Na de succesvolle introductie van de eigen M1-processor is het tijd voor de tweede generatie Apple-processor in de vorm van de M2. De 13inch-uitvoering van de MacBook Pro is de eerste laptop met een nieuwe processor. Dat lijkt ook direct de enige vernieuwing te zijn.

De eerste laptops met een eigen processor die Apple op de markt bracht waaronder de MacBook Air, maakten gebruik van de behuizingen die al voor de Intel-laptops gebruikt werden. Daarna volgden duurdere 14 en 16 inch MacBook Pro-uitvoeringen met de snellere M1 Pro en Max in een gloednieuw ontwerp. Dat geldt helaas niet voor de opvolger van de 13 inch MacBook Pro met M2-processor. Deze nieuwe laptop heeft wederom een ontwerp dat niet veel anders is dan de MacBook Pro met Touch Bar die Apple in 2016 op de markt bracht.

Het is een ontwerp dat zijn leeftijd inmiddels een beetje verraadt, bijvoorbeeld door de relatief brede schermranden. Daarbij hebben de duurdere MacBook Pro-modellen duidelijk gemaakt dat de Touch Bar echt geen toekomst heeft, maar dit toetsenbordschermpje is op deze laptop nog steeds aanwezig. Het blijft wel een laptop met een uitstekende bouwkwaliteit gemaakt uit fraai aluminium.

©PXimport

©PXimport

Weinig aansluitingen

Hoewel dit een MacBook Pro is, is dit binnenkort een van de laptop-modellen met het minste aansluitingen in Apples assortiment. Zelfs de nieuwe MacBook Air heeft meer aansluitingen. De MacBook Pro-laptops met Intel-processor in deze behuizing hadden vier Thunderbolt-aansluitingen. Deze laptop heeft net als de voorganger met M1-processor slechts twee Thunderbolt-poorten. 

Op zich heeft ook de nieuwe MacBook Air M2 twee Thunderbolt-poorten, maar op die laptop verloopt laden standaard via MagSafe waardoor je voor het laden geen Thunderbolt-aansluiting verliest. Die MagSafe-aansluiting is ook aanwezig op de vorig jaar geïntroduceerde duurdere 14- en 16inch-uitvoeringen van de MacBook Pro.

©PXimport

Apple M2

De enige vernieuwing die we in deze laptop terugvinden is de nieuwe Apple M2-processor, een doorontwikkeling van de originele M1. Het is een directe opvolger van de M1 want de M1 Pro en M1 Max in de 14- en 16inch-modellen zijn nog steeds sneller. 

De M2 maakt gebruik van een verbeterd 5nm-procede en heeft 20 miljard transistors. Dat zijn er 25 procent meer dan in de M1. De M2 is volgens Apple zo’n 18 procent sneller terwijl de gpu zelfs 35 procent krachtiger is. Qua opbouw is de chip gelijk en voorzien van vier prestatiecores en vier energie-efficiënte cores. De maximale kloksnelheid van de chip is met 3,49 GHz wat hoger dan de 3,2 GHz van de M1. 

©PXimport

Scherm zonder notch

Op de MacBook Pro vinden we geen scherm met een grotere beeldverhouding in combinatie met een notch, maar hetzelfde ips-scherm als in de voorganger. Een prima scherm met goede kleuren, een hoge helderheid en een erg goede inkijkhoek, maar inmiddels wel echt het kleinste scherm in het assortiment. 

Er is ondersteuning voor True Tone dat de temperatuur aanpast aan de omgeving en voor de P3-kleurweergave. Boven het scherm is een 720p-camera geplaatst. Dat is vergeleken met heel veel laptops een prima camera, maar op de duurdere MacBook Pro-uitvoeringen gebruikt Apple een betere 1080p-camera, een vernieuwing die ook de nieuwe MacBook Air krijgt.

Toetsenbord en touchpad

Het toetsenbord is het Magic Keyboard dat gebruik maakt van een schaarmechanisme en het butterfly-toetsenbord verving dat oorspronkelijk in deze behuizing gebruikt werd. Het is een prettig toetsenbord om op te werken met een fijne aanslag. In plaats van functietoetsen heeft het toetsenbord de Touch Bar, een scherm waarvan de functionaliteit per programma wijzigt. Die Touch Bar zit niet meer op de duurdere modellen, dus hij voelt op deze laptop overbodig.

Onder het toetsenbord is een Force-Touch touchpad geplaatst dat een van de beste touchpads op de markt blijft en een klik simuleert door trillingen. Het blijft prettig dat je overal kunt klikken en de sterkte van de klik zelf kunt aanpassen.

©PXimport

Prestaties

Apple belooft dat de M2 sneller is dan de M1 en dat zien we in benchmarks terug. In Geekbench 5 zet deze laptop een single-core-score van 1936 punten neer terwijl de multi-core-score 8985 punten bedraagt. Dat is respectievelijk 12,3 en 19 procent sneller dan de 1723 en 7547 punten die een MacBook Air met M1-processor in dezelfde benchmark scoorde. Ook in Cinebench R23 zien we met 1583 punten in de single-core-test en 8739 punten in de multi-core-test hogere resultaten dan de 1519 en 7634 punten die de M1-processor scoorde. Dat is een multi-core-score die zo'n 14,5 procent hoger ligt.

De MacBook Pro met de M1 Max chip scoort in de multi-core-testen overigens wel aanzienlijk sneller en blijft zoals verwacht dus de snellere laptop voor bijvoorbeeld professionele videobewerking. Wel is deze M2 sneller in de single-core-testen, een teken dat de cores zelf sneller zijn geworden.

Wij ontvingen van Apple de goedkoopste uitvoering voorzien van een ssd met een opslagcapaciteit van 256 gigabyte. Normaal gesproken gebruik Apple indrukwekkende ssd’s, maar de ssd in deze MacBook is langzamer dan verwacht. In de benchmarks zet de ssd in het reviewexemplaar een maximale lees- en schrijfsnelheid van 1611,34 en 1640,18 MB/s neer terwijl we op basis van de voorganger snelheden rond de 2900 MB/s verwacht hadden. 

Apple blijkt voor deze vernieuwde MacBook Pro een ssd met minder geheugencellen te gebruiken voor de kleinste ssd. Bij varianten met een grotere ssd speelt dit niet. Het is een verschijnsel dat je ook wel bij andere ssd’s ziet. In de praktijk hebben we hier weinig van gemerkt, maar bij grafisch zware taken met grote bestanden is een snellere ssd wel prettig.

Gebruikers van dergelijke zware programma's hebben in de praktijk vermoedelijk al wel snel een grotere en dus snellere ssd nodig, de opslagcapaciteit van de standaard-ssd is aan de krappe kant. De upgradeprijzen naar meer opslagcapaciteit en werkgeheugen zijn helaas fors.

Apple belooft een accutijd van zo’n 17 uur en de accuduur voelt in de praktijk erg goed aan. Je kunt bij normaal kantoorgebruik de twee dagen zonder lader halen. Om de accuduur wat objectiever te meten, hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De MacBook Pro heeft hiermee een accuduur van 15 uur en 29 minuten. Een erg goede score en ruim meer dan de MacBook Pro 16-inch met M1 max die in dezelfde test 13 uur en 29 minuten neerzet.

Conclusie

De vernieuwde MacBook Pro met M2-processor is een beetje vreemde laptop in Apples huidige assortiment. Hoewel dit op het moment van schrijven de nieuwste Apple-laptop is die je kunt kopen, voelt hij door zijn ontwerp uit alweer 2016 ouderwets aan. Zo heeft deze laptop als enige nog een Touch Bar en mist ook een groter scherm met notch. De tegelijkertijd geïntroduceerde MacBook Air met M2-processor die binnenkort te koop is met dezelfde processor heeft juist wel een nieuwe ontwerp met een groter scherm en MagSafe-aansluiting. 

Bij de MacBook Pro en MacBook Air met M1-processor zat er voor veel taken relatief weinig verschil in prestaties tussen de passief gekoelde Air en actief gekoelde Pro. We verwachten dat ook de nieuwe Air met M2 in veel taken vergelijkbaar met deze Pro zal scoren waardoor die laptop voor veel consumenten waarschijnlijk een betere keuze wordt. Dat betekent niet dat dit een slechte laptop is. De MacBook Pro is razendsnel, heeft een echt indrukwekkende accuduur en is bijzonder stevig gebouwd.

Bij ID.nl zijn we gek op producten met een mooie prijs of die iets bijzonders te bieden hebben. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Dit keer een bijzondere categorie die nog niet eerder aan bod is geweest: verstelbare bureau's voor een ergonomische werkplek.

Veel mensen die thuiswerken heb niet altijd de mogelijkheid om een apart bureau te gebruiken en ziten bijvoorbeeld vaak aan de eet- of keukentafel. Toch kan het lonen om te investeren in een goed bureau, omdat daarmee - in combinatie met een goede stoel - je werkhouding een stuk beter wordt. Wij bekijken vijf handige bureaus 's die in hoogte verstelbaar zijn.

Casaria 160x75

Het tafelblad van dit bureau uit de Casaria‑lijn is in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm en beweegt met een snelheid van 2,25 cm per seconde. Je bedient de motor via een lcd‑scherm en kan twee voorkeursstanden opslaan, zodat je met één druk op de knop naar je favoriete werkhoogtes gaat. Er zit ook een herinneringsfunctie in die je eraan herinnert om weer te gaan staan of juist te zitten. Met het robuuste stalen frame en een draagvermogen van 80 kg is het bureau geschikt voor zware monitoren. Handige details zijn de kabelgeleider, beker‑ en koptelefoonhouder en in hoogte verstelbare poten. Het blad van 160 × 75 cm bestaat uit twee delen en is afgewerkt met melamine zodat het tegen een stootje kan. Dit bureau komt inclusief montagebenodigdheden en is verkrijgbaar in verschillende kleurvarianten.

Avalo 140x60

Avalo levert dit elektrisch verstelbaar bureau (de P58) met een compact blad van 140 × 60 cm. De hoogte is traploos verstelbaar van 73 tot 117 cm en kun je drie verschillende hoogtestanden opslaan. Dat is handig als je het bureau deelt met collega's of medethuiswerkers, of wanneer je snel wilt wisselen tussen zit‑ en stahouding. De bediening gebeurt via een bedieningspaneeltje aan de voorkant; met één druk op de knop gaat het blad naar de gewenste stand. Het frame is gemaakt van staal, het blad van P2‑melamine en de rand is afgewerkt met hittebestendig ABS. Verder wordt benadrukt dat het bureau plug‑and‑play is: je hoeft alleen de stekker in het stopcontact te steken en kunt meteen aan de slag. Door het smalle ontwerp past het bureau goed in kleinere kamers, maar biedt het toch voldoende ruimte voor een monitor, toetsenbord en documenthouder. Voor wie een elektrische zit‑sta‑oplossing zoekt met geheugenfunctie en solide materialen is dit model een optie.

Avalo 120x60

Dit is een kleinere variant van de hierboven besproken Avalo AP58. Dit model heeft een 20 cm minder breed blad, maar uiteraard ook elektrisch verstelbaar. Net als de grotere uitvoering varieert de hoogte van 73 tot 117 cm en kan het bureau drie standen onthouden. Voor het instellen gebruik je een eenvoudige bediening waarbij je een favoriete zit‑ en stahoogte opslaat en later oproept. Het frame bestaat uit staal en het blad uit melamine met een rand van warmtebestendig ABS. D tafel weegt 27 kg en is het daardoor stabiel zonder moeilijk te verplaatsen. Ook deze uitvoering is plug‑and‑play; je hoeft geen ingewikkelde montage uit te voeren. Door de compactere afmetingen is dit model ideaal voor kleinere werkplekken of voor wie extra apparatuur (zoals een printer) op een tweede tafel wil plaatsen. De strakke vormgeving past in verschillende interieurs en de elektrische motor zorgt ervoor dat je eenvoudig van houding wisselt.

VDD Gaming 118x58cm

Het frame van deze VDD is elektrisch in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm. Hiermee wissel je gemakkelijk tussen zitten en staan en kun je de juiste houding aannemen voor langdurige sessies. Het witte werkblad van 118 × 58 cm biedt voldoende ruimte voor een monitor en toetsenbord en dankzij de krachtige motor is het maximaal belastbaar tot 60 kg. De tafel wordt geleverd met instructies en alle benodigde onderdelen, waardoor je de montage zelf kunt uitvoeren. Er worden geen extra functies zoals geheugenstanden vermeld, waardoor je elke gewenste hoogte handmatig instelt. Voor wie een elektrisch verstelbaar bureau zoekt dat weinig ruimte inneemt, is dit een praktische optie; vooral gamers zullen baat hebben bij het kunnen aanpassen van de werkhoogte tijdens een sessie.

Schaffenburg Linesto Plus 140x80

Het Schaffenburg Linesto Plus‑bureau is een rechthoekige tafel met een T‑poot. Het frame is zonder gereedschap te monterenen in hoogte verstelbaar met een drukknop tussen 65,5 en 85,5 cm. De maximale belasting bedraagt 70 kg. De hoogtebediening gebeurt via een knop aan het onderstel; er zijn geen geheugenstanden. De tafel is voorzien van een 25mm dik melamine blad, een metalen onderstel en stelvoeten om de tafel waterpas te zetten. Kabelbeheer is mogelijk via accessoires, en er zijn diverse blad‑ en framekleuren beschikbaar. Het Schaffenburg-bureau heeft verder een stalen frame met twee telescoperende buisdelen en een krasvaste coating. Als enige in dit overzicht is deze Linestor geen zit/sta-bureau, maar kan hij in zithoogte tot maximaal 85,5 cm worden gebracht.

Sinds juni 2025 is het voor fabrikanten van smartphones verplicht om een energiebabel voor hun apparaten te voeren. De consument kan aan de hand van het energielabel zien hoe energiezuinig een telefoon is, maar ook hoe makkelijk het is om de telefoon te (laten) repareren en wat het updatebeleid voor de software is. Door middel van het nieuwe energielabel kun je dus veel bewuster kiezen voor een bepaalde telefoon.

Het energielabel werd ooit bedacht om apparaten op een uniforme manier te vergelijken, los van marketingclaims. Door elk product in te delen op een schaal van A tot en met G ontstaat ruimte om echte koplopers te herkennen en achterblijvers aan te sporen. Smartphones waren nog niet eerder voorzien van een energielabel, maar hebben dat vanaf juni 2025 wel gekregen. Dat is logisch, want bij smartphones draait energie-efficiëntie niet alleen om het stopcontact, maar vooral om hoe slim hardware en software met de energie van een accu omgaan en hoeveel jaren je uit dezelfde telefoon haalt. Door die informatie eenduidig te tonen, verschuiven de argumenten over de oplaadtijd en de schermgrootte naar hoelang een telefoon meegaat en hoe makkelijk hij te repareren is.

Energie en duurzaamheid

Een smartphone gaat gemiddeld gezien wel een dagje mee op een enkele acculading, afhankelijk natuurlijk van het gebruik door de eigenaar. Erg veel energie wordt er dus niet verspild, maar de grootste winst wat betreft het klimaat is vooral te behalen uit de levensduur van de smartphone en of deze makkelijk te repareren is. De EU koppelt het nieuwe energielabel aan het eco-design van de telefoon. Het label dat de telefoon krijgt, is afhankelijk van een aantal factoren en is een gemiddelde van de prestaties van al deze factoren. Welk factoren dat zijn, lichten we je hieronder verder toe.

Levensduur accu

Het nieuwe energielabel laat zien wat de gemiddelde levensduur van de accu van de telefoon is. Dat wordt bekeken aan de hand van het aantal laadcycli: hoe vaak kan een telefoon opnieuw worden opgeladen voordat de kwaliteit van de accu achteruit gaat? Daarbij wordt een capaciteitsvermindering van 80 procent aangehouden: na hoeveel keer laden is de capaciteit tot 80 procent gedaald? Hoe hoger dit getal, des te betrouwbaarder is de accu.

Uithoudingsvermogen

Uiteraard wordt er ook gekeken naar de gebruiksduur van een telefoon of tablet als deze volledig is opgeladen. Door het uitvoeren van een zogeheten reallife-situatie wordt het gemiddelde gebruik van een smartphone geëmuleerd. Hoeveel uur en minuten je met de smartphone kunt werken op die enkele lading, wordt op het label getoond.

Vrije val

Een van de andere eigenschappen waarop wordt getest, is de vrije val-test. Hoe snel gaat een telefoon kapot als je deze vanaf een bepaalde hoogte op een harde ondergrond laat vallen? Misschien vraag je je af wat dit met duurzaamheid te maken heeft? Nou, heel veel: als je telefoon snel kapot gaat als je hem laat vallen, moet je al snel een nieuwe. Niet heel duurzaam dus. Op het energielabel vind je de valbestendigheid tussen de A en E. Hoe lager de letter (A), des te beter kan zo'n telefoon een val overleven. De test is gebaseerd op een val van 1 meter boven een verharde ondergrond en wordt met vijf modellen van hetzelfde toestel tot wel 270 keer uitgevoerd.

Elke keer dat een telefoon is gevallen, wordt gecontroleerd of het scherm nog functioneert en reageert op aanrakingen, of de camera het nog doet, of de mobiele functies als wifi en mobiel nog werken, of de telefoon kan worden opgeladen en of de audio nog goed functioneert. Barsten in het frame of het glas worden wel geaccepteerd, mits de telefoon nog veilig kan worden gebruikt. Bijvoorbeeld als het glas wel gebarsten is, maar geen splinters heeft.

Bescherming tegen stof of water

Ook de zogeheten IP-tests (IP = Ingression Protection, of indringbescherming) worden uitgevoerd bij de telefoons en zijn een belangrijk onderdeel van de algehele score die een telefoon krijgt. De apparaten worden getest op het binnendringen van stof en water. De waterbestendigheidstest controleert bijvoorbeeld of een smartphone bestand is tegen spatwater vanuit verschillende richtingen, zonder dat de werking of veiligheid van het toestel wordt aangetast. Hiermee wordt gegarandeerd dat een telefoon in elk geval bestand is tegen vocht, bijvoorbeeld bij het gebruik tijdens een regenbui, het morsen van vloeistof of het gebruik van natte handen.

Repareerbaarheid

Een ander duurzaamheidsonderdeel waar de EU goed naar kijkt, is de repareerbaarheid van een smartphone. Dat omvat een groot aantal parameters, zoals welke onderdelen makkelijk te vervangen zijn, in hoeverre een consument bepaalde onderdelen zelf kan vervangen, en hoelang en hoe goed bepaalde onderdelen van de telefoon op voorraad zijn.

De EU wil dat smartphones langer meegaan en eenvoudiger te herstellen zijn – zowel door professionele reparateurs als (in bepaalde gevallen) door consumenten zelf. De eisen met betrekking tot repareerbaarheid blijven minimaal zeven jaar gelden na het einde van de verkoop van een model.

©WICHAN SHOP

Een fabrikant van een smartphone moet garanties kunnen geven met betrekking tot de ondersteuning van een telefoon. Als een toestel op de Europese markt wordt uitgebracht, mag de consument verwachten dat een telefoon zeven jaar na het verschijnen van de telefoon op de markt nog steeds gerepareerd kan worden.

Onderdelen

De reparatie- of 'vervangarantie' geldt voor alle essentiële onderdelen van een smartphone of tablet, zoals de accu, camera's, externe poorten voor audio en opladen, de microfoons en luidsprekers, de knoppen en de scharnieren als het een opklapbare telefoon betreft. De fabrikant moet zelfs de schroefjes op voorraad hebben als de originele niet meer kunnen worden gebruikt.

De bovenste onderdelen kunnen door een fabrikant of een telefoonreparateur worden gerepareerd, maar de EU vindt dat ook consumenten zelf onderdelen moeten kunnen bestellen en vervangen, zoals de accu, de achterzijde, de hele beeldschermunit en de oplader. Voor die zelfrepareerbaarheid krijgt een telefoon ook een waardering van A t/m E. De fabrikant is daarnaast verplicht om aan te geven waar reserveonderdelen te verkrijgen zijn, welk gereedschap er nodig is om de reparatie te kunnen uitvoeren en waar je de benodigde handleidingen kunt vinden.

Reparatie-index

Telefoonfabrikanten moeten dus uitgebreide informatie geven over hoe je je smartphone kunt repareren, maar ook over de complexiteit van de reparatie. Zijn de onderdelen die je wilt vervangen bijvoorbeeld makkelijk te bereiken, of moet je eerst andere onderdelen verwijderen om erbij te kunnen? Ook dat wordt allemaal opgenomen in de uiteindelijke classificering van de telefoon: hoe minder stappen er nodig zijn, des te hoger is de score die wordt toegekend.

Tot slot

De Europese Unie heeft met het nieuwe energielabel voor smartphones een goede stap gezet in de richting van duurzaamheid. Het uiteindelijke doel is om ervoor te zorgen dat fabrikanten meer hun best gaan doen om een zo makkelijk mogelijk te repareren telefoon uit te brengen. Deze strengere regels in de EU betekenen ook dat deze toestellen in andere landen buiten de EU makkelijker te repareren zullen zijn, omdat een telefoonfabrikant waarschijnlijk niet compleet verschillende uitvoeringen van een model smartphone gaat maken. Maar of consumenten in landen buiten de EU ook zo makkelijk zelf aan onderdelen kunnen komen, is dan nog maar de vraag; deze mate van tegemoetkoming aan of bescherming van de consument gelden vaak niet in andere landen. Fabrikanten hoeven deze informatie dus niet beschikbaar te stellen in landen buiten de EU.