Eind dit jaar keert een auto met een historische naam terug op de Nederlandse weg: de Ford Capri. Deze elektrische SUV met coupé-achtige daklijn is niet alleen bedoeld voor jonge(re) kopers die de klassieke Capri nooit hebben meegemaakt, maar ook voor de liefhebber van weleer die inmiddels milieubewust wat hoger wil zitten.

©Ford

Bij het noemen van de naam 'Capri' spitsen vooral oudere autoliefhebbers direct de oren. Tussen 1968 en 1986 bouwde Ford een sportieve tweedeurs coupé, die dankzij de ingeburgerde Taunus-techniek voor een heel schappelijke prijs kon worden aangeschaft. Net als de legendarische Mustang in Amerika, kon de Capri-klant zich helemaal uitleven met de aankleding van 'the car you always promised yourself'. Naarmate de jaren vorderden, belandden veel Capri's op de schroothoop, maar er zijn nog steeds vele liefhebbers die met hart en ziel hun klassieke Capri in optimale gezondheid houden.

©Ford

Maar nu heeft Ford de naam Capri nieuw leven ingeblazen. Niet met een elegante coupé met een dikke benzinemotor, maar met een elektrische SUV waarvan de achterruit – voor de dynamische daklijn – platter is gelegd. Geschiedvervalsing? Een belediging voor de klassieke Capri? Niet volgens Ford. De beoogde koper van de nieuwe Capri is opgegroeid in een tijd dat het oermodel al een zeldzaamheid was. En als de klant wél bekend is met de klassieke coupé, dan heeft die een leeftijd bereikt dat een hoge zitpositie achter het stuur inmiddels een vereiste is. Was de Capri in 1986 niet uit productie genomen, dan zou het nieuwe model een logische evolutie zijn geweest, zegt de Nederlander Amko Leenarts, directeur van Fords ontwerpafdeling in Europa.

©Ford

De technische basis van de nieuwe Capri is identiek aan die van de Ford Explorer. Oftewel: hij staat op een modulair platform dat Ford bij Volkswagen inkoopt, met aandrijflijnen die ook terug te vinden zijn in bijvoorbeeld de Volkswagen ID.4 en Skoda Enyaq iV. Een beproefde basis. Door allerlei aanpassingen aan het onderstel zou de Capri echter rijden als een échte Ford. Het idee dat je met een Volkswagen-kloon onderweg bent, is zodoende uitgesloten. Aldus Ford.

©Ford

De Capri wordt verkrijgbaar met dezelfde batterijpakketten en elektromotoren als de Explorer. Aan de basis staat de Standard Range RWD met 52kWh-batterij en een motorvermogen van 170 pk. De Extended Range RWD beschikt over een batterij met een capaciteit van 77 kWh en heeft een 286 pk sterke elektromotor op de achteras. Topmodel is de Extended Range AWD, waarbij een tweede elektromotor op de voorwielen voor vierwielaandrijving zorgt. Deze versie heeft een 79kWh-batterij; het gecombineerde motorvermogen bedraagt 340 pk.

©Ford

Mede doordat de achterruit van de Ford Capri plat is gelegd, heeft hij een betere stroomlijn dan de Explorer. Zodoende komt hij wat verder op een volle batterij. Ter vergelijking: de Explorer Extended Range RWD haalt volgens de WLTP-berekening een afstand van 602 kilometer. De Capri met dezelfde batterij en aandrijflijn voegt daar nog eens 25 kilometer aan toe. Op voorwaarde dat je níet als een Capri-coureur van weleer het verkeer op de linkerbaan gaat lopen opduwen en elke bocht met krijsende banden rondt...

©Ford

De Capri is 17,5 centimeter langer dan de Explorer, en dat heeft een positief effect op de bagageruimte. Er past maar liefst 672 liter achterin, en dat is 222 liter méér dan de Explorer kan verstouwen. Ondanks de aflopende daklijn heeft het laadruim ook met de bank plat een groter volume: 1510 liter, ten opzichte van 1422 liter voor de Explorer. De RWD-versies van de Capri mogen een trailer van 1000 kilo trekken, de AWD kan 200 kilo meer aan. Wat dat betreft is er geen verschil in vergelijking met de Explorer.

©Ford

Met de naam Capri grijpt Ford terug naar een kleurrijke periode in de geschiedenis. En daar heeft het merk het kleurenaanbod van de nieuwe Capri op afgestemd. Standaard wordt de auto geleverd in de gele lak zoals die te zien is op de foto's; voor blauw of rood betaal je 1200 euro extra. 'Trendy' kleuren zoals zwart, grijs en wit behoren eveneens tot de mogelijkheden. Voor het interieur pakt Ford minder bont uit: het geheel is uitgevoerd in stemmige zwart- en grijstinten. Slechts de led-strips voor de sfeerverlichting geven het geheel wat kleur. Het dashboard is identiek aan dat van de Explorer, inclusief het verstelbare multimediascherm (waar een kluisje achter is verstopt) en het 17 liter grote opbergvak tussen de voorstoelen, waar zelfs een laptop in past.

©Ford

De nieuwe Ford Capri deelt niet alleen zijn naam met een erkende klassieker: de ontwerpers hebben ook diverse details van het oude model in gemoderniseerde vorm nieuw leven ingeblazen. Zoals de dubbele koplampen en de vorm van de 'grille', maar ook de zwarte balk waarin de achterlichten zijn gelegd, kennen we van het oermodel. De ronde vorm van de achterruitjes is nog wel het meest herkenbare element dat van de klassieke Capri is overgenomen, echter in iets aangepaste vorm. Zodat het niet allemaal krampachtig 'retro' overkomt.

©Ford

Prijzen van de nieuwe Ford Capri beginnen bij 43.350 euro voor de Standard Range RWD met 52 kWh. Daarmee is de auto 2000 euro duurder dan de gelijk gemotoriseerde/bebatterijde Explorer. De Extended Range RWD blijft met 47.850 euro onder de grens van 50 mille; voor SEPP komt deze versie echter niet in aanmerking. De standaarduitrusting van de Capri is al behoorlijk compleet, maar voor een meerprijs van 4000 euro kun je de Premium bestellen. Dan krijg je onder meer een high-end audiosysteem van B&O, full-led koplampen, een elektrisch bediende achterklep en 20-inch wielen. Naar verwachting worden eerste nieuwe Capri's eind 2024 afgeleverd.

©Ford

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.