Een MacBook Air staat al jarenlang garant voor een lichte 13inch-laptop (al was in het verleden ook een 11 inch-uitvoering te koop). Voor het eerst komt daar verandering in, want de MacBook Air is er nu ook in een 15inch-uitvoering. Een goede toevoeging aan het assortiment? Wij hebben hem voor je getest.

In 2020 introduceerde Apple de eigen M1-processor en begon de overstap van Intel-processors naar de eigen chips. En nu twee jaar later is de transitie voltooid: Apple verkoopt alleen nog maar Macs voorzien van een eigen chip. Met die overstap naar eigen processors lijkt Apple ook weer wat meer liefde aan de Mac te geven, want het assortiment is wat ons betreft sterker dan het in jaren geweest is. Zeker nu de MacBook Air ook in een 15 inch-uitvoering te koop is.

Indrukwekkend ontwerp

Het ontwerp van de MacBook Air M2 15 inch lijkt veel op dat van de vorig jaar geïntroduceerde 13inch-uitvoering. De behuizing wederom gemaakt van aluminium in vier tinten verkrijgbaar is: zilver, champagne, grijs en heel donkerblauw. Ons reviewmodel is uitgevoerd in de champagnekleur die Apple sterrenlicht noemt. De subtiele kleur die dicht tegen normaal zilver aanligt is niet gevoelig voor vingerafdrukken. In tegenstelling tot oudere MacBook Air-modellen loopt de behuizing niet meer naar één kan toe taps af en is overal even dik. Of beter gezegd: even dun, want deze 15inch-uitvoering is op een haar na net zo dun als de 13inch-variant. Ook het gewicht van de volgens Apple dunste 15inch-laptop ter wereld is met 1,51 kilogram bescheiden. Zolang de laptop fysiek in je tas past, merk je eigenlijk geen verschil met de 13inch-uitvoering en dat is echt indrukwekkend.

Het enige minder geslaagde designelement zijn de wel heel brede randen aan weerszijden van het toetsenbord. Daar had wat ons betreft visueel wel ruimte geweest voor een speakergril, iets dat de MacBook Pro wel heeft. Vermoedelijk wil Apple toch iets van een ontwerpverschil tussen beide laptopreeksen laten bestaan.

Ook wie veel aansluitingen nodig heeft, moet bij de Pro zijn, want qua aansluitingen houdt Apple het wederom bescheiden met tweemaal Thunderbolt, een MagSafe-laadaansluiting en een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Opladen kan via usb-c, maar doe je normaal gesproken via de magnetische MagSafe-aansluiting. Er wordt standaard een wat langzame 35watt-lader meegeleverd, je kunt bij de configuratie ook gratis kiezen voor een snellere 70watt-lader. Het voordeel van de 35watt-lader is het fysiek kleine ontwerp en twee usb-c-poorten waardoor je tegelijkertijd bijvoorbeeld ook je telefoon kunt opladen.

Prijzige upgrades

Met een startprijs van 1599 euro is de MacBook Air M2 15 inch geen goedkope laptop. Wel is de prijs minder extreem dan had gekund, want ten opzichte van een jaar geleden is de 13inch-uitvoering 220 euro goedkoper geworden en verkrijgbaar vanaf 1299 euro in plaats van 1519 euro. Wel blijft 1599 een hoop geld, zeker omdat je slechts 8 GB RAM en 256 GB opslag krijgt. Een uitvoering met een wat toekomstbestendigere ssd van 512 GB kost 1829 euro terwijl je voor 16 GB nog eens 230 euro extra betaalt. Afhankelijk van je eisen wordt dit ondanks de prijsverlaging ten opzichte van vorig jaar dus al snel een heel dure laptop.

Uitstekend scherm

Zoals iedere moderne MacBook heeft ook deze laptop een scherm voorzien van een uitsparing. Het 15,3inch-scherm heeft een hoge resolutie van 2880 x 1864 pixels waarmee de scherpte hetzelfde met 224 pixels per inch hetzelfde is als het scherm op de 13inch-uitvoering. De beeldkwaliteit is uitstekend en de helderheid is met 500 nits prettig hoog. Het scherm ondersteunt een brede kleurweergave (P3) en past dankzij True Tone behalve de helderheid ook automatisch de kleurtemperatuur aan op basis van de omgeving. Dat oogt doorgaans prettig, maar is voor kleur kritisch werk wellicht niet zo’n goed idee. Gelukkig kun je de functionaliteit uitschakelen. De beeldverhouding is net wat hoger dan 16:10 en daardoor mis je geen beeld ten opzichte van schermen zonder inkeping. In deze extra strook is behalve de inkeping ook de menubalk van MacOS verwerkt. De inkeping valt even op als de laptop nieuw is, maar in de praktijk heb je er weinig last van en zal de notch je als snel niet meer opvallen.

De notch is een compromis voor de camera en dat pakt gelukkig goed uit. De Full HD-camera levert een uitstekend beeld op dat door weinig andere laptops benaderd wordt. De camera gaat ook om met lastigere lichtomstandigheden  waardoor je altijd goed in beeld bent.

Lekker tikken

Net als op zijn kleine broer is het prettig werken op deze MacBook Pro. Het Magic Keyboard tikt lekker en biedt een duidelijke klik die niet te zwaar is. De toetsen zijn voorzien van verlichting die je traploos kunt regelen via het menu in MacOS. Hardwaretoetsen om de verlichting handmatig aan te passen ontbreken helaas. De opvallend ruime Force Touch-touchpad werkt uitstekend, ook als je gebaren maakt. De sterkte van de klik is aanpasbaar en je kunt overal op het oppervlak klikken.

De in het scharnier verstopte luidsprekers klinken goed en zelfs wat beter dan op het 13inch-model.

Goede prestaties

Op het gebied van prestaties verrast deze MacBook Air niet, de 15inch-variant is grofweg net zo snel als zijn 13inch-broer die een jaar geleden op de markt kwam. Dat is logisch omdat het om dezelfde M2-processor gaat in combinatie met passieve koeling.

In Geekbench 5 scoort de 15inch-uitvoering een single-core-score van 1906 punten waar de 13inch-uitvoering op 1932 punten kwam. Ook de multi-core-score van 9009 punten is vrijwel gelijk aan de 8935 punten van zijn kleine broer.

In Cinebench R23 zien we hetzelfde beeld met een single-core-score van 1593 ten opzichte van 1582 punten. En de ook de multi-core-score van 8655 is vrijwel gelijk aan de 8625 punten die de 13inch-uitvoering scoort. Net als zijn kleine broer zorgt het gebrek aan actieve koeling voor wat verval als je de processor langere tijd aan het werkt zet, de multi-score-score in Cinebench R23 zakt dan naar 8091 punten, dat is wel een stuk sneller dan de 7964 punten op de 13inch-uitvoering. De onderkant wordt als je de laptop langere tijd aan het werk zet voelbaar warm.  Zwaardere taken als het langdurig exporteren van foto’s kun je daarom beter niet op schoot uitvoeren. Tijdens normaal alledaags gebruik voelt de laptop echter wel altijd koel aan.

Dat deze 15inch-uitvoering identiek scoort aan zijn kleinere broer is ook een jaar later wat ons betreft geen probleem. Ondanks dat er inmiddels snellere chips zijn, blijft de M2-processor bijzonder rap. Zolang je geen professionele foto- of videobewerker bent, zul je op deze laptop niks missen. En doordat de MacBook Air geen ventilator heeft, is hij altijd heerlijk stil.

De ssd in het reviewmodel heeft een capaciteit van 1 TB en haalt een lees- en schrijfsnelheid van 2853,6 en 2990,9 MB/s. Een prima score, al zijn de MacBook Pro’s van ssd’s voorzien die grofweg twee keer zo snel zijn. Wel schijnt het zo te zijn dat uitvoeringen voorzien van een ssd met een capaciteit van 256 GB een flink langzamere ssd hebben. Nu maakt dat vooral uit bij foto- en videobewerking in combinatie met grote bestanden en daar is een ssd met een capaciteit van slechts 256 GB sowieso niet zo geschikt voor.

Om de accuduur te meten hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De accuduur in onze browsetest bedraagt 14 uur en 54 minuten, ruimt twee uur meer dan de 13inch-uitvoering

Conclusie

Met de 15inch-uitvoering van de MacBook Air schiet Apple wederom en schot in de roos. Niet eerder zagen we een laptop met een groot scherm dat zo draagbaar en fijn te gebruiken is als deze MacBook Air. De laptop zijn naam nog steeds eer aan en weeg slechts anderhalve kilo. De behuizing is daarbij nog steeds indrukwekkend dun en stevig gebouwd. Het scherm is uitstekend en de prestaties van de M2-processor blijven indrukwekkend, zeker omdat actieve koeling niet nodig is. Dit is simpelweg één van de fijnste laptops die je voor privégebruik kunt kopen, al betaal je wel flink voor die luxe.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten

Ben je op zoek naar goede software voor het bewerken van foto’s en andere grafische bestanden? Dan is de kans groot dat je Gimp al kent als veelzijdig alternatief voor dure grafische pakketten. Nu is er een nieuwe versie beschikbaar: Gimp 3. Hoe verhoudt deze nieuwe versie zich ten opzichte van de andere grafische programma's?

Er is lange tijd gewerkt aan versie 3 van Gimp: het team heeft er maar liefst zeven jaar aan gesleuteld. De makers, bestaande uit vrijwilligers, begonnen direct aan deze editie na de release van Gimp 2.10 in 2018. Al terug in 2020 kregen we een voorproefje van Gimp 3.0 via een ontwikkelversie, maar pas in 2025 zag de definitieve editie het daglicht. Wie overigens nu denkt dat het Gimpt-team aan het uitrusten is, heeft het mis. Op dit moment is het team namelijk alweer bezig met een volgende versie: Gimp 3.2.

Indeling

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten . Dat is geen overbodige luxe: het programma kent een relatief grote hoeveelheid opties die je niet altijd gebruikt. Hoe je Gimp indeelt, heeft voornamelijk te maken met de acties die je ermee wilt uitvoeren, bijvoorbeeld foto’s bewerken, illustraties maken of digitale kunst maken. Om de omgeving te stroomlijnen, kun je gebruikmaken van dokbare vensters. Open het menu Vensters en kies Dokbare vensters. Bepaal vervolgens welke opties je snel toegankelijk wilt hebben. Je vindt verschillende opties, zoals de kleurenwaaier, lettertypes, lagen en penselen.

Wil je je volledig concentreren op het document zelf? Dan kun je de dokvensters ook (tijdelijk) uitschakelen. Kies Vensters / Dokken verbergen (en dezelfde optie om ze later weer zichtbaar te maken). Een tussenvorm is ook mogelijk, waarbij je de gedokte vensters laat zweven. Je hebt hierdoor meer vrijheid bij het optimaal inrichten van je werkomgeving. Kies voor Vensters en verwijder het vinkje bij Enkelvenstermodus.

Ben je tevreden over je eigen indeling? Dan kun je deze direct opslaan. Kies dan Bewerken / Voorkeuren / Interface / Vensterbeheer. Klik op Vensterposities nu opslaan. Standaard wordt de werkomgeving bewaard zodra je het programma afsluit (controleer of Vensterposities opslaan bij verlaten is geactiveerd).

Als je gebruikmaakt van meerdere beeldschermen, dan kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Activeer Open vensters op dezelfde beeldschermen als eerder. Heb je vensters verschoven, maar wil je snel terugkeren naar eerdere posities? Klik op Opgeslagen vensterposities terugzetten.

Specifieke functies

Eerlijk is eerlijk: Gimp bevat een flinke hoeveelheid functies. De kans bestaat dat je een gewenste functie niet kunt vinden. In plaats van uren te zoeken, kun je de functie ook opzoeken in een overzicht. Kies Hulp / Een functie zoeken en deze uitvoeren. Typ de naam of omschrijving van de functie, bijvoorbeeld ‘lagen’.

In het zoekoverzicht toont Gimp alleen opties die met het trefwoord te maken hebben. Klik op een resultaat om de functie daadwerkelijk uit te voeren. Bij elke functie zie je ook waar deze zich in het programma bevindt, zodat je deze een volgende keer zelfstandig kunt uitvoeren.

Grootte aanpassen

Je kunt op elk gewenst moment het formaat van de afbeelding aanpassen. Kies Afbeelding / Afbeelding schalen. Bepaal de gewenste breedte en hoogte in de sectie Afbeeldingsgrootte. Standaard is de eenheid millimeter, maar je kunt ook een andere eenheid kiezen. Bijvoorbeeld Pixels of Percent.

Die laatste optie is interessant als je de volledige afbeelding in één keer wilt vergroten of juist verkleinen. Standaard zijn de verhoudingen tussen breedte en hoogte aan elkaar gekoppeld. Dat is niet verplicht: klik op het pictogram van de ketting om die koppeling te verbreken. Tevreden met de nieuwe waarden? Bevestig met een klik op Schalen.

De titelbalk van de afbeelding die je hebt geopend, geeft in Gimp belangrijke informatie. Zo lees je in de titelbalk onder meer de bestandsnaam af, maar ook welke afmetingen het bestand heeft. Ook zie je hier welke kleurindeling wordt gebruikt, bijvoorbeeld RGB-kleur 8-bit, en uit hoeveel lagen de afbeelding is opgebouwd.

Transformeren

Je kunt Gimp goed gebruiken om nieuw materiaal te maken, maar ook om bestaande grafische afbeeldingen aan te passen. Bijvoorbeeld door ze te roteren of bij te snijden. De meeste functies hiervoor vind je onder Gereedschap / Transformeren. Wil je bijvoorbeeld een afbeelding bijsnijden (croppen), dan kies je voor Gereedschap / Transformeren / Bijsnijden. Om een afbeelding te roteren, kies je in hetzelfde menu voor Draaien. Ook andere opties, zoals Schalen en Spiegelen, zijn ondergebracht in hetzelfde menu.

Je bent overigens niet afhankelijk van dit menu: je kunt de functies ook bereiken via de werkbalk die standaard links in het venster wordt getoond. Houd de muisaanwijzer boven een knop voor meer informatie. Veel functies hebben gedetailleerde eigenschappen. Klik je bijvoorbeeld op Penseel, dan kun je kiezen welke grootte het penseel heeft, welk inkttype en welke kleuropties worden gehanteerd. Gimp toont die eigenschappen in het venster Gereedschapsopties, direct onder de werkbalk waarop je de eerdergenoemde opties vindt.

Geschiedenis

Alle bewerkingen die je op een afbeelding toepast, worden vastgelegd in de geschiedenis. Dit tabblad wordt standaard links in het venster getoond en vult zich naarmate je de acties toepast. Om terug te keren naar een punt in het verleden, klik je op de actie in de lijst. De geschiedenis is handig, omdat je hiermee ziet welke acties je hebt uitgevoerd en kunt experimenteren met verschillende bewerkingen.

Herstellen

Gimp houdt bij welke acties je op een document uitvoert. Dat is handig: hierdoor kun je op een later moment terugkeren naar een eerder punt en wijzigingen ongedaan maken of juist doorvoeren. Je kunt deze geschiedenis op elk moment opvragen: kies voor Bewerken / Geschiedenis ongedaan maken. Linksonder verschijnt een venster met de verschillende stappen. Selecteer nu een bewerking en klik op de knop Ongedaan maken linksonder in het venster.

Heb je een aardige set bewerkingen gemaakt, ben je tevreden en wil je schoon schip maken? Dan kun je de geschiedenis van bewerkingen ook wissen. Afhankelijk van de hoeveelheid bewerkingen kan dit geheugen vrijmaken. Klik op de (verwarrende) knop Alles wissen uit Geschiedenis ongedaan maken. Je vindt deze knop rechtsonder in het geschiedenisvenster.

Filters

Gimp heeft een volwassen verzameling filters: open hiervoor het menu Filters. Er zijn verschillende categorieën. Met sommige filters kun je afbeeldingen verbeteren, bijvoorbeeld door ruis te verwijderen. Om een afbeelding te verbeteren door deze te verscherpen, kies je Filters / Verbeteren / Verscherpen. Ook kun je een afbeelding verbeteren door deze zachter en minder kartelig te maken, via Filters / Vervagen / Gaussiaanse vervaging of Focus vervaging. Om ruis uit een afbeelding (zoals een foto) te halen, kies je Filters / Ruis.

Ook de artistieke filters zijn het bekijken waard. Kies Filters / Artistiek. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor het effect van een fotokopie, maar ook voor een getekende stijl (Cartoon) of voor verfeffect (Olieverven). Verder vind je in dezelfde categorie andere kenmerkende stijlen, zoals Textieldruk en Van Gogh.

Effecten

Je kunt filters gebruiken om effecten op een afbeelding toe te passen, bijvoorbeeld door de belichting van een afbeelding aan te passen of door een ‘lens flare’ (een schittering) na te bootsen. Kies Filters / Licht en schaduw. Selecteer je bijvoorbeeld Kies belichtingseffecten, dan opent een venster waarin je opties kiest. Open de tab Licht en bepaal het effect.

Ook via de andere tabbladen in hetzelfde venster, zoals Materiaal en Omgevingsprojectie, kun je de effecten naar je hand zetten. Klik op Instellingen opslaan, zodat je het profiel een volgende keer snel kunt gebruiken. 

Exporteren

Gimp ondersteunt een flinke hoeveelheid bestandsformaten. Standaard worden bestanden opgeslagen in xcf. Dit is de eigen bestandsindeling van Gimp. Een xcf-bestand bevat alle informatie, zoals lagen. Verder is er ondersteuning voor andere formaten. Dat is handig bij het opslaan van de bestanden.

Ben je klaar met een bestand, kies dan Bestand / Exporteren als. In het venster geef je een bestandsnaam op en bepaal je de locatie. Werp hierna een blik op Bestandstype selecteren. Kies de gewenste indeling, zoals gif-afbeelding of png-afbeelding. Het valt hierbij op dat Gimp ook exotischere grafische formaten ondersteunt, zoals Windows-pictogrammen of Windows-cursors.

Tevreden met de keuze? Bevestig met een klik op Exporteren. Afhankelijk van de keuze verschijnt een venster waarin je verregaande controle hebt over het eindresultaat. Kies je bijvoorbeeld voor jpeg, dan verschijnt het venster Afbeelding exporteren als JPEG. Via de balk Kwaliteit bepaal je de kwaliteit, en daarmee de bestandsgrootte van de afbeelding. Onder Geavanceerde instellingen kun je de afbeelding verder aanpassen, bijvoorbeeld door deze minder kartelig te maken. Onder Metadata kun je extra informatie aan de afbeelding meegeven, zoals wie de auteur van het beeld is. Maak je vaak gebruik van dezelfde instellingen, sla de set dan op als profiel via een klik op Instellingen opslaan.

Standaardafbeelding

 Mogelijk werk je vaak met dezelfde soort afbeeldingen, bijvoorbeeld met dezelfde afmetingen. Je kunt tijd besparen door in Gimp deze waarden als standaard in te stellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Standaardafbeelding. Ga uit van een sjabloon, dat je eventueel nog kunt aanpassen.

Kies Sjabloon en selecteer de afmeting. Voor specifieke formaten heb je niet voldoende aan de opties in dat menu. Je kunt de afmetingen ook handmatig opgeven bij Afbeeldingsgrootte. Nog interessanter is de sectie Geavanceerde opties. Hier kun je onder meer de resolutie en een kleurprofiel bepalen, zodat je volledige controle hebt over de nieuwe afbeelding.

Sneller werken

Grote kans dat je het grootste gedeelte van de tijd in Gimp werkt met muis of pen, maar je kunt het toetsenbord ook goed inzetten voor het uitvoeren van acties. De sneltoetsen vind je bij elke menuvermelding, maar je hoeft hiermee geen genoegen te nemen. In Gimp kun je ook eigen sneltoetsen samenstellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Interface. In de sectie Sneltoetsen klik je op Sneltoetsen configureren. Zoek de actie waarvoor je een sneltoets wilt maken of deze wilt aanpassen en selecteer de actie. Druk vervolgens op de toetscombinatie die je wilt toewijzen. Herhaal dit voor alle sneltoetsen die je gebruikt. Tevreden? Klik op Oké. 

Werken met raw-bestanden

Om met raw-bestanden in Gimp te werken, kun je gebruikmaken van externe hulp. Twee populaire uitbreidingen zijn RawTherapee (www.rawtherapee.com) en Darktable (www.darktable.org/install). Met deze uitbreidingen kun je de raw-bestanden klaarmaken en vervolgens verwerken in Gimp. Je mag beide programma’s kosteloos gebruiken.