ID.nl logo
Xiaomi Mi 10T Lite – Zonder echte 5G-ondersteuning
© PXimport
Huis

Xiaomi Mi 10T Lite – Zonder echte 5G-ondersteuning

Voor dit najaar heeft Xiaomi drie telefoons klaargestoomd, namelijk de Xiaomi Mi 10T, 10T Pro en de 10T Lite. De laatstgenoemde smartphone is op dit moment één van de goedkoopste 5G-telefoons van dit moment en een midranger die beschikt over een 120Hz-scherm. De Xiaomi Mi 10T Lite is dan ook het toestel dat we in deze review onder de loep nemen.

Op moment van schrijven is de Xiaomi Mi 10T Lite de eerste smartphone met de Qualcomm Snapdragon 750G-processor. Dit is een octacore-processor, die beschikt over twee kernen die zijn geklokt op 2,22 GHz en zes kernen die zijn geklokt op 1,80 GHz. Hoewel die processor ingebouwde 5G-ondersteuning voor de mmWave-frequenties, is het helaas niet zo dat het toestel beschikt over de nodige antennes. Dat betekent niet dat er géén ondersteuning voor het nieuwe mobiele netwerk is, aangezien je de Xiaomi Mi 10T Lite wel op de in Nederland beschikbare frequenties kunt gebruiken.

Echte 5G is echter voorlopig nog toekomstmuziek. Op moment van schrijven zijn er al wel 5g-netwerken en -abonnementen, maar een echt grote snelheidsverhoging laat nog op zich wachten. Dat komt doordat de benodigde 3,5GHz-band pas in 2022 geveild wordt. Er zit wel verschil in snelheid tussen 4G en de huidige implementatie van 5G, maar heel groot is dat verschil niet. In dat opzicht is het jammer dat de Xiaomi Mi 10T Lite niet meer toekomstbestendig is. Want zodra de nieuwe frequenties er zijn, dan kun je daar dus niet van profiteren met de Mi 10T Lite.

©PXimport

©PXimport

Langzamer geheugen: is dat erg?

Het toestel is uitgerust met 6 GB aan lpdd4x-werkgeheugen. Dat is dus genoeg werkgeheugen, maar wel een langzamere soort. In de praktijk merk je daar gelukkig weinig van. Apps starten snel op, je wisselt gemakkelijk van app naar app en op geen enkel moment komen we irritante vastlopers tegen. Het is een afweging die Xiaomi voor je gemaakt heeft: door gebruik te maken van iets langzamer geheugen, kan de prijs gedrukt worden. Het is aan jou om dat voor lief te nemen.

Hetzelfde geldt overigens voor de opslagruimte. Je hebt de keuze uit 64 of 128 GB aan intern geheugen. Ook dit is een ietwat oudere versie dan de huidige standaard die je veelal in duurdere smartphones aantreft, namelijk respectievelijk UFS 2.1 en 2.2. We rekenen het de smartphone niet aan dat dit het geval is, aangezien het een kwestie is van concessies maken. En dat is verder prima, wanneer je a: niet van plan bent om de hoofdprijs te betalen voor een smartphone en b: je dagelijkse activiteiten eigenlijk helemaal niet de hoogste snelheid vereisen.

©PXimport

Veel smartphonemakers die actief zijn in dit segment besparen op deze manieren geld, dus het is ook helemaal geen vreemde praktijk. Niet elke fabrikant is hier echter helemaal open over en maakt die info niet zonder een zoektocht beschikbaar. Daarom is het fijn om te zien dat je in elk geval bij dit toestel van Xiaomi weet waar je aan begint voordat je hem in huis haalt. Verder heeft de Xiaomi Mi 10T Lite een accu met een vermogen van 4820 mAh, die lekker snel opgeladen wordt met de meegeleverde 33 watt-oplader. Er is geen draadloos laden aanwezig. De accu gaat ongeveer anderhalve dag mee bij normaal gebruik, met de 120Hz-stand geactiveerd.

Lekker groot scherm, met cameragat

De Xiaomi Mi 10T Lite beschikt over een lekker groot lcd-scherm van 6,67 inch, net zoals zijn duurdere broers 10T en 10T Pro. De resolutie is even hoog, namelijk 2400 bij 1080 pixels. Dat zorgt voor een pixeldichtheid van nog net geen 395 pixels per inch (ppi). Meer dan prima voor een lager geprijsd toestel. Meestal wordt gezegd dat alles boven de 400 ppi zorgt voor een scherp en gedetailleerd beeld op smartphoneschermen, dus dat we vijf pixels per inch tekort komen is geen groot probleem. Bovendien komen de kleuren goed uit de verf is en is het contrast ook heel degelijk.

©PXimport

©PXimport

Het scherm heeft wel last van typische lcd-dingen. Zo is er duidelijk een schaduwrand zichtbaar aan de randen van de telefoon. Dat is inherent aan de beeldtechnologie en niets iets wat alleen geldt voor de Mi 10T Lite, maar het blijft wel opvallend. Het 120Hz-scherm is ontzettend vloeiend en maakt korte metten met de schokkerige kwaliteit die 60Hz-scherm afleveren. Het display kan zich overigens automatisch aanpassen aan de type content op het scherm. Video’s in 24 Hz krijgen dan niet meteen kunstmatige beelden ingevoerd, maar kunnen nog steeds bekeken worden in het originele aantal hertz.

Wat een beetje tegenvalt is de maximale helderheid. Die blijft namelijk steken op 450 nits. Nogmaals: voor een budgettelefoon niet slecht, maar voor over het algemeen is het fijn wanneer smartphoneschermen een maximaal aantal nits van 600 over meer hebben. Qua audio mag je dit keer rekenen op stereospeakers waar helder, verstaanbaar geluid uitkomt. Niets om over naar huis te schrijven, maar het wordt in elk geval niet snel kakofonisch.

©PXimport

©PXimport

Vier camera’s achterop

De Xiaomi Mi 10T Lite heeft een ronde cameramodule met maar liefst vier camera’s achterop. Zo is er een 64 megapixel groothoeklens, een 8 megapixel ultragroothoeklens, een 2 megapixel macrocamera (voor foto’s van dichtbij) en een 2 megapixel dieptesensor. De standaardapplicatie voor de camera biedt bovendien een groot aantal functies aan, zoals een Pro-modus en ondersteuning voor high dynamic range, waardoor je dus veel invloed uitoefent op de kwaliteit van de kiekjes. Ook is er nog kunstmatige intelligentie die foto’s automatisch aanpast.

Het verschil in foto’s die je maakt met de AI-stand en HDR-modus aan is behoorlijk. Foto’s zonder die extra’s ogen wat natuurlijker, maar ook een beetje flets. Met beide dingen geactiveerd zie je dat kleuren harder tegen elkaar afsteken en dat bepaalde details er veel beter uitspringen. Andere aspecten, zoals lichtval op objecten (zoals de auto op de foto’s) springen uit de beelden. Dat is echter iets wat je mooi vindt of niet en is dus afhankelijk van je persoonlijke smaak. Het is in elk geval goed om te zien dat de camera’s scherpe, kleurrijke en gedetailleerde foto’s kunnen maken.

©PXimport

©PXimport

Inzoomen, zowel tijdens het fotograferen of daarna, kunnen we dan weer niet aanbevelen. Dan valt op dat de kwaliteit toch wat tegenvalt. En we hebben de camera al zo ingesteld dat hij foto’s maakt in de hoogste kwaliteit. Maar eerlijk is eerlijk: voor dit bedrag zul je niet heel snel beter aantreffen, behalve misschien bij de budgetversies van de Google Pixel- of Sony Xperia-smartphones.

Android 10, MIUI 12

De smartphone draait op Android 10, met daar bovenop de Xiaomi-softwareschil MIUI 12. Hoewel het jammer is dat Android 11 niet meteen meegeleverd wordt, is het ook niet heel vreemd. De upgrade is nog jong en vooral Xiaomi heeft tijd nodig om die eigen te maken. De softwareschil verandert namelijk behoorlijk wat aan het uiterlijk en de interface van Android. Mocht je niet bekend zijn met het werk van de fabrikant, dan kan dit systeem aanvoelen als iets dat niet bij Android in de buurt komt. Dat is niet altijd een voordeel, tenzij je dit natuurlijk prettig vindt werken.

©PXimport

©PXimport

Hoewel het menu van de instellingen anders ingedeeld is en ook het snelle menu, dat je via het thuisscherm naar beneden trekt, anders oogt, biedt de Xiaomi Mi 10T Lite wel gewoon alles wat een Android-telefoon te bieden heeft. Sommige instellingen staan prominenter in beeld, terwijl andere juist meer verborgen zijn. Op zo’n moment is het fijn dat er ook gewoon een zoekfunctie is toegevoegd aan het menu, zodat je bijvoorbeeld heel snel de donkere modus voor het systeem tevoorschijn haalt. Een modus die gelukkig ook gewoon aanwezig is op de Mi 10T Lite.

MIUI 12 doet overigens een paar dingen anders ten opzichte van versie 11. Zo kun je nu gebruikmaken van navigatie op basis van beweging, die met Android 10 geïntroduceerd is, en is er een nieuw uiterlijk. Dus ook voor Xiaomi-gebruikers zal er ongetwijfeld iets tussen zitten wat net even anders werkt, maar het stoort nergens. Het systeem is overzichtelijk en ziet er kleurrijk uit en heeft in de basis ook iets weg van het iOS. Verder zijn er meer privacy-opties beschikbaar, wat in ons boekje altijd een voordeel is. Er worden geen gegevens meer verzameld waar je geen toestemming voor geeft.

Het is helaas niet duidelijk hoeveel Android-upgrades het toestel krijgt. Daarover heeft Xiaomi namelijk niets bekendgemaakt.

©PXimport

Conclusie

Voor minder dan 300 euro kun je een 5G-telefoon in huis halen die er niet slecht uitziet, een stevige bouwkwaliteit heeft, redelijke foto’s (zonder in te zoomen) maakt en een overzichtelijk besturingssysteem heeft. Je bent niet helemaal voorbereid op de toekomst van 5G, omdat er simpelweg antennes ontbreken, je moet misschien leren omgaan met MIUI, en hebt te maken met ietwat verouderde hardware – maar dit zijn geen zaken die echt in de weg staan van een verder prettige smartphone-ervaring. Verder is het fijn om te zien dat er een koptelefoonaansluiting is en dat de vingerafdrukscanner, aan de zijkant, meestal snel werkt.

In hetzelfde segment vind je ook de Poco X3-smartphone, eveneens van Xiaomi afkomstig. Beide telefoons hebben nagenoeg dezelfde specificaties, maar de Poco heeft wel een grotere accu. Vind je dat dus een belangrijk aspect, dan kun je beter voor de X3 gaan. De Mi 10T Lite heeft wel een betere processor en een betere frontcamera.

Mocht je iets meer te besteden hebben, dan kan de OnePlus Nord ook prima dienstdoen als een midranger waar je voorlopig mee vooruit kunt. Dat toestel heeft bovendien een AMOLED-scherm, een snellere processor en een iets hogere pixeldichtheid. Qua accuduur is de Xiaomi hier dan weer de betere optie. Mocht je een nagenoeg kale Android-ervaring belangrijk vinden, dan kom je al gauw uit op een OnePlus of natuurlijk de Pixel-telefoons van Google.

Ons oordeel

7Score

Xiaomi Mi 10T Lite

Adviesprijs vanaf € 279,-
Kleuren Grijs, blauw, roségoud
OS Android 10 (MIUI 12)
Scherm 6,67 inch lcd (2400 x 1080, 120 Hz)
Processor Snapdragon 750G
RAM 6 GB
Opslag 64 of 128 GB
Batterij 4820 mAh
Camera 64, 8, 2 en 2 megapixel (achter), 16 megapixel (voor)
Connectiviteit 4G (LTE), Bluetooth 5.0, wifi, gps, nfc
Formaat 16,5 x 7,7 x 0,90 cm
Gewicht 214,5 gram
Overig Vingerafdrukscanner in de aan- en uitknop
Website www.mi.com/nl

  • Pluspunten

  • Goedkoop op 5G (voorlopig)

  • Prijs-kwaliteitverhouding

  • 120Hz-scherm

  • Minpunten

  • Camerasysteem

  • Geen ondersteuning voor 'echte' 5G

  • MIUI kan wennen zijn

▼ Volgende artikel
Vanilla OS maakt Linux simpel en krachtig
© Andreas Prott - stock.adobe.com
Huis

Vanilla OS maakt Linux simpel en krachtig

Vanilla OS is een Linux-distributie die zichzelf automatisch bijwerkt en tegelijk veel flexibiliteit biedt in het installeren van software uit diverse bronnen. Ook Linux-pakketten voor andere Linux-distributies kun je gebruiken met Vanilla OS.

Na het lezen van dit artikel weet je hoe Vanilla OS werkt en wat deze Linux-distributie voor jou kan betekenen: • Installeer Vanilla OS en maak gebruik van de versleutelde installatie • Configureer de GNOME-desktopomgeving en pas het systeem aan jouw voorkeuren aan • Houd je systeem up-to-date met automatische updates • Installeer software via Flatpak, de ingebouwde appwinkel, of gebruik traditionele Linux-pakketten via de geïsoleerde Vanilla System Operator (VSO) • Creëer subsystemen met Apx om software van andere Linux-distributies te draaien Ook interessant: Weg met Windows! Probeer deze Linux-alternatieven: EndeavourOS of Manjaro

Bij klassieke Linux-distributies zoals Ubuntu, openSUSE en Fedora komen zowel de componenten van het besturingssysteem als de extra software die je installeert uit één bron. De ontwikkelaars zorgen ervoor dat dit allemaal samenwerkt, maar toch treden er soms problemen op, met een instabiel systeem of niet-werkende software als gevolg.

Een andere aanpak zijn de zogenoemde ‘immutable’ (ofwel onveranderlijke) besturingssystemen. Hierbij kun je zelf niets veranderen aan de basiscomponenten van het besturingssysteem, dat automatische updates krijgt. Extra software installeer je geïsoleerd van het besturingssysteem, wat beter is voor de stabiliteit. Vanilla OS is zo’n immutable Linux-distributie en richt zich op toegankelijkheid voor iedereen.

1 Vanilla OS installeren

De nieuwste versie, Vanilla OS 2, vraagt minstens 4 GB geheugen en 32 GB opslagruimte op een 64bit-computer met UEFI-ondersteuning. Download het iso-image van de distributie en schrijf het met een programma zoals Win32 Disk Imager naar een usb-stick. Start je computer dan op vanaf de usb-stick.

In het welkomstscherm kies je voor Install. Selecteer vervolgens je taal (Nederlands staat ertussen), toetsenbordindeling en tijdzone. Selecteer dan de schijf waarop je Vanilla OS wilt installeren en klik op Use Entire Disk.

Vanilla OS stelt standaard voor om je volledige harde schijf te versleutelen. Kies een wachtwoord voor deze versleuteling. Bevestig daarna je instellingen. Na de installatie herstart je de computer en verwijder je de usb-stick. Vanilla OS start dan op en toont je een bootmenu met twee opties: Current State (A) en Previous State (B). Hiermee kun je na een mislukte update altijd terugkeren naar de vorige toestand. Vervolgens voer je het wachtwoord in om de schijf te ontsleutelen.

Stel een wachtwoord in voor de schijfencryptie.

2 Initiële configuratie

Na de eerste opstart van Vanilla OS krijg je de configuratiewizard te zien. Daarin kies je opnieuw je taal, toetsenbordindeling en tijdzone en daarna een kleurschema (licht of donker). In de volgende stappen maak je een gebruikersaccount, geef je de computer een naam en kies je welke toepassingen je wilt installeren. Bij elke categorie toepassingen kun je na een klik op het pijltje individueel aanvinken welke toepassingen je wenst. In de Common Utilities vind je zelfs toepassingen om games te spelen en Windows-software te draaien via Wine. Dat is een indicatie van de focus van Vanilla OS op het kunnen draaien van zo veel mogelijk software. Ook voor de browsers heb je heel wat keuze. Herstart daarna je computer.

Na de herstart en het invoeren van het wachtwoord voor de schijfencryptie kom je in het aanmeldvenster waar je met de ingestelde gebruikersnaam inlogt. Kies en bevestig daarna een wachtwoord voor de gebruiker. Nadat je bent aangemeld, moet je het wachtwoord nog eens invoeren om de installatiewizard toestemming te geven om toepassingen te installeren. De toepassingen die je voor de herstart hebt geselecteerd, worden nu als Flatpak-pakketten geïnstalleerd. Deze zijn volledig geïsoleerd van de basis van je besturingssysteem. De installatie kan even duren.

Vanilla OS biedt een uitgebreide selectie van browsers aan.

3 Automatische systeemupdates

Daarna biedt Vanilla OS je een overzicht van de mogelijkheden, met knoppen om bijvoorbeeld systeemupdates te configureren, via de appwinkel extra toepassingen te installeren, de instellingen van de gebruikte desktopomgeving GNOME aan te passen, en om online accounts voor e-mail en kalenders toe te voegen.

Als je op Configure Updates klikt, stel je de frequentie in waarmee Vanilla OS op systeemupdates controleert en die downloadt. Standaard gebeurt dit wekelijks, maar je kunt dit ook op dagelijks of maandelijks instellen. Met de optie Slimme updates, die standaard is ingeschakeld, zal Vanilla OS geen updates downloaden terwijl je computer actief is. Zo voorkom je dat de downloads je netwerkverbinding vertragen terwijl je aan het gamen of videobellen bent.

Systeemupdates gebeuren automatisch op een ingestelde frequentie.

4 GNOME-desktopomgeving

Vanilla OS gebruikt het klassieke GNOME als desktopomgeving. Als je al eens met Ubuntu, Fedora, openSUSE of een andere Linux-distributie hebt gewerkt die GNOME gebruikt, zul je snel met Vanilla OS kunnen werken. Rechts bovenaan vind je de systeemstatusicoontjes. Klik hierop om bijvoorbeeld meer informatie te krijgen over je netwerkverbinding, batterijlevensduur, energiemodus en audiovolume. In het kader dat verschijnt, staan ook icoontjes om rechtstreeks naar de systeeminstellingen te gaan, je scherm te vergrendelen, of om de computer uit te schakelen of te herstarten.

In het midden bovenaan zie je de datum en tijd. Klik je daarop, dan krijg je een kalender te zien en een lijst met recente notificaties. Het icoontje helemaal links bovenaan is de activiteitenknop. Wanneer je hierop klikt (of de Super- of Windows-knop op je toetsenbord indrukt), verschijnt het activiteitenoverzicht. Je krijgt dan alle open vensters te zien, een zoekveld bovenaan om naar toepassingen te zoeken en een balk met icoontjes onderaan met toepassingen, waaronder het icoontje met de negen bolletjes dat alle toepassingen toont. Helemaal rechts zie je ook een gedeelte van een nieuwe desktop, waarmee je een nieuwe werkruimte opent als je niet al je vensters op dezelfde desktop wilt hebben.

Vanilla OS is gebaseerd op de gebruiksvriendelijke desktopomgeving GNOME.

5 Software installeren

De aanbevolen manier om software te installeren in Vanilla OS is met het programma Software. Hiermee zoek je naar applicaties in Flathub, een appwinkel voor distributieonafhankelijke Linux-applicaties. Je kunt in een aantal categorieën een selectie van software bekijken of onmiddellijk met de zoekknop linksboven de naam van een toepassing intypen. Voor elke toepassing krijg je een beschrijving, een schermafbeelding, versiegeschiedenis, beoordelingen en een link naar de projectwebsite te zien. Flathub biedt overigens niet alleen opensource-software aan, maar ook propriëtaire software zoals Spotify en Steam.

Software die je op deze manier installeert, wordt standaard automatisch van updates voorzien. Wil je dat niet, klik dan op het menu van Software rechts bovenaan, kies Voorkeuren en kies bij Software-updates voor Handmatig in plaats van Automatisch. Automatische updates worden sowieso gepauzeerd in energiebesparingsmodus. Je kunt in Software ook de geïnstalleerde pakketten bekijken en verwijderen.

Met de toepassing Software installeer je duizenden toepassingen van Flathub.

6 Zonder Flatpak

Dankzij Flatpak zijn de toepassingen volledig gescheiden van het besturingssysteem en kun je dus niet per ongeluk je systeem om zeep helpen. Maar niet alle software is in een Flatpak-versie beschikbaar. Bovendien laat Vanilla OS ook niet toe om de systeemconfiguratie aan te passen buiten de mogelijkheden van de systeemapplicaties om. Je kunt dus niet zomaar als root-gebruiker inloggen zoals in een traditionele Linux-distributie, een willekeurig pakket installeren en de nodige systeembestanden aanpassen.

Om toch extra software te kunnen installeren, heeft Vanilla OS de Vanilla System Operator (VSO) ingebouwd. Dit is een geïsoleerd minibesturingssysteem dat in een container draait, waarin je wel zelf software zonder Flatpak kunt installeren. Er is zelfs een gebruiksvriendelijke interface rond gebouwd. Download je bijvoorbeeld een .deb-pakket, dat je traditioneel in Ubuntu of Debian zou kunnen installeren, dan hoef je alleen maar op het gedownloade bestand te dubbelklikken in het programma Bestanden om het in VSO te installeren met de hulp van het programma Sideloaden. Daarna is het beschikbaar tussen je geïnstalleerde toepassingen. Je ziet geen verschil met de Flatpak-toepassingen, maar onderhuids draait de toepassing in een container die van het besturingssysteem is geïsoleerd.

Vanilla OS installeert deb-bestanden in een geïsoleerde container.

7 Systeemterminal

Als je het standaard terminalprogramma van Vanilla OS opent, Black Box, dan open je geen shell in Vanilla OS zelf, maar in de container van Vanilla System Operator. Ook hier kun je extra software installeren met Debians pakketbeheerder apt, bijvoorbeeld terminalprogramma’s die je graag gebruikt. Dit alles kan zonder enige impact op de stabiliteit van het basisbesturingssysteem. De container is bovendien geïntegreerd met jouw persoonlijke map, zodat de erin geïnstalleerde software gewoon toegang heeft tot jouw bestanden.

We hadden bijvoorbeeld de terminal nodig toen we het .deb-bestand van de AI-software Jan met Sideloaden hadden geïnstalleerd en er na een klik op het icoontje van het programma niets gebeurde. We openden Black Box, voerden de opdracht jan uit en zagen een foutmelding over een ontbrekende bibliotheek libasound2.so. Blijkbaar gaf het .deb-bestand dit niet als afhankelijkheid aan. We installeerden de bibliotheek in de terminal met deze opdracht, waarna Jan wel opstartte:

sudo apt install libasound2

Overigens kun je vanuit VSO wel toegang krijgen tot een shell van Vanilla OS zelf met de opdracht host-shell. Aangezien het systeem onveranderlijk is, ben je wel beperkt in je mogelijkheden. Maar je kunt wel configuratiebestanden in de map /etc aanpassen en systemd-services beheren met systemctl. Met exit keer je terug naar de VSO-shell.

In Black Box heb je volledige toegang tot een geïsoleerde container.

Android is lastig

Op dezelfde manier dat je .deb-bestanden in een container kunt installeren, ondersteunt Vanilla OS ook Android-apps. De ontwikkelaars waarschuwen wel dat het om een experimentele functie gaat en tijdens onze test kregen we het zelf niet aan de praat. Je moet eerst het Android-subsysteem initialiseren. Typ daarvoor in de VSO-shell in Black Box deze opdracht in:

vso android init

Dit installeert Waydroid, Android in een container. Op het einde zou je in het groen SUCCESS moeten zien. Download daarna het apk-bestand van een Android-app, bijvoorbeeld op de website van F-Droid voor opensource-apps of diverse websites die apk-bestanden aanbieden van apps die op Google Play staan. Daarna zou je in het programma Bestanden op dit apk-bestand moeten kunnen dubbelklikken om het te installeren. Tijdens onze test moesten we eerst rechtsklikken, Openen met… kiezen, het programma Sideloaden kiezen en onderaan Altijd gebruiken voor dit bestandstype inschakelen. Dit toont al dat deze functionaliteit nog niet af is en zelfs na veel zoekwerk konden we hierna nog altijd geen Android-apps openen.

8 Linux-subsystemen

Met de functie Apx gaat Vanilla OS nog verder: hiermee kun je in containers subsystemen aanmaken gebaseerd op diverse Linux-distributies met bijbehorende pakketbeheerders.

Wil je een programma installeren dat in Arch Linux beschikbaar is? Maak dan gewoon een subsysteem aan met Arch Linux als stack en pacman als pakketbeheerder. Apx ondersteunt als stacks Alpine, Arch Linux, Fedora, openSUSE, Ubuntu en Vanilla OS. Als pakketbeheerders heb je zo de keuze uit apk, apt, dnf, pacman en zypper. Open het programma Apx en klik op het plusicoontje links bovenaan om een nieuw subsysteem aan te maken.

Ook voor ontwikkelaars is dit handig. Je installeert dan een geïsoleerde container met je gewenste softwarestack, die anders zou kunnen conflicteren met wat je in je basisbesturingssysteem hebt geïnstalleerd. Geef je subsysteem dus een naam, bijvoorbeeld gecko, kies een stack (het onderliggende besturingssysteem), bijvoorbeeld opensuse, en klik op Aanmaken. Apx toont dan een nieuw subsysteem gebaseerd op openSUSE, met de erbij horende pakketbeheerder zypper. Klik erop en dan op Start subsystem.

Via Apx maak je een subsysteem met een gekozen Linux-distributie.

9 Software in subsysteem installeren

Nu kun je vanuit de VSO-terminalsessie software installeren in het subsysteem. Heet je subsysteem bijvoorbeeld gecko, zoek dan naar de gewenste software, bijvoorbeeld Qucs, in het subsysteem met:

apx gecko search qucs

Krijg je een resultaat te zien (in dit geval het pakket qucs-s), dan installeer je dat met:

apx gecko install qucs-s

De deelopdrachten search, install enzovoort zijn hetzelfde voor alle pakketbeheerders en je kunt in het tabblad met pakketbeheerders in Apx zien welke achterliggende opdrachten er voor elke pakketbeheerder worden aangeroepen.

Na de installatie zie je de melding 1 apps geëxporteerd. Apx maakt de in de container geïnstalleerde toepassing namelijk ook beschikbaar in Vanilla OS zelf. Dat kun je uitproberen door het activiteitenoverzicht te openen en daarna naar Qucs te zoeken. De toepassing staat tussen je andere toepassingen als Qucs-S on gecko. Wanneer je hierop klikt, start Vanilla OS automatisch het subsysteem als dit nog niet is gebeurd en opent het daarin de toepassing. Het programma heeft ook, net zoals het hele subsysteem, toegang tot je bestanden. Je ziet alleen aan de andere stijl van het venster dat het in een container van een andere distributie draait.

Programma’s in een subsysteem start je rechtstreeks in Vanilla OS op.

10 In subsysteem werken

Je kunt ook vanuit de VSO-shell rechtstreeks in een subsysteem een terminalsessie openen met (met de naam van je subsysteem in plaats van gecko):

apx gecko enter

Hierin heb je toegang tot het volledige besturingssysteem dat je in het subsysteem hebt geïnstalleerd. Als je nu pakketten wilt installeren, kan dat wel niet met de apx-opdrachten, maar moet je de pakketbeheerder zelf gebruiken.

In dit subsysteem kun je een volledige ontwikkelomgeving of softwarestack opzetten, bijvoorbeeld om eenvoudig software in verschillende Linux-distributies uit te testen. Met exit verlaat je het subsysteem en keer je terug naar de VSO-shell. Daarin kun je ook met deze opdracht de status van alle geïnstalleerde subsystemen opvragen:

apx subsystems list

Kijk ook eens welke andere deelopdrachten van Apx er beschikbaar zijn door gewoon apx zonder toevoegingen te typen.

Met Vanilla OS draai je eenvoudig meerdere subsystemen van diverse Linux-distributies.

11 Stacks en pakketbeheerders toevoegen

Je bent zelfs niet beperkt tot de stacks en pakketbeheerders die Vanilla OS standaard in Apx aanbiedt. Open je in Apx links de lijst met stacks en klik je dan op het plusicoontje, dan opent het venster om een nieuwe stack aan te maken. Je geeft die een naam naar keuze en bij Basis vul je de url van een Docker-container in. In de lijst met bestaande stacks zie je bijvoorbeeld bij Alpine alpine:latest staan en bij openSUSE registry.opensuse.org/opensuse/tumbleweed:latest. Je kiest ook de pakketbeheerder voor het subsysteem uit de lijst en daaronder kun je zelfs pakketten opgeven die je standaard in de stack wilt installeren.

Op dezelfde manier voeg je een nog niet ondersteunde pakketbeheerder toe, bijvoorbeeld yay als alternatief voor pacman in Arch Linux-gebaseerde subsystemen. Je geeft de pakketbeheerder een naam, schakelt in of die met rootrechten moet draaien (de meeste wel), en vult alle opdrachten in zodat je pakketbeheertaken eenvoudig kunt uitvoeren met apx-opdrachten vanuit de VSO-shell. Het moge duidelijk zijn: welke Linux-software je ook wilt installeren, Vanilla OS biedt er een mogelijkheid voor.

Je kunt ook je eigen pakketbeheerder definiëren in Apx.

▼ Volgende artikel
Consumenten testen: de Philips Heating CX2120/01 compacte keramische verwarming
© Philips
Energie

Consumenten testen: de Philips Heating CX2120/01 compacte keramische verwarming

De Philips Heating CX2120/01 is een compacte en krachtige keramische verwarming. Met zijn snelle opwarming, stille werking en meerdere veiligheidsfuncties is het een ideale keuze voor kleinere ruimtes of als bijverwarming. Maar hoe bevalt dit apparaat in de praktijk? Lees hier wat het Review.nl Testpanel van de Philips Heating CX2120/01 vond.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Philips

De Philips Heating CX2120/01 is een draagbare keramische verwarming met een vermogen tot 1500 W. Dit compacte model heeft vijf verwarmingsmodi en meerdere veiligheidsvoorzieningen, zoals een kantelbeveiliging en oververhittingsbescherming. Met een stille werking die minder geluid produceert dan fluisteren, is het apparaat geschikt voor gebruik in studeerkamers, slaapkamers en badkamers. 

De Philips Heating CX2120/01 heeft van de testers een gemiddelde reviewscore van 8,4 gekregen. Vooral de snelle opwarming, het compacte formaat en het strakke design worden geprezen. Hieronder worden de ervaringen van de testers uitgebreid besproken. 

Snel en lekker warm

Veel testers zijn onder de indruk van hoe snel de kachel een ruimte verwarmt. Tester J. zegt: "Het is een fijn product. Hij warmt mijn studeerkamer en badkamer erg snel op." JacquelinevK94 deelt deze ervaring: "Deze heater is binnen no-time warm, echt ideaal!" Ook Maup10 is enthousiast: "Binnen een paar seconden voel je al een aangename warmte, wat echt handig is op koude ochtenden." 

Daarnaast blijkt de kachel krachtig genoeg om zelfs iets grotere ruimtes te verwarmen. Tester B. zegt hierover: "Wat ons echt opviel, was dat het apparaat zelfs in grotere ruimtes merkbaar comfort toevoegt." W. bevestigt: "Onze veranda is wat groter dan 15 vierkante meter, maar deze heater kan ook daar prima ingezet worden om even voor wat bijverwarming te zorgen." 

Compact en makkelijk te verplaatsen 

De meeste testers waarderen het compacte en lichte ontwerp, waardoor de kachel eenvoudig te verplaatsen is. Lvw0604 zegt: "Je neemt hem gemakkelijk mee en binnen enkele minuten zit je comfortabel." JacquelinevK94 is ook tevreden: "De heater is lekker compact en licht, dus je zet hem zo van de ene kamer in de andere kamer." Het compacte formaat is ook handig wanneer je hem niet nodig hebt.  Hondijkje merkt op: "Je kunt dit kacheltje makkelijk opbergen als je hem niet in gebruik hebt."

©Philips

Veel veiligheidsvoorzieningen

De kachel is voorzien van meerdere veiligheidsopties, iets wat testers belangrijk vinden. Tester C. zegt: "Een belangrijk aspect is de aandacht die er is geschonken aan de veiligheid. Er zit een omvalbeveiliging op, oververhitting wordt voorkomen en hij wordt na een bepaalde tijd automatisch uitgeschakeld." Mvdm1973 vindt het heel safe voelen dat er beveiliging op zit in het geval de verwarming zou vallen.

"Ik was wat kritisch en vroeg me af of zo'n klein apparaat wel kon voldoen aan mijn wensen. Moet zeggen, dit is best wel een krachtpatser."

- Tester W.

Overwegend stil, maar soms hoorbaar 

Een groot pluspunt is dat de kachel vrijwel geluidloos werkt. Tester J. zegt: "Zelfs op de hoogste stand hoor je nauwelijks geluid." Maup10 is het hiermee eens: "Het apparaat werkt heel stil, wat perfect is als je het in de slaapkamer of in een thuiskantoor gebruikt."  Maar sommige testers ervaren dat anders. Zo merkt Troost op: "Enige minpunt is dat hij wel wat geluid maakt." 

©Philips

Duidelijke bediening, maar app wordt gemist

De bediening wordt als eenvoudig ervaren. Hondijkje zegt: " De pictogrammen op het kacheltje zijn makkelijk te lezen zodat je precies ziet op welke stand je de kachel ingesteld hebt staan." Wel zien sommige testers ruimte voor verbetering. Maup10 zegt: "Een klein nadeel vond ik dat je de temperatuur niet direct op het apparaat kunt instellen." Mw X. vult aan: "Er is helaas geen temperatuur zichtbaar en hij heeft ook geen app, waardoor ik een aparte thermometer gebruik."  Hoewel de app door meer testers gemist wordt, zegt JacquelinevK94 daarover: "Maar op zich is dat ook niet nodig door de duidelijke knopjes."

©Philips

✅ Pluspunten

  • Snel warm

  • Compact en lichtgewicht

  • Makkelijk te bedienen

  • Veiligheidsvoorzieningen

❌ Minpunten

  • Geen app

  • Energieverbruik bij langere gebruiksduur

Eindoordeel

De Philips Heating CX2120/01 is een efficiënte en compacte keramische verwarming die snel warmte levert en eenvoudig te verplaatsen is. Testers zijn enthousiast over de snelle opwarming, het gebruiksgemak en de stille werking. Ook de veiligheidsvoorzieningen worden gewaardeerd. Ondanks het ontbreken van een app scoort deze compacte keramische verwarming een fraaie 8,4 bij de testers.

Ontdek de Philips Heating CX2120/01 compacte keramische verwarming

Op Kieskeurig.nl