Een MacBook Air staat al jarenlang garant voor een lichte 13inch-laptop (al was in het verleden ook een 11 inch-uitvoering te koop). Voor het eerst komt daar verandering in, want de MacBook Air is er nu ook in een 15inch-uitvoering. Een goede toevoeging aan het assortiment? Wij hebben hem voor je getest.

In 2020 introduceerde Apple de eigen M1-processor en begon de overstap van Intel-processors naar de eigen chips. En nu twee jaar later is de transitie voltooid: Apple verkoopt alleen nog maar Macs voorzien van een eigen chip. Met die overstap naar eigen processors lijkt Apple ook weer wat meer liefde aan de Mac te geven, want het assortiment is wat ons betreft sterker dan het in jaren geweest is. Zeker nu de MacBook Air ook in een 15 inch-uitvoering te koop is.

Indrukwekkend ontwerp

Het ontwerp van de MacBook Air M2 15 inch lijkt veel op dat van de vorig jaar geïntroduceerde 13inch-uitvoering. De behuizing wederom gemaakt van aluminium in vier tinten verkrijgbaar is: zilver, champagne, grijs en heel donkerblauw. Ons reviewmodel is uitgevoerd in de champagnekleur die Apple sterrenlicht noemt. De subtiele kleur die dicht tegen normaal zilver aanligt is niet gevoelig voor vingerafdrukken. In tegenstelling tot oudere MacBook Air-modellen loopt de behuizing niet meer naar één kan toe taps af en is overal even dik. Of beter gezegd: even dun, want deze 15inch-uitvoering is op een haar na net zo dun als de 13inch-variant. Ook het gewicht van de volgens Apple dunste 15inch-laptop ter wereld is met 1,51 kilogram bescheiden. Zolang de laptop fysiek in je tas past, merk je eigenlijk geen verschil met de 13inch-uitvoering en dat is echt indrukwekkend.

Het enige minder geslaagde designelement zijn de wel heel brede randen aan weerszijden van het toetsenbord. Daar had wat ons betreft visueel wel ruimte geweest voor een speakergril, iets dat de MacBook Pro wel heeft. Vermoedelijk wil Apple toch iets van een ontwerpverschil tussen beide laptopreeksen laten bestaan.

Ook wie veel aansluitingen nodig heeft, moet bij de Pro zijn, want qua aansluitingen houdt Apple het wederom bescheiden met tweemaal Thunderbolt, een MagSafe-laadaansluiting en een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Opladen kan via usb-c, maar doe je normaal gesproken via de magnetische MagSafe-aansluiting. Er wordt standaard een wat langzame 35watt-lader meegeleverd, je kunt bij de configuratie ook gratis kiezen voor een snellere 70watt-lader. Het voordeel van de 35watt-lader is het fysiek kleine ontwerp en twee usb-c-poorten waardoor je tegelijkertijd bijvoorbeeld ook je telefoon kunt opladen.

Prijzige upgrades

Met een startprijs van 1599 euro is de MacBook Air M2 15 inch geen goedkope laptop. Wel is de prijs minder extreem dan had gekund, want ten opzichte van een jaar geleden is de 13inch-uitvoering 220 euro goedkoper geworden en verkrijgbaar vanaf 1299 euro in plaats van 1519 euro. Wel blijft 1599 een hoop geld, zeker omdat je slechts 8 GB RAM en 256 GB opslag krijgt. Een uitvoering met een wat toekomstbestendigere ssd van 512 GB kost 1829 euro terwijl je voor 16 GB nog eens 230 euro extra betaalt. Afhankelijk van je eisen wordt dit ondanks de prijsverlaging ten opzichte van vorig jaar dus al snel een heel dure laptop.

Uitstekend scherm

Zoals iedere moderne MacBook heeft ook deze laptop een scherm voorzien van een uitsparing. Het 15,3inch-scherm heeft een hoge resolutie van 2880 x 1864 pixels waarmee de scherpte hetzelfde met 224 pixels per inch hetzelfde is als het scherm op de 13inch-uitvoering. De beeldkwaliteit is uitstekend en de helderheid is met 500 nits prettig hoog. Het scherm ondersteunt een brede kleurweergave (P3) en past dankzij True Tone behalve de helderheid ook automatisch de kleurtemperatuur aan op basis van de omgeving. Dat oogt doorgaans prettig, maar is voor kleur kritisch werk wellicht niet zo’n goed idee. Gelukkig kun je de functionaliteit uitschakelen. De beeldverhouding is net wat hoger dan 16:10 en daardoor mis je geen beeld ten opzichte van schermen zonder inkeping. In deze extra strook is behalve de inkeping ook de menubalk van MacOS verwerkt. De inkeping valt even op als de laptop nieuw is, maar in de praktijk heb je er weinig last van en zal de notch je als snel niet meer opvallen.

De notch is een compromis voor de camera en dat pakt gelukkig goed uit. De Full HD-camera levert een uitstekend beeld op dat door weinig andere laptops benaderd wordt. De camera gaat ook om met lastigere lichtomstandigheden  waardoor je altijd goed in beeld bent.

Lekker tikken

Net als op zijn kleine broer is het prettig werken op deze MacBook Pro. Het Magic Keyboard tikt lekker en biedt een duidelijke klik die niet te zwaar is. De toetsen zijn voorzien van verlichting die je traploos kunt regelen via het menu in MacOS. Hardwaretoetsen om de verlichting handmatig aan te passen ontbreken helaas. De opvallend ruime Force Touch-touchpad werkt uitstekend, ook als je gebaren maakt. De sterkte van de klik is aanpasbaar en je kunt overal op het oppervlak klikken.

De in het scharnier verstopte luidsprekers klinken goed en zelfs wat beter dan op het 13inch-model.

Goede prestaties

Op het gebied van prestaties verrast deze MacBook Air niet, de 15inch-variant is grofweg net zo snel als zijn 13inch-broer die een jaar geleden op de markt kwam. Dat is logisch omdat het om dezelfde M2-processor gaat in combinatie met passieve koeling.

In Geekbench 5 scoort de 15inch-uitvoering een single-core-score van 1906 punten waar de 13inch-uitvoering op 1932 punten kwam. Ook de multi-core-score van 9009 punten is vrijwel gelijk aan de 8935 punten van zijn kleine broer.

In Cinebench R23 zien we hetzelfde beeld met een single-core-score van 1593 ten opzichte van 1582 punten. En de ook de multi-core-score van 8655 is vrijwel gelijk aan de 8625 punten die de 13inch-uitvoering scoort. Net als zijn kleine broer zorgt het gebrek aan actieve koeling voor wat verval als je de processor langere tijd aan het werkt zet, de multi-score-score in Cinebench R23 zakt dan naar 8091 punten, dat is wel een stuk sneller dan de 7964 punten op de 13inch-uitvoering. De onderkant wordt als je de laptop langere tijd aan het werk zet voelbaar warm.  Zwaardere taken als het langdurig exporteren van foto’s kun je daarom beter niet op schoot uitvoeren. Tijdens normaal alledaags gebruik voelt de laptop echter wel altijd koel aan.

Dat deze 15inch-uitvoering identiek scoort aan zijn kleinere broer is ook een jaar later wat ons betreft geen probleem. Ondanks dat er inmiddels snellere chips zijn, blijft de M2-processor bijzonder rap. Zolang je geen professionele foto- of videobewerker bent, zul je op deze laptop niks missen. En doordat de MacBook Air geen ventilator heeft, is hij altijd heerlijk stil.

De ssd in het reviewmodel heeft een capaciteit van 1 TB en haalt een lees- en schrijfsnelheid van 2853,6 en 2990,9 MB/s. Een prima score, al zijn de MacBook Pro’s van ssd’s voorzien die grofweg twee keer zo snel zijn. Wel schijnt het zo te zijn dat uitvoeringen voorzien van een ssd met een capaciteit van 256 GB een flink langzamere ssd hebben. Nu maakt dat vooral uit bij foto- en videobewerking in combinatie met grote bestanden en daar is een ssd met een capaciteit van slechts 256 GB sowieso niet zo geschikt voor.

Om de accuduur te meten hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De accuduur in onze browsetest bedraagt 14 uur en 54 minuten, ruimt twee uur meer dan de 13inch-uitvoering

Conclusie

Met de 15inch-uitvoering van de MacBook Air schiet Apple wederom en schot in de roos. Niet eerder zagen we een laptop met een groot scherm dat zo draagbaar en fijn te gebruiken is als deze MacBook Air. De laptop zijn naam nog steeds eer aan en weeg slechts anderhalve kilo. De behuizing is daarbij nog steeds indrukwekkend dun en stevig gebouwd. Het scherm is uitstekend en de prestaties van de M2-processor blijven indrukwekkend, zeker omdat actieve koeling niet nodig is. Dit is simpelweg één van de fijnste laptops die je voor privégebruik kunt kopen, al betaal je wel flink voor die luxe.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!