Eind dit jaar keert een auto met een historische naam terug op de Nederlandse weg: de Ford Capri. Deze elektrische SUV met coupé-achtige daklijn is niet alleen bedoeld voor jonge(re) kopers die de klassieke Capri nooit hebben meegemaakt, maar ook voor de liefhebber van weleer die inmiddels milieubewust wat hoger wil zitten.

©Ford

Bij het noemen van de naam 'Capri' spitsen vooral oudere autoliefhebbers direct de oren. Tussen 1968 en 1986 bouwde Ford een sportieve tweedeurs coupé, die dankzij de ingeburgerde Taunus-techniek voor een heel schappelijke prijs kon worden aangeschaft. Net als de legendarische Mustang in Amerika, kon de Capri-klant zich helemaal uitleven met de aankleding van 'the car you always promised yourself'. Naarmate de jaren vorderden, belandden veel Capri's op de schroothoop, maar er zijn nog steeds vele liefhebbers die met hart en ziel hun klassieke Capri in optimale gezondheid houden.

©Ford

Maar nu heeft Ford de naam Capri nieuw leven ingeblazen. Niet met een elegante coupé met een dikke benzinemotor, maar met een elektrische SUV waarvan de achterruit – voor de dynamische daklijn – platter is gelegd. Geschiedvervalsing? Een belediging voor de klassieke Capri? Niet volgens Ford. De beoogde koper van de nieuwe Capri is opgegroeid in een tijd dat het oermodel al een zeldzaamheid was. En als de klant wél bekend is met de klassieke coupé, dan heeft die een leeftijd bereikt dat een hoge zitpositie achter het stuur inmiddels een vereiste is. Was de Capri in 1986 niet uit productie genomen, dan zou het nieuwe model een logische evolutie zijn geweest, zegt de Nederlander Amko Leenarts, directeur van Fords ontwerpafdeling in Europa.

©Ford

De technische basis van de nieuwe Capri is identiek aan die van de Ford Explorer. Oftewel: hij staat op een modulair platform dat Ford bij Volkswagen inkoopt, met aandrijflijnen die ook terug te vinden zijn in bijvoorbeeld de Volkswagen ID.4 en Skoda Enyaq iV. Een beproefde basis. Door allerlei aanpassingen aan het onderstel zou de Capri echter rijden als een échte Ford. Het idee dat je met een Volkswagen-kloon onderweg bent, is zodoende uitgesloten. Aldus Ford.

©Ford

De Capri wordt verkrijgbaar met dezelfde batterijpakketten en elektromotoren als de Explorer. Aan de basis staat de Standard Range RWD met 52kWh-batterij en een motorvermogen van 170 pk. De Extended Range RWD beschikt over een batterij met een capaciteit van 77 kWh en heeft een 286 pk sterke elektromotor op de achteras. Topmodel is de Extended Range AWD, waarbij een tweede elektromotor op de voorwielen voor vierwielaandrijving zorgt. Deze versie heeft een 79kWh-batterij; het gecombineerde motorvermogen bedraagt 340 pk.

©Ford

Mede doordat de achterruit van de Ford Capri plat is gelegd, heeft hij een betere stroomlijn dan de Explorer. Zodoende komt hij wat verder op een volle batterij. Ter vergelijking: de Explorer Extended Range RWD haalt volgens de WLTP-berekening een afstand van 602 kilometer. De Capri met dezelfde batterij en aandrijflijn voegt daar nog eens 25 kilometer aan toe. Op voorwaarde dat je níet als een Capri-coureur van weleer het verkeer op de linkerbaan gaat lopen opduwen en elke bocht met krijsende banden rondt...

©Ford

De Capri is 17,5 centimeter langer dan de Explorer, en dat heeft een positief effect op de bagageruimte. Er past maar liefst 672 liter achterin, en dat is 222 liter méér dan de Explorer kan verstouwen. Ondanks de aflopende daklijn heeft het laadruim ook met de bank plat een groter volume: 1510 liter, ten opzichte van 1422 liter voor de Explorer. De RWD-versies van de Capri mogen een trailer van 1000 kilo trekken, de AWD kan 200 kilo meer aan. Wat dat betreft is er geen verschil in vergelijking met de Explorer.

©Ford

Met de naam Capri grijpt Ford terug naar een kleurrijke periode in de geschiedenis. En daar heeft het merk het kleurenaanbod van de nieuwe Capri op afgestemd. Standaard wordt de auto geleverd in de gele lak zoals die te zien is op de foto's; voor blauw of rood betaal je 1200 euro extra. 'Trendy' kleuren zoals zwart, grijs en wit behoren eveneens tot de mogelijkheden. Voor het interieur pakt Ford minder bont uit: het geheel is uitgevoerd in stemmige zwart- en grijstinten. Slechts de led-strips voor de sfeerverlichting geven het geheel wat kleur. Het dashboard is identiek aan dat van de Explorer, inclusief het verstelbare multimediascherm (waar een kluisje achter is verstopt) en het 17 liter grote opbergvak tussen de voorstoelen, waar zelfs een laptop in past.

©Ford

De nieuwe Ford Capri deelt niet alleen zijn naam met een erkende klassieker: de ontwerpers hebben ook diverse details van het oude model in gemoderniseerde vorm nieuw leven ingeblazen. Zoals de dubbele koplampen en de vorm van de 'grille', maar ook de zwarte balk waarin de achterlichten zijn gelegd, kennen we van het oermodel. De ronde vorm van de achterruitjes is nog wel het meest herkenbare element dat van de klassieke Capri is overgenomen, echter in iets aangepaste vorm. Zodat het niet allemaal krampachtig 'retro' overkomt.

©Ford

Prijzen van de nieuwe Ford Capri beginnen bij 43.350 euro voor de Standard Range RWD met 52 kWh. Daarmee is de auto 2000 euro duurder dan de gelijk gemotoriseerde/bebatterijde Explorer. De Extended Range RWD blijft met 47.850 euro onder de grens van 50 mille; voor SEPP komt deze versie echter niet in aanmerking. De standaarduitrusting van de Capri is al behoorlijk compleet, maar voor een meerprijs van 4000 euro kun je de Premium bestellen. Dan krijg je onder meer een high-end audiosysteem van B&O, full-led koplampen, een elektrisch bediende achterklep en 20-inch wielen. Naar verwachting worden eerste nieuwe Capri's eind 2024 afgeleverd.

©Ford

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!