Als het idee van een makkelijk mee te nemen tablet voor werk je aanspreekt, wordt je geconfronteerd met een scala aan verschillende mogelijkheden.

Een tablet is multifunctioneel. Je kunt 'm gebruiken voor e-mail, het maken van notities, het weergeven van presentaties, toegang tot het internet en andere zakelijke taken - mits je niet afhankelijk bent van zware zakelijke software die alleen op Windows draait. Tablets zijn om mee te werken prettiger dan smartphones en beter voor je rug dan het meesleuren van een zware laptop (met adapter en accessoires).

Wil je een tablet kopen voor persoonlijk gebruik, neem dan eens een kijkje in de tabletsectie van onze zustersite Computer!Totaal. Zij testen regelmatig tablets waarbij gelet wordt op zaken die voor de consument van belang zijn. Wij kijken in dit artikel naar de aspecten die tellen voor het gebruik van tablet binnen een zakelijke omgeving. Zo verzeker je ervan dat je een apparaat kiest met het juiste besturingssysteem, apps, connectiviteit, hardware, enzovoorts.

Besturingssysteem

Wanneer je een tablet koopt, is de eerste keuze die je krijgt het besturingssysteem en het achterliggende ecosysteem voor apps. Op dit moment zijn er twee grote spelers op dit gebied: iOS voor de iPad 2 en Android voor vrijwel iedere andere beschikbare tablet.

Op een aantal tablets kun je Windows 7 krijgen. Tablets die Windows draaien zijn niet bijzonder succesvol geweest, voornamelijk omdat Windows - of het nu XP is, Vista of Windows 7 - nooit voor zo'n apparaat bedacht is. Ondanks dat Windows 7 nog redelijk werkt, zijn de meeste menu's en icoontjes voor zo'n apparaat gewoon te klein. Als je zo'n tablet met Windows kiest, zorg er dan voor dat je er eentje met stylus-input kiest, dit werkt aanmerkelijk beter. Met de komst van Windows 8 is de verwachting dat Windows-tablets gaan werken met de gebruiksvriendelijke Metro-interface die we nu vooral kennen van Windows Phone 7 voor smartphones.

Wanneer je echt niet zonder bepaalde applicaties voor Windows kan - stel dat je sterk afhankelijk bent van de unieke functionaliteit die Microsoft Office biedt - dan is een tablet op basis van Windows 7 de enige keuze voor een zakelijk mobiel apparaat.

Zijn de apps die je nodig hebt ook voor Android en iOS voorhanden (of je werkt voornamelijk in webapps), dan zijn deze systemen de betere keuze. Er zijn ook tablets die zowel Android als Windows ondersteunen, zoals de dual-boot Viewsonic ViewPad 10. Maar kies voor de echte tabletervaring liever een tablet met daarop enkel een mobiel OS.

Applicaties

Met Windows 7 op je tablet, kun je vrijwel iedere denkbare applicatie op dat OS draaien. Voor iOS en Android ben je qua zakelijke apps meer beperkt, maar minder dan je op voorhand zou denken.

Een aantal tabletfabrikanten, waaronder Lenovo, biedt VPN en zelfs remote desktop naar Windows (via bijvoorbeeld Citrix Receiver) voorgeïnstalleerd op hun apparatuur aan.

Voor iOS geldt dat Apple de iWork-suite voor de iPad beschikbaar heeft, waarmee je prima met Office-compatible documenten, spreadsheets en presentaties kunt werken. Docs to Go en QuickOffice behoren tot de meest voor de hand liggende alternatieve officepakketten voor zowel iOS als Android. Al deze applicaties kunnen overweg met bestanden die zijn gemaakt in Word, Excel en PowerPoint, maar kennen hun beperkingen. Zo kun je bijvoorbeeld niet met macro's in spreadsheets werken.

Werken met online applicaties als Google Docs en Docs.com is mogelijk, maar blijkt in de praktijk allerminst ideaal. Tekstverwerken gaat nog wel, maar andere taken uitvoeren wordt een ramp. Dat komt omdat ze webapps afhankelijk zijn van een toetsenbord en muis.

Toetsenbord, muis en stylus

Wanneer je een muis en toetsenbord gaat meeslepen, werpt zich de vraag op "Waarom heb ik niet gewoon een laptop gekocht?" Maar wie veel typt, heeft een echt toetsenbord nodig. Het gebruik van accessoires op een tablet kan lastig zijn - zo biedt Apple geen USB-ingangen op de iPad - maar wel de moeite waard, aangezien het bepaalde taken enorm vereenvoudigt.

Tablets met Windows 7 hebben altijd één of meerdere USB-poorten en de meesten kennen ook Bluetooth-functionaliteit. Sommige Android-tablets kennen ook USB, maar je zult het meestal moeten doen met enkel Bluetooth. Een uitzondering hierop is de Asus EeePad Transformer Prime die met een dockconnector geleverd kan worden in de vorm van een toetsenbord met touchvlak, waardoor je de tablet naadloos overgaat in een netbook.

Je kunt voor enkele tientjes een (opvouwbaar) bluetooth toetsenbord kopen waarmee je snel aan de slag kunt en die bovendien in sommige gevallen als hoes kan dienen.

Maak je gebruik van Windows 7 op een tablet, dan is een muis onontbeerlijk. Navigatie met je vingers is zonder stylus daarop namelijk nauwelijks te doen. Bluetooth- en USB-invoerapparatuur die bedoeld zijn voor Windows en OS X op de desktop, werkt trouwens ook prima op een tablet.

Digitale pennen

De meeste tablets hebben een capacitatief touchscreen, waarmee je met je vingers het besturingssysteem en apps aanstuurt. Deze schermen werken alleen met je vinger of een grotere capacitatieve stylus. Wil je echt kunnen tekenen of handschriftherkenning toepassen, dan kun je het beste kiezen voor een speciale pen-tablet combinatie.

Veel van de zakelijke Android- en Windows-tablets kennen een actieve digitizer technologie die het capacitatieve touchscreen aanvult. Een actieve digitizer maakt dat je een hand rustig op het scherm kunt laten liggen, zonder dat de pen daar last van heeft. Ook komt deze technologie de nauwkeurigheid en gevoeligheid van de stylus ten goede.

Voorbeelden van Android-tablets die ontworpen zijn met digitizer-technologie zijn de HTC Flyer en Jetstream en de Lenovo Thinkpad Tablet. Windows-tablets zijn bijvoorbeeld de Fujitsu Q550, de HP Slate 500 en de nieuwe Slate 2.

De genoemde Android-tablets hebben speciale software aan boord om notities mee te maken. Wil je echt tekenen, dan kun je beter kiezen voor een Wacom-gebaseerde Windows-slate als de Asus EP121 of de Samsung Series 7. Wacom-pennetjes werken echter niet met N-Trig actieve digitizers en vice versa, dus let daarop.

Connectiviteit en aansluitmogelijkheden

Wi-Fi: Iedere tablet heeft Wi-Fi. Maar niet iedere tablet voldoet aan de 802.11a-standaard, de 5GHz standaard die bij bedrijven nog weleens gebruikt wordt. 5GHz wordt maar soms toegepast in consumentenrouters en zorgt meestal voor een betere verbinding, omdat er maar weinig apparaten zijn die er gebruik van maken.

De iPad 2 ondersteunt 802.11a, net als de Samsung Galaxy Tab 10.1, maar veel anderen doen dan niet. Dit kan een belangrijke functionaliteit zijn die je nodig hebt om verbinding op kantoor te kunnen maken.

Breedband: Een flink aantal tablets is uitgerust met 3G-breedband en kunnen in combinatie met een data-abonnement flink goedkoper aangeschaft worden. Wees je er daarbij wel van bewust dat er elke maand nieuwe tablets op de markt verschijnen en dat je huidige model in twee jaar tijd flink verouderd kan zijn. Dat is misschien zonde wanneer je een duur 3G-abonnement aangaat.

Bluetooth: Je wilt waarschijnlijk over Bluetooth beschikken wanneer je gebruik gaat maken van een toetsenbord. Voor randapparatuur is Bluetooth versie 2.1 prima. Goedkope tablets als de Amazon Kindle Fire missen Bluetooth-functionaliteit.

USB: Of je USB nodig hebt hangt ervan af of je graag bestanden op sticks en schijven meesleept en of je USB-invoerapparatuur wilt gebruiken. Apple's iPad heeft geen ingangen, behalve een dockaansluiting die je kunt gebruiken voor het aansluiten van een digitale camera. Daarnaast ondersteunt slechts een handjevol Android-tablets een 'full-size' USB-poort. Voorbeelden daarvan zijn de Lenovo ThinkPad Tablet, de Acer Iconia A500 en de Toshiba Thrive. Met zo'n poort kun je een externe harde schijf van voldoende stroom voorzien. De vaker voorkomende micro- en mini-USB-poorten kunnen dat niet.

HDMI: Wil je jouw tablet als presentatietool gebruiken - en je neemt daarbij geen genoegen met een paar over je schouders heen kijkende ogen - dan heb je video-output nodig. HDMI is veruit de meest voorkomende optie, waarmee je eenvoudig een tablet op een tv, monitor of beamer kunt aansluiten. Zelfs de iPad ondersteunt HDMI via een optionele adapter.

Camera: Wanneer je videogesprekken wil gaan voeren, zal je tablet moeten beschikken over een camera aan de voorzijde. De iPad 1 en de eerste Android-tablets beschikten niet over zo'n apparaatje, maar tegenwoordig zien we de cameraatjes overal ingebouwd zitten. De resolutie ervan varieert. Neem voor videobellen het liefst een type met 1,3 megapixel die 720p-video aankan, al zul je een snelle verbinding nodig hebben om die hoge resolutie mogelijk te maken.

Neem voor de camera aan de achterzijde een hogere resolutie als je fatsoenlijke foto's wilt kunnen maken. Ook voor het scannen van documenten en visitekaartjes via OCR verdient een camera met een hoge (3MP+) resolutie de aanbeveling.

Opslag

Veel tablets beschikken niet over een harde schijf die je kunt vervangen, dus capaciteit kan een probleem worden. Applicaties, e-mail, officesoftware en browsers nemen niet veel ruimte in, maar als je ook wilt werken met video en foto's kies je een wat grotere capaciteit of zorg je dat de opslag uitbreidbaar is met een SD-kaartje. Via veel Android- en Windows-tablets kun je daarnaast externe opslagmedia via de USB-poort gebruiken.

De iPad heeft geen micro-SD en geen USB en ziet data het liefst verplaatst worden via iTunes of via de cloud (iCloud, Mozy of Dropbox). Toch werkt het werken met deze oplossingen een stukje trager en moet je bereid zijn dat geduld te hebben. Wi-Fi harde schijven (zoals Seagate die levert) zijn voor de iPad de snelste optie.

Een belangrijker issue is dat je bij de iPad vaak maar met één applicatie aan een document of bestand kunt werken. Het bestand opslaan om er in een andere applicatie aan verder te werken is er bij de iPad niet bij.

Beveiliging

Security en dataversleuteling zijn voor zakelijke gebruikers belangrijke opties en voor sommige bedrijven maakt dat het gebrek aan encryptie het gebruik van tablets ondenkbaar maakt.

Windows 7 (de versies Enterprise en Ultimate) biedt Bitlocker en ook Android 3.x heeft systeemencryptie aan boord. De iPad versleutelt alles wat op het apparaat opgeslagen wordt sinds dag één. Android 2.x versleutelt niet en wordt toch nog op een hoop tablets geleverd - vermijd deze versies als je data beschermd moet blijven.

Android, iOS en Windows 7 bieden allen opties om een VPN-verbinding op te zetten, dus contact maken met je bedrijfsnetwerk hoeft niet ingewikkeld te zijn. Hoe je alle netwerkbronnen kunt benaderen, kan wel een probleem zijn. Bij Android en Windows 7 kun je door netwerkmappen bladeren, maar bij de iPad blijft de toegang beperkt tot e-mail en fora, aangezien de iPad geen open toegankelijke mapstructuur kent.

Lenovo is iets verder gegaan met security op de IdeaPad Tablet. Niet allen biedt het CiscoVPN en Good Technologies voor veilige e-mail, het laat je ook data op verwijderbare opslagmedia versleutelen. Het wordt ook geleverd met Citrix Receiver, dus gebruikers kunnen werken met een Windows desktop die onder controle staat van IT.

Slotadvies

Een tablet kan aan een aantal zakelijke voorwaarden voldoen, maar vereist vaak wel dat je compromissen moet doen in de manier waarop je werkt. Als je met software werkt die Windows vereist, dan heb je een Windows tablet nodig - daar doe je niets tegen. Als je niet met die beperking zit, zijn de iPad en Android-tablets gebruiks- en vingervriendelijker opties.

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.