Voor het eerst verschijnt er een Ultra-editie van een tablet bij Samsung, in navolging van de S Ultra-smartphones. De blikvanger is hierbij het 14,6-inch AMOLED-display. Maar ook op andere vlakken is het een hoogvlieger, zoals je leest in deze uitgebreide Samsung Galaxy Tab S8 Ultra review.

In navolging van de Galaxy S-smartphones brengt Samsung vanaf dit jaar niet twee maar drie topmodellen qua tablets. Nieuw is de Tab S8 Ultra, de overtreffende trap van de Tab S8 en Tab S8+, én de tablettegenhanger van de Galaxy S22 Ultra. 

Net als die smartphone is de S8 Ultra uitgerust met de snelste hardware van het moment. De gebruikte Qualcomm SM8450 Snapdragon 8 Gen 1 met Andreno 730 staat garant voor zowat de snelste hedendaagse prestaties. De dubbele camera’s voor- en achteraan zijn voor een tablet vrij goed, maar minder sterk dan wat je op de Samsung-telefoons zult vinden. 

Wel even subliem is de bouwkwaliteit, en hij is heel dun. Ook de geavanceerde versie van de S Pen is van de partij. Wat eveneens niet mag ontbreken is een Ultra-prijskaartje. De Tab S8 Ultra start aan 1.149 euro voor een uitvoering met 128 GB opslagruimte. Prijzig, maar in lijn met het rivaliserende iPad Pro 12,9 van Apple. 

Uitstekende beeldkwaliteit

Dé reden waarom iemand dit prijzig toestel zou overwegen? Wellicht omdat je wordt aangetrokken door het grote 14,6-inch Super AMOLED-scherm dat ververst aan 120 Hz. Het is op papier zelfs groter dan de iPad Pro 12,9, al moet dat genuanceerd worden. Samsung kiest immers voor een ultrabreed 16:10-scherm, terwijl Apple opteert voor een vierkantigere 4:3-verhouding. Hierdoor is de S8 Ultra veel breder dan de iPad Pro, maar minder hoog. 

Een slimme keuze van Samsung? Dat hangt toch af van wat je juist doet. Voor games en video is dit zonder twijfel een geweldige tablet. De uitstekende beeldkwaliteit, hoog contrast en goede HDR-ondersteuning maken het ontspannen op dit toestel een plezier. 

De vier speakers zijn van een goede kwaliteit, waardoor je gerust iets op Netflix kunt meepikken zonder dat je naar oortjes of een bluetooth-speaker hoeft te grijpen. Het grote formaat is hier echt een pluspunt, want door de afstand tussen de speakers krijg je een prima stereo-ervaring. 

©PXimport

Soms wel struikelblokken

De Tab S8 Ultra draait Android 12, aangevuld met Samsungs One UI 4.1. De Samsung-interface is strakker dan ooit, met weinig bloatware of overbodige apps. Al zijn er nog altijd dubbele apps en heb je het te maken met twee app stores. 

One UI brengt wel interfacetoevoegingen die handig zijn op een groot scherm zoals deze. Het Edge-zijpaneel is bijvoorbeeld handig en je kunt heel makkelijk apps split-screen tonen. Dat kan in een 50/50-verhouding, maar ook andere verdeling is mogelijk. 

De DeX-functie die je op meer mobiele Samsungs vindt klopt hier helemaal. De Tab S8 Ultra schakelt dan over naar een bureaublad-omgeving waarop apps als vensters verschijnen, net zoals bij Windows of macOS. Je kunt dit ook tonen op een externe monitor, maar DeX is ook op het ingebouwde display bruikbaar.

Er zijn regelmatig momenten waarop Android of een niet-aangepaste app minder goed toont op dit schermformaat. Het verschil met iPadOS op een iPad Pro is op dat vlak opvallend. iOS-apps zijn veel vaker echt aangepast voor tablets. Hopelijk brengt Android 12L daar beterschap in. Los daarvan is de gebruikservaring heel goed dankzij de soepelheid waarmee apps draaien. 

Dichtbij een laptop

©PXimport

Het grote formaat van de S8 Ultra moet wel wennen. Het toestel is heel dun en schermranden zijn er bijna niet. Hierdoor zit je in het begin vaak te denken: “Hoe houd ik ‘m het best vast?”.

Vergeleken met een kleinere tablet of een iPad Pro zit het net iets minder lekker in de hand. Een hoes maakt het makkelijker, liefst met een stand zodat je de tablet recht kunt zetten bij het videokijken. Het lijkt ons logisch dat je denkt aan Samsungs eigen keyboard-hoes. Niet goedkoop aan 349 euro, maar wellicht aangewezen als je de Tab S8 Ultra wil gebruiken als vervanger van je laptop.

Het hangt uiteraard af van welke toepassingen je nodig hebt, maar een typische kantoorwerker kan de Tab S8 Ultra echt wel overwegen. Het brede scherm leent zich bijzonder goed tot het tonen van twee of drie apps tegelijkertijd, dus ook op vlak van productiviteit valt er iets voor de 16:10-schermverhouding te zeggen.

De keerzijde is wel dat een heel breed scherm het gebruiken van een virtueel toetsenbord lastiger maakt. Nog een reden om dat keyboard aan te schaffen.

©PXimport

De S Pen werkt uitstekend op de Tab S8 Ultra. Het reageert snel, wat de schrijfervaring realistisch maakt en via Air Actions kun je snel bepaalde functies oproepen. Er zijn ook nuttige apps meegeleverd, zoals Samsung Notes. 

Microsoft OneNote downloaden is voor pengebruikers een aanrader. De PENUP-app is dan weer een heel leuke tekenapp die je leer tekenen en je aanmoedigt om je creaties te delen. 

Conclusie

De prijs mag pittig zijn, je krijgt wel een tablet die op alle vlakken het beste van het beste voorlegt. Maar maakt dat de Tab S8 Ultra altijd een goede keuze? Het schermformaat trekt vast velen aan, net de grootte is soms echter ook minder handig. En voor hetzelfde bedrag kun je ook al veel laptop kopen. Het is dus afwegen of de Tab S8 Ultra wel echt biedt wat je nodig hebt. Indien wel, dan heb je een uitstekend toestel in handen. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.