Voor de tweede keer binnen jaar heeft Apple de MacBook Pro vernieuwd en introduceert het in de vorm van M3-chips een nieuwe processorgeneratie. Voor het eerst verwerkt Apple nu ook de basisprocessor in dezelfde behuizing als de snellere processors. Wij hebben de MacBook Pro met M3-processor voor je getest.

Begin 2023 bracht Apple MacBook Pro's voorzien van M2-processors op de markt, toch is het alweer tijd voor vernieuwing. Nieuw is dat ook de normale M3 nu te kiezen is in een moderne MacBook Pro: voorheen was de vernieuwde MacBook Pro alleen te koop met Pro- of Max-uitvoeringen van Apples processors. Er was wel een MacBook Pro met M2-processor, maar dat was het oude Intel-ontwerp inclusief de toch wel mislukte Touch Bar. Van die wat vreemde laptop neemt Apple nu dus afscheid. Voortaan hebben alle MacBook Pro’s hetzelfde ontwerp. Wij hebben deze ‘instapuitvoering’ voorzien van een M3-processor getest. Overigens is de M3 alleen verkrijgbaar als 14inch-model, de 16inch-uitvoering is alleen verkrijgbaar met een M3 Pro of M3 Max. Die snellere chips zijn er natuurlijk ook in 14 inch.

©Jeroen Boer | ID.nl

Het ontwerp heeft Apple niet aangepast: dit is de 14inch-behuizing die we sinds 2021 kennen toen Apple MacBook Pro’s voorzien van M1 Pro- en M1 Max-processors introduceerde. Toch is er wel een kleine vernieuwing, want de MacBook Pro is nu ook in het zwart te koop. Althans als je kiest voor een duurdere variant voorzien van een M3 Pro of M3 Max, want dan heb je de keuze uit zilver of zwart. Wanneer je kiest voor de normale M3, dan kun je naast zilver kiezen voor spacegrijs.

©Jeroen Boer | ID.nl

Iets minder mogelijkheden

De geteste variant is overigens niet volledig identiek aan de eerdere door ons geteste MacBook Pro 14 inch van de M2-generatie, want de variant met de normale M3-processor die begint bij 2029 euro voor een uitvoering met 8 GB RAM en 512 GB ssd heeft twee in plaats van drie Thunderbolt-poorten. En je krijgt niet alleen een aansluiting minder, je kunt ook maar één extern scherm aansluiten in plaats van twee of drie schermen op de Pro- of Max-varianten. Heb je meer dan één extern scherm nodig, dan moet je automatisch voor een M3 Pro kiezen. Die is er vanaf 2549 euro en heeft naast een sneller processor en meer aansluitmogelijkheden ook 18 GB RAM. Updates zijn zoals we van Apple gewend zijn prijzig: zo kost 16 GB RAM 230 euro extra en betaal je ook voor een 1 TB-ssd 230 euro extra. Beide opties zaten in ons testmodel dat daarmee op 2489 euro komt.

©Jeroen Boer | ID.nl

Dat maakt dat deze MacBook Pro voor sommige professionele gebruikers simpelweg niet professioneel genoeg is. De MacBook Pro met M3-processor is daarmee meer een (flink) luxer consumentenmodel dan een echte Pro-laptop. Toch is de laptop wel een stuk krachtiger dan een MacBook Air met M2-processor en hij heeft een mooier scherm. Die MacBook Air is voor minder geld weer wel te koop met een groter 15inch-scherm.

©Jeroen Boer | ID.nl

Fantastisch scherm

Net als op de vorige generatie maakt Apple gebruik van een 14inch-scherm waarin een ips-paneel gecombineerd wordt met in zones verdeelde mini-led-verlichting. Dat zorgt voor een scherm dat een goede helderheid combineert met een indrukwekkend contrast en daarmee de eigenschappen van een oled-scherm benadert. De helderheid is in de dagelijkse SDR-modus zelfs nog wat verbeterd ten opzichte van de M2-generatie en bedraagt nu 600 in plaats van 500 nits. In vergelijking met de doorsnee Windows-laptop is dat erg hoog. HDR-content blijft hetzelfde met een helderheid van 1000 nits en pieken tot 1600 nits. Het Liquid Retina XDR-display heeft daarbij een hoge resolutie van 3024 x 1964 pixels wat voor een mooi plaatje zorgt. Al met al blijft het een fantastisch scherm dat wel hetzelfde compromis kent als de voorganger: er is bovenin een uitsnede gemaakt waar de webcam in is weggewerkt. Dat is gelukkig nog steeds een heel goed exemplaar dat ook in moeilijkere lichtomstandigheden een scherp en helder plaatje produceert. Wel zo prettig in een tijd waarin nog steeds veel thuisgewerkt wordt.

Lekker tikken

Apple heeft de MacBook Pro voorzien van een comfortabel toetsenbord. De zwarte toetsen zijn naadloos geïntegreerd in een donker deel aan de bovenkant. Dit is dus geen apart element zoals bij sommige andere laptops, maar vervaardigd uit hetzelfde blok aluminium als de rest van de behuizing. De toetsen beschikken over een verlichtingssysteem dat zich automatisch aanpast aan het omgevingslicht. Je kunt de helderheid ook handmatig naar wens aanpassen via de macOS-instellingen. Functietoetsen om de toetsenbordhelderheid fysiek te regelen ontbreken ook bij deze generatie helaas weer. De uiterst rechtse toets in de rij met functietoetsen fungeert als aan-/uitknop, en bevat tevens een goed werkende vingerafdruksensor.

Onder het toetsenbord is een ruime touchpad geplaatst en nog steeds geldt dat Apples Force Touch-trackpad de beste touchpad op de markt is.

©Jeroen Boer | ID.nl

Prestaties

Hoewel wel de nieuwste, is de M3 niet de snelste Apple-chip die we getest hebben. Wel is hij een stuk sneller dan de directe voorganger M2. Waar deze MacBook Pro met M3-processor in Geekbench 5 een single-core-score van 2377 en een multi-core-score van 10796 punten neerzet was dat bij de MacBook Pro met M2-processor respectievelijk 1936 en 8985 punten. Een zelfde verbetering zien we in Cinebench 6 waar deze chip in de single-core-test (1943 punten) en in de multi-core-test (10470 punten) een flink stuk sneller is dan de 1593 en 8985 punten die een M2-processor in dezelfde test haalt. Op single-core-gebied is deze chip sneller dan alle processors uit de M1- en M2-generatie. Op multi-core-gebied is dat niet zo. Zo scoort de M2 Pro 14826 punten in de multi-core-test van Cinebench R23 en is ook de M1 Max met 12781 punten sneller. De M3 is dus een snelle chip, maar geen upgrade voor gebruikers van de snellere Pro- en Max-varianten van vorige generaties.

Opvallend is dat de M3 in de MacBook Pro wat beter en zeker veel consistenter presteert dan dezelfde processor in de iMac M3. Bij de iMac zien we verval in de prestaties bij langdurige taken terwijl er bij deze MacBook pro vrijwel geen verval zichtbaar is. Daar staat wel tegenover dat de koeling op de MacBook Pro hoorbaar aanslaat bij langere taken.

De door ons geteste configuratie heeft een ssd met een opslagcapaciteit van 1 TB. Deze ssd heeft een prima lees- en schrijfsnelheid van 2899,2 en 3008,7 MB/s. Het is mogelijk dat de kleinere ssd van 512 GB minder goed presteert.

De accuduur van deze MacBook Pro in een browsertest is met 17 uur en 31 minuten de beste tijd die we tot nu toe op een MacBook gemeten hebben. Zo haalde de 14 inch MacBook Pro met M2 Pro een accuduur van net iets meer dan 14 uur en haalde de 13 inch MacBook Pro met M2-processor die je kunt beschouwen als de directe voorganger een tijd van 15 uur en 29 minuten. De accuduur is ook flink hoger dan zowel de 13- als 15inch-uitvoering van de MacBook Air die in dezelfde test respectievelijk een accutijd van 12 uur en 44 minuten en 14 uur en 54 minuten halen. Voor consumenten die op zoek zijn naar zo lang mogelijk werken op de accu is de MacBook Pro met M3 momenteel de beste keuze in Apples assortiment.

©Jeroen Boer | ID.nl

Conclusie: MacBook Pro met M3 kopen?

De 14 inch MacBook Pro blijft een prachtige laptop die opvalt door een uitstekende bouwkwaliteit, fantastisch scherm en uitstekende accuduur. De geteste M3-uitvoering is onder de Pro-laptops wel echt een instappertje dat bijvoorbeeld niet in 16 inch te koop is en wat beperkingen heeft ten opzichte van de andere MacBook Pro’s. Zo krijg je een Thunderbolt-poort minder en kun je slechts één scherm aansluiten. Het is daarmee eerder een flink luxer consumentenmodel dan een echte Pro-laptop. Voor veel normale consumenten en alledaagse taken zal een MacBook Air echter al ruim voldoende zijn, maar met deze MacBook Pro haal je wel een nog fraaier apparaat met een echt indrukwekkende accuduur in huis.

Met een prijskaartje van minimaal 2100 euro is de opvouwbare Samsung Galaxy Z Fold 7 een van de duurste smartphones van dit moment. En daar waar de vorige edities een beetje 'meer van hetzelfde waren', voelt de Z Fold 7 wel degelijks anders door zijn sierlijke ontwerp. Heeft Samsung nog meer aangepast of veranderd? Je leest het in deze review.

De aanpassingen die Samsung heeft doorgevoerd in de Galaxy Z Fold 7 zijn vooral praktisch van aard. Het voornaamste ontwerpverschil zit in de afmetingen en het gewicht: zo is het toestel merkbaar dunner en lichter dan de Z Fold 6. In dichtgeklapte toestand is de dikte gereduceerd van 12,1 mm naar 8,9 mm en opengevouwen van 5,6 mm naar 4,2 mm. Ook het gewicht is afgenomen, van 239 gram naar 215 gram. Op papier zijn dit misschien kleine verschillen, maar in de praktijk is de foldable vederlicht en haast papierachtig dun.

Daarnaast zijn de oled-schermen aangepast voor beter dagelijks gebruik. Het smalle 6,3-inch buitenscherm van de Z Fold 6 is vervangen door een breder 6,5-inch scherm met een iets meer conventionele beeldverhouding van 21:9. Dit zorgt ervoor dat je gemakkelijker typt en apps met één hand bedient, zonder dat je het toestel steeds open hoeft te klappen. Ook het binnenscherm is wat vergroot: van 7,6 inch naar een ruimer 8-inch paneel. De schermranden zijn daarbij iets dunner geworden, waardoor het geheel moderner oogt dan ooit.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Praktischer dan ooit

De Galaxy Z Fold 7 is duidelijk ontworpen om het vouwbare concept toegankelijker en praktischer te maken voor een breder publiek. Door het toestel dunner en lichter te maken en vooral het buitenscherm een normale beeldverhouding te geven, is de Z Fold 7 een smartphone die praktischer is dan zijn voorganger. Het is niet langer een niche-apparaat dat je moet openklappen voor basistaken. De combinatie van grotere schermen, een bijna onzichtbare vouw en een extreem hoge helderheid maakt het een indrukwekkend media- en multitasking-apparaat voor dagelijks gebruik.

De beeldkwaliteit van beide schermen is uitstekend. Met een piekhelderheid van meer dan 2000 nits zijn de displays zelfs in direct zonlicht perfect af te lezen. De kleuren zijn levendig en hebben iets meer verzadiging dan concurrerende modellen, waardoor beelden en kleuren echt van het scherm spatten. Beide panelen hebben een soepele 120Hz-verversingssnelheid, die zich automatisch aanpast om de batterij te sparen wanneer dat kan. Lees je een WhatsApp-bericht of artikel, dan gaat de snelheid omlaag om onnodig batterijverbruik te voorkomen.

Galaxy Z Fold 7 in de praktijk

De Galaxy Z Fold 7 profileert zich als een krachtpatser, dankzij een licht opgevoerde Snapdragon-processor (Snapdragon 8 Elite) en een ruime hoeveelheid werkgeheugen. Dit vertaalt zich in een soepele ervaring, of je nu zware games speelt of drie apps tegelijk draait met de Multi Window-functie. Hierdoor voelt het toestel als een echt productiviteits- en entertainmentapparaat dat is ontworpen voor de meest veeleisende gebruiker. Het toestel kan soms wel wat warm worden, maar dat komt meer door Qualcomm dan door Samsung.

In de praktijk levert de batterij genoeg stroom voor een volledige werkdag, al is-ie geen uitblinker bij intensief gebruik. Gelukkig laadt de batterij met de juiste adapter (niet meegeleverd) in een half uur voor de helft op. Het toestel is verder toekomstbestendig met support voor de nieuwste standaarden zoals wifi 7 en bluetooth 5.4, die zorgen voor snelle en stabiele verbindingen. De geïntegreerde AI is handig voor functies als Circle to Search, maar is daarnaast niet feilloos en maakt soms fouten, waardoor je er nog niet op kunt vertrouwen.

Forse camera-upgrade

De Galaxy Z Fold 7 heeft een forse camera-upgrade gekregen dankzij een nieuwe 200MP-hoofdsensor, vergelijkbaar met die in de S25 Ultra. Dit zorgt voor een kwaliteitsverbetering ten opzichte van de Fold 6. Het hoge aantal megapixels maakt het mogelijk om ver in te zoomen op een foto en hem bij te snijden veel zonder detailverlies. Overdag presteert de camera uitstekend met levendige en vooral warme kleuren die hun mannetje staan. Ook 's nachts blijven de foto's verrassend scherp, al doen 'gewone' smartphones het wellicht nog iets beter op dit gebied. Een unieke functie is verder de mogelijkheid om de krachtige 200MP-hoofdcamera te gebruiken voor selfies, waarbij je het coverscherm als zoeker benut.

Naast de hoofdsensor zijn er nog meer verbeteringen. De ultragroothoeklens heeft nu autofocus, waardoor je nu indrukwekkende macrofoto's van dichtbij kunt maken. Ook de selfiecamera's zijn merkbaar verbeterd, met een grotere kijkhoek voor groepsfoto's.

Niet alles is er echter op vooruitgegaan. De telelens blijft steken op 3x optische zoom en dat voelt inmiddels wat mager, zeker vergeleken met de 5x zoom die andere topmodellen bieden.

Lange ondersteuning

De Galaxy Z Fold 7 draait op Android 16 met Samsungs One UI 8, dat vol zit met slimme AI-upgrades. Gemini Live is verbeterd en kan nu tegelijkertijd spraak, camera-input en scherminfo verwerken. Functies zoals Circle to Search zijn uitgebreid; zo kun je tijdens het gamen realtime tips krijgen. De exclusieve, geavanceerde video-editor benut het grote scherm volledig, waardoor je video's met meerdere lagen kunt bewerken. Het toestel wordt ondersteund met zeven jaar aan software- en beveiligingsupdates, waarmee Samsung samen met Google marktleider is.

Samsung Galaxy Z Fold 7 kopen?

De Galaxy Z Fold 7 is een indrukwekkende opvolger van de Z Fold 6. Het dunnere, lichtere ontwerp en het bredere buitenscherm maken hem praktischer dan ooit. De schermen zijn prachtig, de prestaties top en de nieuwe 200MP-camera is een forse upgrade. De hoge prijs van 2100 euro is echter moeilijk te negeren, zeker gezien de matige 3x zoom en de batterij die geen uitblinker is. Bovendien verschilt de ervaring, op het ontwerp na, ook niet zo heel veel van het voorgaande model en heeft Samsung ook niet alle problemen van de voorganger aangepakt.

Als je je vriezer wilt ontdooien, trek je eerst de stekker eruit. Laat je 'm aanstaan, dan blijft het apparaat koelen en smelt het ijs nauwelijks. Bij een vrijstaand model is dat zo gebeurd, maar bij een inbouw-vriezer ligt dat anders. De plint moet los, het apparaat moet naar voren, en pas dan kun je bij het stopcontact. Gedoe dus. Wil je een inbouw-vriezer, dan kun je dus het beste kiezen voor een model met No Frost. Maar wat is dat eigenlijk, en hoe werkt het?

Wat doet No Frost precies?

In een vriezer zonder No Frost ontstaat na verloop van tijd een ijslaag op de binnenwanden. Dat komt door vochtige lucht die binnenkomt elke keer dat je de deur opent. Daardoor gaan de lades minder soepel open en dicht, vriezen verpakkingen vast en stijgt het energieverbruik zonder dat je het meteen doorhebt.

No Frost voorkomt dat. In plaats van het vocht te laten condenseren en bevriezen, circuleert er droge, koude lucht door de vriezer dankzij een ingebouwde ventilator. Die onttrekt actief vocht aan de lucht in het vriesdeel, waardoor ijsvorming helemaal uitblijft. Alles in de vriezer blijft los van elkaar, zonder dat er zich een laag ijs vormt op lades of verpakkingen.

©Tolstoy | Prozorov Andrey

Waarom No Frost juist bij inbouw zo handig is

Dat je nooit meer hoeft te ontdooien is prettig, maar No Frost heeft nog een paar duidelijke voordelen. Een vriezer zonder ijslaag werkt efficiënter: zodra er ijs aan de binnenwanden ontstaat, moet de compressor meer moeite doen om alles op temperatuur te houden. Dat zie je terug op je energierekening.

Bij inbouw-vriezers speelt dat nog sterker. Omdat die vriezers in een kast zijn weggewerkt, is de luchtcirculatie rond het apparaat beperkter. Warmte die normaal via de zijkanten en achterkant wordt afgevoerd, blijft langer hangen. Daardoor neemt de kans op condensvorming en dus ijsopbouw toe bij modellen zonder No Frost. Als de vriezer daardoor harder moet werken, loopt het verbruik op en verslechtert de energieprestatie – zelfs als het label op papier zuinig lijkt. Met No Frost voorkom je dat, en blijft de vriezer goed werken, ook als hij is ingebouwd.

Beter voor je eten

Ook blijft door No Frost de kwaliteit van ingevroren eten beter behouden. IJskristallen op verpakkingen en producten ontstaan bij temperatuurwisselingen en vochtophoping. Met een No Frost-systeem blijft de lucht in het vriesvak stabiel en droog. Daardoor droogt je eten minder snel uit en blijft de kwaliteit beter behouden. 

Zijn er ook nadelen?

No Frost heeft geen echte nadelen, al zijn er wel een paar dingen om rekening mee te houden. Een No Frost-vriezer gebruikt in theorie iets meer stroom door het ventilatiesysteem. In de praktijk weegt dat ruimschoots op tegen het lagere verbruik dankzij het ontbreken van ijsvorming. Ook maakt de luchtcirculatie soms een zacht zoemend geluid. Bij inbouw hoor je daar meestal weinig van, omdat het apparaat in een kast is weggewerkt. Ook ligt de prijs vaak iets hoger dan bij standaard vriezers.

Hoe zit het met Low Frost bij inbouw-vriezers?

Niet alle vriezers zonder ijsvorming zijn automatisch No Frost. Er bestaan ook modellen met Low Frost. Die werken met verdampers in de wand, waardoor er veel minder snel ijs ontstaat. Helemaal ijsvrij blijft het vriesgedeelte niet, maar ontdooien hoeft nog maar één of twee keer per jaar. Bij een vrijstaand model kan dat prima, maar bij inbouw eigenlijk niet. Want één keer per jaar ontdooien is bij een ingebouwd apparaat nog steeds onhandig. Daarom is No Frost bij inbouw eigenlijk de enige keuze waarmee je het jezelf écht makkelijk maakt.

©qwartm - stock.adobe.com

No Frost is bij inbouw geen luxe, maar logica

Het allergrootste voordeel van No Frost bij een inbouw-vriezer is natuurlijk dat de rompslomp van ontdooien je bespaard blijft. Daarnaast zorgt No Frost ervoor dat de vriezer constant blijft presteren, ook in een krappe, slecht geventileerde nis. Het voorkomt ijsvorming, houdt het energieverbruik stabiel en zorgt dat je ingevroren etenswaren zo lang mogelijk hun kwaliteit behouden. Zeker bij een inbouwmodel is No Frost dus geen luxe, maar gewoon een slimme keuze.

Nog even dit

Vriezers hebben ruimte nodig om hun warmte kwijt te kunnen. Bij No Frost-modellen is dat extra belangrijk, omdat die werken met actieve luchtstroom. Bij een vrijstaande vriezer is voldoende ruimte meestal geen probleem, maar bij inbouw-modellen is het belangrijk dat ze niet te krap worden ingebouwd. Kijk dus niet alleen naar de afmetingen van het apparaat zelf, maar controleer ook altijd hoeveel extra ruimte de fabrikant adviseert voor ventilatie. Soms is er aan de achterkant, bovenkant of onder de vriezer nog luchtcirculatie nodig. Houd daar in je keukenontwerp rekening mee, zodat de vriezer goed blijft functioneren en het energieverbruik niet oploopt. Je kunt ook altijd advies vragen bij je keukenspecialist.