Het goedkoopste product uit de stal van Fitbit is de Fitbit Inspire 3. En om eerlijk te zijn: er zijn veel redenen om het kleine sportarmbandje te verkiezen boven een sporthorloge van hetzelfde merk. Je leest er meer over in deze Fitbit Inspire 3 review.

De Fitbit Inspire 3 is een klein armbandje met een toegankelijke adviesprijs van zo’n honderd euro. Het bandje is voorzien van een klein touchscreen kleurenschermpje. Het kleurenscherm, dat is een vernieuwing ten opzichte van de Fitbit Inspire 2. De aanschafprijs is veel goedkoper dan de sport- en gezondheidshorloges dit Fitbit gelijktijdig introduceerde: de Fitbit Versa 4 (229 euro) en de uitgebreidste Fitbit Sense 2 (299 euro), waarvan we laatstgenoemde al uitgebreid hebben getest.

Natuurlijk vraag je je af wat je voor die lagere prijs van de Fitbit Inspire 3 allemaal mis loopt ten opzichte van de dure horloges. Los van het feit dat de horloges voorzien zijn van een mooi scherm en handige bediening hiervan… Eigenlijk ontlopen ze elkaar functioneel nauwelijks. Dat maakt de Fitbit Inspire 3 stiekem veel interessanter dan de horloges.

Verschil met duurdere Fitbits

Natuurlijk zijn de smartwatches met meer uitgerust. Zo heeft de Fitbit Sense 2 een CEDA-scanner, die stressmetingen uitvoert, kunnen er hartfilmpjes gemaakt worden, beschikken de horloges over GPS en kun je extra informatie zoals meldingen of de weersvoorspelling op het horlogescherm toveren. De automatische activiteitenherkenning (en start) ontbreekt ook, eigenlijk de enige functie van de horloges die ik écht mis.

In de review was de conclusie echter dat functionaliteit van de Fitbit-smartwatches achterloopt. Zelfs met de aankondiging dat er een Google Maps- en Google Wallet-app verschijnt zijn de horloges enorm beperkt ten opzichte van Google Wear OS-horloges (waaronder die van Samsung) en Apple Watches.

Eigenlijk alle belangrijke functies van de horloges vind je ook in de Fitbit Inspire 3. En hoewel het bandje niet over GPS beschikt kan je gekoppelde smartphone hier alsnog voor gebruikt worden. Bovendien werkt het kleine formaat van de Inspire 3 in het voordeel, vooral wie ook wel eens een contactsport beoefent. Bovendien beschikt het bandje nu ook over een mooi (maar klein) kleurenschermpje en natuurlijk een veel lagere prijs.

Accuduur Fitbit Inspire 3

Bovendien overklast de Fitbit Inspire 3 alle andere Fitbits met zijn accuduur: anderhalf tot twee weken gaat het bandje mee op een acculading. Het nieuwe kleurenschermpje komt bovendien met een always-on functie, waarmee het scherm doorlopend aan blijft staan. Dat gaat overigens wel flink ten koste van de accuduur. Je houdt een dag of twee over. Die accuduur is naast het always-on-scherm ook afhankelijk van factoren, bijvoorbeeld hoe vaak je sport en of je dit vastlegt met de GPS van je smartphone.

Activiteiten doen bevalt me beter met zo’n kleine Fitbit Inspire 3, dan een sporthorloge zoals die van Fitbit, Garmin of Apple. Vanwege het kleine formaat en lage gewicht merk je het bandje nauwelijks op. Ook kun je het bandje makkelijk verbergen achter een zweetbandje als je bijvoorbeeld een contactsport uitoefent. Na het starten van je activiteit heb je je bandje eigenlijk niet nodig tot je klaar bent. Waarom zou je voor een groter scherm kiezen tijdens activiteiten? Het enige wat ik kan bedenken is een timer of stopwatch: een functie die je gewoon vindt in de Fitbit Inspire 3.

Toegankelijke app, ontoegankelijke data

Een groot pluspunt van Fitbit is de toegankelijke app, die je verzamelde data overzichtelijk weergeeft en met handige tips iedereen helpt fitter en gezonder te leven. Je kunt hartslaggegevens inzien, aantal gezette stappen, work-out-data, slaapgegevens en verbrande calorieën.

De ervaring wordt echter getemperd door Fitbit Premium, de abonnementsdienst van Fitbit. Veel functies en analyses worden achter een betaalmuur gezet. Hinderlijk, maar vanuit het perspectief van Fitbit begrijpelijk. Alleen worden sommige verzamelde data óók achter deze Fitbit Premium betaalmuur gezet, waarmee het bedrijf een ethische grens overgaat. Het is immers jouw data, niet die van Fitbit. Fitbit Premium zorgt ervoor dat de app-ervaring minderwaardig is aan die van Garmin en Xiaomi. Beide merken bieden vergelijkbare armbandjes aan zonder abonnementsdienst.

Lees meer: Fitbit Premium: jouw data achter een betaalmuur

Alternatieven voor de Fitbit Inspire 3

De concurrentie voor de Fitbit Inspire 3 komt vooral uit de hoek van Garmin en Xiaomi. Eerstgenoemde heeft met de Vivosmart 5 een duurder sportarmbandje, zonder kleurenscherm. Xiaomi’s Mi Band 7 is weer een stukje betaalbaarder en beschikt ook over een kleurenschermpje.

Voor alle drie de producten valt wat te zeggen. Functioneel zijn ze vergelijkbaar en hetzelfde valt te zeggen over de accuduur, die wel iets in het voordeel van de Fitbit Inspire 3 leunt. De Garmin Vivosmart 5 oogt wat verouderd, maar is qua sensoren en dataverzameling met afstand de beste sportarmband. De app is wat toegankelijker. Xiaomi heeft op zijn beurt wat mindere sensoren en de app is ook niet best. Toch spreken de prijs en het mooiste schermpje in het voordeel van Xiaomi. Zowel Garmin als Xiaomi zetten geen persoonlijke data achter een Premium-betaalmuur. Waar jouw voorkeur naar uit gaat is daardoor afhankelijk van persoonlijke overwegingen. Al met al is de Fitbit Inspire 3 wel de toegankelijkste van de drie.

Conclusie: Fitbit Inspire 3 kopen?

De Fitbit Inspire 3 doet nauwelijks onder voor andere, dure Fitbits. Daarmee is het misschien wel de interessantste Fitbit die te krijgen is, omdat het tevens de betaalbaarste Fitbit is. Het armbandje is lekker compact, waarmee hij voor contactsporten te verbergen is achter een zweetbandje. Ook de accuduur, het scherm en toegankelijke app waarin slaap-, prestaties en gezondheidsgegevens worden getoond zijn pluspunten. Deze ervaring wordt wel enorm tekortgedaan door Fitbit Premium.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.