De kans bestaat dat de naam Poco geen belletje doet rinkelen. Het is een relatief onbekend submerk van het Chinese Xiaomi. De Poco F2 Pro is een smartphone met topspecificaties, voor een scherpe prijs. Toch zijn er wel een paar addertjes onder het gras.

De eerste smartphone van Poco was de Pocophone F1 uit 2018, wat destijds een ware budgettopper was voor zo’n 350 euro. Eigenlijk waren de enige concessies die je moest maken op het gebied van de bouwkwaliteit, camera en Androidskin. Ook de verkrijgbaarheid was een probleempje. Deze tweede generatie is qua prijs wel een flinke stap omhoog gegaan: zo’n 550 euro. Omdat Xiaomi nu wel officieel in Nederland zijn hardware verkoopt, is de Poco F2 Pro gelukkig breed verkrijgbaar.

Wanneer je de specs erbij pakt en het toestel in handen krijgt, kun je niet veel anders dan diep onder de indruk zijn wat je voor deze prijs krijgt. Allereerst het uiterlijk: de smartphone oogt alsof hij twee keer zo duur is, met een stevige bouwkwaliteit en een fraai ontwerp. Ook de kleur van ons te testen model sprak me zeer aan, een soort metaalgrijs. De Poco F2 Pro is gemaakt van glas en heeft een metalen rand rondom. De smartphone weegt redelijk zwaar en heeft geen waterdichtheidscertificering. Waterschade valt dus niet binnen de garantie, hoewel Xiaomi wel intern wat rubbertjes en lijm heeft gebruikt om water buiten te houden.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vol(waardig) scherm

Ook het scherm springt in het oog - in figuurlijke zin. De Poco F2 is een groot toestel, waarvan de gehele voorzijde (op enkele dunne schermranden na) uit een 6,7 inch scherm bestaat, met een redelijk langwerpige schermverhouding van 20 bij 9. Er is geen scherminkeping of cameragat aanwezig, de frontcamera schuift uit de linkerbovenzijde van het toestel. Een pop-upcamera is redelijk zeldzaam vandaag de dag, en hoewel ik aanvankelijk altijd sceptisch was over de duurzaamheid van deze camera’s, is het toch een fijne feature. Apps kunnen niet ongemerkt je frontcamera benaderen, wat een geruststelling is. De mechaniek van deze pop-upcamera voelt ook stevig en degelijk aan.

Het amoledscherm heeft geen hogere verversingssnelheid of resolutie en houdt het respectievelijk dus bij 60 hertz en 1080P. Persoonlijk mis ik daar niks aan, vooral niet omdat de weergavekwaliteit van het scherm bijzonder hoog is. Het scherm is helder en de kleuren zijn goed gekalibreerd. Maar wie waarde hecht aan de vloeiender lopende beelden van smartphones met schermen met hogere verversingssnelheid, is wellicht beter af bij een smartphone van OnePlus.

Achter het scherm zit de vingerafdrukscanner verwerkt. Helaas herkende deze scanner mijn duim vaker niet dan wel. Dat werkte erg frustrerend, omdat het net als de meeste vingerafdrukscanners achter het scherm aanvoelt als een stap achteruit ten opzichte van fysieke vingerafdrukscanners op bijvoorbeeld de achter- of zijkant van de smartphone.

Krachtig

Ook de specificaties maken diepe indruk. De smartphone beschikt over de krachtigste Snapdragon chipset. De Poco F2 komt in een uitvoering van 128GB opslag en 6GB werkgeheugen en eentje met 256 en 8GB. De variant met meer werk- en opslaggeheugen is zo’n 50 euro duurder. Ga vooral even goed na hoeveel opslag je nodig hebt, want dit kun je niet uitbreiden met een geheugenkaart.

De chipset in de Poco F2 Pro ondersteunt officieel 5G. Ben je echter in de markt voor een smartphone die gebruikmaakt van deze nieuwe netwerktechnologie, dan kun je deze smartphone beter links laten liggen. Deze zomer worden de eerste 5G-netwerken aangezet op een bandbreedte van 700 mHz. Die band wordt niet ondersteund, alleen de 3,5 Ghz-band, die Nederlandse 5G-netwerken de komende jaren nog niet in gebruik gaan nemen. Laat je dus absoluut niet misleiden door 5G-icoontjes op het toestel of op het doosje.

Concessies en extra’s

Er ontbreken dus wel een paar dingetjes aan de Poco F2 Pro, zoals de eerder genoemde 5G-ondersteuning, een scherm met hoge verversingssnelheid en waterdichtheid. Ook draadloos opladen behoort niet tot de mogelijkheden. Maar hier valt eigenlijk prima mee te leven, gezien de prijs van de smartphone. Verder hoef je eigenlijk geen concessies te doen met deze smartphone. Er is een koptelefoonpoort aanwezig en zelfs een infraroodlichtje zodat je de smartphone als afstandsbediening gebruikt. Prettig is ook dat er een relatief grote accu aanwezig is (4.700 mAh), die je met een 33 watt lader behoorlijk vlot voltankt. Een volle accu zorgt ervoor dat je een dag of twee mee kunt, hoewel dit natuurlijk afhangt van je gebruik.

©PXimport

Camera

Aan de achterzijde van het toestel is een veelzijdige camera geplaatst. Deze zit fraai verwerkt in een cirkelvormig camera-eiland. Hierin zie je vier lenzen. De primaire lens is een 64 megapixelsensor (Sony IMX686). Daarnaast beschikt de Poco F2 Pro over een 13 megapixel groothoeklens en een 5 megapixel zoomlens. De vierde lens is een dieptesensor, die gebruikt wordt voor het vastleggen van scherptediepte, voor bijvoorbeeld de portretmodus. In praktijk komt het er dus op neer dat je dankzij de groothoeklens 0,6x ‘zoomt’, en de zoomlens tot 2x.

De zoomlens is met name geschikt voor macrofoto’s. Maar de kwaliteit van deze lens is echt merkbaar lager dan de primaire- en groothoekcamera. Gebruik deze dan ook vooral als je van heel dichtbij gedetailleerd objecten wilt fotograferen, zoals bloemen. Gebruik deze daarom ook beter niet als zoomlens, wanneer je een stapje terug kunt zetten ben je veel beter af met de primaire camera.

De primaire- en groothoeklens ontlopen elkaar niet bijzonder veel in fotokwaliteit. Verschil begin je pas te merken wanneer je foto’s maakt in moeilijke lichtomstandigheden. Denk aan weinig licht, veel tegenlicht of op zwaarbewolkte buitenomgevingen. In dat soort gevallen kun je toch het beste terugvallen op de primaire lens, die daarmee beter overweg kan. Verschil met cameratoppers zoals Samsung’s toptoestellen of duurdere iPhones is er echter wel. Qua kleurvastlegging, details en scherptediepte liggen deze toestellen behoorlijk voor. Wanneer er helemaal weinig licht voorhanden is, dan kun je helaas relatief weinig vastleggen met de camera van de Poco F2 Pro. Ook de nachtmodus biedt dan geen soelaas.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Van links naar rechts: de telelens, primaire lens en groothoeklens. N.B. vergeet niet (zoals ik) het vreemde watermerk in de camera-instellingen uit te zetten.

MIUI 11

Misschien heb je je afgevraagd waarom een smartphone die zoveel te bieden heeft, toch een slag goedkoper weet te zijn dan de concurrentie. Wanneer je de Poco F2 Pro aanzet merk je dat Xiaomi andere inkomstenbronnen aanboort in de vorm van advertenties in z’n Androidskin MIUI. Vergeet daarom bij de eerste configuratie het vinkje bij gepersonaliseerde advertenties uit te zetten.

Verder brengt MIUI je op een verkeerde manier ver weg van de prima basis van Android 10. Kinderlijke kleuren, icoontjes en geluiden zijn overal aanwezig. Ook krijg je veel bloatware voor je kiezen, waarin ook nog eens advertenties zitten. Vooral de RAM Jet en ingebouwde antivirus zijn storend onnodig - en als systeemapp vermomd, zodat ze onverwijderbaar zijn. Tevens is het systeem tamelijk rigoureus als het aankomt op het afkappen van achtergrondprocessen, waardoor apps soms instabiel draaien.

Het is dus zeker aan te bevelen om veel voorgeïnstalleerde apps te verwijderen en een aparte launcher als Nova Launcher te installeren.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

MIUI zit vol met reclame en bloatware.

Alternatieven voor de Poco F2 Pro

De Poco F2 Pro doet me erg denken aan de Xiaomi Mi 9T Pro van vorig jaar, maar dan opgevoerd met betere specificaties, scherm en een wat hogere prijs. De 9T Pro is nog altijd verkrijgbaar en een prima (goedkoper) alternatief. Als we het dan toch over oudere toestellen hebben die op het moment van schrijven ongeveer hetzelfde kosten: de Galaxy S10+ (betere camera en software) en de OnePlus 7T (betere software) zijn ook uitstekende alternatieven.

Het grootste manco van de Poco F2 Pro is toch wel de software. Vind je dit ook belangrijk, dan is de iPhone SE (2020) het overwegen waard, of kun je wellicht beter nog even wachten op de Pixel 4A van Google.

Conclusie: Poco F2 Pro kopen?

De Poco F2 Pro is een van de beste deals die je op smartphone-gebied kunt krijgen momenteel. Je krijgt topspecificaties, een bijzonder luxe toestel met pop-upcamera, veelzijdige camera, fraai scherm en een uitstekende accuduur. Toch zijn er wel addertjes onder het gras waar je rekening mee moet houden. Allereerst is Androidskin MIUI, inclusief de bloatware een klap in het gezicht. Ook is het 5G-stempeltje op het toestel gewoonweg misleidend.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.