Als het idee van een makkelijk mee te nemen tablet voor werk je aanspreekt, wordt je geconfronteerd met een scala aan verschillende mogelijkheden.

Een tablet is multifunctioneel. Je kunt 'm gebruiken voor e-mail, het maken van notities, het weergeven van presentaties, toegang tot het internet en andere zakelijke taken - mits je niet afhankelijk bent van zware zakelijke software die alleen op Windows draait. Tablets zijn om mee te werken prettiger dan smartphones en beter voor je rug dan het meesleuren van een zware laptop (met adapter en accessoires).

Wil je een tablet kopen voor persoonlijk gebruik, neem dan eens een kijkje in de tabletsectie van onze zustersite Computer!Totaal. Zij testen regelmatig tablets waarbij gelet wordt op zaken die voor de consument van belang zijn. Wij kijken in dit artikel naar de aspecten die tellen voor het gebruik van tablet binnen een zakelijke omgeving. Zo verzeker je ervan dat je een apparaat kiest met het juiste besturingssysteem, apps, connectiviteit, hardware, enzovoorts.

Besturingssysteem

Wanneer je een tablet koopt, is de eerste keuze die je krijgt het besturingssysteem en het achterliggende ecosysteem voor apps. Op dit moment zijn er twee grote spelers op dit gebied: iOS voor de iPad 2 en Android voor vrijwel iedere andere beschikbare tablet.

Op een aantal tablets kun je Windows 7 krijgen. Tablets die Windows draaien zijn niet bijzonder succesvol geweest, voornamelijk omdat Windows - of het nu XP is, Vista of Windows 7 - nooit voor zo'n apparaat bedacht is. Ondanks dat Windows 7 nog redelijk werkt, zijn de meeste menu's en icoontjes voor zo'n apparaat gewoon te klein. Als je zo'n tablet met Windows kiest, zorg er dan voor dat je er eentje met stylus-input kiest, dit werkt aanmerkelijk beter. Met de komst van Windows 8 is de verwachting dat Windows-tablets gaan werken met de gebruiksvriendelijke Metro-interface die we nu vooral kennen van Windows Phone 7 voor smartphones.

Wanneer je echt niet zonder bepaalde applicaties voor Windows kan - stel dat je sterk afhankelijk bent van de unieke functionaliteit die Microsoft Office biedt - dan is een tablet op basis van Windows 7 de enige keuze voor een zakelijk mobiel apparaat.

Zijn de apps die je nodig hebt ook voor Android en iOS voorhanden (of je werkt voornamelijk in webapps), dan zijn deze systemen de betere keuze. Er zijn ook tablets die zowel Android als Windows ondersteunen, zoals de dual-boot Viewsonic ViewPad 10. Maar kies voor de echte tabletervaring liever een tablet met daarop enkel een mobiel OS.

Applicaties

Met Windows 7 op je tablet, kun je vrijwel iedere denkbare applicatie op dat OS draaien. Voor iOS en Android ben je qua zakelijke apps meer beperkt, maar minder dan je op voorhand zou denken.

Een aantal tabletfabrikanten, waaronder Lenovo, biedt VPN en zelfs remote desktop naar Windows (via bijvoorbeeld Citrix Receiver) voorgeïnstalleerd op hun apparatuur aan.

Voor iOS geldt dat Apple de iWork-suite voor de iPad beschikbaar heeft, waarmee je prima met Office-compatible documenten, spreadsheets en presentaties kunt werken. Docs to Go en QuickOffice behoren tot de meest voor de hand liggende alternatieve officepakketten voor zowel iOS als Android. Al deze applicaties kunnen overweg met bestanden die zijn gemaakt in Word, Excel en PowerPoint, maar kennen hun beperkingen. Zo kun je bijvoorbeeld niet met macro's in spreadsheets werken.

Werken met online applicaties als Google Docs en Docs.com is mogelijk, maar blijkt in de praktijk allerminst ideaal. Tekstverwerken gaat nog wel, maar andere taken uitvoeren wordt een ramp. Dat komt omdat ze webapps afhankelijk zijn van een toetsenbord en muis.

Toetsenbord, muis en stylus

Wanneer je een muis en toetsenbord gaat meeslepen, werpt zich de vraag op "Waarom heb ik niet gewoon een laptop gekocht?" Maar wie veel typt, heeft een echt toetsenbord nodig. Het gebruik van accessoires op een tablet kan lastig zijn - zo biedt Apple geen USB-ingangen op de iPad - maar wel de moeite waard, aangezien het bepaalde taken enorm vereenvoudigt.

Tablets met Windows 7 hebben altijd één of meerdere USB-poorten en de meesten kennen ook Bluetooth-functionaliteit. Sommige Android-tablets kennen ook USB, maar je zult het meestal moeten doen met enkel Bluetooth. Een uitzondering hierop is de Asus EeePad Transformer Prime die met een dockconnector geleverd kan worden in de vorm van een toetsenbord met touchvlak, waardoor je de tablet naadloos overgaat in een netbook.

Je kunt voor enkele tientjes een (opvouwbaar) bluetooth toetsenbord kopen waarmee je snel aan de slag kunt en die bovendien in sommige gevallen als hoes kan dienen.

Maak je gebruik van Windows 7 op een tablet, dan is een muis onontbeerlijk. Navigatie met je vingers is zonder stylus daarop namelijk nauwelijks te doen. Bluetooth- en USB-invoerapparatuur die bedoeld zijn voor Windows en OS X op de desktop, werkt trouwens ook prima op een tablet.

Digitale pennen

De meeste tablets hebben een capacitatief touchscreen, waarmee je met je vingers het besturingssysteem en apps aanstuurt. Deze schermen werken alleen met je vinger of een grotere capacitatieve stylus. Wil je echt kunnen tekenen of handschriftherkenning toepassen, dan kun je het beste kiezen voor een speciale pen-tablet combinatie.

Veel van de zakelijke Android- en Windows-tablets kennen een actieve digitizer technologie die het capacitatieve touchscreen aanvult. Een actieve digitizer maakt dat je een hand rustig op het scherm kunt laten liggen, zonder dat de pen daar last van heeft. Ook komt deze technologie de nauwkeurigheid en gevoeligheid van de stylus ten goede.

Voorbeelden van Android-tablets die ontworpen zijn met digitizer-technologie zijn de HTC Flyer en Jetstream en de Lenovo Thinkpad Tablet. Windows-tablets zijn bijvoorbeeld de Fujitsu Q550, de HP Slate 500 en de nieuwe Slate 2.

De genoemde Android-tablets hebben speciale software aan boord om notities mee te maken. Wil je echt tekenen, dan kun je beter kiezen voor een Wacom-gebaseerde Windows-slate als de Asus EP121 of de Samsung Series 7. Wacom-pennetjes werken echter niet met N-Trig actieve digitizers en vice versa, dus let daarop.

Connectiviteit en aansluitmogelijkheden

Wi-Fi: Iedere tablet heeft Wi-Fi. Maar niet iedere tablet voldoet aan de 802.11a-standaard, de 5GHz standaard die bij bedrijven nog weleens gebruikt wordt. 5GHz wordt maar soms toegepast in consumentenrouters en zorgt meestal voor een betere verbinding, omdat er maar weinig apparaten zijn die er gebruik van maken.

De iPad 2 ondersteunt 802.11a, net als de Samsung Galaxy Tab 10.1, maar veel anderen doen dan niet. Dit kan een belangrijke functionaliteit zijn die je nodig hebt om verbinding op kantoor te kunnen maken.

Breedband: Een flink aantal tablets is uitgerust met 3G-breedband en kunnen in combinatie met een data-abonnement flink goedkoper aangeschaft worden. Wees je er daarbij wel van bewust dat er elke maand nieuwe tablets op de markt verschijnen en dat je huidige model in twee jaar tijd flink verouderd kan zijn. Dat is misschien zonde wanneer je een duur 3G-abonnement aangaat.

Bluetooth: Je wilt waarschijnlijk over Bluetooth beschikken wanneer je gebruik gaat maken van een toetsenbord. Voor randapparatuur is Bluetooth versie 2.1 prima. Goedkope tablets als de Amazon Kindle Fire missen Bluetooth-functionaliteit.

USB: Of je USB nodig hebt hangt ervan af of je graag bestanden op sticks en schijven meesleept en of je USB-invoerapparatuur wilt gebruiken. Apple's iPad heeft geen ingangen, behalve een dockaansluiting die je kunt gebruiken voor het aansluiten van een digitale camera. Daarnaast ondersteunt slechts een handjevol Android-tablets een 'full-size' USB-poort. Voorbeelden daarvan zijn de Lenovo ThinkPad Tablet, de Acer Iconia A500 en de Toshiba Thrive. Met zo'n poort kun je een externe harde schijf van voldoende stroom voorzien. De vaker voorkomende micro- en mini-USB-poorten kunnen dat niet.

HDMI: Wil je jouw tablet als presentatietool gebruiken - en je neemt daarbij geen genoegen met een paar over je schouders heen kijkende ogen - dan heb je video-output nodig. HDMI is veruit de meest voorkomende optie, waarmee je eenvoudig een tablet op een tv, monitor of beamer kunt aansluiten. Zelfs de iPad ondersteunt HDMI via een optionele adapter.

Camera: Wanneer je videogesprekken wil gaan voeren, zal je tablet moeten beschikken over een camera aan de voorzijde. De iPad 1 en de eerste Android-tablets beschikten niet over zo'n apparaatje, maar tegenwoordig zien we de cameraatjes overal ingebouwd zitten. De resolutie ervan varieert. Neem voor videobellen het liefst een type met 1,3 megapixel die 720p-video aankan, al zul je een snelle verbinding nodig hebben om die hoge resolutie mogelijk te maken.

Neem voor de camera aan de achterzijde een hogere resolutie als je fatsoenlijke foto's wilt kunnen maken. Ook voor het scannen van documenten en visitekaartjes via OCR verdient een camera met een hoge (3MP+) resolutie de aanbeveling.

Opslag

Veel tablets beschikken niet over een harde schijf die je kunt vervangen, dus capaciteit kan een probleem worden. Applicaties, e-mail, officesoftware en browsers nemen niet veel ruimte in, maar als je ook wilt werken met video en foto's kies je een wat grotere capaciteit of zorg je dat de opslag uitbreidbaar is met een SD-kaartje. Via veel Android- en Windows-tablets kun je daarnaast externe opslagmedia via de USB-poort gebruiken.

De iPad heeft geen micro-SD en geen USB en ziet data het liefst verplaatst worden via iTunes of via de cloud (iCloud, Mozy of Dropbox). Toch werkt het werken met deze oplossingen een stukje trager en moet je bereid zijn dat geduld te hebben. Wi-Fi harde schijven (zoals Seagate die levert) zijn voor de iPad de snelste optie.

Een belangrijker issue is dat je bij de iPad vaak maar met één applicatie aan een document of bestand kunt werken. Het bestand opslaan om er in een andere applicatie aan verder te werken is er bij de iPad niet bij.

Beveiliging

Security en dataversleuteling zijn voor zakelijke gebruikers belangrijke opties en voor sommige bedrijven maakt dat het gebrek aan encryptie het gebruik van tablets ondenkbaar maakt.

Windows 7 (de versies Enterprise en Ultimate) biedt Bitlocker en ook Android 3.x heeft systeemencryptie aan boord. De iPad versleutelt alles wat op het apparaat opgeslagen wordt sinds dag één. Android 2.x versleutelt niet en wordt toch nog op een hoop tablets geleverd - vermijd deze versies als je data beschermd moet blijven.

Android, iOS en Windows 7 bieden allen opties om een VPN-verbinding op te zetten, dus contact maken met je bedrijfsnetwerk hoeft niet ingewikkeld te zijn. Hoe je alle netwerkbronnen kunt benaderen, kan wel een probleem zijn. Bij Android en Windows 7 kun je door netwerkmappen bladeren, maar bij de iPad blijft de toegang beperkt tot e-mail en fora, aangezien de iPad geen open toegankelijke mapstructuur kent.

Lenovo is iets verder gegaan met security op de IdeaPad Tablet. Niet allen biedt het CiscoVPN en Good Technologies voor veilige e-mail, het laat je ook data op verwijderbare opslagmedia versleutelen. Het wordt ook geleverd met Citrix Receiver, dus gebruikers kunnen werken met een Windows desktop die onder controle staat van IT.

Slotadvies

Een tablet kan aan een aantal zakelijke voorwaarden voldoen, maar vereist vaak wel dat je compromissen moet doen in de manier waarop je werkt. Als je met software werkt die Windows vereist, dan heb je een Windows tablet nodig - daar doe je niets tegen. Als je niet met die beperking zit, zijn de iPad en Android-tablets gebruiks- en vingervriendelijker opties.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.