ID.nl logo
Samsung Galaxy S20 Ultra: de grootste en beste Samsung-smartphone ooit
© PXimport
Huis

Samsung Galaxy S20 Ultra: de grootste en beste Samsung-smartphone ooit

Uitzonderingen als de vouwbare Galaxy Fold daargelaten, is de Galaxy S20 Ultra de grootste, beste en duurste smartphone die Samsung ooit gemaakt heeft. Dan is dat alvast duidelijk. In deze Samsung Galaxy S20 Ultra review zoeken we uit hoe de telefoon bevalt en of hij een betere koop is dan de normale Galaxy S20 en S20 Plus.

Samsung presenteerde de Galaxy S20, S20 Plus en S20 Ultra in februari en verkoopt de smartphones sinds maart in Nederland. De afgelopen weken liep ik rond met het Ultra-model, verkrijgbaar vanaf een duizelingwekkende 1349 euro. Hiermee is hij fors duurder dan de S20 (vanaf 899 euro) en S20 Plus (1099 euro). Hoe bevalt één van de duurste smartphones van dit moment?

Ontwerp

Leg de S20 Ultra naast een willekeurige andere Android-smartphone of iPhone en je ziet het direct: de S20 Ultra is enorm. Het toestel meet 166,9 bij 76 bij 8,8 millimeter en is hiermee een stuk groter dan de gemiddelde telefoon. De verklaring is eenvoudig: het 6,9-inch scherm van de S20 Ultra is groter dan elk ander smartphonescherm. En ja, 6,9-inch is echt groot. Ultragroot, om in de Samsung-sfeer te blijven.

Hoewel de telefoon nauwelijks randen rond het display heeft, is het onmogelijk om de S20 Ultra met één hand te bedienen. Dit toestel vraagt beide handen, niet in de laatste plaats omdat hij met 222 gram ook zwaarder is dan andere smartphones. Het hoge gewicht is natuurlijk deels te wijten aan het forse scherm, maar ook aan de grote accu – waarover later meer.

©PXimport

Los van zijn formaat komt het ontwerp van de smartphone vertrouwd over, zeker als je bekend bent met de Galaxy S10. De S20 Ultra is gemaakt van glas en aluminium, is water- en stofdicht en ligt prettig in de hand. Let er wel op dat het glas snel glad aanvoelt en vingerafdrukken aantrekt. Daarom, en met oog op krassen, is een hoesje geen overbodige luxe. Zo kom je ook van een ander probleem af: het gewiebel als de smartphone op zijn rug ligt. Achterop zit namelijk een grote cameramodule en die steekt uit. Onderop de telefoon zit een usb-c-poort, maar ten opzichte van de S10 is de 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting geschrapt. Dat is jammer.

©PXimport

Scherm: groots in alle opzichten

Terugkomend op het scherm: dat is groots in alle opzichten. Niet alleen in formaat, maar ook in beeldkwaliteit. Het oled-display, afkomstig van Samsung zelf, is adembenemend en de maximale helderheid is enorm hoog. Handig voor als het zomerzonnetje straks schijnt. De schermresolutie is standaard full-hd; scherp genoeg voor al je activiteiten. Wil je een echt kraakhelder scherm? Wijzig de resolutie in de instellingen naar qhd. Goed om te weten: dit heeft een nadelige invloed op de accuduur.

©PXimport

Standaard toont het scherm een ververssnelheid van 60Hz, wat betekent dat het display zich zestig keer per seconde ververst. Je kan echter ook overschakelen naar 120Hz, waardoor het beeld aanzienlijk soepeler oogt en de S20 Ultra veel sneller aanvoelt. Van animaties en de fotogalerij tot het lezen van artikelen in de browser; het verschil met 60Hz is duidelijk zichtbaar. App- en gameontwikkelaars moeten hun programma’s overigens optimaliseren voor 120Hz, anders merk je er niets van. Een geoptimaliseerde game speelt op 120Hz prettiger en dit merk je vooral bij snelle spellen als Call of Duty, PUBG en Fortnite.

Het 120Hz-scherm is een hele fijne functie die standaard uitgeschakeld is. Het instellingenscherm maakt duidelijk waarom: net als de hogere schermresolutie trekt de hogere ververssnelheid de accu sneller leeg. Daar kom ik zo meteen op terug.

In het midden van het scherm, bovenin, zit een klein gaatje voor de 40 megapixel selfiecamera. Ik heb mij geen moment aan dit gaatje gestoord. De telefoon maakt uitstekende selfies, indien gewenst met allerlei filters of – meer mijn smaak – een realistisch scherpte-diepte-effect. Achter het scherm, meer onderin, is een ultrasone vingerafdrukscanner geplaatst. Hiermee ontgrendel je de S20 Ultra. De scanner werkt sneller en accurater dan die van de S10, maar legt het af tegen de optische scanners van de OnePlus 7T Pro, Huawei P40 Pro en Oppo Find X2 Pro.

©PXimport

Samsung Galaxy S20 Ultra specificaties: het beste van het beste

Zoals je van een peperdure smartphone mag verwachten, heeft de Samsung Galaxy S20 Ultra de beste hardware van dit moment. De Exynos 990-processor is een snelheidsduivel en vliegt door je apps en games, geholpen door het zeer grote werkgeheugen van 12GB. Met zijn 5G-ondersteuning is de telefoon klaar voor het nieuwe mobiele 5G-netwerk, dat naar verwachting in de zomer in Nederland start.

Verder slikt het toestel twee simkaarten (dual-sim) en heeft hij een micro-sd-slot (voor maximaal een 1TB-kaartje). De standaarduitvoering van de S20 Ultra heeft 128GB opslagruimte. Daarvan is zo’n 111GB beschikbaar voor je apps en andere media. Voor veel mensen zal het genoeg zijn, maar voor sommigen niet. Het micro-sd-slot is dan een uitkomst, of je moet doorsparen voor de S20 Ultra met 16GB werkgeheugen en 512GB opslagruimte. Deze versie verschijnt in mei voor 1549 euro.

©PXimport

Accuduur en opladen

De accu van de S20 Ultra heeft een capaciteit van 5000 mAh. Het is voor het eerst dat Samsung zo’n grote accu in een mainstream smartphone stopt, en de keuze is begrijpelijk. Het grote display van de S20 Ultra verbruikt veel stroom, waarbij de 120Hz-ververssnelheid de accuduur verder omlaag trekt. Een 5G-verbinding slurpt ook meer energie dan 4G en wifi, al was er tijdens mijn testperiode nog geen 5G-netwerk beschikbaar. Of de smartphone het een lange dag volhoudt als hij een deel van de dag via 5G werkt, kan ik dus niet zeggen.

Wat ik je wel kan vertellen: de accuduur via wifi en 4G is uitstekend zolang je het scherm op 60Hz gebruikt. Met die lagere ververssnelheid is het mij niet gelukt om de smartphone op één dag leeg te krijgen. Zelfs op lange dagen in het buitenland, waarop ik constant verbonden was via 4G en een scherm-aan-tijd van bijna vijf uur noteerde, had de S20 Ultra bij het slapengaan nog twintig procent stroom over. Dat is een hele respectabele score, al betekent het ook dat je de batterij ’s nachts of de volgende ochtend moet opladen.

Met het scherm op 120Hz ingeschakeld is de accuduur uiteraard minder goed. De veel hogere ververssnelheid verbruikt aanzienlijk meer stroom. Hoeveel precies is lastig te bepalen omdat elke dag anders is qua gebruik, maar het is geregeld voorgekomen dat de telefoon bijna leeg was voordat ik naar bed ging. De Engelstalige website Anandtech heeft de S20 Ultra allerlei tests laten uitvoeren met het scherm ingesteld op 60Hz, en die tests herhaald op 120Hz. De accuduur op 120Hz is twintig procent korter en dat is niet mis.

©PXimport

©PXimport

Bij de Samsung Galaxy S20 Ultra krijg je een 25W-usb-c-stekker. Hoe hoger het cijfer, hoe sneller de accu oplaadt. De 25W-stekker is een welkome upgrade ten opzichte van de Galaxy S10 en ouder, die gebruikmaakte van een 15W-stekker. De S20 Ultra volledig opladen duurt net geen anderhalf uur. Er zijn genoeg smartphones die sneller opladen, maar die hebben ook een kleinere accu.

De S20 Ultra kan ook draadloos opladen, al gaat dit met 15W langzamer dan via de usb-c-kabel. Leg je een product dat draadloos kan opladen op de achterkant van de S20 Ultra, dan geeft laatstgenoemde zijn stroom af. Zo kun je bijvoorbeeld je elektrische tandenborstel of iPhone opladen – al is de S20 Ultra tijdens het laden dus niet te gebruiken omdat hij met het scherm naar beneden ligt.

Een 108 megapixel camera

Op de achterkant van de S20 Ultra zit het forse camera-eiland dat ervoor zorgt dat de smartphone niet helemaal plat op tafel ligt. Deze cameramodule telt een flitser, een Time of Flight-sensor om diepte te meten, een primaire camera, een groothoeklens en een zoomcamera.

Als eerste de primaire camera, waar je dus de meeste foto’s en video’s mee zal schieten. Deze camera valt op door zijn zeer hoge resolutie van 108 megapixel. Standaard fotografeert de camera-app echter in 12 megapixel, waarbij negen pixels samensmelten tot één pixel (108 : 9 = 12). Deze zogeheten quad-bayer-techniek moet de fotokwaliteit ten goede komen. Je kan ook fotograferen in 108 megapixel, maar dit levert een hele, hele grote afbeelding op. Deze modus is alleen handig als je een uitsnede van een foto wil maken of je foto op een metersgroot canvasdoek wil afdrukken.

Ik heb daar de afgelopen weken geen behoefte aan gehad, en gebruikte de 12 megapixel-stand. De camera maakt die stand erg mooie foto’s die – zoals we van Samsung gewend zijn – iets kleurrijker zijn dan de realiteit. De plaatjes hebben een groot dynamisch bereik, ogen erg scherp en zien er ook in het donker goed uit. Af en toe merkte ik dat de camera niet wilde focussen op een object binnen twee afstand, iets waar andere testers ook last van hebben. Kort na het retourneren van mijn S20 Ultra, stelde Samsung een software-update beschikbaar die de camera moet verbeteren. Ik kan niet zeggen of het autofocus-probleem hiermee tot het verleden behoort.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Wat heb je aan de camera met 100x zoom?

Een belangrijk verkoopargument van de S20 Ultra is zijn zoomcamera. Samsung is zo overtuigd van de Space Zoom-camera dat het de benaming zelfs op de cameramodule van de smartphone plaatst. Dat schept hoge verwachtingen. Dan de techniek: Samsung plaatst een geprezen 48 megapixel camera inclusief lens negentig graden gedraaid in de behuizing, met een prisma die het beeld vangt. Het resultaat is een zogeheten periscoopcamera die volgens Samsung vier keer optisch kan zoomen, oftewel het beeld dichterbij halen zonder kwaliteitsverlies.

De Huawei P40 Pro en Oppo Find X2 Pro bieden eenzelfde periscoopcamera met vijf keer optische zoom. In juni verschijnt de P40 Pro+ met tien keer optische zoom.

Samsung houdt het dus bij vier keer, maar de zoomknop in de camera-app van de S20 Ultra biedt vijf keer zoom, waarbij de camera dus ook deels digitale zoom gebruikt en de kwaliteit achteruitgaat. In de camera-app zitten ook knoppen voor twee, tien, dertig en honderd keer zoom. Hierbij wordt dus veel gebruikgemaakt van digitale zoom en dat merk je.

Foto’s met vier of vijf keer zoom zien er heel aardig uit, met inderdaad nauwelijks kwaliteitsverlies. En onderschat het niet: vijf keer zoom is al heel wat. Wil je het beeld nog dichterbij halen? Gebruik dan de tien keer zoom-functie, die nog steeds prima plaatjes aflevert. Ze zijn wat donkerder en de kleuren komen minder fraai over, maar de beeldkwaliteit is nog goed genoeg. Na tien keer zoom verandert dat. Het beeld dertig keer dichterbij halen is leuk maar levert geen plaatjes op voor je vakantiefotoboek. En die veelbesproken honderd keer zoom? Die is nauwelijks bruikbaar. Het beeld vliegt alle kanten op en als je het onderwerp eindelijk in beeld hebt, krijg je een plaatje dat zo onscherp is dat je er vrijwel niets mee kunt. Een statief helpt met het focussen maar verandert niets aan de beroerde beeldkwaliteit. En juist daarom snap ik niet dat Samsung zo groot inzet op dat vele zoomen, want door die hype zal iedereen – terecht – teleurgesteld zijn. Mijn advies: houd het bij vijf tot tien keer zoom, dan kun je hele mooie foto’s maken.

Hieronder een paar voorbeelden. Van links naar rechts zie je telkens 1x, 5x, 10x, 30x en 100x zoom.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Het nut van de nachtmodus

In de camera-app zit ook een nachtmodus, bedoeld om betere foto’s in het donker te schieten. De S20 Ultra neemt in een tijdbestek van zo’n vijf seconden meerdere plaatjes en combineert die tot één foto. De nachtmodus werkt wisselvallig: de ene keer is het een verbetering, de andere keer is er veel ruis zichtbaar en ogen objecten te geel. Samsung verspreidde onlangs een camera-update die de nachtmodus moet verbeteren, maar dit heb ik niet kunnen testen omdat mijn S20 Ultra-testexemplaar al retour was.

Hieronder zie je drie situaties waarin ik eerst een normale foto maakte (boven), gevolgd door een plaatje met de nachtmodus (onder).

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Software

De Samsung Galaxy S20 Ultra draait bij zijn release op Android 10 met de OneUI-schil van Samsung zelf. Die OneUI-software oogt en werkt anders dan de standaard Android-versie die je vindt op Android One-telefoons en toestellen van Motorola en OnePlus. Zo zien de menu’s er anders uit en voegt Samsung extra instellingen en functies toe. Een deel had wat mij betreft weggelaten kunnen worden, maar met functies als de eenhandige modus ben ik erg blij. Sowieso kan ik prima werken met OneUI, al vind ik dat Samsung zijn diensten en die van partners teveel opdringt.

Bij het installeren van de S20 Ultra word je doodgegooid met vriendelijke doch dringende verzoeken om Samsung-services te gebruiken, een Samsung-account aan te maken (of in te loggen) en Samsung-apps te installeren. Zelfs als je dit allemaal weigert omdat je er geen behoefte aan hebt, staan er na de installatie meer dan tien Samsung-apps op de telefoon. Ook apps van Microsoft, Facebook, Spotify en Netflix zijn standaard geïnstalleerd. Als je die niet wil gebruiken, moet je ze verwijderen. De wereld op zijn kop, enkel omdat Samsung flink verdient aan de samenwerkingen met de appontwikkelaars. Ik vind het niet netjes als je 1349 euro betaalt voor een smartphone.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Updatebeleid

Samsung garandeert twee jaar volledige Android-updates voor de Galaxy S20-serie, inclusief de Ultra. In deze twee jaar kun je elke maand rekenen op een beveiligingsupdate. In jaar drie krijg je ook maandelijks een beveiligingsupdate en in het vierde en laatste jaar gaat het om één update per drie maanden.

Positief is dat Samsung zijn vlaggenschip dus vier jaar veilig houdt, terwijl veel concurrerende smartphonemerken voor twee jaar kiezen. Google en OnePlus beloven drie jaar updates en Apple zegt niets, maar hanteert vier tot vijf jaar updates.

Minder positief is Samsungs keuze om de S20 Ultra twee jaar Android-updates te geven. Dat is kort voor zo’n dure smartphone en komt uit op updates naar Android 11 en 12. Google en OnePlus bieden drie jaar Android-updates. iPhones krijgen doorgaans vier of zelfs vijf versie-updates.

©PXimport

Conclusie: Samsung Galaxy S20 Ultra kopen?

De Galaxy S20 Ultra is zonder twijfel de beste Samsung-smartphone ooit, en ook één van de beste smartphones die je op dit moment kan kopen. Het toestel heeft een luxe ontwerp, fraai 120Hz-scherm en uitstekende hardware en is erg prettig in gebruik. Toch is ‘ie niet perfect. De camerasoftware bevatte tijdens mijn test nog wat foutjes, de honderd keer zoomfunctie is nutteloze marketingpraat en met het 120Hz-scherm ingeschakeld houdt de smartphone het niet altijd een lange dag vol. Ook op softwaregebied blijft er ruimte voor verbetering. Samsungs software komt op bepaalde punten opdringerig over en twee jaar Android-updates is echt te kort voor een peperduur toestel.

Want ja, met 1349 euro is de S20 Ultra één van de duurste smartphones die je nu kan kopen. Is ‘ie een betere koop dan de reguliere S20 of de S20 Plus? Het antwoord luidt ja als je waarde hecht aan het grotere scherm en de betere camera’s. In alle andere gevallen is het antwoord nee, omdat de Ultra-versie verder bijna identiek is aan de S20 en S20 Plus maar aanzienlijk duurder is.

Ik denk dat de meeste mensen het beste af zijn met de reguliere S20 en dan nog specifieker het 4G-model. Die kost zo’n 849 euro en doet weinig onder voor de Plus- en Ultra-varianten. Providers verkopen liever de duurdere S20 met 5G, maar de meerwaarde van 5G zal de eerste twee jaar dusdanig beperkt zijn dat de meerprijs lastig te verantwoorden is.

Alternatieven voor de Samsung Galaxy S20 Ultra zijn de Oppo Find X2 Pro, Huawei P40 Pro, iPhone 11 Pro Max en verwachte toppers als de OnePlus 8 Pro en Sony Xperia 1 II.

Uitstekend
Conclusie

**Adviesprijs** € 1349,- **Kleuren** Zwart en grijs **OS** Android 10 (One UI) **Scherm** 6,9 inch oled (3200 x 1440) **Processor** 2,7 Ghz octacore (Exynos 990) **RAM** 12GB **Opslag** 128GB (uitbreidbaar) **Batterij** 5.000 mAh **Camera** 108, 12 en 48 megapixel + dieptesensor (achter), 40 megapixel (voor) **Connectiviteit** 5G, 4G (LTE), Bluetooth 5.0, wifi, gps, nfc **Formaat** 16,7 x 7,6 x 0,9 cm **Gewicht** 220 gram **Overig** Vingerafdrukscanner achter scherm, water- en stofdicht **Website** [www.samsung.com/nl](https://www.samsung.com/nl/smartphones/galaxy-s20/buy/)

Plus- en minpunten
  • Klaar voor het 5G-tijdperk
  • Veelzijdige camera's
  • Beste hardware van dit moment
  • Groots en adembenemend scherm
  • 120Hz-scherm drukt flink op de accuduur
  • 100x zoom is marketingpraat
▼ Volgende artikel
Review LG OLED EVO 65G56LS – Opnieuw de grens verlegd
Huis

Review LG OLED EVO 65G56LS – Opnieuw de grens verlegd

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

Fantastisch
Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De LG OLED EVO 65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit. De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Plus- en minpunten
  • Alpha11-processor met uitstekende beeldverwerking
  • Fantastische HDR-beelden in HDR10 en Dolby Vision
  • Goede kijkhoek en anti-reflectie
  • WebOS 25, met vijf jaar lang nieuwe versies
  • Advertenties op het Home-scherm
  • Geen ondersteuning voor HDR10+ en DTS
  • Voorlopig weinig meerwaarde met AI

 

LG OLED EVO 65G56LS (2025)

  • Adviesprijs: 3,299 euro
  • Wat: Ultra HD 4K 165 Hz W-OLED-tv
  • Aansluitingen: 4x HDMI (4x v2.1 (48 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 3x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, 1x IR-blaster, Wifi 6 (802.11ax), ethernet, Bluetooth 5.3, WiSA
  • Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, Dolby Atmos, webOS 25, AirPlay 2, Google Cast, USB/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot, Alpha 11 gen2 processor
  • Afmetingen: 1.441 x 910 x 263 mm (incl. voet)
  • Gewicht: 26,6 kg (incl. voet)
  • Verbruik (per 1000 uur): SDR 85 kWh (E) / HDR 222 kWh (G) 

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Lees ook: Zo testen we televisies

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

▼ Volgende artikel
Tekst kopiëren en plakken? Zo krijg je toegang tot het klembord op Android
Huis

Tekst kopiëren en plakken? Zo krijg je toegang tot het klembord op Android

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Wat gaan we doen?

In dit artikel leggen we uit hoe kopiëren en plakken in Android precies werkt. Dat geldt voor zowel Android-smartphones en Android-tablets.

  • Zo werkt kopiëren, knippen en plakken
  • Knippen en plakken vanuit toetsenbord
  • Verbeteringen dankzij Android 13

Wil je meer weten over de veiligheid van Android? Lees dan het artikel Alles wat je moet weten over Android-beveiliging

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.