De Huawei P Smart (2019) en Honor 10 Lite zijn praktisch identiek. Niet alleen qua ontwerp, maar ook de specificaties en de software lijken heel veel op elkaar. De prijskaartjes verschillen ook nauwelijks. Waarom lijken de Honor 10 Lite vs Huawei P Smart (2019) zo op elkaar en wat zijn de verschillen?

In januari bracht Huawei de P Smart (2019) uit, een budgetsmartphone met een adviesprijs van 249 euro. In dezelfde maand lanceerde Honor de 10 Lite, eveneens een goedkoop toestel dat 229 euro kost. We hebben beide telefoons onlangs getest en ze naast elkaar gelegd. De gelijkenissen zijn overduidelijk, maar ook onder de motorkap gebruiken de toestellen praktisch dezelfde hardware. Waarom lijken ze zoveel op elkaar, wat zijn de verschillen en waarom is de P Smart twee tientjes duurder?

Huawei en Honor: moeder en dochter

Dat de smartphones van Huawei en Honor zoveel op elkaar lijken, is niet vreemd. Honor is namelijk een submerk van Huawei, een dochteronderneming dus. Huawei startte in 2013 met Honor als een merk dat zich richt op online verkoop en een jonge doelgroep. Een jaar later kwam Honor ook in Nederland beschikbaar als trots submerk van Huawei. Dat werd niet zo’n succes, waarna de fabrikant zich terugtrok. Eind 2018 vond de comeback plaats, inclusief nieuwe smartphones en een andere strategie. Honor positioneert zichzelf niet meer als een onderdeel van Huawei, maar doet zich voor als een meer losstaande telefoonfabrikant die nauwe banden onderhoudt met Huawei, wat overigens best verwarrend kan zijn. De smartphones worden nog steeds voornamelijk online verkocht en het merk richt zich nog steeds op jongeren.

©PXimport

Honor 10 Lite naast Huawei P Smart (2019)

Hoewel Honor wil uitstralen dat het geen submerk meer is van Huawei, doet het weinig moeite om zich te onderscheiden van het moederbedrijf. De meeste nieuwe Honor-telefoons lijken namelijk sprekend op de modellen van Huawei, met de Honor 10 Lite en Huawei P Smart (2019) als mooi voorbeeld.

De gelijkenissen beginnen al bij het uitpakken van de smartphones. De doosjes zijn praktisch identiek, op de merknamen en kleuren na uiteraard. In beide verpakkingen vind je een stekker en oplaadkabel met het Huawei-logo, opladers die technisch identiek zijn. De grootste verrassing zit ‘m in de accessoires: Honor levert een transparant hoesje mee, Huawei een setje bedrade (en niet indrukwekkende) oordopjes.

©PXimport

Hardware: een andere frontcamera

Kijk je naar de telefoons zelf dan valt op dat de Honor 10 Lite praktisch dezelfde afmetingen heeft als de Huawei P Smart (2019). De beeldschermen zijn identiek en de achterkanten lijken veel op elkaar. De cameramodule oogt iets anders en het Huawei-logo is vervangen door Honor, maar is de 10 Lite gewoon een Huawei-toestel. Het grootste zichtbare verschil is de andere kleur blauw. De voorkant is ook nagenoeg identiek: een even groot 6,21 inch full-hd-scherm met een inkeping voor de frontcamera. Opmerkelijk genoeg verschillen de camera’s. De P Smart (2019) heeft een 8 megapixel exemplaar, terwijl op de – goedkopere – Honor 10 Lite een 24 megapixel selfiecamera aanwezig is. Het kwaliteitsverschil tussen de camera’s is echter minimaal, zo is onze ervaring.

Onder de motorkap zijn er helemaal geen verschillen tussen de twee smartphones. De complete specificatielijst is identiek. Beide telefoons hebben een Kirin 710-processor, 3GB/64GB werk- en opslaggeheugen en een 3400 mAh accu met micro-usb-aansluiting. Achterop zit in beide gevallen een dubbele 13 en 2 megapixel camera.

©PXimport

Bijna dezelfde EMUI-software

Zet je de twee telefoons aan, dan valt op dat de software ook bijna identiek is. Beide smartphones draaien op Android 9.0 (Pie) met de EMUI-softwareschil van Huawei. Ja, dat klopt: Honor gebruikt als ‘zelfstandig opererend merk’ de software van het moederbedrijf. Terwijl ze ook moeiteloos hadden kunnen kiezen voor Android One.

Om te voorkomen dat critici kunnen zeggen dat de software rechtstreeks is overgenomen, heeft Honor een handvol subtiele veranderingen doorgevoerd. De Honor-interface gebruikt bijvoorbeeld een andere kleur blauw, een paar andere app-icoontjes en een Honor-app, in feite een snelkoppeling naar de website van het bedrijf. Verder is de software identiek. Het instellingenscherm, de camera-app, de bloatware-apps van Facebook, Amazon, Booking.com en andere partijen: ben je bekend met een Huawei-telefoon dan ben je direct gewend aan een toestel van Honor. Is dat negatief? Op zich niet, want voor zowel Honor als voor veel klanten is het eenvoudig om EMUI te gebruiken. Echter is het wel wat gek dat Honor zich als een zelfstandige telefoonfabrikant voordoet terwijl het in feite Huawei-software op zijn toestellen installeert.

©PXimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Softwarebeleid

Goed om te weten is dat Huawei een duidelijk updatebeleid heeft voor zijn telefoons, ook de budgetmodellen zoals de P Smart. Het toestel krijgt regelmatig beveiligingsupdate en minstens één grote Android-update. Honor doet geen concrete uitspraken over zijn updatebeleid en dat is vreemd. Hecht je – terecht – waarde aan regelmatige en lange softwareondersteuning dan ben je dus beter uit met een Huawei-toestel.

Prijskaartjes

Als de Huawei P Smart (2019) en Honor 10 Lite zoveel op elkaar lijken, waarom is eerstgenoemde dan twintig euro duurder? Natuurlijk wil Huawei meer winst maken, maar wellicht wil het ook wat luxer overkomen: dat begint al bij het prijskaartje. De verschillen tussen de smartphones zijn dus minimaal; het enige onderdeel dat echt anders is, is de frontcamera. De kans is zeer groot dat de telefoons uit dezelfde fabriek komen en dezelfde kostprijs hebben. Honor biedt de 10 Lite iets goedkoper aan dan de P Smart en dat is waarschijnlijk omdat het merk genoegen neemt met een kleiner marge. Vanuit het marketingoogpunt is dat slimmer dan de telefoon even duur maken als de P Smart (2019), want dan zullen de meeste mensen toch kiezen voor de telefoon van het veel bekendere Huawei. Dat weet Huawei ook, net zoals dat de fabrikant weet dat veel mensen nu ook voor de P Smart kiezen. Wie goed oplet, is met de praktisch identieke Honor 10 Lite echter een paar tientjes goedkoper uit.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.