Lege flessen, oude kranten, groente- en tuinafval… Daarvan weten we wel in welke bak we het moeten gooien. Een stuk lastiger wordt het met lege koffiecupjes, chipszakken en kunststof kinderspeelgoed. Of met kapotte plastic tuinstoelen. Wat mag er allemaal bij het plastic afval en wat niet?

Lees ook: Een milieuvriendelijk huishouden: zo wordt afval scheiden appeltje eitje

Jaarlijks gooien we in Nederland gemiddeld zo’n 490 kilo afval weg. Daarvan leveren we, zo heeft Milieu Centraal becijferd, 59 procent gescheiden in. De top 5 bestaat uit metalen verpakkingen/blik (95 procent gescheiden ingeleverd), elektrische apparaten, spaar- en ledlampen (81 procent), klein chemisch afval (81 procent), papier en karton (79 procent) en glas (76 procent). Plastic afval valt met 75 procent net buiten deze top 5. Drinkpakken komen nog vaker bij het restafval terecht: slechts 54 procent wordt gescheiden ingeleverd. Dat kan beter! 

Waarom zou je je afval scheiden?

Behalve dat het goed is voor het milieu (want veel van het afval dat gescheiden wordt ingeleverd kan gerecycled worden), is er een reden die voor veel mensen minstens zo belangrijk is: geld. In steeds meer gemeenten moet je betalen voor de hoeveelheid afval die je kwijt wilt. Dit systeem heet Diftar – geDIFferentieerde TARieven. De bedragen daarvoor variëren per gemeente. Hoe meer je weggooit (dus hoe vaker je kliko geleegd moet worden of je de klep van de ondergrondse container opent), des te meer je moet betalen. En hoe minder je weggooit … juist. De overheid wil overigens dat we in 2025 per persoon per jaar nog maar maximaal 30 kilogram restafval weggooien. Dan hebben we nog een flink eind te gaan: volgens de meest recente cijfers van het CBS was de stand in 2022 nog 183 kilo per inwoner.

Dit mag bij het plastic afval

De PBD-afvalbak (dit is de officiële naam voor de plasticbak; de afkorting staat voor plastic verpakkingen, blik en drinkpakken) is niet alleen voor plastic bestemd; er mag veel meer in. Naast lege plastic verpakkingen en metalen verpakkingen zoals blikjes en deksels mag je ook lege melk- en drinkpakken erbij doen. Denk bij plastic verpakkingen niet alleen aan de zak waar je brood in zit of het folie om een tijdschrift, maar ook aan shampooflessen, lege pakken pasta, tandpastatubes, plastic yoghurtbekers Deze items worden later gescheiden en gerecycled. Kleine plastic voorwerpen (bijvoorbeeld klein speelgoed) mag er ook bij, mits ze alleen uit plastic bestaan en er niet ook stukjes metaal of batterijen in zitten. Ook aluminiumfolie en cupjes voorin waxinelichtjes hebben gezeten mogen erbij.

💡 Tip: Schroef plastic doppen terug op de lege verpakking (die je eerst hebt dubbelgevouwen). Zo voorkom je dat ze tijdens het recyclen door de sorteerzeef vallen en alsnog gewoon verband worden.

©luismolinero

Dit mag óók bij het plastic afval

Veel mensen denken dat plastic met een metaallaagje, zoals bijvoorbeeld lege chipszakken en lege(!) medicijnstrips, bij het restafval moeten. Dat was inderdaad zo, tot begin 2020. Sindsdien zijn de regels veranderd: tegenwoordig mag dit soort afval gewoon in de PBD-bak.

©Lemonsoup14

Dit mag niet bij het plastic afval

Plastic met een metaallaagje mag dus, maar niet altijd. Zo moeten lege koffiecupjes bij het restafval: daar blijft altijd koffiedrab in achter, waardoor ze niet als PBD gerecycled kunnen worden. Ook netjes die bijvoorbeeld om mandarijnen of sinaasappels zitten en piepschuim mogen er niet bij. Dat geldt ook voor metalen spuitbussen, bijvoorbeeld van deodorant of slagroom: daar kunnen nog drijfgassen in zitten. Die gaan dus ook bij het restafval. Lege verfblikken zijn van metaal, maar moeten apart worden ingeleverd. Zijn ze echt helemaal leeg en schoon, dan mogen ze bij het restafval (of je levert ze in bij de ijzerbak van de milieustraat). Zit er nog een restje verf in? Dan horen ze bij het klein chemisch afval.

Ook het formaat speelt een rol. Kapotte tuinstoelen, plastic trapauto’s, lege speciekuipen: iets kan dan wel helemaal van plastic zijn, maar als het groter is dan 75 centimeter, dan moet je ermee naar de milieustraat, of een afspraak maken voor grof vuil.

Niet in de PBD-bak, wat nu?

Als iets niet in de plastic afvalbak mag, wat doe je er dan mee? Voor sommige van deze items zijn er specifieke inzamelpunten, zoals voor elektronica of gevaarlijk afval. Ander materiaal dat niet recyclebaar is, zoals die oude tuinslang, kan soms een nieuw leven krijgen in een creatief project. En als er geen andere optie is, dan hoort het bij het restafval.

Goed afval scheiden: zo pak je dat aan

Effectief recyclen begint bij het bewust worden van wat je koopt en hoe je het weggooit. Een goede gewoonte is om verpakkingen schoon te maken voordat je ze weggooit, omdat voedselresten het recyclingproces kunnen verstoren. Het is ook handig om te onthouden dat niet alles wat van plastic is, in de plastic afvalbak thuishoort. Check bij twijfel altijd de lokale richtlijnen of de afvalscheidingswijzer.

©PBXStudio

Scheiden via een app

Twijfel je vaak of iets in een bepaalde bak mag? Download dan de Afvalscheidingswijzer (iOS | Android). Je kunt de Afvalscheidingswijzer ook via je browser raadplegen.  

Smartphone voor je Afvalscheidings-app 👇

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.