De kans bestaat dat de naam Poco geen belletje doet rinkelen. Het is een relatief onbekend submerk van het Chinese Xiaomi. De Poco F2 Pro is een smartphone met topspecificaties, voor een scherpe prijs. Toch zijn er wel een paar addertjes onder het gras.

De eerste smartphone van Poco was de Pocophone F1 uit 2018, wat destijds een ware budgettopper was voor zo’n 350 euro. Eigenlijk waren de enige concessies die je moest maken op het gebied van de bouwkwaliteit, camera en Androidskin. Ook de verkrijgbaarheid was een probleempje. Deze tweede generatie is qua prijs wel een flinke stap omhoog gegaan: zo’n 550 euro. Omdat Xiaomi nu wel officieel in Nederland zijn hardware verkoopt, is de Poco F2 Pro gelukkig breed verkrijgbaar.

Wanneer je de specs erbij pakt en het toestel in handen krijgt, kun je niet veel anders dan diep onder de indruk zijn wat je voor deze prijs krijgt. Allereerst het uiterlijk: de smartphone oogt alsof hij twee keer zo duur is, met een stevige bouwkwaliteit en een fraai ontwerp. Ook de kleur van ons te testen model sprak me zeer aan, een soort metaalgrijs. De Poco F2 Pro is gemaakt van glas en heeft een metalen rand rondom. De smartphone weegt redelijk zwaar en heeft geen waterdichtheidscertificering. Waterschade valt dus niet binnen de garantie, hoewel Xiaomi wel intern wat rubbertjes en lijm heeft gebruikt om water buiten te houden.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vol(waardig) scherm

Ook het scherm springt in het oog - in figuurlijke zin. De Poco F2 is een groot toestel, waarvan de gehele voorzijde (op enkele dunne schermranden na) uit een 6,7 inch scherm bestaat, met een redelijk langwerpige schermverhouding van 20 bij 9. Er is geen scherminkeping of cameragat aanwezig, de frontcamera schuift uit de linkerbovenzijde van het toestel. Een pop-upcamera is redelijk zeldzaam vandaag de dag, en hoewel ik aanvankelijk altijd sceptisch was over de duurzaamheid van deze camera’s, is het toch een fijne feature. Apps kunnen niet ongemerkt je frontcamera benaderen, wat een geruststelling is. De mechaniek van deze pop-upcamera voelt ook stevig en degelijk aan.

Het amoledscherm heeft geen hogere verversingssnelheid of resolutie en houdt het respectievelijk dus bij 60 hertz en 1080P. Persoonlijk mis ik daar niks aan, vooral niet omdat de weergavekwaliteit van het scherm bijzonder hoog is. Het scherm is helder en de kleuren zijn goed gekalibreerd. Maar wie waarde hecht aan de vloeiender lopende beelden van smartphones met schermen met hogere verversingssnelheid, is wellicht beter af bij een smartphone van OnePlus.

Achter het scherm zit de vingerafdrukscanner verwerkt. Helaas herkende deze scanner mijn duim vaker niet dan wel. Dat werkte erg frustrerend, omdat het net als de meeste vingerafdrukscanners achter het scherm aanvoelt als een stap achteruit ten opzichte van fysieke vingerafdrukscanners op bijvoorbeeld de achter- of zijkant van de smartphone.

Krachtig

Ook de specificaties maken diepe indruk. De smartphone beschikt over de krachtigste Snapdragon chipset. De Poco F2 komt in een uitvoering van 128GB opslag en 6GB werkgeheugen en eentje met 256 en 8GB. De variant met meer werk- en opslaggeheugen is zo’n 50 euro duurder. Ga vooral even goed na hoeveel opslag je nodig hebt, want dit kun je niet uitbreiden met een geheugenkaart.

De chipset in de Poco F2 Pro ondersteunt officieel 5G. Ben je echter in de markt voor een smartphone die gebruikmaakt van deze nieuwe netwerktechnologie, dan kun je deze smartphone beter links laten liggen. Deze zomer worden de eerste 5G-netwerken aangezet op een bandbreedte van 700 mHz. Die band wordt niet ondersteund, alleen de 3,5 Ghz-band, die Nederlandse 5G-netwerken de komende jaren nog niet in gebruik gaan nemen. Laat je dus absoluut niet misleiden door 5G-icoontjes op het toestel of op het doosje.

Concessies en extra’s

Er ontbreken dus wel een paar dingetjes aan de Poco F2 Pro, zoals de eerder genoemde 5G-ondersteuning, een scherm met hoge verversingssnelheid en waterdichtheid. Ook draadloos opladen behoort niet tot de mogelijkheden. Maar hier valt eigenlijk prima mee te leven, gezien de prijs van de smartphone. Verder hoef je eigenlijk geen concessies te doen met deze smartphone. Er is een koptelefoonpoort aanwezig en zelfs een infraroodlichtje zodat je de smartphone als afstandsbediening gebruikt. Prettig is ook dat er een relatief grote accu aanwezig is (4.700 mAh), die je met een 33 watt lader behoorlijk vlot voltankt. Een volle accu zorgt ervoor dat je een dag of twee mee kunt, hoewel dit natuurlijk afhangt van je gebruik.

©PXimport

Camera

Aan de achterzijde van het toestel is een veelzijdige camera geplaatst. Deze zit fraai verwerkt in een cirkelvormig camera-eiland. Hierin zie je vier lenzen. De primaire lens is een 64 megapixelsensor (Sony IMX686). Daarnaast beschikt de Poco F2 Pro over een 13 megapixel groothoeklens en een 5 megapixel zoomlens. De vierde lens is een dieptesensor, die gebruikt wordt voor het vastleggen van scherptediepte, voor bijvoorbeeld de portretmodus. In praktijk komt het er dus op neer dat je dankzij de groothoeklens 0,6x ‘zoomt’, en de zoomlens tot 2x.

De zoomlens is met name geschikt voor macrofoto’s. Maar de kwaliteit van deze lens is echt merkbaar lager dan de primaire- en groothoekcamera. Gebruik deze dan ook vooral als je van heel dichtbij gedetailleerd objecten wilt fotograferen, zoals bloemen. Gebruik deze daarom ook beter niet als zoomlens, wanneer je een stapje terug kunt zetten ben je veel beter af met de primaire camera.

De primaire- en groothoeklens ontlopen elkaar niet bijzonder veel in fotokwaliteit. Verschil begin je pas te merken wanneer je foto’s maakt in moeilijke lichtomstandigheden. Denk aan weinig licht, veel tegenlicht of op zwaarbewolkte buitenomgevingen. In dat soort gevallen kun je toch het beste terugvallen op de primaire lens, die daarmee beter overweg kan. Verschil met cameratoppers zoals Samsung’s toptoestellen of duurdere iPhones is er echter wel. Qua kleurvastlegging, details en scherptediepte liggen deze toestellen behoorlijk voor. Wanneer er helemaal weinig licht voorhanden is, dan kun je helaas relatief weinig vastleggen met de camera van de Poco F2 Pro. Ook de nachtmodus biedt dan geen soelaas.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Van links naar rechts: de telelens, primaire lens en groothoeklens. N.B. vergeet niet (zoals ik) het vreemde watermerk in de camera-instellingen uit te zetten.

MIUI 11

Misschien heb je je afgevraagd waarom een smartphone die zoveel te bieden heeft, toch een slag goedkoper weet te zijn dan de concurrentie. Wanneer je de Poco F2 Pro aanzet merk je dat Xiaomi andere inkomstenbronnen aanboort in de vorm van advertenties in z’n Androidskin MIUI. Vergeet daarom bij de eerste configuratie het vinkje bij gepersonaliseerde advertenties uit te zetten.

Verder brengt MIUI je op een verkeerde manier ver weg van de prima basis van Android 10. Kinderlijke kleuren, icoontjes en geluiden zijn overal aanwezig. Ook krijg je veel bloatware voor je kiezen, waarin ook nog eens advertenties zitten. Vooral de RAM Jet en ingebouwde antivirus zijn storend onnodig - en als systeemapp vermomd, zodat ze onverwijderbaar zijn. Tevens is het systeem tamelijk rigoureus als het aankomt op het afkappen van achtergrondprocessen, waardoor apps soms instabiel draaien.

Het is dus zeker aan te bevelen om veel voorgeïnstalleerde apps te verwijderen en een aparte launcher als Nova Launcher te installeren.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

MIUI zit vol met reclame en bloatware.

Alternatieven voor de Poco F2 Pro

De Poco F2 Pro doet me erg denken aan de Xiaomi Mi 9T Pro van vorig jaar, maar dan opgevoerd met betere specificaties, scherm en een wat hogere prijs. De 9T Pro is nog altijd verkrijgbaar en een prima (goedkoper) alternatief. Als we het dan toch over oudere toestellen hebben die op het moment van schrijven ongeveer hetzelfde kosten: de Galaxy S10+ (betere camera en software) en de OnePlus 7T (betere software) zijn ook uitstekende alternatieven.

Het grootste manco van de Poco F2 Pro is toch wel de software. Vind je dit ook belangrijk, dan is de iPhone SE (2020) het overwegen waard, of kun je wellicht beter nog even wachten op de Pixel 4A van Google.

Conclusie: Poco F2 Pro kopen?

De Poco F2 Pro is een van de beste deals die je op smartphone-gebied kunt krijgen momenteel. Je krijgt topspecificaties, een bijzonder luxe toestel met pop-upcamera, veelzijdige camera, fraai scherm en een uitstekende accuduur. Toch zijn er wel addertjes onder het gras waar je rekening mee moet houden. Allereerst is Androidskin MIUI, inclusief de bloatware een klap in het gezicht. Ook is het 5G-stempeltje op het toestel gewoonweg misleidend.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.