Multiroom is trending topic in de wereld van speakers. Door het succes van Sonos en de introductie van toegankelijke standaarden als Google Chromecast Audio doen steeds meer merken hun intrede in de wereld van multiroom. Zo ook B&O PLAY, die met de M3 het geluid van Bang & Olufsen naar de woonkamer brengt. Wij mochten de woonkamer inrichten met de Beoplay M3.

B&O PLAY heeft onlangs twee nieuwe multiroomspeakers op de markt gebracht, de Beoplay M3 en Beoplay M5. Deze modellen kunnen als individuele speaker gebruikt worden, maar kunnen ook worden gekoppeld tot een multiroomsysteem met behulp van Google Cast.

Bijpassend

De Beoplay M3 is een compacte speaker met een speakergril die de hele voorkant van de speaker beslaat. Deze is afneembaar en is in verschillende kleuren verkrijgbaar. De minimalistische behuizing is ovaalvormig en dus vrij smal. Op de achterkant vinden we drie knoppen waarmee het volume kan worden bediend en de muziek kan worden gepauzeerd en afgespeeld. De ingang voor de afneembare stroomkabel is mooi weggewerkt achter een soort uitklapbaar deksel aan de onderkant van de speaker. Hier vinden we ook de 3.5mm-ingang, een knop om de speaker aan of uit te zetten en een knop die gebruikt om de speaker met het thuisnetwerk te verbinden.

©PXimport

Het installeren van de speaker is vrij eenvoudig. Het enige wat je nodig hebt is een werkend WiFi-netwerk en de Beoplay-app voor Android of iOS. Bij het instellen van de speaker kun je aangeven of de speaker vrij staat, tegen de muur is geplaatst of in een hoek staat. Het geluidsprofiel – en met name het laaggebied – wordt hierop aangepast. Bijzonder genoeg is bluetooth vereist om instellingen van de speaker te wijzigen, je zou denken dat wijzigen via het thuisnetwerk worden doorgegeven.

Stream on

Om muziek draadloos naar de speaker te sturen, kun je gebruikmaken van AirPlay, bluetooth en de ingebouwde Google Chromecast Audio. Dankzij de Chromecast kun je de Beoplay M3 ook koppelen met andere Chromecast-speakers. In de Google Home-app kun je Chromecast-speakers groeperen om zo muziek naar meerdere speakers tegelijk te sturen. De groep die je maakt verschijnt samen met de individuele speakers in de lijst met beschikbare apparaten in streaming apps als TIDAL of Spotify. De Beoplay M3 ondersteunt geen Spotify Connect, waardoor je voor het streamen van Spotify-audio naar de losse speaker ook gebruik moet maken van de Chromecast.

©PXimport

De Beoplay M3 kan bijzonder hard voor zijn formaat en heeft als individuele speaker genoeg in zijn mars voor een kleine woonkamer. Het geluid is zwoel, met een bovengemiddeld aanwezig laaggebied – wat vaak ten koste gaat van de details in andere frequenties. De hi-hats in een nummer als Chocolate van The 1975 vallen een beetje weg tijdens het refrein. Bij nummers als Stranger in Town van Toto merk je hier weer minder van, aangezien de baspartij en zang wel prima tot hun recht komen.

Voor elk moment

In de app kun je het geluidsprofiel van de Beoplay M3 naar smaak aanpassen met behulp van Tone Touch. Hierbij wordt een matrix weergegeven met in de hoeken de termen Warm, Excited, Relaxed en Bright. Door de stip in het midden naar Warm te schuiven, wordt het laaggebied iets sterker en worden de hoge tonen (nog) minder aanwezig. Excited maakt de muziek energieker door de hoge en lage tonen te versterken. Relaxed maakt het geluid vrij hol door het middengebied en de lage tonen terug te schroeven en Bright maakt het geluid helder door de lage tonen iets terug te schroeven.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Tone Touch maakt de speaker flexibel en bruikbaar voor verschillende situaties. Zo is Warm handig als je niet wil dat de muziek te aanwezig wordt, terwijl Excited ideaal is als dat juist wel de bedoeling is. Toch kun je het zwoele geluid van de Beoplay M3 niet volledig omzeilen met Tone Touch, waardoor de speaker vooral geschikt blijft voor liefhebbers van lage tonen.

De functionaliteit van de app gaat verder. Hier kan namelijk ook worden bepaald of de speaker gebruikt wordt voor video door het vinkje bij ‘Use for video’ aan te zetten. Je kunt de Beoplay M3 via de 3.5mm-ingang aan je televisie hangen – mits die een analoge ingang heeft. Zo kun je de multiroomspeaker ook gebruiken voor je televisie – in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Sonos One. Helaas is het niet mogelijk om twee Beoplay M3-speakers te gebruiken voor een stereo-beeld.

©PXimport

Op het moment dat je aangeeft dat de speaker voor video wordt gebruikt, wordt de analoge ingang ingeschakeld en worden de functies voor streaming uitgeschakeld. Om de Beoplay M3 weer als draadloze speaker te gebruiken moet je in de app het vinkje uitzetten. Gelukkig werkt de app vloeiend genoeg om hiervan een kleine moeite te maken.

Conclusie

De Beoplay M3 is een flexibele en stijlvolle speaker. Helaas is het geluidsbeeld door het te aanwezige laaggebied niet heel gebalanceerd, maar de hoeveelheid aan functies maken veel goed. De mogelijkheid om de speaker aan je televisie te hangen en de aanwezigheid van Tone Touch geven de Beoplay M3 net dat beetje extra ten opzichte van de concurrentie. Tel hier de streamingfuncties bij op dankzij AirPlay, bluetooth en Google Chromecast en je hebt een bijzonder veelzijdige speaker.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.