De OnePlus Nord CE 3 Lite is onderdeel van de zogenaamde Core Edition-lijn van het Chinese merk. Met deze serie probeert OnePlus de ervaring van een smartphone terug te brengen naar de kern, of de basis. Dat lukt deels, maar op een belangrijk punt gaat de fabrikant de mist in.

Met de CE-lijn van OnePlus probeert de Chinese fabrikant mensen voor zich te winnen die wellicht anders voor een Samsung-smartphones gekozen zouden hebben. Want van een afstandje lijkt de OnePlus Nord CE 3 Lite op een Samsung Galaxy, zoals de Galaxy A34 5G (die voor een zachte prijs een redelijke premiumervaring kan aanbieden). Het toestel is beschikbaar in een felle kleur als lime groen en dat is ook het model dat we testen in deze review. Het scherm en het toestel zijn redelijk plat, wat het geheel nog meer een Samsung-achtig gevoel meegeeft.

Lees ook: de beste smartphones onder de 300 euro

Dat zien we niet per se als een nadeel. Het design is strak en doeltreffend. Het is wel lui te noemen dat OnePlus voor deze route kiest. Het toestel zelf voelt redelijke solide, maar ook wat goedkoop aan. Dat komt door de plastic randen en het gelamineerde plastic achterop, dat veel vingerafdrukken aantrekt. We moeten hieraan toevoegen dat het toestel wel lekker in de hand ligt en fijn typt, en bovendien een subtiele doch aanwezig trilmotor heeft. En er is een klein verschil met Samsung: bij deze smartphone kiest OnePlus er wél voor om de 3,5 mm jack-audio-aansluiting te behouden.

Lekker groot scherm op de OnePlus Nord CE 3 Lite

Omdat de OnePlus Nord CE 3 Lite niet zo’n duur toestel is, moet OnePlus op veel plekken bezuinigen natuurlijk. Dat zien we terug in de behuizing, maar ook deels in het display. Dat is een lcd-scherm van 6,72-inch, met een full hd-resolutie. Dat scherm is echt dik in orde; een hogere resolutie heb je in veel gevallen niet nodig en vreet alleen maar meer energie van de accu. Verder zijn we enthousiast over de verversingssnelheid tot 120 Hertz, waardoor alles soepel over het scherm beweegt. Er is zelfs een adaptieve modus aanwezig die automatisch schakelt tussen 30, 48, 50, 60, 90 en 120 Hertz. Dat werkt doorgaans zuiniger dan een continu 120 hertz beeldverversingssnelheid.

Het lijkt erop dat de OnePlus Nord CE 3 Lite meestal in 60 of 90 Hertz opereer. Maar zolang je minimaal de 90 haalt, komt het met de soepele bewegingen wel goed. Echter, gewoon 120 Hertz activeren is niet mogelijk en dat is een kleine smet op de ervaring. Daarnaast zijn we ontevreden over de maximale helderheid. Wanneer we het toestel in de zon gebruiken, dan kunnen we maar net zien wat er op het scherm gebeurt. Dat heeft dan weer te maken met de maximale helderheid van 680 nits. Er zijn toestel binnen dezelfde prijscategorie die dit veel beter kunnen dan de OnePlus Nord CE 3 Lite.

Geen indrukwekkende processor

Datzelfde geldt eigenlijk voor de gekozen processor: de Qualcomm Snapdragon 695. Die cpu is al bijna twee jaar oud en zat overigens ook in de OnePls Nord CE 2 Lite, die vorig jaar verscheen. Op papier is dit een typische midrange-processor die weinig om het lijf heeft. Maar in de praktijk hoef je daar niet per se iets van te merken, zo is het dan ook wel weer. Zo kun je gewoon WhatsAppen, mailen, bellen en foto’s maken en is het zelfs mogelijk games als Pokémon Go en Mario Kart Tour te spelen. En dat zonder gedoe en zonder dat het toestel vastloopt, of iets dergelijks.

Maar verwacht er verder niet te veel van. Voor dagelijkse taken werkt dit prima en ja, je kunt er zelfs een beetje op gamen. Uit een processortest blijkt dat de cpu zich redelijk staande houdt maar soms ineens kan inkakken. En dat kun je merken, zoals bij wat zwaardere taken. Dan gaat het toestel de mist in. Een moderne processor had hierin kunnen helpen, zoals de Galaxy A34 en Galaxy A54 laten zien. Tot slot levert OnePlus 8 GB aan werkgeheugen mee. Dit is een fijne hoeveelheid waardoor de OnePlus Nord CE 3 Lite toch een redelijke werklading aan kan voordat die het zwaar krijgt.

Met een accu van 5.000 mAh mag je verwachten dat – zeker zo’n goedkoper toestel – het ruim een dag of twee volhoudt. En dat lukt de OnePlus Nord 3 CE Lite meer dan prima, zelfs wanneer je af en toe een game opstart. Opladen gaat ook lekker snel, dankzij de meegeleverde lader van 67 watt. Het duurt ongeveer een half uur om tot de tachtig procent terug te komen en net geen uur voor een volle acculading. Hoe gaat dat voor de accu zelf is, moet op de lange termijn blijken. Vaak is het zo dat accu’s die sneller opgeladen worden, minder lang meegaan en dat is toch minder duurzaam.

Matig updatebeleid van OnePlus

Toen de OnePlus 11 ten tonele verscheen, was er veel te doen omtrent de software. Het was destijds ontzettend duidelijk dat OnePlus afstapte van zijn eigen Android-softwareschil OxygenOS en overging op alles wat ColorOS te bieden heeft. Dat is de schil die zusterbedrijf Oppo installeert op zijn Android-smartphones. Datzelfde systeem is aanwezig op de goedkopere OnePlus Nord CE 3 Lite. Los van wat je van de schil vindt, zijn dat goede ontwikkelingen. Qua software-ervaring hoef je namelijk niet altijd het duurste model in huis te halen, aangezien midrangers dezelfde behandeling krijgen.

Over het algemeen werkt de Frankenstein-softwareschil (aangezien het elementen van OxygenOS implementeert) soepel en snel. Veel functies staan echter op een onlogische plek, maar kun je toch redelijk snel vinden door gebruik te maken van de zoekbalk. Verder heeft het Oppo-systeem veel weg van wat andere Chinese smartphone-aanbieders te bieden hebben en dat is niet bepaald positief. Zo is het menu aan de bovenkant, dat je naar beneden trekt, een slap aftreksel van iOS.

De software-ondersteuning is ook niet van deze tijd, met twee jaar aan upgrades en drie jaar aan beveiligingsupdates. Daarmee is OnePlus helaas niet het enige smartphonemerk dat hierin tekortschiet.

Hoofdcamera presteert redelijk

Op de OnePlus Nord CE 3 Lite zitten drie camera’s, waar je er slechts twee van gebruikt. De macro- en dieptesensors van twee megapixel maken donkere foto’s die vaak ontdaan zijn van details. De hoofdcamera, met een verrassend aantal megapixel van 108, maakt daarentegen acceptabele foto’s, mits er genoeg (dag)licht aanwezig is. De kleuren ogen natuurlijk en soms saai en het systeem legt redelijk wat detail vast. Behalve in de schaduw of wanneer er te weinig licht is of het donker wordt. Helaas kan de avondmodus de problemen niet oplossen; dit is dus vooral een camera voor overdag.

 Met de camera kun je tot drie keer lossless inzoomen. Dat is dan weer een welkome toevoeging aan de OnePlus Nord CE 3 Lite. Echter, de kleuren die het toestel dan vastlegt ogen een beetje grauw en uitgewassen, terwijl alles onnodig pluizig en zacht oogt. Het levert een onnatuurlijke samensmelting van beelden op en ziet er soms niet fraai uit. Verder is het jammer dat er geen optische beeldstabilisatie voor video’s is, aangezien de beelden die je maakt daardoor erg schokkerig vastgelegd worden. Sommige dingen kunnen wel voor sociale media, maar niet meer dan dat.

Conclusie: OnePlus Nord CE 3 Lite kopen?

Als OnePlus de OnePlus Nord CE 3 Lite voor ogen heeft wanneer het bedrijf het over kernfuncties heeft, dan willen we het merk graag vragen terug te gaan naar de tekentafel. Qua beeldscherm en accu hebben we weinig te klagen, en ook het design kan ermee door. Echter, de camera is belangrijk genoeg om daar veel meer aandacht aan te besteden dan het Chinese merk nu gedaan heeft. Bovendien is de processor voor dagelijkse taken prima, maar verder houdt het over. In een midrange-prijssegment, met veel aan te raden smartphones, kunnen we de Nord CE 3 Lite moeilijk aanbevelen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.