Ben je in de markt voor zowel een smartphone als tablet, dan hoef je dankzij het opvouwbare scherm van de Samsung Galaxy Z Fold4 niet te kiezen. Tenminste, als je budget het toelaat. In deze Samsung Galaxy Z Fold4 review lees je hoe de smartphone bevalt.

De grootste innovatie op smartphonegebied van de afgelopen jaren komt zonder twijfel uit de koker van Samsung, dat met de Galaxy Z Fold-serie een indrukwekkend staaltje techniek op de markt heeft gebracht. Eigenlijk is Samsung de enige speler op de markt waarvan de vouwbare smartphones een aankoop waard zijn. Het merk heeft dan ook twee verschillende series, die in een vierde generatie zijn aanbeland. De Galaxy Z Flip, een openklapbare smartphone vergelijkbaar met de clamshell-telefoons van weleer, en de Galaxy Z Fold, een smartphone die je als een boek openklapt om een tweede, grotere, tabletscherm open te vouwen.

©PXimport

Toestel klaar voor grote publiek, prijs nog niet

Vooral met de derde generatie, de voorloper van deze Galaxy Z Fold4, liet Samsung zien dat de vouwbare smartphone klaar is voor het grotere publiek. Vooral het scharnier van het toestel is een indrukwekkend staaltje techniek: in staat om honderdduizenden keren gevouwen te worden en is zelfs stof- en waterdicht. Ook deze Galaxy Z Fold4 beschikt hierover. Het enige euvel van deze Fold3 en Fold4 is gebleven: een vouwlijn in het scherm, die naarmate je het toestel regelmatig gebruikt, steeds zichtbaarder en voelbaarder is.

De grootste horde voor de consument lijkt toch echter de prijs van de Galaxy Z Fold-toestellen. De goedkoopste uitvoering van de Galaxy Z Fold4 is zo’n 1800 euro. Dat valt gewoonweg niet verantwoorden: voor minder geld heb je een betere smartphone én tablet. Hetzelfde geldt voor de vorige generatie: de Galaxy Z Fold3 kost nu zo’n 1300 euro. Nog steeds ontoegankelijk hoog.

Desondanks blijft Samsung ieder jaar een nieuwe generatie uitbrengen, die marginaal beter is dan de voorganger. De verschillen zijn zo marginaal dat de Galaxy Z Fold4 op het oog vrijwel niet te onderscheiden is ten opzichte van de Samsung Galaxy Z Fold3. Het smalle scherm aan de voorzijde heeft ietsje dunnere randen en de frontcamera van het vouwscherm wordt achter het scherm verborgen door iets meer pixels. Ook intern valt er nauwelijks vernieuwing aan te wijzen. De nieuwste generatie Qualcomm Snapdragon-chipset, verbeterde camera’s… Maar dat is het wel zo’n beetje.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Te weinig vernieuwing

Dat terwijl er best wat verandering nodig is om de Galaxy Z Fold-smartphone aanlokkelijk te maken. Allereerst door de prijs aanzienlijk te verlagen, desnoods voor de Galaxy Z Fold3. Ook had een grotere accu niet misstaan, de accucapaciteit zit tegen een ondergrens. Wat de accuduur en levensduur beïnvloedt: kleine accu’s slijten immers sneller. Ook zou er best wat gedaan mogen worden aan de enorme hoeveelheid bloatware op het toestel.

Over software gesproken: sommige apps zijn geoptimaliseerd voor vouwbare schermen of het grotere tabletscherm. Maar dat zijn er ook nog veel te weinig, ook in de Play Store. Dat is jammer, want de opvouwbare smartphone heeft slimme apps nodig om écht bestaansrecht op te eisen.

Samsung heeft vrijwel geen concurrentie te dulden als het aankomt op opvouwbare smartphones. Zou dit Samsung tegenhouden om door te innoveren? En zou de kleine markt appmakers juist weer tegenhouden om die écht onmisbare apps te maken voor deze productgroep?

©PXimport

Galaxy Z Fold4 in praktijk

De Galaxy Z Fold 4 is een zeldzaam indrukwekkend staaltje techniek. Van het waterbestendige toestel en scharnier, tot het opvouwbare scherm met verborgen frontcamera (die wel van wat mindere kwaliteit is dan andere smartphone-frontcamera’s). Dankzij de vingerafdrukscanner in de aan/uitknop aan de zijkant heb je niet alleen een snellere en accuratere ontgrendeling dan een scanner achter het scherm, maar ook heb je de scanner beschikbaar in smartphonemodus als in tabletmodus.

In praktijk heb je ook het beste van beide werelden in je broekzak. Hoewel het toestel ietsje dikker is dan een smartphone en dichtgeklapt wat smaller is, kun je de voorzijde gebruiken zoals je van een smartphone gewend bent. Even snel een appje beantwoorden of iets opzoeken is zo gepiept. Vervolgens vouw je het toestel zo uit om er het beste van een tablet uit te halen. Het scherm leent zich (met name door de verborgen frontcam) uitstekend voor het kijken van video’s. Ook kun je prima op het scherm werken.

Tevens kun je het toestel half uitklappen. Een beetje zoals een laptop. Zo kun je het toetsenbord op de onderste schermhelft plaatsen of meer halen uit de camera’s. Als je het toestel half opengeklapt op een vlakke ondergrond zet kun je de frontcamera bijvoorbeeld gebruiken voor videobellen, of de drie camera’s aan de achterzijde voor fotografie.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Camera’s

Voor fotografie is de Galaxy Z Fold 4 prima geschikt. Aan de achterzijde zijn drie camera’s geplaatst: naast de reguliere camera vind je een groothoek- en zoomlens. De lenzen hebben minder fysieke ruimte dan bijvoorbeeld op een iPhone of een Galaxy S22. Even veelzijdig als die topsmartphones is de camera van de Galaxy Z Fold4 niet. Weegt fotografie zwaarder dan een vouwbaar scherm, dan kun je beter terecht bij een Pixel-smartphone, Samsung Galaxy S of iPhone.

Opvallend is verder dat de drie camera’s elkaar niet veel lijken te ontlopen als het aankomt op beeldkwaliteit. De reguliere camera kan het beste overweg met weinig licht en tegenlicht en de groothoeklens heeft soms wat last van kromming. Verder zijn foto’s levendig gekleurd en gedetailleerd.

Wanneer je de camera-app opent heb je onder drie zoomniveau’s: 0,6x (groothoek), 1x en 3x. Het gekke is dat als je de 3x zoom-functie gebruikt de hoofdlens gebruikt wordt en daarop ingezoomd wordt. Wil je de zoomlens gebruiken, dan moet je nog verder inzoomen (vanaf 4x). Hierdoor gebruik je in praktijk de zoomlens veel minder snel. Zo wordt voorkomen dat je de zoomlens snel gebruikt, omdat deze toch meer moeite heeft met moeilijke lichtomstandigheden.

Schermen en specs

Het kleine scherm aan de buitenzijde is een glazen amoledpaneel, wat krasbestendiger is en de mooiste weergave biedt. Het vouwbare amoledscherm is qua kleurweegave gelijkwaardig, maar oogt iets minder helder en de vouwlijn in het midden is hinderlijk. Deze zie je, en voel je.

Wisselen tussen het kleine en grote scherm gebeurt naadloos, alhoewel sommige apps nog wel eens raar kunnen reageren met de overgang. Je kunt direct verder bij het open- of dichtklappen van de Galaxy Z Fold4. Hiervoor is het toestel ook uitgerust met genoeg rekenkracht en vloeiend lopende software: een Snapdragon 8 gen1 chipset met 12GB werkgeheugen. Daarbij krijg je 256GB opslag bij. Dit kun je helaas niet uitbreiden. Heb je meer opslag nodig, dan dien je de duurdere uitvoeringen te kopen van 512GB (1919 euro) of 1TB (2159 euro).

Opladen kan met maximaal 25 watt, of draadloos met 15 watt. Een oplader dien je nog los aan te schaffen. Met de oplaadsnelheid worden geen records gebroken. De accuduur is erg afhankelijk van hoe vaak je het toestel gebruikt en welk scherm je gebruikt. In praktijk ging een opgeladen accu ongeveer een dag mee. Dat houdt niet over.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De drie zoomniveau's van de Samsung Galaxy Z Fold4.

Software Android 12 met OneUI

Samsung heeft flink gewerkt om Android en zijn apps geschikt te maken voor het werken met meerdere schermen. En heeft daarmee goed werk afgeleverd. Bovendien zit de Androidschil boordevol extra functionaliteit en heeft Samsung, in tegenstelling tot de meeste andere Android-fabrikanten, de ondersteuning op orde. Je kunt minstens vijf Androidversie-updates verwachten.

Nadeel is wel dat Samsung het toestel volpropt met bloatware. Veel overbodige Samsung-apps en diensten zijn voorspelbaar. Maar ook zijn Microsoft-, Facebook-apps ongevraagd vertegenwoordigd. Hinderlijk is ook de overbodige McAfee-virusscanner die Samsung in de instellingen heeft verscholen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Samsung Galaxy Fold4

Ben je op zoek naar een smartphone én een tablet, dan is er zeker wel een gebruikstoepassing voor je door beide apparaten in één in de broekzak te hebben. Houd er echter wel rekening mee dat je voor de prijs van 1800 euro een betere smartphone én betere tablet koopt.

Ben je in de markt voor een opvouwbare smartphone, dan is er natuurlijk ook de Galaxy Z Flip4. Alleen is dit toch een wezenlijk ander toestel: je klapt hem open om een smartphone tevoorschijn te toveren, terwijl je deze Galaxy Z Fold4 openklapt voor een tabletscherm. Daardoor is er eigenlijk maar één alternatief voor de Galaxy Z Fold4, en dat is de Galaxy Z Fold3. De toestellen ontlopen elkaar nauwelijks, maar is helaas op het moment van schrijven ook nog schrikbarend hoog geprijsd.

Ben je op zoek naar de krachtigste smartphone met de beste camera, dan is de opvouwbare smartphone niet de beste optie. Smartphones als de Galaxy S22 Ultra en iPhone 13 Pro hebben wat dat betreft meer in hun mars. Voor een minder hoge prijs.

Conclusie: Samsung Galaxy Z Fold4 kopen?

De Galaxy Z Fold4 is een indrukwekkend staaltje techniek. Het opvouwbare scherm, het scharnier en de software die voor de naadloze werking zorgt maakt diepe indruk. Toch ontbreekt vernieuwing. Bijvoorbeeld voor de accuduur. Ook zorgt de veel te hoge prijs ervoor dat het onwaarschijnlijk is dat je de opvouwbare smartphone vaak in het straatbeeld gaat zien.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.