Fitbit verkoopt naast wearables ook een abonnementsdienst genaamd Fitbit Premium. Deze dienst coacht je om net even wat fitter en gezonder te worden met Fitbit. Ongeacht dat nu een Sense, Charge, Inspire of Versa is. Voordat je voor een Fitbit en mogelijk een abonnement kiest, is het goed om je hier even in te verdiepen, want Fitbit Premium kan een serieuze teleurstelling bieden.

Fitbit is niet de enige fabrikant die zijn producten met abonnementsdienst verkoopt. Zo heeft Stoytell een e-reader die alleen werkt met bijbehorende dienst. Ook komen veel slimme deurbellen met abonnementsdiensten om beelden online op te slaan. Dat kan best vervelend zijn, vooral omdat je product niet werkt of maar halfbakken werkt zonder abonnement, terwijl je al de portemonnee hebt getrokken.

Met Fitbit Premium gaat Fitbit mee in dit concept. Begrijpelijk, want zo garandeert de fabrikant inkomsten die niet afhankelijk zijn van de verkoop van smartwatches en fitnessarmbandjes. En Fitbit is niet de enige die een abonnement aanbiedt die samenwerkt met een wearable. Apple Fitness+ (dat nog niet in Nederland beschikbaar is) is een abonnement voor bij je Apple Watch.

Sportschool om je pols

Apple Fitness+ is eigenlijk een soort sportschool aan je pols. Met veel video’s, tutorials en begeleiding met je smartwatch heb je je eigen sportschoolklasjes met persoonlijke coach die je assisteert om de oefeningen goed uit te voeren. Slim. Zo maakt Apple zich concurrent van de sportschool.

Niet gek ook dat Fitbit dat ook wil. Fitness+ is natuurlijk alleen voor Apple-apparaten, en Fitbit werkt ook met Androids. Dus er is potentieel nog een grote markt te bedienen.

Waar gaat het mis met Fitbit Premium?

Je Fitbit-apparaat werkt ook zonder Premium. Basisfunctionaliteit is gewoon beschikbaar, zoals je trainingen vastleggen, stappentellen, slaapanalyse, enzovoort. In de app probeert het merk je te verleiden om een abonnement af te sluiten. Net als Apple biedt Fitbit veel interessante video-begeleiding, die als Premium-functie beschikbaar is.

So far so good. Maar Fitbit heeft enkele keuzes gemaakt die niet van deze tijd zijn en ethische grenzen passeren. Veel nieuwe functies verdwijnen achter de Fitbit Premium-betaalmuur. Data-analyses, zoals uitgebreidere slaapmeting en hartslagvariabiliteit, je herstelscore na een workout, stressbeheersing en andere functies zijn achter een betaalmuur verdwenen. Dat zijn geen extraatjes, maar basale functies die draaien op jouw data. Je eigen persoonlijke lichaamsdata is dus pas beschikbaar als je bijbetaalt. Daar gaat Fitbit een ethische grens over die Apple niet overgaat en ook wezenlijk anders is dan de andere voorbeeldproducten uit het begin van dit artikel, die extra functies tegen betaling aanbiedt.

Fitbit Premium is niet van deze tijd

Fitbit schermt dus met Premium je eigen data af, tenzij je betaalt. Daarmee gaat Fitbit ook een stapje verder in z’n koers. Andere fabrikanten zoals Garmin hebben functies om andere apps te koppelen en zo je data te delen, bijvoorbeeld met Strava, Runkeeper of Komoot. Fitbit biedt dit niet, al je data is alleen beschikbaar in de Fitbit-app en mag niet naar andere diensten. Een rudimentaire exportmogelijkheid, die al je data in een onoverzichtelijke spreadsheet zet is de enige manier om je data uit Fitbit te krijgen.

Kortom, je hebt geen zeggenschap over je eigen data: je gezondheidsgegevens worden opgesloten in de Fitbit-app en vaak gegijzeld door Fitbit Premium. Deze koers maakt Fitbit niet populair: nieuwe aankondigingen worden met een negatief sentiment ontvangen op fora en Reddit vanwege Fitbit Premium. Op korte termijn is het lucratief voor Fitbit, op lange termijn lijkt de koers niet houdbaar. Vooral binnen de EU, waarbij regelgeving steeds meer controle over eigen data neerlegt bij de gebruiker. De gegevens die Fitbit verzamelt zijn gebruikersdata, geen data van Fitbit.

De hand van Google

En de EU te vriend houden, dat is iets waar moederbedrijf Google veel aan gelegen is. Niet krijgt Google regelmatig boetes te verwerken over hoe het bedrijf met persoonsgegevens om gaat, ook werden er strenge eisen gesteld aan de voorwaarden waarop Fitbit overgenomen mocht worden. Wanneer de EU beweegt naar meer controlevrijheid voor gebruikers over hun eigen data, zal vooral Google hierin mee moeten bewegen.

Tot nu toe is de hand van Google nog nauwelijks zichtbaar geweest in het beleid van Fitbit. Het lijkt een kwestie van tijd voordat de twee merken steeds meer integreren. Fitbit Premium in zijn huidige vorm lijkt hierbij geen duurzame oplossing: aankomende wetgeving, populariteit en ethiek zitten in de weg. Tenzij Fitbit teruggaat naar de basics die Apple biedt: de sportschool en -coach om de pols.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!