De Xiaomi Redmi Note 10 Pro is een betaalbare smartphone met op papier indrukwekkende specificaties. Van een oled-scherm en krachtige snellader tot een 108 megapixel camera; het zit allemaal in de 279 euro kostende telefoon. In deze Xiaomi Redmi Note 10 Pro review lees je of het toestel écht zo goed is.

De Redmi Note 10-serie bestaat uit vier modellen, met de Note 10 Pro als en duurste smartphone. En die is met een startprijs van 279 euro nog steeds lekker scherp geprijsd. Ik testte het toestel twee weken en in deze review lees je wat de voor- en nadelen zijn van de Xiaomi Redmi Note 10 Pro. 

Ontwerp

Met 193 gram en afmetingen van 16,4 bij 7,6 centimeter is de Redmi Note 10 Pro een zwaardere en grotere smartphone. Dit komt door zijn 6,67 inch-scherm. De telefoon is niet ideaal voor eenhandig gebruik, maar houdt dankzij de afgeronde behuizing wel comfortabel vast. De plastic achterkant verkleurt wat door de lichtinval (tof) maar trekt – minder tof – vingerafdrukken en stof aan. Een speciale coating maakt de behuizing IP53-spatwaterbestendig. Een fijne zekerheid tijdens een regenbui. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De Redmi Note 10 Pro heeft een voorkantvullend scherm met bovenin een klein gaatje voor de selfiecamera. Op de rechterzijkant tref je de aan- en uitknop met geïntegreerde vingerafdrukscanner aan. De scanner is betrouwbaar en snel. Door de grote camerabult op de achterkant ligt de smartphone niet vlak op tafel. Dat is vervelend bij het typen. Ik pak het toestel daarom maar op. Positief zijn de stereo luidsprekers aan de boven- en onderkant. Die produceren duidelijk stereogeluid en kunnen flink hard. Verwacht alleen niet veel bas. 

Scherm

Een belangrijk verkoopargument van de Redmi Note 10 Pro is zijn scherm. Dit 6,67 inch-scherm gebruikt een oled-paneel, toont een scherpe full-hd-resolutie en ververst 120 keer per seconde (120 Hz-verversingssnelheid). Full-hd is gangbaar in dit prijssegment, maar de combinatie van oled en 120 Hz niet. Veel concurrerende toestellen, inclusief de Poco X3 NFC, gebruiken een lcd-scherm met 60 of 120 Hz-verversingssnelheid. Samsung levert vergelijkbaar geprijsde smartphones met een oled-scherm, maar hanteert een 60 Hz-verversingssnelheid. De Redmi Note 10 Pro heeft op papier dus een completer en fraaier scherm. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Ook in de praktijk ziet het er scherm er erg mooi uit. Scherp genoeg, met spetterende kleuren en soepel beeld dankzij die hoge verversingssnelheid. Opvallend genoeg staat de 120 Hz-modus niet standaard aan, waarschijnlijk om de accuduur te verlengen. In de instellingen wissel je met één klik tussen 60 en 120 Hz. Ik zou de 120 Hz-modus zeker uitproberen, want de accuduur blijft erg goed. Hier kom ik zo op terug.  

Specificaties

Onder de motorkap is een Qualcomm Snapdragon 732G-processor geplaatst. Een opmerkelijke keuze, want deze chip kennen we vooral uit smartphones die tientallen euro’s goedkoper zijn. Denk aan de Poco X3 NFC van 229 euro. Hoewel de Snapdragon 732G vlot genoeg is voor een soepele gebruikservaring en simpele games, is de Xiaomi Redmi Note 10 Pro niet de snelste smartphone in zijn prijsklasse. De focus op het bovengemiddelde scherm betekent vermoedelijk dat Xiaomi op de processor moest bezuinigen. 

Gelukkig heeft de fabrikant niet beknibbeld op de hoeveelheid werk- en opslaggeheugen. Het 279 euro kostende instapmodel van de Redmi Note 10 Pro is voorzien van 6 GB werkgeheugen en 64 GB opslaggeheugen. Voor twee tientjes meer koop je de 6/128 GB-variant. Een scherpe meerprijs voor zoveel extra geheugen. Een uitvoering met 8/128 GB-geheugen kost 329 euro. Omdat de 6 GB-versie snel genoeg is, zou ik die dertig euro lekker uitsparen en besteden aan een goed hoesje. 

©PXimport

De Redmi Note 10 Pro heeft verder allerlei handige functies. Hij ondersteunt nfc om contactloos te pinnen in winkels en heeft een infraroodsensor om geschikte apparatuur te bedienen. Denk aan een airco of televisie. 

Accuduur en opladen

In de Xiaomi Redmi Note 10 Pro zit een grote 5020 mAh-accu. Zoals verwacht is die eenvoudig in staat om de smartphone een lange dag van stroom te voorzien. Ook met het scherm op de 120 Hz-stand lukte het mij niet om bij normaal tot intensiever gebruik de accu voor het slapengaan leeg te krijgen. Op de 60 Hz-stand gaat de accu nog een paar uur langer mee. Als je het rustiger aan doet, houdt de Redmi Note 10 Pro het probleemloos twee dagen vol. 

©PXimport

Opladen gaat via de usb-c-poort en een oplader zit ‘gewoon’ in de doos. Deze 33 Watt-oplader is krachtiger dan de 20- en 25 Watt-opladers van de veel duurdere iPhone 12-serie en Samsung Galaxy S21. De Redmi Note 10 Pro heeft een half uur nodig om van 0 naar 50 procent te laden en totaal bijna anderhalf uur om volledig op te laden. 

Camera's

Op de achterkant van de Redmi Note 10 Pro vind je een groot en opvallend camera-eiland met vier cameralenzen. De marketingkreet ‘ultra premium’ had van mij beter weggelaten kunnen worden, maar stoort niet. De smartphone heeft een 108 megapixel hoofdcamera die standaard 9 pixels combineert tot één 12 megapixel foto. Dit moet de kwaliteit ten goede komen. De Redmi Note 10 Pro beschikt daarnaast over een 8 megapixel groothoekcamera, een 5 megapixel macrocamera en een dieptesensor van 2 megapixel.

Waar de meeste budgetsmartphones veel maar matige camera’s hebben, maakt de Xiaomi Redmi Note Pro doorgaans hele aardige foto’s. De hoofdcamera is logischerwijs de beste camera en schiet scherpe plaatjes met realistische kleuren en de juiste belichting. De groothoeklens is minder accuraat, maar beter dan gebruikelijk in dit prijssegment. Ook omdat de foto’s minder een vissenkomeffect vertonen (bolling aan de zijkanten).

Ook de macrocamera is beter dan gemiddeld in deze prijsklasse, zowel qua kleurweergave als scherpte. Veel macrolenzen hebben namelijk een resolutie van 2 tegenover 5 megapixel. In het donker doen macrocamera’s het echter niet goed en daar vormt de Redmi Note 10 Pro geen uitzondering op. Over de dieptesensor kan ik zeggen dat hij naar behoren werkt. Als je de portretmodus in de camera-app activeert, blijft de persoon of het object duidelijk in beeld en vervaagt de achtergrond netjes. Kapsels en oren blijven in de meeste gevallen scherp – iets wat helaas niet alle dieptesensors snappen. 

Hieronder zie je twee series foto's met van links naar rechts de groothoekcamera, de normale camera en drie keer zoom.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Software en updatebeleid

Op de Xiaomi Redmi Note 10 Pro is Android 11 geïnstalleerd, op moment van schrijven de meest recente versie van het besturingssysteem. Xiaomi legt hier zijn kenmerkende MIUI-softwareschil overheen. Als je bekend bent met MIUI, voel je je snel thuis. Is de Redmi Note 10 Pro je eerste Xiaomi-telefoon? Dan zul je even moeten wennen aan het uiterlijk en de extra functies van MIUI. Veel zaken ogen en werken iets anders, van het scherm met meldingen en het instellingenmenu tot grote hoeveelheid meegeleverde apps. Die apps voelen opdringerig aan maar zijn gelukkig te verwijderen. 

©PXimport

©PXimport

Het updatebeleid van Xiaomi is al jaren (onnodig) vaag, en daar komt langzaamaan verandering in. De fabrikant belooft minimaal twee jaar Android-updates en beveiligingsupdates voor de Redmi Note 10 Pro. Je kunt dus rekenen op Android 12 en 13 en regelmatige beveiligingsupdates tot het voorjaar van 2023. Het updatebeleid is in lijn met de meeste concurrerende merken. Nokia en Samsung rollen respectievelijk drie en vier jaar beveiligingsupdates uit, dus die toestellen zijn langer veilig te gebruiken.

Conclusie: Xiaomi Redmi Note 10 Pro kopen?

Xiaomi levert met de Redmi Note 10 Pro een bijzonder geslaagde smartphone af. Het toestel heeft een beter scherm dan de concurrentie, gaat lang mee op een acculading, laadt sneller op en beschikt over veelzijdige en goede camera’s. Tel daar prima prestaties, veel functies en twee jaar software-updates bij op en je hebt een uitstekende smartphone voor 279 euro. Xiaomi maakt zijn reputatie als prijsvechter weer waar. De Redmi Note 10 Pro is zonder twijfel één van de beste smartphones onder de 300 euro en voor veel mensen een slimmere koop dan een duurder model dat slechts iets beter is.

Alternatieve smartphones die de moeite waard zijn, zijn de Poco X3 NFC (229 euro) en Poco X3 Pro (259 euro). Beide toestellen hebben een 120 Hz-lcd-scherm, een lange accuduur en vergelijkbare functies. De Pro-versie is sneller dan de Redmi Note 10 Pro maar mist dus het oled-scherm. Poco garandeert bovendien geen duidelijk updatebeleid. Andere interessante toestellen zijn de Xiaomi Mi 10T Lite 5G en Samsung Galaxy A42 5G. 

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.