Met de JBL Tour Pro+ oortjes brengt het merk betaalbare bluetooth in-ears op de markt met ruisonderdrukking (ANC) en ambient modus. Bovendien durft JBL het aan om het ontwerp niet af te kijken van de AirPods. Allemaal pluspunten in het intro. Zijn de JBL Tour Pro+ oortjes ook de aanschaf waard?

De JBL Tour oortjes zijn draadloze in-ears, die qua uiterlijk een beetje lijken op de Samsung Galaxy Buds+. Het ontwerp is een dopje dat je in je oorschelp steekt. Wat opvalt is dat de JBL Tour Pro+ oortjes ontzettend luxe ogen. Hetzelfde geldt voor het ovaalvormige oplaaddoosje, met een matzwarte afwerking met glimmende accenten. Ledjes zijn subtiel in het doosje verwerkt, zodat je ziet of de oortjes verbonden zijn en wat de accustatus is. Het oplaaddoosje laad je op via de usb-c-poort of via een draadloze oplader.

Draagcomfort problematisch

De JBL Tour Pro+ hebben een wat eigenaardige vorm, waarbij het dopje vrij diep je gehoorkanaal in gaat. In mijn geval zonder echt vast te blijven zitten. Deze pasvorm zorgt ervoor dat m’n oren na verloop van tijd wat pijnlijk werden en dat bij beweging de koptelefoon uit m’n oren valt. Tijdens werk of onderweg blijven de in-ears prima zitten. Bij beweging zoals (hard)lopen niet. Hoewel deze ervaring per persoon, of zelfs per oor verschilt, was dit voor mij een hinderlijke ervaring.

De rubber tipjes, die dus vrij diep je gehoorkanaal in gaan, zijn vervangbaar. In de doos krijg je de tipjes in drie maten. Het kan dus zomaar zijn dat de JBL-oortjes jou beter passen. Gelukkig wisten de oortjes dankzij de passende tipjes mijn gehoorkanaal goed af te sluiten, zodat de geluidsbeleving en andere features goed genoeg getest konden worden.

©PXimport

©PXimport

JBL Tour Pro+ eigenschappen

De JBL Tour Pro+ zijn de meest luxe oortjes die het merk aanbiedt. Het verklaart het luxe ontwerp, maar ook qua eigenschappen heeft JBL alles uit de kast getrokken. Zo is er ruisonderdrukking aanwezig en een ambient modus, die geluid juist doorlaat (handig voor in het verkeer of op het werk). Ook is er een fraai vormgegeven app beschikbaar voor Android en iOS, waarmee je je JBL Tour Pro+ instelt en updatet.

Al die luxe komt wel met een prijskaartje: de oortjes kosten zo’n 200 euro. Zo’n prijs schept verwachtingen voor de geluidskwaliteit en accuduur, want voor minder geld kun je uitstekende bluetooth in-ears kopen zoals de Jabra Elite 85t, Apple AirPods Pro en de Oppo Enco X. Helaas weet de JBL Tour Pro+ de slag met deze concurrenten niet te winnen. De ruisonderdrukking en ambient modus zijn te weinig op te merken.

Ook de geluidsbeleving is niet heel erg overtuigend. Hoewel het geluid goed scoort op helderheid, wat gunstig is voor telefoongesprekken, podcasts en audioboeken, is het geluid niet erg krachtig. Muziek klinkt vrij zacht en als je het volume opschroeft raakt het basgeluid vervormd. Echt lekker opgaan in de muziek lukte me dus niet echt met de JBL Tour Pro+ oortjes, want als je wilt genieten van de details of meegaan in de volle bas moet je kiezen tussen een laag volume of vervormd geluid. Zonde, want de afstelling van midden-, hoge- en lage tonen lijkt prima.

De ingebouwde microfoons doen uitstekend hun werk, waardoor de oortjes (in combinatie met de geluidskwaliteit) prima zijn voor telefoongesprekken en videochats. Desgewenst kun je de microfoons ook gebruiken voor spraakbediening.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Accuduur

De accuduur van de JBL Tour Pro+ headset is natuurlijk afhankelijk van de luistermodus die je gebruikt. Heb je ambient modus of ruisonderdrukking aan staan, dan zal de accuduur korter zijn. Een uurtje of vier. Gebruik je de gewone afspeelmodus dan gaan de oortjes zo’n vijf uur mee op een volgeladen accu. Het oplaaddoosje heeft genoeg capaciteit om de oortjes bijna vijf keer volledig op te laden.

Conclusie: JBL Tour Pro+ kopen?

Alles aan de JBL Tour Pro+ straalt luxe uit. Van de oortjes tot het oplaaddoosje en de app. De concurrentie is echter moordend en JBL’s headset legt het af tegen de AirPods Pro, Oppo Enco X en Jabra Elite 85t. Het geluid mist net even teveel power en de afspeelmodi maken niet het verschil. Tevens viel het draagcomfort mij tegen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.