Gebruikers van de respectievelijke platformen zullen het waarschijnlijk nooit met elkaar eens worden: wat is nu beter, een iPhone of een Android-toestel?

Op die subjectieve vraag is natuurlijk ook nauwelijks een antwoord te geven. Waar wel duidelijk onderscheid in te maken is, is in de software. Android en iOS zijn wezenlijk verschillend, en beide besturingssystemen hebben zo hun voordelen. In dit artikel bespreken we vijf dingen die Android beter doet dan iOS.

1. Aanpassingen

Zowel iOS als Android werken out of the box perfect. Het verschil tussen de twee is echter dat iOS een jaar na dato nog precies is zoals het uit de doos kwam, en Android tegen die tijd volledig is aangepast en naar de hand gezet van de gebruiker. iOS laat zich nauwelijks aanpassen. Dit maakt de software absoluut veiliger en minder vatbaar voor hacks (tenzij je gaat jailbreaken natuurlijk), maar ook zo flexibel als een stuk beton. Daarbij komt dat Android door de jaren heen een stuk veiliger is geworden, maar nooit iets van z’n flexibiliteit is kwijtgeraakt. Daar kan iOS echt nog heel veel winnen.

©PXimport

2. Google-integratie

Als je een fervent gebruiker bent van Apple mail en vooral actief bent op je Mac, dan is iOS fenomenale software, immers al die diensten van Apple zijn geïntegreerd. Volgens cijfers die dit jaar bekend zijn gemaakt zijn er echter 100 miljoen actieve Mac-gebruikers ter wereld en maar liefst 715 miljoen actieve iPhone-gebruikers (voor Android ligt dit aantal op 2 miljard). Aangezien Gmail zo’n 1,2 miljard actieve gebruikers heeft, is de kans dus vrij groot dat heel veel smartphone-gebruikers Gmail gebruiken (en daarmee ook andere diensten van Google). Android en Google gaan uiteraard hand in hand, en de software van Google is dan ook diep geïntegreerd in het besturingssysteem. Dat zou allemaal geen probleem zijn als je, bijvoorbeeld, Siri kon vragen om standaard Google Maps te gebruiken i.p.v. Apple Maps, maar dat staat Apple (uiteraard) niet toe. Voor gebruikers van Google’s diensten is het leven simpelweg een stuk eenvoudiger met Android.

©PXimport

3. Multitasking

Technisch gezien zou je kunnen zeggen dat iOS (in ieder geval op de iPad) multitasking ondersteunt. Android heeft multitasking al jaren beter voor elkaar, maar sinds de komst van de Samsung Galaxy Note 8, heeft Android echt een flinke voorsprong genomen op iOS. Je kunt namelijk speciale linkjes aanmaken waarmee je twee apps in één keer naast elkaar kunt openen (een functie genaamd App Pair). Op die manier kun je daadwerkelijk multitasken, al is het natuurlijk nog steeds niet op het niveau van wat je op een pc of Mac kunt doen. Technisch gezien zou je kunnen zeggen dat dit een verdienste is van de Note 8 in plaats van Android, maar dat is niet zo, anders zou Apple immers een gelijksoortige functie kunnen hebben op de iPhone 7 Plus of 8 Plus. Het is hier echt de software die de show steelt.

©PXimport

4. Widgets

Hey, maar iOS heeft toch ook widgets?, horen we je zeggen. Dat is absoluut het geval en de widgets zijn niet eens zo slecht. Maar, zoals alles in iOS, zijn ze nauwelijks aan te passen qua uiterlijk en heb je totaal geen controle over waar de widgets worden geplaatst. Apple bepaalt waar ze moeten staan en als gebruiker heb je daar geen controle over, alleen de volgorde kun je wijzigen. In Android heb je hier véél meer controle over. Je bepaalt niet alleen waar je je widgets precies wilt hebben, je hebt ook veel invloed op het uiterlijk en de werking.

©PXimport

5. Launchers

Leg vijf iPhones naast elkaar, en op de achtergrondafbeelding na zul je zien dat ze allemaal hetzelfde zijn. Leg vijf duizend iPhones naast elkaar, en die waarheid geldt nog steeds. Los van het feit dat je in Android veel meer kunt aanpassen in de software die je erbij krijgt, kun je in Android ook compleet nieuwe launchers installeren. Aan het besturingssysteem verander je dan niet zoveel, maar je krijgt bij elke launcher een nieuwe set pictogrammen, andere kleurstellingen, andere zaken die je kunt aanpassen met instellingen, enzovoort. Ook hier geldt weer: als Android-gebruiker heb je veel meer controle over hoe de software op je smartphone werkt. Bij iOS is het keihard WYSIWYG, what you see is what you get, en daar heb je het maar mee te doen.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.