Windows Taakbeheer is zo’n tooltje waar de meeste gebruikers van Windows 10 zich nauwelijks mee bezig zullen houden. Best jammer, want soms kun je er verdraaid interessante informatie uit halen!

Windows Taakbeheer geeft niet alleen een overzicht van alle draaiende processen weer, maar ook hun relatieve belasting, verdeeld over diverse categorieën. Denk aan CPU, netwerk en schijf. Je kunt daardoor razendsnel zien of een proces wellicht veel te veel (continu) processor- of schijfbelasting veroorzaakt. En daarmee heb je dan in een handomdraai dé verklaring te pakken voor die constant loeiende laptop ventilator. Ook vastgelopen processen zijn eenvoudig te herkennen, terwijl de echte speurneuzen ook ongewenste processen er snel uitpikken. Denk in dat geval aan bijvoorbeeld adware. Verder kunnen processen in geval van nood afgesloten worden middels de rechter muisknop, al moet je daar een beetje mee uitkijken. Een systeemproces afsluiten kan leiden tot een niet meer werkend Windows. Gebruik Taakbeheer in eerste instantie vooral als een soort van patiënt-monitor, dat is veilig en praktisch.

Gebruik

Om Taakbeheer te starten, klik je met de rechter muisknop op een leeg stukje taakbalk. Klik dan in het geopende contextmenu op Taakbeheer. Zeker als je dit programma nog nooit hebt gebruikt staat dit ongetwijfeld in de meest minimalistische weergave waarin je weinig interessante informatie aantreft. Klik in het venster Taakbeheer dan ook als eerste op het knopje voor Meer details. Sleep het venster vervolgens groter, zodat – qua breedte – alle kolommen op het standaard geopende tabblad Processen zichtbaar zijn. Je kunt nu per kolom op- of aflopend selecteren; telkens als je op de kolomtitel klikt verandert de sorteervolgorde. Als je bijvoorbeeld de kolom CPU aflopend hebt gesorteerd, zie je de meest belastende processen bovenaan. In een Windowssysteem waar geen verdere programma’s geopend zijn, hoort de totale belasting veelal niet meer dan 1…3% te bedragen, op een ouder systeem misschien net ietsje meer. Zie je hier belastingen van continu meer dan 10%, dan is er iets geks aan de hand. Check in zo’n geval welk proces de meeste belasting vormt. Blijkt dat je virusscanner te zijn die net met een achtergrondscan of een update bezig is, dan heb je alvast een logische verklaring gevonden! Je zult in dat geval zien dat na een tijdje de belasting weer zakt. Processen die continu een hoge belasting vormen is meestal iets mis mee. Check dan eens of er een update voor het getroffen programma is. Of kijk of er op de Systeemwerkbalk rechts onderin beeld een tool staat die continu draait. Sluit je die tool daar af en daalt de processorbelasting dan weet je de oorzaak. Het is dan aan jou om te beslissen of je die tool (continu draaiend) op je systeem wilt hebben.

Let op de uitschieters

Eenzelfde check kun je doen bij schijfactiviteiten, netwerkverkeer en – tegenwoordig – zelfs de GPU. Kijk er vooral naar gekke uitschieters die langdurig zichtbaar blijven. Af en toe een piek van een paar seconden van een of ander proces is geen probleem; soms moet er wat gebeuren. Wil je liever een grafische weergave van de belastingen van de diverse onderdelen, dan kan dat ook. Klik in het venster Taakbeheer op Prestaties. Nadeel is dat je dan de afzonderlijke processen niet meer ziet. Wil je én grafieken én gedetailleerde informatie, klik dan op Broncontrole openen onderaan deze tab. Een oude bekende opent dan: Broncontrole. Met inderdaad een combi van alle mogelijkheden.

©PXimport

Meer tabbladen

Taakbeheer biedt nog andere tabs. Onder App-geschiedenis vind je de gebruikstijd van Windows-apps, mocht je daar geïnteresseerd in zijn. De tab Opstarten is interessanter, hier vind je de processen/programma’s die samen met Windows gestart worden. Als het een beetje meezit zie je er ook een tijdsindicatie achter staan betreffende de opstarttijd. Als die erg lang is, zou je kunnen overwegen om het betreffende programma niet meer automatisch te laten starten. Onder Gebruikers vind je het percentage dat een gebruiker aan belasting vormt en onder Details is gedetailleerde informatie betreffende lopende processen te vinden, inclusief het PID ofwel Process Identification. Dat heb je soms nodig als je ergens in een crashlog alleen een PID van een proces tegenkomt; hier kun je achterhalen om welk proces het dan gaat. Let wel: die PID verschilt per Windows-sessie, dus na herstarten van je systeem heb je niks meer aan een PID uit de sessie voor de herstart. De laatste tab Services geeft een overzicht van alle lopende en gestopte Windows services. Met een rechter muisklik kun je services handmatig stoppen of starten, maar dan moet je wel heel precies weten waar je mee bezig bent!

©PXimport

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.