Als je langdurig op je laptop (thuis)werkt zijn een los scherm en een setje invoerapparatuur geen overbodige luxe. Om dergelijke randapparatuur eenvoudig aan te sluiten, kun je gebruik maken van een dock. Heb je een laptop met een usb-c-aansluiting, dan kun je met een LINQ USB-C multiport Hub in één keer je lader, scherm en invoerapparatuur aansluiten. Wij hebben diverse varianten getest.

LinQ USB-C Multiport Hub (6-in-1, 8-in-1)

Prijs € 69,99 (6 in 1), € 89,99 (8 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), gigabit-netwerkaansluiting, kaartlezer (8 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
6,5Score65

LinQ USB-C Multiport Hub (5-in-1, 7-in-1)

Prijs € 59,99 (5 in 1), € 79,99 (7 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), kaartlezer (7 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
8Score80

LINQ maakt diverse USB-C Multiport Hubs. Wij kregen vijf uitvoeringen om uit te proberen: de 4 in 1, 5 in 1, 6 in 1, 7 in 1 en de 8 in 1. Dit zijn allemaal usb-c-hubs waarmee je in ieder geval een hdmi-scherm op je usb-c-laptop kunt aansluiten. De hubs verschillen in het aantal en type aansluitingen, ik zal deze verschillen verderop bespreken en je ziet ze hieronder ook in een tabel staan. Alle hubs zijn gevat in een aluminium behuizing die qua kleur heel dicht aan ligt tegen het Space Grey dat door Apple (en sommige andere laptopfabrikanten) gebruikt wordt. Je sluit de hub aan met het geïntegreerde usb-c-kabeltje aan op je laptop en sluit vervolgens je lader op de usb-c-ingang van de hub aan. Het geheel werkt vervolgens zonder dat je stuurprogramma's hoeft te installeren. Je krijgt een dock met een monitoraansluiting, usb-poorten en afhankelijk van het type ook een netwerkaansluiting. Met één kabeltje verbind je je usb-c-laptop dus met alle op je werkplek benodigde randapparatuur.

©PXimport

Je laptopmoet wel aan een belangrijke eis voldoen: de usb-c-poort moet behalve voor usb-signalen ook geschikt zijn voor video-uitvoer en opladen. Een beeldsignaal over usb-c maakt gebruik van de DisplayPort-standaard en wordt ook wel de DisplayPort Alt Mode genoemd. Windows geeft je een foutmelding als je usb-c-aansluiting hier niet geschikt voor is. Behalve voor laptops, zijn de adapters ook geschikt voor smartphones en tablets. Het hangt van het apparaat af wat er vervolgens mogelijk is.

©PXimport

Allemaal power delivery

Met alle vijf de geteste usb-c-hubs kun je een aangesloten laptop die wordt gevoed via usb-c nog steeds laden. Alle vijf de geteste hubs zijn hiervoor voorzien van een usb-c-ingang. Hier sluit je je lader op aan waardoor die lader nog steeds je laptop kan voeden. Dit werkt met een usb-c-lader van maximaal 100 watt, in de praktijk kun je dus iedere usb-c-laptop gebruiken met de hubs. Dit werkt natuurlijk alleen als je laptop ook daadwerkelijk laden via usb-c ondersteunt. Of de usb-c-poort ook geschikt is voor laden, merk je doorgaans aan de meegeleverde lader bij je laptop. Al heb ik ook laptops getest die je ondanks een aparte laad-aansluiting met bijbehoren de lader toch ook via usb-c kon opladen. In dat geval zul je vermoedelijk nog een usb-c-lader moeten aanschaffen, want je hebt je eigen usb-c-lader nodig die je vervolgens aansluit op de dock.

©PXimport

Hdmi-aansluiting

Alle vijf de geteste hubs zijn voorzien van een hdmi-aansluiting die het door de laptop geleverde DisplayPort-signaal omzet naar maximaal 4K met 60 Hz. Vooral dat laatste is prettig, want er zijn ook soortgelijke hubs die maximaal geschikt zijn voor 4K met 30 Hz. Uiteraard hangt het van je laptop zelf af of 4K met 60 Hz daadwerkelijk door de gpu geleverd kan worden, maar bij de meeste laptops kan dat tegenwoordig. De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt als enige ook nog een vga-aansluiting naast de aanwezige hdmi-aansluiting. Wellicht handig als je af en toe nog beamers met vga tegenkomt. Sommige van de hubs bieden een usb-c-aansluiting, maar die is ook als je een usb-c-scherm hebt niet geschikt voor het aansluiten van een beeldscherm. Het DisplayPort-signaal wordt alleen gebruikt voor de ingebouwde hdmi- en vga-aansluiting.

Verschil in usb-aansluitingen

Alle vijf de geteste hubs bieden een type a usb-aansluiting die werkt op de usb3.0-snelheid (5 Gbit/s, tegenwoordig ook wel usb 3.1/3.2 Gen 1 genoemd). De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt één usb-aansluiting, de vier andere geteste hubs twee usb-poorten. Dat is niet het enige verschil op usb-gebied, want de andere vier hubs bieden ook nog een usb-c-aansluiting die werkt op usb3.0-snelheid (5 Gbit/s). De usb-aansluitingen blijken in een snelheidstest een snelheid van zo'n 451 MB/s te halen in combinatie met een externe ssd die zonder hub 556 MB/s haalt. Iets langzamer dus dan het theoretische maximum, maar daar krijg je het gemak van de hub voor terug.

Verwarrende netwerkaansluiting

Het overige onderscheid tussen de hubs wordt gemaakt door het al dan niet aanwezig zijn van een kaartlezer en netwerkaansluiting. De 7 in 1 usb-c Multiport Hub bevat een micro- en SD-kaartlezer terwijl de 6 in 1 usb-c Multiport Hub een netwerkaansluiting heeft. Wil je zowel de netwerkwerkaansluiting als de kaartlezers, dan biedt de 8 in 1 usb-c Multiport hub alle mogelijkheden.

Een netwerkaansluiting vind ik een belangrijk onderdeel van een usb-c-hub en die vind je dus alleen op de 6 in 1- en 8 in 1-uitvoering. De gebruikte netwerkcontroller is een gigabit exemplaar van Realtek en wordt zonder extra stuurprogramma’s herkend door zowel Windows als macOS. De netwerkadapter zelf maakt netjes via gigabit verbinding. Helaas blijkt de gehaalde snelheid in onze test een stuk lager te liggen en halen we in onze speedtest met zowel de 6 in 1- als 8 in 1-variant een snelheid van maximaal zo'n 340 Mbit/s in plaats van de verwachte 940 Mbit/s. Een blik in het systeemoverzicht van macOS leert dat de netwerkadapter via usb 2.0 verbonden is. Dit blijkt te komen door een eigenaardigheid in de in de hubs gebruikte chipset. Het is wel mogelijk om de netwerkaansluiting op volledige snelheid te laten werken door een usb3.0-opslagaparaat als een usb-stick of harde schijf aan te sluiten op een usb-poort. Dan schakelt de ingebouwde usb3.0-hub in en wordt de netwerkadapter via usb 3.0 verbonden waarna er wel netjes 940 Mbit/s gehaald wordt. Het is fijn dat een gigabitsnelheid met een trucje mogelijk is, want vermoedelijk wil je de netwerkaansluiting juist omdat je behoefte hebt aan een hoge snelheid. Dit trucje moet je dan wel weten, want feedback krijg je niet. Alleen met een speedtest kom je erachter dat de netwerksnelheid niet optimaal is.

De kaartlezer is geschikt voor zowel het micro-SD- als SD-formaat. Een nadeel is wel dat de kaartlezer altijd via een internet usb2.0-hub verbonden is. Ook met een snel SDXC-kaartje haalde ik een maximale snelheid van 26 MB/s. Op zich handig als je laptop geen ingebouwde kaartlezer heeft, maar als je vaak een sd-kaartje gebruikt kun je beter een snellere kaartlezer gebruiken.

Conclusie

De geteste usb-c-hubs van LINQ zijn gehuld in een stevige en prettig ogende aluminium behuizing. Handig is dat alle functionaliteit op zowel Windows als macOS werkt zonder dat je zelf stuurprogramma's hoeft te installeren. Fijn is dat ze allemaal geschikt zijn voor een 4K-signaal met een verversingssnelheid van 60 Hz. Veel usb-docks doen immers maximaal 30 Hz op een 4K-resolutie. Jammer is dat de kaartlezer op de 7 in 1 en 8 in 1 via usb 2.0 verbonden is. Echt onhandig is dat de netwerkaansluiting op de 6 in 1 en 8 in 1 afhankelijk van of je een usb3.0-opslagapapraat hebt aangesloten via usb 2.0 of usb 3.0 is aangesloten. Een netwerkverbinding heb je gelukkig wel altijd, maar mogelijk niet op gigabitsnelheid. Dat is wel een belangrijk nadeel omdat je daar geen feedback over krijgt en mogelijk dus veel minder optimaal werkt dan je wellicht dacht. Op zich bieden de 6 in 1 en 8 in 1 de meeste functionaliteit, maar de onduidelijke implementatie van de netwerkaansluiting zorgt voor een lager oordeel. Je betaalt immers wel een duidelijke meerprijs voor die netwerkaansluiting.

Met de Philips Hue Secure Video Doorbell hebben we de eerste slimme deurbel te pakken van het merk voor slimme lampen. Met een prijskaartje van 169,99 euro is-ie niet goedkoop, en de vraag is of de unieke gimmick de bel kan redden.

Met het submerk Secure biedt Philips Hue verschillende producten aan die buiten de strekking van slimme lampen en aanverwante accessoires vallen. Op ID.nl hebben we eerder de slimme binnencamera getest en nu is het de beurt aan de eerste deurbel van het merk: de Philips Hue Secure Video Doorbell. Zo op het eerste gezicht lijkt dit apparaat (voorzien van een IP54-certificaat) op een generiek model uit China: camera boven, belknop onder.

Unieke functie

Op technisch vlak doet de Philips Hue Secure Video Doorbell het in elk geval goed. Het systeem ondersteunt zowel 2,4 als 5 GHz en laat zich aansluiten aan de Hue Bridge (via het Zigbee-protocol). Je hebt die bridge niet nodig om de deurbel te kunnen gebruiken, maar als je dat doet (bijvoorbeeld met het nieuwe Pro-model van de Bridge) kun je een slimme koppeling realiseren met je bestaande netwerk van slimme lampen van dezelfde fabrikant.

©Wesley Akkerman

Na het installeren binnen de (nog altijd overzichtelijke) applicatie en het koppelen van de lampen, kan de verlichting in huis aanspringen op het moment dat iemand aanbelt. Dat gebeurt razendsnel (binnen een seconde), waardoor je snel doorhebt dat er iemand voor de deur staat. Verder kun je een Chime aan de Philips Hue Secure Video Doorbell koppelen, wat dan weer handig is voor plekken waar geen Hue-lampen hangen of waar je het deurbelgeluid niet hoort.

Producten installeren

De Chime is met 59,99 euro vrij prijzig. Gelukkig kun je voor 199,99 euro ook een pakket kopen waar beide producten in zitten. Dan krijg je dus zo'n 30 euro korting. Goed om te weten: je kunt die chime gewoon in een stopcontact plaatsen. Ook is het zo dat de Philips Hue Secure Video Doorbell niet werkt met de bestaande bel (wat sowieso meestal niet het geval is). Daarnaast hoor je heel snel geluid uit die chime komen wanneer iemand op de knop drukt. 

©Wesley Akkerman

De fysieke installatie van de Philips Hue Secure Video Doorbell kan wat meer tijd kosten dan je wellicht gewend bent van slimme deurbellen. Dit is namelijk een bedrade variant die niet op een batterij werkt. De deurbel werkt alleen met 12V-aansluiting, waardoor je mogelijk een transformator moet installeren en aan de slag moet met kabels en kroonsteentjes. Bovendien lijken de meegeleverde stroomkabels onvoldoende geïsoleerd tegen schade (zoals droogte of vocht).

Beeldkwaliteit en basisfuncties

De beeldkwaliteit laat dan weer weinig te wensen over. De Philips Hue Secure Video Doorbell beschikt over een 2K-resolutie. Dat is hoger dan het beeld van de twee bedrade Ring-deurbellen, die het moeten doen met 1080p of 1536p. De kleurweergave is meer dan redelijk, maar de lens lijkt minder goed overweg te kunnen met helderheid. Als de achtergrond lichter is dan de voorgrond, dan kan die laatste wat donkerder zijn dan we zouden willen op dit soort camera's.

Het gezichtsveld van 180 graden in zowel de lengte als breedte is meer dan welkom. Daardoor zullen weinig dingen je ontgaan. Als je de deurbel niet te hoog ophangt, kun je ook kleinere pakketjes in de tuin of op de mat zien liggen. Verder is er infrarood-nachtzicht en nachtzicht in kleur en kun je rekenen op allerlei basisfuncties van een slimme deurbel. Zo kun je met iemand voor de deur praten en kun je meldingen op basis van beweging ontvangen. Wel zo handig.

Gratis opslag, maar…

Waar Philips Hue je ook mee hoopt te overtuigen, is de gratis videogeschiedenis van de afgelopen 24 uur. Als je dus nog snel iets wilt opzoeken van de afgelopen dag, dan kan dat. Je bent dan niet verplicht een abonnement af te nemen. Lokaal video's opslaan is helaas niet mogelijk, zoals dat wel vaak bij de Eufy's van deze wereld kan, waardoor je voor verdere bewaarbehoeften toch afhankelijk bent van een redelijk prijzig abonnement van 40 tot 100 euro per jaar. 

©Wesley Akkerman

Zaken die wij als standaard ervaren, zoals het instellen van activiteitenzones en de herkenning van personen, pakketten en voertuigen, zitten ook allemaal achter een betaalmuur. Dat je uitgebreide videogeschiedenis (30 tot 60 dagen) en het detecteren van rookalarmen (waar een AI-systeem achter zit) geld kosten, willen we nog best accepteren. Tot slot kan de deurbel nog geen automatische reacties ten gehore brengen of geactiveerd worden via geo-fencing.

Philips Hue Secure Video Doorbell kopen?

Ondanks de minpunten zijn we toch behoorlijk enthousiast over de Philips Hue Secure Video Doorbell. Ja, sommige functies kosten extra geld, aansluiten zal voor een hoop mensen onnodig veel gedoe opleveren en het apparaat is vrij prijzig. Maar het feit dat je het product toevoegt aan je bestaande Hue-netwerk en daarmee nieuwe integratiemogelijkheden ontgrendelt (voor lampen en bewegingssensoren), rechtvaardigt wat ons betreft de straffe aanschafprijs.

Digitale dreigingen worden steeds slimmer en moeilijker te herkennen. Een virusscanner of firewall alleen houdt ze niet meer tegen. Onze digitale voetafdruk groeit immers met elk nieuw apparaat, account of slimme toepassing in huis. Wie veilig wil blijven, moet structureel te werk gaan: cyberhygiëne hoort bij je dagelijkse gewoonten. In dit artikel lees je negen manieren om die routine op te bouwen en je digitale leven beter te beschermen.

Bewust gedrag

Bewust digitaal gedrag vormt de basis van elke veilige IT-omgeving. Wie zijn gedrag niet afstemt op de huidige digitale risico's, blijft kwetsbaar, ongeacht hoe goed de tools zijn. Het herkennen van verdachte berichten, ook van bekende afzenders, is cruciaal. Phishing blijft namelijk een van de succesvolste aanvalsmethoden, onder meer via QR-phishing, deepfake-spraakberichten en clone-phishing (waarbij bestaande, legitieme e-mails worden nagebootst).

Klik nooit zomaar op links, zeker niet als er gevraagd wordt om in te loggen of te betalen. Houd de muisaanwijzer eerst boven een link om het adres te controleren en let op subtiele afwijkingen in domeinnamen. Let ook op bij onverwachte bijlagen of berichten met een opvallend dringende toon.

Denk ook bewust na over je digitale aanwezigheid. Zorg dat je sociale profielen niet standaard publiek zichtbaar zijn en deel persoonlijke info alleen als het echt nodig is. Regelmatig eens 'egosurfen', waarbij je je naam, alias of e-mailadres in een zoekmachine invoert, helpt om te zien wat publiek beschikbaar is. Beperk of verwijder deze informatie via instellingen of met verwijderverzoeken.

Authenticatie

Robuuste authenticatie is vaak de kern van digitale beveiliging. In tijden van datalekken en geautomatiseerde inlogpogingen volstaat een enkel wachtwoord helaas niet meer. Goede cyberhygiëne betekent daarom niet alleen sterke wachtwoorden gebruiken, maar ook structureel inzetten op tweefactorauthenticatie (2FA) en in bepaalde gevallen op alternatieve methoden gebruiken, zoals biometrie en softwarematige toegangssleutels (passkeys).

Om te vermijden dat je overal hetzelfde wachtwoord gebruikt, is een betrouwbare wachtwoordbeheerder onmisbaar. Kies voor een kluis die lokaal versleutelt of zero-knowledge-opslag biedt (alleen jij kunt de data zien). Degelijke en gratis opensource-opties zijn Bitwarden Personal en KeePass of KeePassXC. De kluis zelf beveilig je uiteraard met een sterke sleutelzin. Nieuwe wachtwoorden laat je bij voorkeur automatisch genereren en zijn telkens uniek.

Vrijwel alle degelijke diensten bieden tegenwoordig 2FA aan. Maak daar zeker gebruik van, want dit voegt een extra beveiligingslaag toe. TOTP-codes (time-based one-time passwords) via apps als Authy of de Authenticator-apps van Google of Microsoft zijn een veilige keuze. Voor kritieke accounts kun je fysieke tokens overwegen, zoals een Yubikey. Sms-codes kun je het beste vermijden, want deze zijn kwetsbaar voor sim-swapping. Biometrie gebruik je bij voorkeur alleen op apparaten waar de herkenning lokaal gebeurt, zonder dat er data naar externe servers gaan.

Steeds meer platformen, zoals Apple, Google en Microsoft, ondersteunen ook toegangssleutels. Deze bestaan uit een publieke en een private sleutel. Alleen de publieke wordt op de server opgeslagen; de private blijft lokaal en wordt geverifieerd via biometrie of pincode. Zo combineer je veiligheid met een zekere mate van gebruiksgemak.

Accountbeheer

Doordacht toegangsbeheer voorkomt dat ongewenste gebruikers, processen of apparaten toegang krijgen tot je gegevens of systemen. Door rollen te scheiden, rechten te beperken en geregeld te evalueren wie waar toegang toe heeft, verklein je het risico op misbruik.

Zo gebruik je voor dagelijkse taken bij voorkeur een standaardaccount zonder beheerrechten. Heb je in Windows op je laptop slechts één administratoraccount, maak dan eerst een tweede administratoraccount aan. Zet daarna het eerste om naar standaardgebruiker, zodat je vertrouwde profielmap en instellingen behouden blijven. Dit doe je via Instellingen / Accounts / Andere gebruikers / Account toevoegen, waar je ook het accounttype kunt wijzigen. Je kunt ook twee standaardaccounts gebruiken: een voor werk en een voor privé, waarbij het privéaccount geen toegang heeft tot zakelijke bestanden, e-mail of cloudmappen. Daarnaast kun je een extra standaardgebruiker aanmaken, eventueel zonder wachtwoord, voor gastgebruik. Verwijder accounts zodra ze overbodig zijn en vermijd het delen van je hoofdaccount. Als delen toch nodig is, zorg dan dat je de gegevens kunt monitoren en gebruik de beschikbare logboeken (zie ook de paragraaf Monitoren en scannen, onderaan dit artikel).

Toegangsbeheer

Werk je met meerdere gebruikers op je pc of gebruik je gedeelde mappen, dan kun je de toegang tot gegevens beperken door het instellen van specifieke machtigingen voor lezen en schrijven. Klik met rechts op een map of bestand in Verkenner, kies Eigenschappen en ga naar Beveiliging / Bewerken (voor lokale toegang) of naar Delen / Geavanceerd delen (voor netwerkshares).

Gescheiden omgevingen zijn ook nuttig voor apps als je browser. In Chromium-browsers zoals Chrome klik je rechtsboven op je profielafbeelding en kies Gastprofiel openen of Chrome-profiel toevoegen. Elk profiel gebruikt een eigen cache, instellingen, extensies en sessies. In Firefox open je de profielbeheerder via Windows-toets+R, waarna je de opdracht firefox.exe -p uitvoert.

Controleer ook regelmatig welke externe apps, diensten of apparaten toegang hebben tot je cloudaccounts van bijvoorbeeld Google of Microsoft.

Updates en patches

Software en firmware tijdig bijwerken is een van de beste manieren om je systemen veilig te houden, zeker omdat veel kwetsbaarheden al worden misbruikt voor ze publiek bekend zijn (zero-day-exploits). Automatiseer je updates dus waar mogelijk, niet alleen voor je besturingssysteem maar ook voor randapparatuur, NAS, router en IoT-apparaten.

Windows is standaard ingesteld om belangrijke updates en patches automatisch te downloaden en installeren. Laat dit zeker zo. Vergeet ook je gewone programma's niet: sommige programma's updaten automatisch (zoals browsers), maar lang niet alle programma's doen dit. Tools zoals Patch My PC Home Updater kunnen helpen, of je gebruikt een pakketbeheerder zoals Chocolatey of Winget. Een grafische tool zoals UniGetUI ondersteunt zelfs verschillende pakketbeheerders.

Patch My PC Home Updater herkent ongeveer vijfhonderd populaire programma's en werkt deze op gezette tijden zelf bij. UniGetUI ondersteunt wel tienduizend programma's en maakt het mogelijk om alle verouderde software met een muisklik te updaten.

Neem ook firmware mee in je updatebeleid, zoals deze van je router, BIOS/UEFI, printers en IoT-apparaten. Controleer enkele keren per jaar via de website van de fabrikant of via ingebouwde beheertools, zoals Synology DSM op een NAS, of er updates beschikbaar zijn.

Gevorderde gebruikers die veiligheid belangrijk vinden, kunnen ook CVE- en kwetsbaarheidsdatabanken (Common Vulnerabilities and Exposures) in de gaten houden, zeker bij software met frequente internet-interactie. Verwijder oude software zonder ondersteuning, en denk bijvoorbeeld ook aan extensies of scripts die je niet meer gebruikt, maar die nog wel actief zijn.

Databeveiliging

Zonder degelijke gegevensbeveiliging blijven andere beveiligingsmaatregelen kwetsbaar. Documenten of informatie die veel privacygevoelige gegevens bevatten (zoals financiële of medische gegevens) horen niet onversleuteld op je pc of externe schijven te staan. Encryptie beschermt je data tegen ongewenste toegang, ook bij verlies of diefstal van het systeem.

Op Windows Home-systemen, met TPM en 'modern stand-by', kun je de systeemschijf automatisch versleutelen via Instellingen / Privacy en beveiliging / Apparaatversleuteling. Je moet wel aangemeld zijn met een Microsoft-account.

Deze functie is een vereenvoudigde vorm van BitLocker, beschikbaar in Windows Pro en hoger. BitLocker kan ook je datapartities, externe schijven en usb-sticks versleutelen. Een gratis alternatief is VeraCrypt, waarmee je ook aparte mappen of draagbare volumes kunt versleutelen. Je kunt zelfs een verborgen volume aanmaken, zodat niemand merkt dat er versleutelde data aanwezig zijn. De tool vraagt wat gewenning, maar online vind je uitgebreide documentatie.

Versleutelen is belangrijk, maar ruim ook geregeld oude, privacygevoelige bestanden op. In Windows open je het venster Instellingen en ga je via Systeem / Opslag naar Aanbevelingen vooropschoning om tijdelijke bestanden, downloads of prullenbakinhoud te wissen. Voor het onherroepelijk verwijderen van specifieke bestanden of mappen gebruik je een gratis tool zoals Eraser, die ook vrijgekomen ruimte op een harde schijf kan overschrijven. Wil je een volledige harde schijf wissen, bijvoorbeeld voor verkoop of donatie, gebruik dan DBAN. Voor ssd's gebruik je bij voorkeur de Secure Erase-tool van de fabrikant zelf, bijvoorbeeld Samsung Magician voor Samsung-ssd's.

Back-ups

Je bent nooit honderd procent veilig, alle geïnstalleerde beveiligingen ten spijt. Daarom zou je eigenlijk altijd back-ups moeten maken. Regelmatig back-uppen beschermt je tegen gegevensverlies door fouten, defecten of malware, en je kunt relatief snel je systeem en gegevens herstellen zonder noemenswaardig dataverlies.

Er bestaan gelukkig degelijke en gratis tools waarmee je back-ups grotendeels kunt automatiseren. Deze ondersteunen bij voorkeur versleuteling, compressie en versiebeheer, werken met incrementele back-ups (alleen nieuwe of gewijzigde bestanden) en met deduplicatie (dubbele inhoud wordt slechts één keer opgeslagen). Duplicati en Kopia zijn hier uitstekende voorbeelden van, gratis en opensource. Duplicati heeft een gebruiksvriendelijke webinterface, terwijl Kopia wat technischer is, maar iets krachtiger dankzij het snapshot-systeem en efficiënter bij grote of veel bestanden.

Probeer waar mogelijk de 3-2-1-regel te volgen: bewaar minstens drie kopieën van je data op twee verschillende media, waarvan één op een andere fysieke locatie en minstens één offline. Dit is ook belangrijk met het oog op ransomware. Koppel daarom ook je externe back-upmedium los zodra de back-up klaar is.

Netwerkbeveiliging

Tenzij je computer fysiek losgekoppeld is van internet en andere netwerken ('air-gapped'), mag je zeker niet voorbij gaan aan netwerkbeveiliging. Je router is doorgaans het toegangspunt tot je hele netwerk en verdient daarom je volle aandacht.

Begin met het wijzigen van het standaard beheerderswachtwoord naar een sterk exemplaar. Controleer geregeld op firmware-updates via de website van de fabrikant (zie ook de eerdere paragraaf Updates en patches). Schakel UPnP (Universal Plug and Play) uit om te vermijden dat applicaties ongecontroleerd poorten openen. Zet beheer op afstand uit als dat kan en beperk inkomend verkeer door enkel noodzakelijke poorten open te laten (zie ook de paragraaf Monitoren en scannen, onderaan dit artikel). Schakel ook ongebruikte netwerkdiensten of applicatie-interfaces uit.

Idealiter voorzie je je netwerkapparaten van gescheiden subnetten, zodat een kwetsbaarheid op het ene toestel niet automatisch andere bedreigt. Je kunt bijvoorbeeld een gastnetwerk op je router activeren voor bezoekers of onbekende apparaten. IoT-toestellen houd je het liefst apart van je hoofdnetwerk. Ondersteunt je router VLAN's (virtuele LAN's), dan kun je zelfs per apparaatcategorie aangepaste regels instellen, voor optimale databescherming.

De meeste routers hebben een ingebouwde firewall, maar deze is vaak beperkt. Gevorderde gebruikers kunnen extra beveiliging overwegen met een krachtigere oplossing, zoals OPNSense, waarmee je gedetailleerde regels kunt opstellen en netwerkverkeer logt. Daarnaast kun je een netwerkwijd DNS-filter gebruiken om ongewenste sites en advertenties op domeinnaamniveau te blokkeren. Tools zoals het multiplatform AdGuard Home of het cloudgebaseerde NextDNS zijn hiervoor uitstekend geschikt. Of je gebruikt eventueel publieke DNS-servers, zoals het recent gelanceerde DNS4EU, mede gefinancierd door de EU, met kant-en-klare filters tegen malware, advertenties en/of ongepaste inhoud.

Monitoren en scannen

Binnen cyberhygiëne hoort ook het regelmatig scannen en monitoren van je netwerk en systemen. Voor Windows zijn er ingebouwde logboeken (klik met rechts op de startknop en kies Logboeken), die systeemfouten, softwareproblemen, aanmeldpogingen en beveiligingsincidenten bijhouden. Open hier Windows-logboeken / Systeem en sorteer op de kolom Niveau om sneller fouten en waarschuwingen te zien.

Scan ook geregeld je netwerkverbindingen. De tool Fing (beschikbaar voor mobiel en desktop) toont direct welke apparaten verbonden zijn. Via Security kun je bij Confirm devices aangeven welke je vertrouwt.

Een nuttige aanvulling is GlassWire, een gratis visuele firewall die toont welke apps waarmee verbinding maken en hoeveel data ze verbruiken. Voor diepgaande analyses is Wireshark de ongekroonde koning. Deze gratis sniffer toont welke data via welke netwerkprotocollen je systeem verzendt en ontvangt, waarmee je ongebruikelijke communicatie kunt traceren.

Je netwerkveiligheid hangt ook af van het sluiten van onnodige netwerkpoorten. Test dit van buitenaf, zoals een hacker doet, via GRC ShieldsUP! Klik op Proceed en dan op All Service Ports om gebruikelijke TCP-poorten te scannen. Zie je rode of blauwe vakjes, schakel dan onnodige services en eventuele poortdoorverwijzingen uit in je router tot alle vakjes groen kleuren.

Je kunt de netwerkpoorten ook van binnenuit scannen, zoals malware doet. Dit kan met het gratis Zenmap, de grafische interface van Nmap. Vul bij Target het ip-adres in en kies bij Profile bijvoorbeeld Quick scan plus.

Je doet er ook goed aan geregeld te controleren op mogelijke datalekken, zoals door database-hacks bij diensten waar je een account had. Je kunt je hiervoor aanmelden bij HaveIBeenPwned, via Notify Me.