De eerste topsmartphone van het jaar komt uit de koker van OnePlus. Met de OnePlus 11 probeert het merk zich wat te herpakken na een uitdagend 2022. Wat de nieuwste smartphone te bieden heeft lees je in deze OnePlus 11 review.

Wanneer je voor een OnePlus 11 kiest zijn er twee zaken waar je zeker van kan zijn: de smartphone is bloedsnel en hetzelfde kan gezegd worden over het snelladen. Andere zekerheden waar je bij OnePlus tot voorheen bij terecht kon, bleken in 2022 geen zekerheidjes meer te zijn. Zo verdween er bij de OnePlus 10T opeens heel veel: de meldingsschakelaar, het Hasselblad-stempeltje en zelfs de mogelijkheid om draadloos te laden. Ook de zekerheid van fijne software was verdwenen bij OnePlus: de samenvoeging van de eigen Androidskin OxygenOS in ColorOS van zustermerk Oppo mislukte. Zowel bij nieuwe smartphones als bij de updates werd ColorOS niet goed ontvangen wegens een gebrek aan gebruiksgemak en een overvloed aan bugs.

Tenslotte kwam OnePlus er niet goed van af bij de duurzaamheidstest van YouTuber JerryRiggEverything. Beide smartphones bleken bijzonder kwetsbaar en braken doormidden wanneer er kracht op werd gezet. Iets wat maar weinig andere geteste smartphones fataal wordt.

Lees ook: Dit zijn de beste smartphones van 2022

OnePlus 11: terug naar de basis?

Kortom, deze OnePlus 11 staat in het kader van ‘zaken rechtzetten’. Terug naar start. Natuurlijk is de zekerheid van een razendsnelle smartphone behouden en de 100 watt-snellader zorgt ervoor dat je binnen een half uur je smartphone alweer vol hebt. De snellader zit gelukkig nog altijd in de doos, alhoewel het gek is dat de adapter en kabel usb-a naar usb-c zijn.

Het ontwerp van de OnePlus smartphone is voortgezet van de OnePlus 10-serie, waarbij een groot rond eiland drie camera’s en een flitser herbergt. Ook pronkt het Hasselblad-logo weer op de camera, alhoewel de samenwerking de camera-ervaring nog altijd niet dichterbij Apple, Samsung en Google weet te brengen. Hoewel het ontwerp van de grote smartphone lijkt op die van de OnePlus 10-smartphones, geeft de matte, ruwe achterkant een subtiele knipoog naar de sandstone-achterkant van de (legendarische) OnePlus One. Tof!

De overgebleven liefhebbers van het merk kunnen ook weer gerust ademhalen: de meldingsschakelaar is weer terug aan de rechterzijde van de smartphone. Bovendien moet de nieuwe belofte van langere update-ondersteuning de vervelende nasmaak van de update naar ColorOS wegspoelen. Vier Androidversie-updates en vijf jaar veiligheidsupdates. Net als Samsung.

Absentie in de basis

Daarmee lijkt OnePlus die basis weer aardig te hebben hersteld voor een goede smartphone. Maar toch zijn er een paar bedenkingen waardoor je niet kunt stellen dat de OnePlus 11 eigenlijk de smartphone is die de OnePlus 10 Pro van vorig jaar had moeten opvolgen. Zo ontbreekt de mogelijkheid om draadloos op te laden. Een tamelijk onbegrijpelijke keuze, aangezien alle concurrerende smartphones van Apple, Samsung en Google dit wel kunnen en OnePlus zelfs eigen draadloze laders verkoopt en zelfs draadloze snellaadtechnieken had ontwikkeld. Navraag bij OnePlus leverde geen reactie op.

Ook op softwaregebied is alles nog niet koek en ei. De beloofde update-ondersteuningsverlening is zeker een plus. Maar 2022 stond voor OnePlus-gebruikers behoorlijk in het teken van updates die de smartphone niet bepaald beter maakte. Ook is de Androidskin behoorlijk gelijk aan ColorOS: qua visuele stijl. Maar ook nadelig: bloatware en dubieuze Android-aanpassingen om bijvoorbeeld de batterijduur te verbeteren ten koste van correcte werking van apps. Al met al is OxygenOS, ondanks zijn vlotte werking, geen reden meer om een OnePlus te kopen. Zowel Samsung, Apple als Google hebben de software veel beter voor elkaar op hun smartphones.

Dan is er nog het verbeterpuntje van de breekbaarheid. Die hebben we zelf helaas niet kunnen testen. Maar het is wellicht handig om voor een eventuele aanschaf even na te gaan of het toestel zo kwetsbaar is als de OnePlus-smartphones uit 2022.

Prestaties van OnePlus 11

Het display maakt de smartphone behoorlijk lijvig: 6,7 inch in diagonaal. Het beeld oogt zoals je dat mag verwachten van een premium smartphone qua kleurweergave en helderheid. Volgens OnePlus is deze kleurweergave zelfs in 10bit. De verversingssnelheid is maximaal 120 hertz, wat ook keurig is. Volgens OnePlus past de verversingssnelheid zich aan naar hoe je het toestel op dat moment gebruikt. Gek genoeg heb je in de instellingen alleen de keuze tussen de volle 120 hertz, of de zuinigere stand met 60 hertz.

Achter het scherm vind je een vingerafdrukscanner en de selfiecam zit in een gat in de linkerbovenhoek verwerkt.

Intern vind je alles wat je nodig hebt voor de snelle ervaring die OnePlus-smartphones bieden. De Snapdragon 8 (Gen 2) chipset is bijvoorbeeld ook het kloppende hart van de nieuwe Samsung Galaxy S23-smartphones. Uiteraard ondersteunt de chipset ook 5G en de nieuwste bluetooth 5.3-standaard. Hierbij krijg je 8 of 16GB werkgeheugen en 128 of 256GB opslag. Helaas is deze opslag niet uit te breiden met een geheugenkaart.

De accu van de OnePlus 11 bestaat uit twee componenten, wat (kort door de bocht) tijdens het opladen de warmtegeneratie verdeelt. Zo kan de smartphone snel opladen, terwijl dat moet voorkomen dat accu veel sneller slijt. Dat is top. En bovendien is continu laden ook niet nodig, de acccuduur is dik in orde: ik haalde zo’n anderhalf tot twee dagen met een volle accu.

Terugkeer van het Hasselblad-stempel

Vorig jaar was het verwarrend dat de ene OnePlus-smartphone wél een Hasselblad-logootje droeg en de andere weer niet. Dat scheen te maken te hebben met de licentiedeal tussen de merken. Bovendien werd van hogerop (wellicht door moederbedrijf BBK Electronics) besloten dat die licentie óók gebruikt moest worden voor een smartphone van zustermerk Oppo.

Wel of geen Hasselblad-logootje maakt in praktijk echter weinig verschil. Een OnePlus-smartphone koop je nog altijd niet voor de camera, net zoals dat met alle voorgaande OnePlus-smartphones (met en zonder Hasselblad) het geval was. Dat komt omdat het verschil gemaakt wordt met de software die de lenzen aanstuurt, in veel mindere mate de kwaliteit van de lenzen zelf. Op de specssheet van de OnePlus 11 ziet het er in ieder geval keurig uit: een 50 megapixel primaire camera, 48 megapixel groothoekcamera en 32 megapixel zoomlens. Het aantal megapixel zegt echter niets over de fotokwaliteit.

Daarom is de software-afstelling zo enorm belangrijk. Hiervoor is een taak weggelegd voor Hasselblad. Vergis je dus niet: Hasselblad helpt alleen bij de afstelling van de lenzen, de cameralenzen zelf zijn ‘gewoon’ Sony-lenzen, zoals bij veel andere smartphonemerken. Overigens heeft OnePlus zeker niet de minste Sony-lenzen aan boord. Vooral qua pixelgrootte, sensorgrootte en lichtsterkte zijn de lenzen tot veel in staat. Hasselblad zorgt voor de kleurinstelling, om dat zo goed mogelijk tot zijn recht te laten komen op het 10-bit scherm. Oh, en de camera-app heeft een Hasselblad-ontwerp. Die kleurweergave is niet echt het sterke punt van de OnePlus 11-camera, vaak wordt dit een beetje overdreven (gesatureerd) weergegeven. Vooral met rode kleurtinten.

Toch weten de camera’s onder normale lichtomstandigheden goed hun mannetje te staan. Het dynamisch bereik is goed en ook veel details blijven behouden. Zoals in het voorbeeld van de zwarte kat in een omgeving met veel licht. Opvallend is dat hetzelfde gezegd kan worden over de groothoek- en zoomcamera. Overschakelen naar deze lenzen levert opvallend goede foto’s op.

Moeilijke lichtomstandigheden? Dan worstelen de camera's van de OnePlus 11 zichtbaar. Het verschil tussen de groothoeklens (links), reguliere camera (midden) en zoomlens (rechts) is echter niet bijzonder groot.

Veel van het belangrijke afstelwerk wordt gedaan door OnePlus. Denk aan bijvoorbeeld HDR, portretten en algoritmes die de nachtmodus mogelijk maken. Vooral op dit terrein kan OnePlus Samsung, Google en Apple niet bijbenen. Ook qua videokwaliteit ligt OnePlus nog altijd behoorlijk achter op de concurrentie. Hoe meer beeldanalyse er nodig is voor dat ene perfecte plaatje of videootje, hoe meer OnePlus laat zien dat ze blijven tekortschieten.

Alternatieven voor de OnePlus 11

Wil je echt die allersnelste prestaties en dat razendsnelle opladen? Dan is de OnePlus 11 zeker een goede keuze. Maar eigenlijk is OnePlus niet meer opgewassen tegen alternatieven. Je betaalt misschien wel meer voor een Pixel 7 Pro, iPhone 14 of de Galaxy S23+, deze smartphones scoren over de gehele linie een stuk beter: camera’s, software, ondersteuning, scherm, enzovoort. Op de prestaties en dat snelle laden na. De adviesprijs van de OnePlus 11 ligt met 829 euro nog altijd veel te hoog.

Maar ook andere smartphones lijken hierin een betere keuze. De Samsung Galaxy S22+ van vorig jaar lijkt een verstandigere keuze, ondanks dat deze al een jaartje oud is. Ook de reguliere Pixel 7 of de iPhone 13 zou ik persoonlijk eerder aanbevelen dan deze OnePlus 11.

Conclusie: OnePlus 11 kopen?

Er zijn nog altijd gekke ontberingen aan de OnePlus 11. Waar het is draadloos opladen? Wanneer gaat Hasselblad nou eindelijk eens de verwachtingen waarmaken voor een goede camera-ervaring? Waar is de goede software en betrouwbaarheid van updates? Het zijn vraagtekens die je kunt zetten bij een smartphone die verder betrouwbaar is. Vooral qua prestaties en oplaadtechniek loopt de OnePlus 11 voorop. Ook het scherm goed en de zoom- en groothoekcamera’s staan hun mannetje. Bovendien is alles in een (grote) luxe behuizing geplaatst, die door zijn matte schuurpapier-achtige achterkant een mooie knipoog is naar gouden OnePlus-tijd van weleer.

Mediabestanden, zoals foto’s, audio en diverse documenten, bevatten vaak extra informatie over het bestand zelf, de zogeheten metadata. Niet al die gegevens hoeven natuurlijk voor iedereen leesbaar te zijn. Hoe pas je die gegevens aan, en kun je ze ook helemaal verwijderen?

Metadata betekent letterlijk gegevens over gegevens. Het gaat namelijk om informatie die iets over het bestand zelf zegt, maar geen deel uitmaakt van de hoofdinhoud. Bij foto’s kan dit bijvoorbeeld de opnamedatum zijn, maar ook de locatie, cameramodel en instellingen. Muziekbestanden bevatten dan weer gegevens zoals titel, artiest, album, jaartal, albumhoes en songteksten. In video’s vind je informatie terug zoals gebruikte software, resolutie en lengte. Ook in pdf’s en Office-documenten als pdf zitten vaak extra data, zoals auteursnaam, aanmaakdatum en revisies.

Metadata zijn vaak erg handig. Je kunt je vakantiefoto’s bijvoorbeeld automatisch sorteren op locatie of datum, en als fotoliefhebber kun je instellingen zoals iso of sluitertijd analyseren. In muziekbestanden toont je mediaspeler alle informatie in de afspeellijst (inclusief gesynchroniseerde lyrics) en kun je snel tracks per genre of jaar terugvinden. Bij documenten zie je naast de auteur onder meer ook wanneer het bestand is aangemaakt en welke revisies zijn doorgevoerd.

Waarom bewerken?

Metadata zijn dus zeker handig, maar soms bevatten ze informatie die je liever niet deelt of die simpelweg niet klopt. Denk aan foto’s die je online plaatst: je wilt dan meestal geen locatiegegevens meegeven zoals je thuisadres. En misschien ook liever niet welk toestel je gebruikt of dat je bewerkingen hebt uitgevoerd. Anderzijds wil je voor archiveringsdoelen misschien nog trefwoorden toevoegen of locatiegegevens invoeren bij foto’s die je binnenshuis nam.

In veel muziekbestanden zitten onjuiste tags, zoals verkeerd gespelde album- of artiestnamen. Of je wilt ontbrekende albumhoezen of lyrics aanvullen, of extra tags toevoegen om je collectie beter te structureren per jaar, genre of tracknummer.Bij documenten kan het juist gaan om het verbergen van de auteur of doorgevoerde aanpassingen, of om het wissen van revisies met gevoelige inhoud. Soms wil je ook bepaalde metadata eenduidiger gebruiken in meerdere bestanden, bijvoorbeeld voor professionele doeleinden.

Locatiegegevens in foto's

Laten we starten met foto’s en in het bijzonder met locatiegegevens, want deze kunnen voor veel gebruikers belangrijk zijn. De kans is groot dat je smartphone deze informatie standaard bewaart bij elke foto. Je kunt dit controleren en aanpassen. Op Android open je de camera-app, tik je op het tandwielpictogram voor Instellingen, zoek je naar Locatie opslaan, GPS-tags of Geotagging en schakel je de functie uit. Op sommige toestellen kun je ook instellen dat telkens eerst om je toestemming wordt gevraagd.

Op een iPhone open je Instellingen en ga je naar Privacy en beveiliging. Tik op Locatievoorzieningen, scrol naar Camera en kies Nooit of Vraag volgende keer of wanneer ik deel, om telkens zelf te beslissen.

Bij de meeste digitale fotocamera’s werkt het net zo. Ze gebruiken een gps-module of bluetooth met je smartphone om locatiegegevens toe te voegen. Via het menu kun je deze functie ook hier uitschakelen.

Locatie aanpassen

Sommige apps en diensten verwijderen locatiegegevens automatisch uit foto’s. WhatsApp bijvoorbeeld stript standaard alle metadata. Toch is het veiliger om gevoelige informatie vooraf zelf te wissen. Op een iPhone doe je dat vanuit de Foto’s-app: selecteer de foto, tik op het info-icoon of veeg omhoog. Je ziet een kaart met locatie, en via Pas aan kun je de locatie wijzigen of instellen op Geen locatie. Met Voeg een locatie toe kun je ook zelf gegevens toevoegen. Op Android is dit wat lastiger. Google Foto’s biedt geen optie om locatiegegevens te verwijderen of aan te passen als die al in de EXIF-metadata zitten. Zelf locatiegegevens toevoegen kan wel, maar slechts beperkt. Externe apps bieden dan meer mogelijkheden.

Photo Metadata Remover geeft je de mogelijkheid om een of meerdere foto’s tegelijk te strippen van locatie en andere metadata. Je kiest de bronmap en de doellocatie voor de opgeschoonde bestanden. Wil je metadata wijzigen in plaats van verwijderen, dan gebruik je een gratis app als Photo EXIF Editor - Metadata. Open een fotomap, selecteer een foto en je ziet een reeks EXIF-tags, zoals Geolocation, Captured time, Aperture en Exposure time. Tik op een tag om deze aan te passen. Bij Geolocation krijg je een kaart te zien waarop je een nieuwe locatie aanduidt, die je bevestigt met het vinkje en het diskette-icoontje.

Losse bestanden in XnView

Het is prettiger om de metadata van je foto’s op je pc te bewerken. In beperkte mate kan dat via Verkenner: klik met rechts op een foto, kies Eigenschappen, open het tabblad Details en beweeg je muis over de kolom Waarde om te zien welke items je kunt aanpassen. Voor meer mogelijkheden zijn er gratis externe tools beschikbaar. We denken bijvoorbeeld aan de uitgebreide opdrachtregeltool ExifTool, de flexibele fotobeheerder XnView MP of het Adobe Lightroom-alternatief darktable.Hier focussen we op de handigste functies binnen XnView MP. Start de tool (ook als portable versie beschikbaar) en open een foto via het menu Bestand of de ingebouwde bestandsbrowser. Icoontjes op de miniatuur tonen welke metadata aanwezig zijn (xmp, ipct-iim en exif). Helemaal onderaan vind je het tabblad Info met de metadata op aparte tabbladen. Op het tabblad Kaart bekijk je de locatie. Controleer in het menu Beeld of alle gewenste opties bij Info panelen zijn aangevinkt.

In het menu Metagegevens kies je bij Opschonen welke soorten metadata je wilt verwijderen. Andere opties, die geen verdere toelichting behoeven, zijn GPS-gegevens bewerken en Tijdstempel wijzigen. Met IPTC bewerken en XMP bewerken pas je metadata aan via meerdere tabbladen. Klik hier op Schrijven om je wijzigingen toe te passen. In het Info-paneel zul je merken dat veel aanpassingen tegelijk op zowel ITPC-IIM- als XMP-niveau doorgevoerd worden.

Batch-aanpassingen in XnView

Met XnView MP kun je metadata ook in meerdere foto’s tegelijk aanpassen of verwijderen. Open Hulpmiddelen / Reeks converteren (Ctrl+U) en voeg bestanden of een hele map toe met Bestanden toevoegen of Map toevoegen. Ga daarna naar het tabblad Acties, klik op Actie toevoegen, kies Metagegevens en selecteer een optie als IPTC-IMM/XMP, Metagegevens wissen of XMP. We gaan even uit van deze laatste. Vul de tagvelden die verschijnen naar wens in.

Op het tabblad Uitvoer bepaal je waar de gewijzigde bestanden terechtkomen (dit hoeft zeker niet de bronmap te zijn). Bevestig met Converteren om de aangepaste metadata op te slaan in de geselecteerde foto’s. Je controleert dit via het Info-paneel op het tabblad XMP (onder meer bij het onderdeel dc). Op vergelijkbare manier kun je ook IPTC-IIM-metadata aan meerdere foto’s toevoegen of aanpassen.

Metadata in audio

Net als bij foto’s kunnen ook audiobestanden metadata opslaan, in verschillende headers en op uiteenlopende manieren. Het bekendste formaat is ID3 (voornamelijk bij mp3), met informatie als titel, artiest, album, genre en jaar. De latere versie, ID3v2, ondersteunt ook songteksten, albumhoezen en eigen velden. Andere populaire formaten zijn APE en Vorbis Comments, onder meer gebruikt bij FLAC- en OGG-bestanden.

Zoals eerder genoemd zijn er verschillende praktische redenen om metadata in audiobestanden aan te passen of toe te voegen. Twee uitstekende en gratis tools hiervoor zijn TagScanner en Mp3tag. We nemen deze laatste als voorbeeld. Laat je niet afschrikken door de naam: de tool ondersteunt verschillende audio- en metadataformaten, waaronder de drie hierboven genoemde.

Losse bestanden in Mp3tag

Download en installeer Mp3tag onder Windows (eventueel als portable versie) en start de app. Sleep een audiobestand naar het hoofdvenster en selecteer het. In het linkerdeelvenster zie je de metadata zoals Titel, Artiest, Album en Jaar. In de kolom Tag verneem je het type metadata, bijvoorbeeld Vorbis Comment, ID3v2.4 of APE. Je past de metadata aan door in een tagveld te klikken en de inhoud te wijzigen of aan te vullen. Klik met rechts op het veld met het cd-icoon, kies Cover toevoegen en verwijs naar een geschikte afbeelding. Gebruik Bestand / Tag opslaan (Ctrl+S) om je wijzigingen te bewaren.

Je kunt ook metadata ophalen via online databases. Mp3tag ondersteunt standaard drie bronnen: freedb (of beter: opvolger gnudb, aangezien freedb niet langer operationeel is), Discogs en MusicBrainz. Deze opties vind je in het menu Tagbronnen. Bij het eerste gebruik van Discogs meld je je aan met een gratis account en autoriseer je Mp3tag met een code. Voor MusicBrainz en freedb is dat niet nodig, al vul je voor freedb wel bij voorkeur een (willekeurig) e-mailadres in via Bestand / Opties bij Tagbronnen / Freedb (de overige gegevens kun je ongewijzigd laten). Je kunt nu allerlei metadata, inclusief coverart, opvragen via deze bronnen.

Batch-aanpassingen in Mp3tag

Soms wil je metadata van meerdere muziekbestanden tegelijk aanpassen of toevoegen, bijvoorbeeld nummers van dezelfde cd. Dat kan ook in Mp3tag: sleep een map met nummers naar het hoofdvenster of open die via Bestand / Map toevoegen. Selecteer de bestanden die je tegelijk wilt aanpassen; met Ctrl+A selecteer je alles. In het linkerdeelvenster verschijnt dan standaard <houden> bij tagvelden die al ingevuld zijn. Laat je <houden> staan, dan wijzigt Mp3tag dat veld niet. Klik je op het pijlknopje, dan kun je <wissen> kiezen om het veld te legen, een bestaande tag selecteren of zelf iets invoeren. Bevestig ook hier met Ctrl+S om je wijzigingen op te slaan.

Je kunt metadata ook automatisch laten invullen op basis van bestandsnamen. Die bevatten soms bruikbare informatie terwijl de metatags zelf leeg zijn. Selecteer de juiste bestanden en kies Converteren / Bestandsnaam - Tag. Pas het veld Formattering aan zodat het overeenkomt met de structuur van je bestandsnamen, bijvoorbeeld %track% - %artist% - %title%. Onderaan zie je de overeenkomende tags. Klik op Voorbeeld en bevestig met OK. Het omgekeerde kan trouwens ook, via Tag - Bestandsnaam.

Metadata in documenten

Niet alleen mediabestanden bevatten metadata, dit geldt net zo goed voor ‘gewone’ documenten. Deze informatie kan bijvoorbeeld handig zijn bij het ordenen, zoals op auteur of trefwoorden, en bij het archiveren en zoeken. We beperken ons hier tot twee populaire formaten: pdf en docx. Om de metadata van een pdf te bekijken, open je die in een gratis applicatie als Adobe Acrobat Reader. Klik met rechts op het document en kies Document properties (Ctrl+D). Op het tabblad Description kun je tags invullen zoals Title, Author, Subject en Keywords.

Voor docx-bestanden kun je Verkenner gebruiken: klik met rechts op het bestand, kies Eigenschappen en blader op het tabblad Details door de metadata. Je kunt dit uiteraard ook rechtstreeks in Microsoft Word doen: open het document, ga naar Bestand, kies Info en klik op Alle eigenschappen weergeven.

Documenten bewerken

Bij docx-bestanden kun je metadata niet alleen bekijken, maar vaak ook aanpassen, zowel via Verkenner als in Word. Beweeg je muiscursor over een veld en verschijnt er een kader, dan kun je de inhoud wijzigen of wissen. Wil je meerdere metadata tegelijk verwijderen, dan kies je beter een andere aanpak. Dit kan via het tabblad

Details in het eigenschappenvenster van het bestand. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. In het dialoogvenster staat standaard ingesteld dat er een kopie wordt gemaakt zonder eigenschappen, maar je kunt ook de optie De volgende eigenschappen uit dit bestand verwijderen kiezen. Vink dan de gewenste metadata aan of klik op Alles selecteren, en bevestig met OK.

Je kunt ook bewerken vanuit Word: ga naar Bestand, kies Info en klik op Controleren op problemen / Document controleren. Laat alle onderdelen aangevinkt en klik op Controleren. Vervolgens kies je Alles verwijderen bij de onderdelen die je uit het document wilt halen. Rond af met Sluiten.

PDF-bestanden bewerken

Voor het gratis bewerken van metadata in een pdf-bestand gebruik je bijvoorbeeld PDF24 Creator. Start de tool na installatie. In de toolbox onderaan zie je onder meer de knoppen Remove PDFMetadata en Edit PDF metadata. Sleep een of meerdere pdf’s naar het venster. Met de eerste knop verwijder je alle metadata in één keer, met de tweede pas je velden aan zoals Title, Author, Subject en Keywords. Je kunt hiermee helaas geen eigen metadata toevoegen.

Dat kan wel met een zeldzame gratis (online-)tool zoals Sejda. Klik op Change metadata (ook Remove all metadata is hier beschikbaar), vul de gewenste velden in of klik op + Add new field, en geef een naam en waarde op. Bevestig met Add Field en Update PDF Metadata, en download de aangepaste pdf. Je kunt deze eigen velden bekijken met Acrobat Reader, via Document properties op het tabblad Custom.

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.