Als je langdurig op je laptop (thuis)werkt zijn een los scherm en een setje invoerapparatuur geen overbodige luxe. Om dergelijke randapparatuur eenvoudig aan te sluiten, kun je gebruik maken van een dock. Heb je een laptop met een usb-c-aansluiting, dan kun je met een LINQ USB-C multiport Hub in één keer je lader, scherm en invoerapparatuur aansluiten. Wij hebben diverse varianten getest.

LinQ USB-C Multiport Hub (6-in-1, 8-in-1)

Prijs € 69,99 (6 in 1), € 89,99 (8 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), gigabit-netwerkaansluiting, kaartlezer (8 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
6,5Score65

LinQ USB-C Multiport Hub (5-in-1, 7-in-1)

Prijs € 59,99 (5 in 1), € 79,99 (7 in 1)
Beeldaansluitingen Hdmi (4K 60 Hz)
Overige aansluitingen 2x Usb 3.0, usb-c (usb3.0-snelheid), kaartlezer (7 in 1)
Laptop-aansluiting Usb-c, usb-c-ingang voor oplader
Websitewww.linqbyelements.dk
8Score80

LINQ maakt diverse USB-C Multiport Hubs. Wij kregen vijf uitvoeringen om uit te proberen: de 4 in 1, 5 in 1, 6 in 1, 7 in 1 en de 8 in 1. Dit zijn allemaal usb-c-hubs waarmee je in ieder geval een hdmi-scherm op je usb-c-laptop kunt aansluiten. De hubs verschillen in het aantal en type aansluitingen, ik zal deze verschillen verderop bespreken en je ziet ze hieronder ook in een tabel staan. Alle hubs zijn gevat in een aluminium behuizing die qua kleur heel dicht aan ligt tegen het Space Grey dat door Apple (en sommige andere laptopfabrikanten) gebruikt wordt. Je sluit de hub aan met het geïntegreerde usb-c-kabeltje aan op je laptop en sluit vervolgens je lader op de usb-c-ingang van de hub aan. Het geheel werkt vervolgens zonder dat je stuurprogramma's hoeft te installeren. Je krijgt een dock met een monitoraansluiting, usb-poorten en afhankelijk van het type ook een netwerkaansluiting. Met één kabeltje verbind je je usb-c-laptop dus met alle op je werkplek benodigde randapparatuur.

©PXimport

Je laptopmoet wel aan een belangrijke eis voldoen: de usb-c-poort moet behalve voor usb-signalen ook geschikt zijn voor video-uitvoer en opladen. Een beeldsignaal over usb-c maakt gebruik van de DisplayPort-standaard en wordt ook wel de DisplayPort Alt Mode genoemd. Windows geeft je een foutmelding als je usb-c-aansluiting hier niet geschikt voor is. Behalve voor laptops, zijn de adapters ook geschikt voor smartphones en tablets. Het hangt van het apparaat af wat er vervolgens mogelijk is.

©PXimport

Allemaal power delivery

Met alle vijf de geteste usb-c-hubs kun je een aangesloten laptop die wordt gevoed via usb-c nog steeds laden. Alle vijf de geteste hubs zijn hiervoor voorzien van een usb-c-ingang. Hier sluit je je lader op aan waardoor die lader nog steeds je laptop kan voeden. Dit werkt met een usb-c-lader van maximaal 100 watt, in de praktijk kun je dus iedere usb-c-laptop gebruiken met de hubs. Dit werkt natuurlijk alleen als je laptop ook daadwerkelijk laden via usb-c ondersteunt. Of de usb-c-poort ook geschikt is voor laden, merk je doorgaans aan de meegeleverde lader bij je laptop. Al heb ik ook laptops getest die je ondanks een aparte laad-aansluiting met bijbehoren de lader toch ook via usb-c kon opladen. In dat geval zul je vermoedelijk nog een usb-c-lader moeten aanschaffen, want je hebt je eigen usb-c-lader nodig die je vervolgens aansluit op de dock.

©PXimport

Hdmi-aansluiting

Alle vijf de geteste hubs zijn voorzien van een hdmi-aansluiting die het door de laptop geleverde DisplayPort-signaal omzet naar maximaal 4K met 60 Hz. Vooral dat laatste is prettig, want er zijn ook soortgelijke hubs die maximaal geschikt zijn voor 4K met 30 Hz. Uiteraard hangt het van je laptop zelf af of 4K met 60 Hz daadwerkelijk door de gpu geleverd kan worden, maar bij de meeste laptops kan dat tegenwoordig. De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt als enige ook nog een vga-aansluiting naast de aanwezige hdmi-aansluiting. Wellicht handig als je af en toe nog beamers met vga tegenkomt. Sommige van de hubs bieden een usb-c-aansluiting, maar die is ook als je een usb-c-scherm hebt niet geschikt voor het aansluiten van een beeldscherm. Het DisplayPort-signaal wordt alleen gebruikt voor de ingebouwde hdmi- en vga-aansluiting.

Verschil in usb-aansluitingen

Alle vijf de geteste hubs bieden een type a usb-aansluiting die werkt op de usb3.0-snelheid (5 Gbit/s, tegenwoordig ook wel usb 3.1/3.2 Gen 1 genoemd). De 4 in 1 Usb-c Multiport Hub biedt één usb-aansluiting, de vier andere geteste hubs twee usb-poorten. Dat is niet het enige verschil op usb-gebied, want de andere vier hubs bieden ook nog een usb-c-aansluiting die werkt op usb3.0-snelheid (5 Gbit/s). De usb-aansluitingen blijken in een snelheidstest een snelheid van zo'n 451 MB/s te halen in combinatie met een externe ssd die zonder hub 556 MB/s haalt. Iets langzamer dus dan het theoretische maximum, maar daar krijg je het gemak van de hub voor terug.

Verwarrende netwerkaansluiting

Het overige onderscheid tussen de hubs wordt gemaakt door het al dan niet aanwezig zijn van een kaartlezer en netwerkaansluiting. De 7 in 1 usb-c Multiport Hub bevat een micro- en SD-kaartlezer terwijl de 6 in 1 usb-c Multiport Hub een netwerkaansluiting heeft. Wil je zowel de netwerkwerkaansluiting als de kaartlezers, dan biedt de 8 in 1 usb-c Multiport hub alle mogelijkheden.

Een netwerkaansluiting vind ik een belangrijk onderdeel van een usb-c-hub en die vind je dus alleen op de 6 in 1- en 8 in 1-uitvoering. De gebruikte netwerkcontroller is een gigabit exemplaar van Realtek en wordt zonder extra stuurprogramma’s herkend door zowel Windows als macOS. De netwerkadapter zelf maakt netjes via gigabit verbinding. Helaas blijkt de gehaalde snelheid in onze test een stuk lager te liggen en halen we in onze speedtest met zowel de 6 in 1- als 8 in 1-variant een snelheid van maximaal zo'n 340 Mbit/s in plaats van de verwachte 940 Mbit/s. Een blik in het systeemoverzicht van macOS leert dat de netwerkadapter via usb 2.0 verbonden is. Dit blijkt te komen door een eigenaardigheid in de in de hubs gebruikte chipset. Het is wel mogelijk om de netwerkaansluiting op volledige snelheid te laten werken door een usb3.0-opslagaparaat als een usb-stick of harde schijf aan te sluiten op een usb-poort. Dan schakelt de ingebouwde usb3.0-hub in en wordt de netwerkadapter via usb 3.0 verbonden waarna er wel netjes 940 Mbit/s gehaald wordt. Het is fijn dat een gigabitsnelheid met een trucje mogelijk is, want vermoedelijk wil je de netwerkaansluiting juist omdat je behoefte hebt aan een hoge snelheid. Dit trucje moet je dan wel weten, want feedback krijg je niet. Alleen met een speedtest kom je erachter dat de netwerksnelheid niet optimaal is.

De kaartlezer is geschikt voor zowel het micro-SD- als SD-formaat. Een nadeel is wel dat de kaartlezer altijd via een internet usb2.0-hub verbonden is. Ook met een snel SDXC-kaartje haalde ik een maximale snelheid van 26 MB/s. Op zich handig als je laptop geen ingebouwde kaartlezer heeft, maar als je vaak een sd-kaartje gebruikt kun je beter een snellere kaartlezer gebruiken.

Conclusie

De geteste usb-c-hubs van LINQ zijn gehuld in een stevige en prettig ogende aluminium behuizing. Handig is dat alle functionaliteit op zowel Windows als macOS werkt zonder dat je zelf stuurprogramma's hoeft te installeren. Fijn is dat ze allemaal geschikt zijn voor een 4K-signaal met een verversingssnelheid van 60 Hz. Veel usb-docks doen immers maximaal 30 Hz op een 4K-resolutie. Jammer is dat de kaartlezer op de 7 in 1 en 8 in 1 via usb 2.0 verbonden is. Echt onhandig is dat de netwerkaansluiting op de 6 in 1 en 8 in 1 afhankelijk van of je een usb3.0-opslagapapraat hebt aangesloten via usb 2.0 of usb 3.0 is aangesloten. Een netwerkverbinding heb je gelukkig wel altijd, maar mogelijk niet op gigabitsnelheid. Dat is wel een belangrijk nadeel omdat je daar geen feedback over krijgt en mogelijk dus veel minder optimaal werkt dan je wellicht dacht. Op zich bieden de 6 in 1 en 8 in 1 de meeste functionaliteit, maar de onduidelijke implementatie van de netwerkaansluiting zorgt voor een lager oordeel. Je betaalt immers wel een duidelijke meerprijs voor die netwerkaansluiting.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.