2.0-chip de minimale vereiste om Windows 11 te kunnen draaien. De overige systeemeisen blijven vooralsnog gelijk: 

Processor: 64-bits-processor van 1 GHz of sneller met 2 of meer cores
Geheugen: 4 GB
Opslagcapaciteit: 64 GB
Systeemfirmware (BIOS): Geschikt voor UEFI Secure Boot
TPM-module: Trusted Platform Module (TPM) versie  2.0
Grafische kaart: DirectX 12-compatibele grafische kaart / WDDM 2.0

Check voor de TPM-module

Je kunt in Windows 10 checken of jouw computer beschikt over een TPM-chip en welke versie dat is. Daarvoor zijn verschillende manieren, zoals via een PowerShell-commando, een beheermodule of via Apparaatbeheer. Let wel: voor de huidige beschikbare previewversie van Windows 11 is TPM nog geen vereiste, en kan dus ook zonder de aanwezigheid van deze chip worden geïnstalleerd. 

PowerShell-commando

Met PowerShell-commando's kun je systeembeheertaken in Windows 10 uitvoeren. Een van de opdrachten is de mogelijkheid om te achterhalen of je computer over een TPM-chip beschikt. Dat is een heel kort commando, deze voer je als volgt uit. Klik op Start en typ de opdracht PowerShell. Klik vervolgens met de rechtermuisknop op PowerShell en kies voor Als Administrator uitvoeren.

©PXimport

Er verschijnt nu een PowerShell-commandpromt (met blauwe achtergrond). Typ nu het volgende commando in, gevolgd door Enter:

Get-Tpm

Er verschijnt vervolgens een overzicht, waarin je kunt zien of jouw computer beschikt over een TPM-chip en of deze ook is ingeschakeld. Staat er bijvoorbeeld TpmPresent: True maar TpmActivated: False, dan heeft je computer wel een TPM-chip, maar is deze in de BIOS uitgeschakeld. Als er bij een aantal regels staat Not Supported for TPM 1.2, dan betekent het dat jouw computer beschikt over versie 1.2 van de TPM-chip; bij een computer met een TPM 2.0-chip staan achter de betreffende regels andere informatie. 

©PXimport

Beheermodule

Je kunt ook via een beheermodule achterhalen of jouw computer beschikt over TPM en of deze is ingeschakeld. Klik op Start en typ vervolgens het volgende commando, gevolgd door Enter: TPM.msc. Je zie dan direct of TPM aanwezig is, en is ingeschakeld. 

©PXimport

Via apparaatbeheer

Een andere mogelijkheid tot slot om te checken of jouw computer een TPM-chip heeft, is het apparaatbeheer in Windows 10. de TPM-chip is net als alle andere processors op je moederbord gewoon een stukje hardware, en die wordt dan ook als zodanig weergegeven tussen alle andere apparaten. Ga naar Start en typ Apparaatbeheer om het apparaatbeheer van Windows te openen. Scroll vervolgens in de lijst met apparaten naar het onderdeel Beveiligingsapparaten. Klap dit onderdeel uit, en je ziet de TPM-chip weergegeven en welke versie er wordt gebruikt. 

©PXimport

©PXimport

Bios checken

Als je zeker wil weten of jouw computer beschikt over een TPM-chip, kun je altijd nog het BIOS raadplegen. Het feit dat Windows geen TPM-chip ziet, betekent niet dat die dan ook per definitie niet op je moederbord aanwezig is. Soms moet je de TPM-functionaliteit namelijk zelf aanzetten. Start hiervoor de computer opnieuw op, en zorg dat je met de speciale sneltoets in het BIOS komt. Welke toets dat is, verschilt per fabrikant, maar de meest voorkomende toetsen zijn  Del, F8 of F12.

Waar je de instellingen voor TPM vindt, verschilt per merk computer of moederbord. In de meeste gevallen staan de instellingen onder het onderdeel 'Security' of 'System security'.  Hoe het TPM-onderdeel precies wordt genoemd is ook verschillend, maar op recentere modellen zal er in ieder geval iets met 'TPM' in de omschrijving worden genoemd, maar veelvoorkomend is ook de term 'Embedded security chip' of 'Embedded security device'. 

©PXimport

©PXimport

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.