Hoewel de Galaxy S20 smartphone-serie al een tijdje uit is, ging de meeste aandacht uit naar de Galaxy S20 Ultra. Je zou bijna vergeten dat er ook nog een reguliere Galaxy S20 is en een Galaxy S20+. Beide smartphones zijn een stuk toegankelijker geprijsd. Of de Samsung Galaxy S20+ ook de moeite waard is lees je in deze review.

De Plus-variant van de Galaxy S20 komt in twee varianten: eentje met 5G en een zonder. Op het moment van schrijven wordt 5G net uitgerold. Door te kiezen voor de duurdere uitvoering met 5G heb je een toekomstbestendig toestel. Het zal echter nog een paar jaar duren voordat 5G écht het grote verschil gaat maken, wanneer andere bandbreedtes beschikbaar komen. Van grote meerwaarde is de 5G-uitvoering vooralsnog niet. Houd daar rekening mee voordat je een duurdere smartphone en abonnement voor 5G kiest.

De Galaxy S-lijn is al jaren de toplijn van Samsung waarbij de prijzen jaarlijks worden overgeschreven van Apple. Dat is niet het enige dat van Apple overgenomen is bij de laatste serie: de camera’s zijn verwerkt in een rechthoek aan de achterzijde zoals de iPhone 11 (Pro) en de koptelefoonpoort moet (eveneens zonder zinnige reden) wijken.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©CIDimport

Subtiele buiging

Verder is het uiterlijk onmiskenbaar van Samsung. Het scherm vult de gehele voorzijde, waarbij gebogen schermranden gebruikt zijn om dat voor elkaar te krijgen. Pluspunt is dat Samsung het voor elkaar heeft gekregen de gebogen schermranden zo klein te krijgen dat je ze niet meer per ongeluk aanraakt bij gebruik. Tevens is de frontcamera in een gat bovenin het scherm geplaatst. Niet fraai, maar het voorkomt dat er een rand of een scherminkeping in de bovenrand nodig is.

Dat scherm is wederom een parel om naar te mogen kijken. Samsung maakt de schermen voor veel andere smartphone-fabrikanten, zoals Apple en OnePlus, maar het bedrijf lijkt de beste schermpanelen voor zichzelf te reserveren. Hierbij is natuurlijk ook de kalibratie van zo’n scherm van belang, waarbij Samsung steevast de kleuren ietsje satureert. Het grote 6,7 inch amoledscherm heeft een 1440p-resolutie en een hoge verversingssnelheid van 120 hertz om beeld soepeler te laten lopen. Desgewenst kun je dat in de instellingen terugschroeven naar een 1080p-resolutie en 60 hertz-verversingssnelheid om de accuduur aanzienlijk op te schroeven.

©CIDimport

Energieverbruik

En de accuduur, dat is toch wel een onderdeel waar je rekening mee moet houden. Op papier moet de accucapaciteit van 4.500 mAh ruim voldoende zijn om de smartphone zo’n anderhalve dag mee te laten gaan. Toch is de accuduur in praktijk net even lager. De dag kom je er wel mee door, hoewel dat natuurlijk afhankelijk is van je gebruik. De Exynos-chipset (van eigen makelij) die Samsung gebruikt heeft in de S20-serie blijkt niet de zuinigste te zijn en de keuze voor deze chipset heeft het bedrijf wat kritiek opgeleverd. Vooral de mobiele internetverbinding verstookt bovengemiddeld veel, dus wie vaak op weg is zal merken dat de batterij sneller leeg gaat. Vooral als het scherm daarbij op 120 hertz en 1440p-resolutie aan staat. De accu kun je draadloos opladen en in de doos tref je een 25 watt-snellader (met een usb-c naar usb-c kabel).

Exynos-chipset

De kritiek over de chipset bleef niet beperkt tot het energieverbruik. Ook de prestaties zouden inconsistent zijn. Daar merkte ik tijdens het testen niets van. Zowel in de benchmarks als in praktijk presteert de S20+ uitstekend. De enige haperingen die je in praktijk wel eens merkt, zijn te herleiden naar de ingrijpende Androidskin die Samsung gebruikt. Maar in praktijk mag het geen naam hebben, de OneUI-skin loopt vloeiend.

Want natuurlijk, de Galaxy S-lijn van Samsung is het paradepaardje van het merk. Natuurlijk zijn de prestaties - en specificaties uitstekend. De 12 GB aan werkgeheugen draagt hier zijn steentje aan bij. Ook heb je 128GB opslag tot je beschikking, die je desgewenst uitbreidt met een geheugenkaart.

©CIDimport

Camera’s

Samsung heeft een goede reputatie als het aankomt op de camera’s waarmee ze hun topsmartphones uitrusten, zowel de Galaxy S- als de Galaxy Note-series. Maar de concurrentie zit ook niet stil. Huawei had een jaar terug de beste camera op de Huawei P30 Pro geplaatst, die vooral in donkere situaties indrukwekkend veel vastlegt. Ook Apple heeft een inhaalslag gemaakt, waarbij de iPhone 11 Pro over een reguliere, telelens en groothoeklens beschikt. Nu is dat op papier niet zo bijzonder. Maar waar de iPhone 11 Pro de anderen mee aftroeft is dat de groothoek- en telelens niet zichtbaar minder goede foto’s afleveren. Andere smartphones, waaronder de Galaxy S10+ van vorig jaar bieden ook deze drie lenzen. Maar wanneer je van de reguliere lens schakelt, merk je dat de foto kwalitatief minder goed is.

Precies op dat punt heeft Samsung bij de Galaxy S20+ verbeteringen aangebracht. De reguliere camera kan nog altijd betere foto’s schieten dan de tele- en groothoeklens. Maar de verschillen zijn klein. Je hoeft niet meer te overwegen of schakelen naar de groothoek of zoomlens je het kwaliteitsverlies waard is. Een heel fijn pluspunt! Naast de drie lenzen aan de achterzijde tref je ook een dieptecamera, die het mogelijk maakt om betere foto’s met scherptediepte-effect te maken. Dankzij dit effect kun je de voor- of achtergrond vervagen. Ook de nachtmodus is flink verbeterd ten opzichte van de Galaxy S10+ van vorig jaar, hoewel deze nog zijn meerdere moet erkennen in de ongekend goede nachtmodus van Huawei’s topsmartphones. Het enige dat ontbreekt is een periscopische camera die diepere inzoommogelijkheden biedt. Deze is gereserveerd voor de nog een slagje duurdere Galaxy S20 Ultra.

Nog altijd kun je bij Samsung’s topsmartphones terecht als je de beste foto’s wilt schieten. Vergeleken met de iPhone 11 Pro zijn de foto’s iets overdrevener gekleurd. De iPhone is doorgaans wat natuurgetrouwer, terwijl de foto’s van de Galaxy S20+ levendiger zijn. Ook weet de Samsung-camera beter raad met moeilijke lichtomstandigheden, zoals tegenlicht en foto’s met zowel donkere als belichte vlakken. De scherptediepte van de iPhone loopt echter weer voor op de Galaxy S20+.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Van links naar rechts: zoomlens, reguliere lens, groothoeklens. Alle drie de camera's leveren gelijkwaardige foto's op.

Android 10 met OneUI

Zoals dat eigenlijk altijd het geval is geweest, voert Samsung behoorlijk wat veranderingen door aan besturingssysteem Android 10 met z’n eigen Androidskin OneUI. Het uiterlijk is onmiskenbaar van Samsung en alles oogt consistent. Toch voegt Samsung net even teveel toe, waardoor het vaak zoeken geblazen is in het instellingenscherm en je met veel Samsung-diensten opgescheept zit die je zeer hoogstwaarschijnlijk nooit gebruikt. Zoals de Bixby-assistent, hoewel het een positieve vermelding is dat Samsung de storend onnodige Bixby-knop eindelijk heeft verwijderd.

Vervelender is dat je voor een toestel in deze prijsklasse opgescheept zit met bloatware. Alle Facebook en Microsoft-apps krijg je voor je ongevraagd mee-geïnstalleerd en in de instellingen vind je een McAfee-virusscanner terug die niet alleen onnodig is, maar ook onverwijderbaar. Ook heeft Samsung, net als andere Androidfabrikanten wel slagen te maken als het aankomt op Android- en veiligheidsupdates. De belofte om twee jaar te blijven updaten moet beter. Vooral als je de prijzen van Apple durft over te nemen, dan moet je als merk ook de ondersteuningsduur verbeteren.

Alternatieven voor de Samsung Galaxy S20+

Natuurlijk levert Samsung met de Galaxy S20-serie zelf alternatieven voor de Galaxy S20+. Zo beschikt de S20 Ultra over een nóg groter scherm, periscoopcamera en meer accucapaciteit. Maar daar betaal je fors meer voor. Interessanter is eigenlijk de reguliere Galaxy S20. Deze is iets vriendelijker geprijsd en is wat minder overdreven groot. Alleen ontbreekt de camera-dieptesensor en is de accucapaciteit minder hoog.

Omdat Samsung de prijs zo hoog heeft gelegd, valt de S20+ nog wel in de ‘koop dan een iPhone’-prijsklasse. Niet omdat de iPhone 11 of iPhone 11 Pro beter zijn, maar door de ondersteuning van Apple heb je wel een toekomstbestendigere smartphone. De 5G-ondersteuning is dan wel weer in het voordeel van Samsung, maar voordat 5G écht het verschil gaat maken zijn we jaren verder.

De écht interessantere alternatieven voor de Galaxy S20+ vind je in de lagere prijsklasses. Hier kun je vergelijkbaar goede smartphones vinden. De Pocophone F2 Pro bijvoorbeeld heeft een betere accuduur en 3,5mm poort, maar 5G ontbreekt en de softwareschil is beroerd. Ook de OnePlus Nord biedt veel voor een lager prijskaartje: een betere Androidskin en ondersteuning. Beide toestellen leveren wel in ten opzichte van fotokwaliteit.

Conclusie: Samsung Galaxy S20+ kopen?

De Galaxy S20+ is absoluut een toptelefoon. De prestaties zijn indrukwekkend, de camera’s zijn veelzijdig en allround goed en dat scherm is ronduit fantastisch. Bovendien ben je vast klaar voor de toekomst dankzij 5G-ondersteuning. Desondanks mag je voor deze prijs meer verwachten op softwaregebied. De hoeveelheid onnodige apps en diensten is gewoonweg te hoog en ook mag je voor een Apple-achtige prijs ook Apple-achtige update-ondersteuning verwachten.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.