Een MacBook Air staat al jarenlang garant voor een lichte 13inch-laptop (al was in het verleden ook een 11 inch-uitvoering te koop). Voor het eerst komt daar verandering in, want de MacBook Air is er nu ook in een 15inch-uitvoering. Een goede toevoeging aan het assortiment? Wij hebben hem voor je getest.

In 2020 introduceerde Apple de eigen M1-processor en begon de overstap van Intel-processors naar de eigen chips. En nu twee jaar later is de transitie voltooid: Apple verkoopt alleen nog maar Macs voorzien van een eigen chip. Met die overstap naar eigen processors lijkt Apple ook weer wat meer liefde aan de Mac te geven, want het assortiment is wat ons betreft sterker dan het in jaren geweest is. Zeker nu de MacBook Air ook in een 15 inch-uitvoering te koop is.

Indrukwekkend ontwerp

Het ontwerp van de MacBook Air M2 15 inch lijkt veel op dat van de vorig jaar geïntroduceerde 13inch-uitvoering. De behuizing wederom gemaakt van aluminium in vier tinten verkrijgbaar is: zilver, champagne, grijs en heel donkerblauw. Ons reviewmodel is uitgevoerd in de champagnekleur die Apple sterrenlicht noemt. De subtiele kleur die dicht tegen normaal zilver aanligt is niet gevoelig voor vingerafdrukken. In tegenstelling tot oudere MacBook Air-modellen loopt de behuizing niet meer naar één kan toe taps af en is overal even dik. Of beter gezegd: even dun, want deze 15inch-uitvoering is op een haar na net zo dun als de 13inch-variant. Ook het gewicht van de volgens Apple dunste 15inch-laptop ter wereld is met 1,51 kilogram bescheiden. Zolang de laptop fysiek in je tas past, merk je eigenlijk geen verschil met de 13inch-uitvoering en dat is echt indrukwekkend.

Het enige minder geslaagde designelement zijn de wel heel brede randen aan weerszijden van het toetsenbord. Daar had wat ons betreft visueel wel ruimte geweest voor een speakergril, iets dat de MacBook Pro wel heeft. Vermoedelijk wil Apple toch iets van een ontwerpverschil tussen beide laptopreeksen laten bestaan.

Ook wie veel aansluitingen nodig heeft, moet bij de Pro zijn, want qua aansluitingen houdt Apple het wederom bescheiden met tweemaal Thunderbolt, een MagSafe-laadaansluiting en een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Opladen kan via usb-c, maar doe je normaal gesproken via de magnetische MagSafe-aansluiting. Er wordt standaard een wat langzame 35watt-lader meegeleverd, je kunt bij de configuratie ook gratis kiezen voor een snellere 70watt-lader. Het voordeel van de 35watt-lader is het fysiek kleine ontwerp en twee usb-c-poorten waardoor je tegelijkertijd bijvoorbeeld ook je telefoon kunt opladen.

Prijzige upgrades

Met een startprijs van 1599 euro is de MacBook Air M2 15 inch geen goedkope laptop. Wel is de prijs minder extreem dan had gekund, want ten opzichte van een jaar geleden is de 13inch-uitvoering 220 euro goedkoper geworden en verkrijgbaar vanaf 1299 euro in plaats van 1519 euro. Wel blijft 1599 een hoop geld, zeker omdat je slechts 8 GB RAM en 256 GB opslag krijgt. Een uitvoering met een wat toekomstbestendigere ssd van 512 GB kost 1829 euro terwijl je voor 16 GB nog eens 230 euro extra betaalt. Afhankelijk van je eisen wordt dit ondanks de prijsverlaging ten opzichte van vorig jaar dus al snel een heel dure laptop.

Uitstekend scherm

Zoals iedere moderne MacBook heeft ook deze laptop een scherm voorzien van een uitsparing. Het 15,3inch-scherm heeft een hoge resolutie van 2880 x 1864 pixels waarmee de scherpte hetzelfde met 224 pixels per inch hetzelfde is als het scherm op de 13inch-uitvoering. De beeldkwaliteit is uitstekend en de helderheid is met 500 nits prettig hoog. Het scherm ondersteunt een brede kleurweergave (P3) en past dankzij True Tone behalve de helderheid ook automatisch de kleurtemperatuur aan op basis van de omgeving. Dat oogt doorgaans prettig, maar is voor kleur kritisch werk wellicht niet zo’n goed idee. Gelukkig kun je de functionaliteit uitschakelen. De beeldverhouding is net wat hoger dan 16:10 en daardoor mis je geen beeld ten opzichte van schermen zonder inkeping. In deze extra strook is behalve de inkeping ook de menubalk van MacOS verwerkt. De inkeping valt even op als de laptop nieuw is, maar in de praktijk heb je er weinig last van en zal de notch je als snel niet meer opvallen.

De notch is een compromis voor de camera en dat pakt gelukkig goed uit. De Full HD-camera levert een uitstekend beeld op dat door weinig andere laptops benaderd wordt. De camera gaat ook om met lastigere lichtomstandigheden  waardoor je altijd goed in beeld bent.

Lekker tikken

Net als op zijn kleine broer is het prettig werken op deze MacBook Pro. Het Magic Keyboard tikt lekker en biedt een duidelijke klik die niet te zwaar is. De toetsen zijn voorzien van verlichting die je traploos kunt regelen via het menu in MacOS. Hardwaretoetsen om de verlichting handmatig aan te passen ontbreken helaas. De opvallend ruime Force Touch-touchpad werkt uitstekend, ook als je gebaren maakt. De sterkte van de klik is aanpasbaar en je kunt overal op het oppervlak klikken.

De in het scharnier verstopte luidsprekers klinken goed en zelfs wat beter dan op het 13inch-model.

Goede prestaties

Op het gebied van prestaties verrast deze MacBook Air niet, de 15inch-variant is grofweg net zo snel als zijn 13inch-broer die een jaar geleden op de markt kwam. Dat is logisch omdat het om dezelfde M2-processor gaat in combinatie met passieve koeling.

In Geekbench 5 scoort de 15inch-uitvoering een single-core-score van 1906 punten waar de 13inch-uitvoering op 1932 punten kwam. Ook de multi-core-score van 9009 punten is vrijwel gelijk aan de 8935 punten van zijn kleine broer.

In Cinebench R23 zien we hetzelfde beeld met een single-core-score van 1593 ten opzichte van 1582 punten. En de ook de multi-core-score van 8655 is vrijwel gelijk aan de 8625 punten die de 13inch-uitvoering scoort. Net als zijn kleine broer zorgt het gebrek aan actieve koeling voor wat verval als je de processor langere tijd aan het werkt zet, de multi-score-score in Cinebench R23 zakt dan naar 8091 punten, dat is wel een stuk sneller dan de 7964 punten op de 13inch-uitvoering. De onderkant wordt als je de laptop langere tijd aan het werk zet voelbaar warm.  Zwaardere taken als het langdurig exporteren van foto’s kun je daarom beter niet op schoot uitvoeren. Tijdens normaal alledaags gebruik voelt de laptop echter wel altijd koel aan.

Dat deze 15inch-uitvoering identiek scoort aan zijn kleinere broer is ook een jaar later wat ons betreft geen probleem. Ondanks dat er inmiddels snellere chips zijn, blijft de M2-processor bijzonder rap. Zolang je geen professionele foto- of videobewerker bent, zul je op deze laptop niks missen. En doordat de MacBook Air geen ventilator heeft, is hij altijd heerlijk stil.

De ssd in het reviewmodel heeft een capaciteit van 1 TB en haalt een lees- en schrijfsnelheid van 2853,6 en 2990,9 MB/s. Een prima score, al zijn de MacBook Pro’s van ssd’s voorzien die grofweg twee keer zo snel zijn. Wel schijnt het zo te zijn dat uitvoeringen voorzien van een ssd met een capaciteit van 256 GB een flink langzamere ssd hebben. Nu maakt dat vooral uit bij foto- en videobewerking in combinatie met grote bestanden en daar is een ssd met een capaciteit van slechts 256 GB sowieso niet zo geschikt voor.

Om de accuduur te meten hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De accuduur in onze browsetest bedraagt 14 uur en 54 minuten, ruimt twee uur meer dan de 13inch-uitvoering

Conclusie

Met de 15inch-uitvoering van de MacBook Air schiet Apple wederom en schot in de roos. Niet eerder zagen we een laptop met een groot scherm dat zo draagbaar en fijn te gebruiken is als deze MacBook Air. De laptop zijn naam nog steeds eer aan en weeg slechts anderhalve kilo. De behuizing is daarbij nog steeds indrukwekkend dun en stevig gebouwd. Het scherm is uitstekend en de prestaties van de M2-processor blijven indrukwekkend, zeker omdat actieve koeling niet nodig is. Dit is simpelweg één van de fijnste laptops die je voor privégebruik kunt kopen, al betaal je wel flink voor die luxe.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.