Een MacBook Air staat al jarenlang garant voor een lichte 13inch-laptop (al was in het verleden ook een 11 inch-uitvoering te koop). Voor het eerst komt daar verandering in, want de MacBook Air is er nu ook in een 15inch-uitvoering. Een goede toevoeging aan het assortiment? Wij hebben hem voor je getest.

In 2020 introduceerde Apple de eigen M1-processor en begon de overstap van Intel-processors naar de eigen chips. En nu twee jaar later is de transitie voltooid: Apple verkoopt alleen nog maar Macs voorzien van een eigen chip. Met die overstap naar eigen processors lijkt Apple ook weer wat meer liefde aan de Mac te geven, want het assortiment is wat ons betreft sterker dan het in jaren geweest is. Zeker nu de MacBook Air ook in een 15 inch-uitvoering te koop is.

Indrukwekkend ontwerp

Het ontwerp van de MacBook Air M2 15 inch lijkt veel op dat van de vorig jaar geïntroduceerde 13inch-uitvoering. De behuizing wederom gemaakt van aluminium in vier tinten verkrijgbaar is: zilver, champagne, grijs en heel donkerblauw. Ons reviewmodel is uitgevoerd in de champagnekleur die Apple sterrenlicht noemt. De subtiele kleur die dicht tegen normaal zilver aanligt is niet gevoelig voor vingerafdrukken. In tegenstelling tot oudere MacBook Air-modellen loopt de behuizing niet meer naar één kan toe taps af en is overal even dik. Of beter gezegd: even dun, want deze 15inch-uitvoering is op een haar na net zo dun als de 13inch-variant. Ook het gewicht van de volgens Apple dunste 15inch-laptop ter wereld is met 1,51 kilogram bescheiden. Zolang de laptop fysiek in je tas past, merk je eigenlijk geen verschil met de 13inch-uitvoering en dat is echt indrukwekkend.

Het enige minder geslaagde designelement zijn de wel heel brede randen aan weerszijden van het toetsenbord. Daar had wat ons betreft visueel wel ruimte geweest voor een speakergril, iets dat de MacBook Pro wel heeft. Vermoedelijk wil Apple toch iets van een ontwerpverschil tussen beide laptopreeksen laten bestaan.

Ook wie veel aansluitingen nodig heeft, moet bij de Pro zijn, want qua aansluitingen houdt Apple het wederom bescheiden met tweemaal Thunderbolt, een MagSafe-laadaansluiting en een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Opladen kan via usb-c, maar doe je normaal gesproken via de magnetische MagSafe-aansluiting. Er wordt standaard een wat langzame 35watt-lader meegeleverd, je kunt bij de configuratie ook gratis kiezen voor een snellere 70watt-lader. Het voordeel van de 35watt-lader is het fysiek kleine ontwerp en twee usb-c-poorten waardoor je tegelijkertijd bijvoorbeeld ook je telefoon kunt opladen.

Prijzige upgrades

Met een startprijs van 1599 euro is de MacBook Air M2 15 inch geen goedkope laptop. Wel is de prijs minder extreem dan had gekund, want ten opzichte van een jaar geleden is de 13inch-uitvoering 220 euro goedkoper geworden en verkrijgbaar vanaf 1299 euro in plaats van 1519 euro. Wel blijft 1599 een hoop geld, zeker omdat je slechts 8 GB RAM en 256 GB opslag krijgt. Een uitvoering met een wat toekomstbestendigere ssd van 512 GB kost 1829 euro terwijl je voor 16 GB nog eens 230 euro extra betaalt. Afhankelijk van je eisen wordt dit ondanks de prijsverlaging ten opzichte van vorig jaar dus al snel een heel dure laptop.

Uitstekend scherm

Zoals iedere moderne MacBook heeft ook deze laptop een scherm voorzien van een uitsparing. Het 15,3inch-scherm heeft een hoge resolutie van 2880 x 1864 pixels waarmee de scherpte hetzelfde met 224 pixels per inch hetzelfde is als het scherm op de 13inch-uitvoering. De beeldkwaliteit is uitstekend en de helderheid is met 500 nits prettig hoog. Het scherm ondersteunt een brede kleurweergave (P3) en past dankzij True Tone behalve de helderheid ook automatisch de kleurtemperatuur aan op basis van de omgeving. Dat oogt doorgaans prettig, maar is voor kleur kritisch werk wellicht niet zo’n goed idee. Gelukkig kun je de functionaliteit uitschakelen. De beeldverhouding is net wat hoger dan 16:10 en daardoor mis je geen beeld ten opzichte van schermen zonder inkeping. In deze extra strook is behalve de inkeping ook de menubalk van MacOS verwerkt. De inkeping valt even op als de laptop nieuw is, maar in de praktijk heb je er weinig last van en zal de notch je als snel niet meer opvallen.

De notch is een compromis voor de camera en dat pakt gelukkig goed uit. De Full HD-camera levert een uitstekend beeld op dat door weinig andere laptops benaderd wordt. De camera gaat ook om met lastigere lichtomstandigheden  waardoor je altijd goed in beeld bent.

Lekker tikken

Net als op zijn kleine broer is het prettig werken op deze MacBook Pro. Het Magic Keyboard tikt lekker en biedt een duidelijke klik die niet te zwaar is. De toetsen zijn voorzien van verlichting die je traploos kunt regelen via het menu in MacOS. Hardwaretoetsen om de verlichting handmatig aan te passen ontbreken helaas. De opvallend ruime Force Touch-touchpad werkt uitstekend, ook als je gebaren maakt. De sterkte van de klik is aanpasbaar en je kunt overal op het oppervlak klikken.

De in het scharnier verstopte luidsprekers klinken goed en zelfs wat beter dan op het 13inch-model.

Goede prestaties

Op het gebied van prestaties verrast deze MacBook Air niet, de 15inch-variant is grofweg net zo snel als zijn 13inch-broer die een jaar geleden op de markt kwam. Dat is logisch omdat het om dezelfde M2-processor gaat in combinatie met passieve koeling.

In Geekbench 5 scoort de 15inch-uitvoering een single-core-score van 1906 punten waar de 13inch-uitvoering op 1932 punten kwam. Ook de multi-core-score van 9009 punten is vrijwel gelijk aan de 8935 punten van zijn kleine broer.

In Cinebench R23 zien we hetzelfde beeld met een single-core-score van 1593 ten opzichte van 1582 punten. En de ook de multi-core-score van 8655 is vrijwel gelijk aan de 8625 punten die de 13inch-uitvoering scoort. Net als zijn kleine broer zorgt het gebrek aan actieve koeling voor wat verval als je de processor langere tijd aan het werkt zet, de multi-score-score in Cinebench R23 zakt dan naar 8091 punten, dat is wel een stuk sneller dan de 7964 punten op de 13inch-uitvoering. De onderkant wordt als je de laptop langere tijd aan het werk zet voelbaar warm.  Zwaardere taken als het langdurig exporteren van foto’s kun je daarom beter niet op schoot uitvoeren. Tijdens normaal alledaags gebruik voelt de laptop echter wel altijd koel aan.

Dat deze 15inch-uitvoering identiek scoort aan zijn kleinere broer is ook een jaar later wat ons betreft geen probleem. Ondanks dat er inmiddels snellere chips zijn, blijft de M2-processor bijzonder rap. Zolang je geen professionele foto- of videobewerker bent, zul je op deze laptop niks missen. En doordat de MacBook Air geen ventilator heeft, is hij altijd heerlijk stil.

De ssd in het reviewmodel heeft een capaciteit van 1 TB en haalt een lees- en schrijfsnelheid van 2853,6 en 2990,9 MB/s. Een prima score, al zijn de MacBook Pro’s van ssd’s voorzien die grofweg twee keer zo snel zijn. Wel schijnt het zo te zijn dat uitvoeringen voorzien van een ssd met een capaciteit van 256 GB een flink langzamere ssd hebben. Nu maakt dat vooral uit bij foto- en videobewerking in combinatie met grote bestanden en daar is een ssd met een capaciteit van slechts 256 GB sowieso niet zo geschikt voor.

Om de accuduur te meten hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De accuduur in onze browsetest bedraagt 14 uur en 54 minuten, ruimt twee uur meer dan de 13inch-uitvoering

Conclusie

Met de 15inch-uitvoering van de MacBook Air schiet Apple wederom en schot in de roos. Niet eerder zagen we een laptop met een groot scherm dat zo draagbaar en fijn te gebruiken is als deze MacBook Air. De laptop zijn naam nog steeds eer aan en weeg slechts anderhalve kilo. De behuizing is daarbij nog steeds indrukwekkend dun en stevig gebouwd. Het scherm is uitstekend en de prestaties van de M2-processor blijven indrukwekkend, zeker omdat actieve koeling niet nodig is. Dit is simpelweg één van de fijnste laptops die je voor privégebruik kunt kopen, al betaal je wel flink voor die luxe.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.