De Poco M3 is een 149 euro kostende smartphone met specificaties die passen bij een duurder toestel. Daarnaast heeft hij een reusachtige batterij. In deze Poco M3 review testen we of de budgetsmartphone een schot in de roos is.

Poco was een dochtermerk van Xiaomi en bracht in de afgelopen maanden onder andere de Poco F2 Pro en Poco X3 NFC uit. Poco claimt inmiddels op eigen benen te staan en met Xiaomi samen te werken voor de productie en software. Ik vind het een weinig overtuigend verhaal en vermoed dat Xiaomi nog steeds een stevige vinger in de pap heeft bij de ontwikkeling en verkoop van Poco-toestellen. De nieuwste Poco M3 is in ieder geval de eerste 'eigen' smartphone en in deze review lees je wat de voor- en nadelen van het toestel zijn. 

Ontwerp

Het uiterlijk van de Poco M3 is opvallend. Niet alleen omdat Poco de smartphone in de kekke kleuren blauw en geel verkoopt (er is ook een zwart model verkrijgbaar), maar ook omdat de kunststof achterkant als leer overkomt. Het ziet er zo uit en voelt ook redelijk zo aan, wat ik prettig vind omdat de afwerking geen vingerafdrukken toont. Wel is het materiaal wat glad. Het enorme camera-eiland met het Poco-logo had van mij niet gehoeven, maar stoort me ook niet. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Belangrijker vind ik dat de smartphone stevig aanvoelt, prettig in de hand ligt en voorzien is van een usb-c-poort en infraroodsensor. Met die laatste functie kun je je televisie bedienen. Poco installeert daarom ook een afstandsbediening-app op de smartphone. Verder heeft de Poco M3 smalle randen rond het scherm, een redelijk forse inkeping voor de (prima) selfiecamera en zit de vingerafdrukscanner in de aan- en uitknop op de rechterzijkant. De scanner is snel en accuraat en een fijne extra op zo’n betaalbare telefoon. 

©PXimport

Scherm

Het scherm van de smartphone is met 6,53 inch aan de grote kant en daarom niet tot nauwelijks met één hand te bedienen. Ik vind dat niet erg. Het grote formaat betekent namelijk ook dat je lekker veel ziet en prettiger met twee handen kunt typen. De schermkwaliteit is boven verwachting voor zo’n goedkope telefoon. De Poco M3 gebruikt een full-hd-display dat dus lekker scherp oogt. De kleurweergave is ook prima, het scherm reageert goed op aanrakingen en kan fel genoeg op een zonnige winterdag. 

©PXimport

Specificaties

De Poco M3 draait op een Snapdragon 662-processor, die ook in veel concurrerende budgetsmartphones zit. Poco stopt er 4 GB werkgeheugen en 64 of 128 GB opslaggeheugen bij, wat bovengemiddeld is. Het toestel draait populaire apps vlot genoeg en kan eenvoudigere games ook prima aan. Natuurlijk is de Poco M3 niet zo snel als duurdere smartphones, maar gezien de prijs heb ik niets te klagen.

Ook prettig is dat het toestel twee simkaarten én een micro-sd-kaartje slikt en overweg kan met het snellere wifi 802.11ac op de 5 GHz-frequentie. Veel goedkope smartphones bezuinigen hierop en leveren daarom langzamere internetsnelheden. De Poco M3 bezuinigt – net als veel concurrenten – wel op zijn camera’s. Achterop vind je een 48 megapixel hoofdcamera, aangevuld met een 2 megapixel macrolens en een 2 megapixel dieptesensor. 

©PXimport

De hoofdcamera maakt overdag en in het donker prima plaatjes. De nachtmodus helpt zeker. Al met al een aardige camera in zo’n goedkope smartphone, maar het nut van de dieptesensor en macrolens is zeer beperkt. Poco lijkt dat zelf ook te snappen, want de macrostand is zorgvuldig weggewerkt in de camera-app. De portretmodus is wel snel in te schakelen, maar is niet nauwkeurig genoeg om je foto’s écht te verfraaien. 

Poco M3 accu: de beste batterijduur

Het belangrijkste verkoopargument van de Poco M3 is zijn accuduur. Het toestel is voorzien van een 6000 mAh-accu en dat is veel groter dan gebruikelijk (4000 tot 5000 mAh) voor dit type smartphone. Sowieso zijn er nauwelijks smartphones met een 6000 mAh-accu. In de praktijk levert de reusachtige accu een gebruiksduur van twee tot vier dagen op, afhankelijk van hoe intensief je de Poco M3 gebruikt. De uitstekende accuduur is helemaal noemenswaardig omdat de Poco M3 één van de goedkoopste smartphones van dit moment is. Een grote accu hoeft dus niet duur te zijn.

Het opladen van die enorme accu duurt een paar uur. Niet verwonderlijk en ook niet storend als je het mij vraagt. Het opladen kan immers prima een keer ’s nachts. Poco levert netjes een oplader mee die de smartphone met 18 Watt oplaadt. 

©PXimport

Software en updatebeleid

De Poco M3 draait bij zijn release op Android 10, de versie van 2019. Een Android 11-update volgt nog, maar wanneer is niet duidelijk. Android 11 is de versie van 2020 en had naar mijn mening standaard op de smartphone geïnstalleerd moeten zijn. Jammer is dat Poco geen verder updatebeleid communiceert. Het is dus niet duidelijk of de Poco M3 een Android 12-update krijgt en hoe lang en met welke frequentie er beveiligingsupdates beschikbaar komen. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De softwareschil is ook noemenswaardig. Poco gebruikt de MIUI-schil van Xiaomi en die wijkt visueel en onder de motorkap nogal af van de standaard Android-software. Poco wilt graag dat je automatisch diagnostische gegevens doorstuurt, meedoet aan het gebruikersprogramma en zet standaard het vinkje aan bij gepersonaliseerde advertenties. Dit zou ik allemaal uitschakelen. Na de installatie blijkt dat er aardig wat commerciële apps geïnstalleerd zijn, onder andere van Facebook, Amazon, Netflix en LinkedIn. Gelukkig kun je die apps verwijderen als je ze niet nodig hebt. 

Conclusie: Poco M3 kopen?

De Poco M3 is een 189 euro kostende smartphone die naar mijn mening ongelooflijk veel waar voor zijn geld biedt. Van een degelijk ontwerp en scherp scherm tot complete hardware en een geweldige accuduur: dit toestel scoort op alle punten goed en komt met prima software. De MIUI-schil is wat ingrijpend en komt zonder duidelijk updatebeleid, maar gezien de prijs kan ik daar mee leven. Onder de streep imponeert de Poco M3 met zijn prijs-kwaliteitsverhouding en is hij een goede keuze als je minder dan 199 euro wilt uitgeven aan een smartphone. Zoek je een goedkoper model met de beste accuduur, dan kun je ook niet om de Poco M3 heen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!