Als je langdurig op je laptop (thuis)werkt zijn een los scherm en een setje invoerapparatuur geen overbodige luxe. Om dergelijke randapparatuur eenvoudig aan te sluiten, kun je gebruik maken van een dock. Heb je een laptop met een usb-c-aansluiting, dan kun je met een LINQ USB-C multiport Hub in één keer je lader, scherm en invoerapparatuur aansluiten. Wij hebben diverse varianten getest.

LinQ USB-C Multiport Hub (6-in-1, 8-in-1)

Prijs € 69,99 (6 in 1), € 89,99 (8 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), gigabit-netwerkaansluiting, kaartlezer (8 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
6,5Score65

LinQ USB-C Multiport Hub (5-in-1, 7-in-1)

Prijs € 59,99 (5 in 1), € 79,99 (7 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), kaartlezer (7 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
8Score80

LINQ maakt diverse USB-C Multiport Hubs. Wij kregen vijf uitvoeringen om uit te proberen: de 4 in 1, 5 in 1, 6 in 1, 7 in 1 en de 8 in 1. Dit zijn allemaal usb-c-hubs waarmee je in ieder geval een hdmi-scherm op je usb-c-laptop kunt aansluiten. De hubs verschillen in het aantal en type aansluitingen, ik zal deze verschillen verderop bespreken en je ziet ze hieronder ook in een tabel staan. Alle hubs zijn gevat in een aluminium behuizing die qua kleur heel dicht aan ligt tegen het Space Grey dat door Apple (en sommige andere laptopfabrikanten) gebruikt wordt. Je sluit de hub aan met het geïntegreerde usb-c-kabeltje aan op je laptop en sluit vervolgens je lader op de usb-c-ingang van de hub aan. Het geheel werkt vervolgens zonder dat je stuurprogramma's hoeft te installeren. Je krijgt een dock met een monitoraansluiting, usb-poorten en afhankelijk van het type ook een netwerkaansluiting. Met één kabeltje verbind je je usb-c-laptop dus met alle op je werkplek benodigde randapparatuur.

©PXimport

Je laptopmoet wel aan een belangrijke eis voldoen: de usb-c-poort moet behalve voor usb-signalen ook geschikt zijn voor video-uitvoer en opladen. Een beeldsignaal over usb-c maakt gebruik van de DisplayPort-standaard en wordt ook wel de DisplayPort Alt Mode genoemd. Windows geeft je een foutmelding als je usb-c-aansluiting hier niet geschikt voor is. Behalve voor laptops, zijn de adapters ook geschikt voor smartphones en tablets. Het hangt van het apparaat af wat er vervolgens mogelijk is.

©PXimport

Allemaal power delivery

Met alle vijf de geteste usb-c-hubs kun je een aangesloten laptop die wordt gevoed via usb-c nog steeds laden. Alle vijf de geteste hubs zijn hiervoor voorzien van een usb-c-ingang. Hier sluit je je lader op aan waardoor die lader nog steeds je laptop kan voeden. Dit werkt met een usb-c-lader van maximaal 100 watt, in de praktijk kun je dus iedere usb-c-laptop gebruiken met de hubs. Dit werkt natuurlijk alleen als je laptop ook daadwerkelijk laden via usb-c ondersteunt. Of de usb-c-poort ook geschikt is voor laden, merk je doorgaans aan de meegeleverde lader bij je laptop. Al heb ik ook laptops getest die je ondanks een aparte laad-aansluiting met bijbehoren de lader toch ook via usb-c kon opladen. In dat geval zul je vermoedelijk nog een usb-c-lader moeten aanschaffen, want je hebt je eigen usb-c-lader nodig die je vervolgens aansluit op de dock.

©PXimport

Hdmi-aansluiting

Alle vijf de geteste hubs zijn voorzien van een hdmi-aansluiting die het door de laptop geleverde DisplayPort-signaal omzet naar maximaal 4K met 60 Hz. Vooral dat laatste is prettig, want er zijn ook soortgelijke hubs die maximaal geschikt zijn voor 4K met 30 Hz. Uiteraard hangt het van je laptop zelf af of 4K met 60 Hz daadwerkelijk door de gpu geleverd kan worden, maar bij de meeste laptops kan dat tegenwoordig. De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt als enige ook nog een vga-aansluiting naast de aanwezige hdmi-aansluiting. Wellicht handig als je af en toe nog beamers met vga tegenkomt. Sommige van de hubs bieden een usb-c-aansluiting, maar die is ook als je een usb-c-scherm hebt niet geschikt voor het aansluiten van een beeldscherm. Het DisplayPort-signaal wordt alleen gebruikt voor de ingebouwde hdmi- en vga-aansluiting.

Verschil in usb-aansluitingen

Alle vijf de geteste hubs bieden een type a usb-aansluiting die werkt op de usb3.0-snelheid (5 Gbit/s, tegenwoordig ook wel usb 3.1/3.2 Gen 1 genoemd). De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt één usb-aansluiting, de vier andere geteste hubs twee usb-poorten. Dat is niet het enige verschil op usb-gebied, want de andere vier hubs bieden ook nog een usb-c-aansluiting die werkt op usb3.0-snelheid (5 Gbit/s). De usb-aansluitingen blijken in een snelheidstest een snelheid van zo'n 451 MB/s te halen in combinatie met een externe ssd die zonder hub 556 MB/s haalt. Iets langzamer dus dan het theoretische maximum, maar daar krijg je het gemak van de hub voor terug.

Verwarrende netwerkaansluiting

Het overige onderscheid tussen de hubs wordt gemaakt door het al dan niet aanwezig zijn van een kaartlezer en netwerkaansluiting. De 7 in 1 usb-c Multiport Hub bevat een micro- en SD-kaartlezer terwijl de 6 in 1 usb-c Multiport Hub een netwerkaansluiting heeft. Wil je zowel de netwerkwerkaansluiting als de kaartlezers, dan biedt de 8 in 1 usb-c Multiport hub alle mogelijkheden.

Een netwerkaansluiting vind ik een belangrijk onderdeel van een usb-c-hub en die vind je dus alleen op de 6 in 1- en 8 in 1-uitvoering. De gebruikte netwerkcontroller is een gigabit exemplaar van Realtek en wordt zonder extra stuurprogramma’s herkend door zowel Windows als macOS. De netwerkadapter zelf maakt netjes via gigabit verbinding. Helaas blijkt de gehaalde snelheid in onze test een stuk lager te liggen en halen we in onze speedtest met zowel de 6 in 1- als 8 in 1-variant een snelheid van maximaal zo'n 340 Mbit/s in plaats van de verwachte 940 Mbit/s. Een blik in het systeemoverzicht van macOS leert dat de netwerkadapter via usb 2.0 verbonden is. Dit blijkt te komen door een eigenaardigheid in de in de hubs gebruikte chipset. Het is wel mogelijk om de netwerkaansluiting op volledige snelheid te laten werken door een usb3.0-opslagaparaat als een usb-stick of harde schijf aan te sluiten op een usb-poort. Dan schakelt de ingebouwde usb3.0-hub in en wordt de netwerkadapter via usb 3.0 verbonden waarna er wel netjes 940 Mbit/s gehaald wordt. Het is fijn dat een gigabitsnelheid met een trucje mogelijk is, want vermoedelijk wil je de netwerkaansluiting juist omdat je behoefte hebt aan een hoge snelheid. Dit trucje moet je dan wel weten, want feedback krijg je niet. Alleen met een speedtest kom je erachter dat de netwerksnelheid niet optimaal is.

De kaartlezer is geschikt voor zowel het micro-SD- als SD-formaat. Een nadeel is wel dat de kaartlezer altijd via een internet usb2.0-hub verbonden is. Ook met een snel SDXC-kaartje haalde ik een maximale snelheid van 26 MB/s. Op zich handig als je laptop geen ingebouwde kaartlezer heeft, maar als je vaak een sd-kaartje gebruikt kun je beter een snellere kaartlezer gebruiken.

Conclusie

De geteste usb-c-hubs van LINQ zijn gehuld in een stevige en prettig ogende aluminium behuizing. Handig is dat alle functionaliteit op zowel Windows als macOS werkt zonder dat je zelf stuurprogramma's hoeft te installeren. Fijn is dat ze allemaal geschikt zijn voor een 4K-signaal met een verversingssnelheid van 60 Hz. Veel usb-docks doen immers maximaal 30 Hz op een 4K-resolutie. Jammer is dat de kaartlezer op de 7 in 1 en 8 in 1 via usb 2.0 verbonden is. Echt onhandig is dat de netwerkaansluiting op de 6 in 1 en 8 in 1 afhankelijk van of je een usb3.0-opslagapapraat hebt aangesloten via usb 2.0 of usb 3.0 is aangesloten. Een netwerkverbinding heb je gelukkig wel altijd, maar mogelijk niet op gigabitsnelheid. Dat is wel een belangrijk nadeel omdat je daar geen feedback over krijgt en mogelijk dus veel minder optimaal werkt dan je wellicht dacht. Op zich bieden de 6 in 1 en 8 in 1 de meeste functionaliteit, maar de onduidelijke implementatie van de netwerkaansluiting zorgt voor een lager oordeel. Je betaalt immers wel een duidelijke meerprijs voor die netwerkaansluiting.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten

Ben je op zoek naar goede software voor het bewerken van foto’s en andere grafische bestanden? Dan is de kans groot dat je Gimp al kent als veelzijdig alternatief voor dure grafische pakketten. Nu is er een nieuwe versie beschikbaar: Gimp 3. Hoe verhoudt deze nieuwe versie zich ten opzichte van de andere grafische programma's?

Er is lange tijd gewerkt aan versie 3 van Gimp: het team heeft er maar liefst zeven jaar aan gesleuteld. De makers, bestaande uit vrijwilligers, begonnen direct aan deze editie na de release van Gimp 2.10 in 2018. Al terug in 2020 kregen we een voorproefje van Gimp 3.0 via een ontwikkelversie, maar pas in 2025 zag de definitieve editie het daglicht. Wie overigens nu denkt dat het Gimpt-team aan het uitrusten is, heeft het mis. Op dit moment is het team namelijk alweer bezig met een volgende versie: Gimp 3.2.

Indeling

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten . Dat is geen overbodige luxe: het programma kent een relatief grote hoeveelheid opties die je niet altijd gebruikt. Hoe je Gimp indeelt, heeft voornamelijk te maken met de acties die je ermee wilt uitvoeren, bijvoorbeeld foto’s bewerken, illustraties maken of digitale kunst maken. Om de omgeving te stroomlijnen, kun je gebruikmaken van dokbare vensters. Open het menu Vensters en kies Dokbare vensters. Bepaal vervolgens welke opties je snel toegankelijk wilt hebben. Je vindt verschillende opties, zoals de kleurenwaaier, lettertypes, lagen en penselen.

Wil je je volledig concentreren op het document zelf? Dan kun je de dokvensters ook (tijdelijk) uitschakelen. Kies Vensters / Dokken verbergen (en dezelfde optie om ze later weer zichtbaar te maken). Een tussenvorm is ook mogelijk, waarbij je de gedokte vensters laat zweven. Je hebt hierdoor meer vrijheid bij het optimaal inrichten van je werkomgeving. Kies voor Vensters en verwijder het vinkje bij Enkelvenstermodus.

Ben je tevreden over je eigen indeling? Dan kun je deze direct opslaan. Kies dan Bewerken / Voorkeuren / Interface / Vensterbeheer. Klik op Vensterposities nu opslaan. Standaard wordt de werkomgeving bewaard zodra je het programma afsluit (controleer of Vensterposities opslaan bij verlaten is geactiveerd).

Als je gebruikmaakt van meerdere beeldschermen, dan kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Activeer Open vensters op dezelfde beeldschermen als eerder. Heb je vensters verschoven, maar wil je snel terugkeren naar eerdere posities? Klik op Opgeslagen vensterposities terugzetten.

Specifieke functies

Eerlijk is eerlijk: Gimp bevat een flinke hoeveelheid functies. De kans bestaat dat je een gewenste functie niet kunt vinden. In plaats van uren te zoeken, kun je de functie ook opzoeken in een overzicht. Kies Hulp / Een functie zoeken en deze uitvoeren. Typ de naam of omschrijving van de functie, bijvoorbeeld ‘lagen’.

In het zoekoverzicht toont Gimp alleen opties die met het trefwoord te maken hebben. Klik op een resultaat om de functie daadwerkelijk uit te voeren. Bij elke functie zie je ook waar deze zich in het programma bevindt, zodat je deze een volgende keer zelfstandig kunt uitvoeren.

Grootte aanpassen

Je kunt op elk gewenst moment het formaat van de afbeelding aanpassen. Kies Afbeelding / Afbeelding schalen. Bepaal de gewenste breedte en hoogte in de sectie Afbeeldingsgrootte. Standaard is de eenheid millimeter, maar je kunt ook een andere eenheid kiezen. Bijvoorbeeld Pixels of Percent.

Die laatste optie is interessant als je de volledige afbeelding in één keer wilt vergroten of juist verkleinen. Standaard zijn de verhoudingen tussen breedte en hoogte aan elkaar gekoppeld. Dat is niet verplicht: klik op het pictogram van de ketting om die koppeling te verbreken. Tevreden met de nieuwe waarden? Bevestig met een klik op Schalen.

De titelbalk van de afbeelding die je hebt geopend, geeft in Gimp belangrijke informatie. Zo lees je in de titelbalk onder meer de bestandsnaam af, maar ook welke afmetingen het bestand heeft. Ook zie je hier welke kleurindeling wordt gebruikt, bijvoorbeeld RGB-kleur 8-bit, en uit hoeveel lagen de afbeelding is opgebouwd.

Transformeren

Je kunt Gimp goed gebruiken om nieuw materiaal te maken, maar ook om bestaande grafische afbeeldingen aan te passen. Bijvoorbeeld door ze te roteren of bij te snijden. De meeste functies hiervoor vind je onder Gereedschap / Transformeren. Wil je bijvoorbeeld een afbeelding bijsnijden (croppen), dan kies je voor Gereedschap / Transformeren / Bijsnijden. Om een afbeelding te roteren, kies je in hetzelfde menu voor Draaien. Ook andere opties, zoals Schalen en Spiegelen, zijn ondergebracht in hetzelfde menu.

Je bent overigens niet afhankelijk van dit menu: je kunt de functies ook bereiken via de werkbalk die standaard links in het venster wordt getoond. Houd de muisaanwijzer boven een knop voor meer informatie. Veel functies hebben gedetailleerde eigenschappen. Klik je bijvoorbeeld op Penseel, dan kun je kiezen welke grootte het penseel heeft, welk inkttype en welke kleuropties worden gehanteerd. Gimp toont die eigenschappen in het venster Gereedschapsopties, direct onder de werkbalk waarop je de eerdergenoemde opties vindt.

Geschiedenis

Alle bewerkingen die je op een afbeelding toepast, worden vastgelegd in de geschiedenis. Dit tabblad wordt standaard links in het venster getoond en vult zich naarmate je de acties toepast. Om terug te keren naar een punt in het verleden, klik je op de actie in de lijst. De geschiedenis is handig, omdat je hiermee ziet welke acties je hebt uitgevoerd en kunt experimenteren met verschillende bewerkingen.

Herstellen

Gimp houdt bij welke acties je op een document uitvoert. Dat is handig: hierdoor kun je op een later moment terugkeren naar een eerder punt en wijzigingen ongedaan maken of juist doorvoeren. Je kunt deze geschiedenis op elk moment opvragen: kies voor Bewerken / Geschiedenis ongedaan maken. Linksonder verschijnt een venster met de verschillende stappen. Selecteer nu een bewerking en klik op de knop Ongedaan maken linksonder in het venster.

Heb je een aardige set bewerkingen gemaakt, ben je tevreden en wil je schoon schip maken? Dan kun je de geschiedenis van bewerkingen ook wissen. Afhankelijk van de hoeveelheid bewerkingen kan dit geheugen vrijmaken. Klik op de (verwarrende) knop Alles wissen uit Geschiedenis ongedaan maken. Je vindt deze knop rechtsonder in het geschiedenisvenster.

Filters

Gimp heeft een volwassen verzameling filters: open hiervoor het menu Filters. Er zijn verschillende categorieën. Met sommige filters kun je afbeeldingen verbeteren, bijvoorbeeld door ruis te verwijderen. Om een afbeelding te verbeteren door deze te verscherpen, kies je Filters / Verbeteren / Verscherpen. Ook kun je een afbeelding verbeteren door deze zachter en minder kartelig te maken, via Filters / Vervagen / Gaussiaanse vervaging of Focus vervaging. Om ruis uit een afbeelding (zoals een foto) te halen, kies je Filters / Ruis.

Ook de artistieke filters zijn het bekijken waard. Kies Filters / Artistiek. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor het effect van een fotokopie, maar ook voor een getekende stijl (Cartoon) of voor verfeffect (Olieverven). Verder vind je in dezelfde categorie andere kenmerkende stijlen, zoals Textieldruk en Van Gogh.

Effecten

Je kunt filters gebruiken om effecten op een afbeelding toe te passen, bijvoorbeeld door de belichting van een afbeelding aan te passen of door een ‘lens flare’ (een schittering) na te bootsen. Kies Filters / Licht en schaduw. Selecteer je bijvoorbeeld Kies belichtingseffecten, dan opent een venster waarin je opties kiest. Open de tab Licht en bepaal het effect.

Ook via de andere tabbladen in hetzelfde venster, zoals Materiaal en Omgevingsprojectie, kun je de effecten naar je hand zetten. Klik op Instellingen opslaan, zodat je het profiel een volgende keer snel kunt gebruiken. 

Exporteren

Gimp ondersteunt een flinke hoeveelheid bestandsformaten. Standaard worden bestanden opgeslagen in xcf. Dit is de eigen bestandsindeling van Gimp. Een xcf-bestand bevat alle informatie, zoals lagen. Verder is er ondersteuning voor andere formaten. Dat is handig bij het opslaan van de bestanden.

Ben je klaar met een bestand, kies dan Bestand / Exporteren als. In het venster geef je een bestandsnaam op en bepaal je de locatie. Werp hierna een blik op Bestandstype selecteren. Kies de gewenste indeling, zoals gif-afbeelding of png-afbeelding. Het valt hierbij op dat Gimp ook exotischere grafische formaten ondersteunt, zoals Windows-pictogrammen of Windows-cursors.

Tevreden met de keuze? Bevestig met een klik op Exporteren. Afhankelijk van de keuze verschijnt een venster waarin je verregaande controle hebt over het eindresultaat. Kies je bijvoorbeeld voor jpeg, dan verschijnt het venster Afbeelding exporteren als JPEG. Via de balk Kwaliteit bepaal je de kwaliteit, en daarmee de bestandsgrootte van de afbeelding. Onder Geavanceerde instellingen kun je de afbeelding verder aanpassen, bijvoorbeeld door deze minder kartelig te maken. Onder Metadata kun je extra informatie aan de afbeelding meegeven, zoals wie de auteur van het beeld is. Maak je vaak gebruik van dezelfde instellingen, sla de set dan op als profiel via een klik op Instellingen opslaan.

Standaardafbeelding

 Mogelijk werk je vaak met dezelfde soort afbeeldingen, bijvoorbeeld met dezelfde afmetingen. Je kunt tijd besparen door in Gimp deze waarden als standaard in te stellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Standaardafbeelding. Ga uit van een sjabloon, dat je eventueel nog kunt aanpassen.

Kies Sjabloon en selecteer de afmeting. Voor specifieke formaten heb je niet voldoende aan de opties in dat menu. Je kunt de afmetingen ook handmatig opgeven bij Afbeeldingsgrootte. Nog interessanter is de sectie Geavanceerde opties. Hier kun je onder meer de resolutie en een kleurprofiel bepalen, zodat je volledige controle hebt over de nieuwe afbeelding.

Sneller werken

Grote kans dat je het grootste gedeelte van de tijd in Gimp werkt met muis of pen, maar je kunt het toetsenbord ook goed inzetten voor het uitvoeren van acties. De sneltoetsen vind je bij elke menuvermelding, maar je hoeft hiermee geen genoegen te nemen. In Gimp kun je ook eigen sneltoetsen samenstellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Interface. In de sectie Sneltoetsen klik je op Sneltoetsen configureren. Zoek de actie waarvoor je een sneltoets wilt maken of deze wilt aanpassen en selecteer de actie. Druk vervolgens op de toetscombinatie die je wilt toewijzen. Herhaal dit voor alle sneltoetsen die je gebruikt. Tevreden? Klik op Oké. 

Werken met raw-bestanden

Om met raw-bestanden in Gimp te werken, kun je gebruikmaken van externe hulp. Twee populaire uitbreidingen zijn RawTherapee (www.rawtherapee.com) en Darktable (www.darktable.org/install). Met deze uitbreidingen kun je de raw-bestanden klaarmaken en vervolgens verwerken in Gimp. Je mag beide programma’s kosteloos gebruiken.