De Motorola Moto E7 Plus is een smartphone met een groot scherm, een grote accu en een kleine prijs van 149 euro. Is dit de ideale instapsmartphone voor kinderen, ouderen en alles ertussenin? Computer!Totaal praat je bij in deze Motorola Moto E7 Plus review.

De Moto E7 Plus is een typische budgetsmartphone, maar wel een met het ontwerp en de specificaties van 2020. En dat is een groot verschil met de instapmodellen van een paar jaar geleden, die goedkoop overkwamen en simpele hardware hadden. De Moto E7 Plus laat zijn prijskaartje moeilijker raden, al merk je wel degelijk dat er compromissen gesloten zijn.

Ontwerp en scherm

Het toestel heeft een plastic behuizing die degelijk overkomt en weinig vingerafdrukken laat zien. De knoppen voelen stevig aan, al vind ik het nut van de speciale Google Assistent-knop beperkt. Die knop zit op de rechterzijkant, helemaal bovenin. Ik kom er als rechtshandige gebruiker daarom niet meteen bij. Fijn is dat de Moto E7 Plus een snelle vingerafdrukscanner (op de achterkant) heeft en voorzien is van een 3,5mm-hoofdtelefoonpoort. Jammer genoeg laadt de smartphone op via een micro-usb-poort in plaats van het nieuwere en betere usb-c.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©CIDimport

Het 6,5inch-scherm van de Moto E7 Plus is groot en niet tot nauwelijks met één hand te bedienen. Gelet op het prijskaartje is de kleurweergave prima. De hd-resolutie (1600 bij 720 pixels) is een groter aandachtspunt omdat het beeld zichtbaar minder scherp oogt dan een full-hd-scherm (minimaal 1920 bij 1080 pixels). Gebruik je nu een smartphone met hd-scherm of wordt de Moto E7 Plus je eerste toestel, dan valt het je waarschijnlijk nauwelijks op. Maar hecht je waarde aan een groot en scherp scherm om bijvoorbeeld de krant op te lezen, dan kun je beter kijken naar een voordelig toestel met een full-hd-display.

©CIDimport

Hardware

Over de hardware ben ik positiever dan verwacht. De Moto E7 Plus heeft een eenvoudige Snapdragon-processor die met 4 GB werkgeheugen krachtig genoeg is om populaire apps als WhatsApp vlot te draaien. Natuurlijk merk je vertragingen bij het openen van en wisselen tussen apps en duren alle handelingen langer dan op een iPhone of dure Android-smartphone. Maar de Moto E7 Plus werkt naar behoren, met een goede basis. Een ruime 64 GB opslaggeheugen voor media, aardige camera’s op de voor- en achterkant en een grote 5000 mAh-accu die bij intensief gebruik anderhalve dag meegaat. Doe je het rustiger aan dan is twee tot drie dagen mogelijk. Opladen gaat helaas langzaam via de micro-usb-poort.

Twee noemenswaardige bezuinigingen zijn het gebrek aan een nfc-chip (om contactloos te betalen in winkels) en het feit dat de Moto E7 Plus alleen overweg kan met wifi 802.11b/g/n (wifi 4). Je kunt met dit toestel dus niet internetten op een 5 GHz-frequentie.

©CIDimport

©CIDimport

Software: alleen Android 11

Motorola installeert Android 10 op de Moto E7 Plus en past weinig aan. Dat vind ik fijn omdat de software van zichzelf gebruiksvriendelijk is, en er nu geen extra apps, functies of visuele aanpassingen in de weg zitten. Motorola voegt een paar handige foefjes toe om onder meer snel de camera en zaklamp te starten. Prima! De fabrikant garandeert één Android-update, naar versie 11. Die update voelt als niet meer dan logisch omdat Android 11 al uit was toen de Moto E7 Plus uitkwam. Een update naar Android 12 – dat naar verwachting in de herfst van 2021 verschijnt – was naar mijn mening op zijn plaats geweest. Merken als Nokia en Samsung geven hun budgettoestellen wél Android 12. Zij garanderen ook drie jaar beveiligingsupdates en dat is beter dan Motorola’s twee jaar. De Moto E7 Plus heeft dus niet het beste updatebeleid, maar kan wel twee jaar mee.

©CIDimport

Conclusie: Motorola Moto E7 Plus kopen?

De Motorola Moto E7 Plus is een betaalbare smartphone met een prima scherm, aardige hardware en een lange accuduur. De Android-software is gebruiksvriendelijk en krijgt twee jaar updates. Dat is oké, maar minder lang dan concurrerende telefoons. Al met al een degelijke instapper voor weinig geld, met de Nokia 5.3, Motorola Moto G8 Power en Xiaomi Redmi 9 als gewaagde alternatieven.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.