De eerste topsmartphone van het jaar komt uit de koker van OnePlus. Met de OnePlus 11 probeert het merk zich wat te herpakken na een uitdagend 2022. Wat de nieuwste smartphone te bieden heeft lees je in deze OnePlus 11 review.

Wanneer je voor een OnePlus 11 kiest zijn er twee zaken waar je zeker van kan zijn: de smartphone is bloedsnel en hetzelfde kan gezegd worden over het snelladen. Andere zekerheden waar je bij OnePlus tot voorheen bij terecht kon, bleken in 2022 geen zekerheidjes meer te zijn. Zo verdween er bij de OnePlus 10T opeens heel veel: de meldingsschakelaar, het Hasselblad-stempeltje en zelfs de mogelijkheid om draadloos te laden. Ook de zekerheid van fijne software was verdwenen bij OnePlus: de samenvoeging van de eigen Androidskin OxygenOS in ColorOS van zustermerk Oppo mislukte. Zowel bij nieuwe smartphones als bij de updates werd ColorOS niet goed ontvangen wegens een gebrek aan gebruiksgemak en een overvloed aan bugs.

Tenslotte kwam OnePlus er niet goed van af bij de duurzaamheidstest van YouTuber JerryRiggEverything. Beide smartphones bleken bijzonder kwetsbaar en braken doormidden wanneer er kracht op werd gezet. Iets wat maar weinig andere geteste smartphones fataal wordt.

Lees ook: Dit zijn de beste smartphones van 2022

OnePlus 11: terug naar de basis?

Kortom, deze OnePlus 11 staat in het kader van ‘zaken rechtzetten’. Terug naar start. Natuurlijk is de zekerheid van een razendsnelle smartphone behouden en de 100 watt-snellader zorgt ervoor dat je binnen een half uur je smartphone alweer vol hebt. De snellader zit gelukkig nog altijd in de doos, alhoewel het gek is dat de adapter en kabel usb-a naar usb-c zijn.

Het ontwerp van de OnePlus smartphone is voortgezet van de OnePlus 10-serie, waarbij een groot rond eiland drie camera’s en een flitser herbergt. Ook pronkt het Hasselblad-logo weer op de camera, alhoewel de samenwerking de camera-ervaring nog altijd niet dichterbij Apple, Samsung en Google weet te brengen. Hoewel het ontwerp van de grote smartphone lijkt op die van de OnePlus 10-smartphones, geeft de matte, ruwe achterkant een subtiele knipoog naar de sandstone-achterkant van de (legendarische) OnePlus One. Tof!

De overgebleven liefhebbers van het merk kunnen ook weer gerust ademhalen: de meldingsschakelaar is weer terug aan de rechterzijde van de smartphone. Bovendien moet de nieuwe belofte van langere update-ondersteuning de vervelende nasmaak van de update naar ColorOS wegspoelen. Vier Androidversie-updates en vijf jaar veiligheidsupdates. Net als Samsung.

Absentie in de basis

Daarmee lijkt OnePlus die basis weer aardig te hebben hersteld voor een goede smartphone. Maar toch zijn er een paar bedenkingen waardoor je niet kunt stellen dat de OnePlus 11 eigenlijk de smartphone is die de OnePlus 10 Pro van vorig jaar had moeten opvolgen. Zo ontbreekt de mogelijkheid om draadloos op te laden. Een tamelijk onbegrijpelijke keuze, aangezien alle concurrerende smartphones van Apple, Samsung en Google dit wel kunnen en OnePlus zelfs eigen draadloze laders verkoopt en zelfs draadloze snellaadtechnieken had ontwikkeld. Navraag bij OnePlus leverde geen reactie op.

Ook op softwaregebied is alles nog niet koek en ei. De beloofde update-ondersteuningsverlening is zeker een plus. Maar 2022 stond voor OnePlus-gebruikers behoorlijk in het teken van updates die de smartphone niet bepaald beter maakte. Ook is de Androidskin behoorlijk gelijk aan ColorOS: qua visuele stijl. Maar ook nadelig: bloatware en dubieuze Android-aanpassingen om bijvoorbeeld de batterijduur te verbeteren ten koste van correcte werking van apps. Al met al is OxygenOS, ondanks zijn vlotte werking, geen reden meer om een OnePlus te kopen. Zowel Samsung, Apple als Google hebben de software veel beter voor elkaar op hun smartphones.

Dan is er nog het verbeterpuntje van de breekbaarheid. Die hebben we zelf helaas niet kunnen testen. Maar het is wellicht handig om voor een eventuele aanschaf even na te gaan of het toestel zo kwetsbaar is als de OnePlus-smartphones uit 2022.

Prestaties van OnePlus 11

Het display maakt de smartphone behoorlijk lijvig: 6,7 inch in diagonaal. Het beeld oogt zoals je dat mag verwachten van een premium smartphone qua kleurweergave en helderheid. Volgens OnePlus is deze kleurweergave zelfs in 10bit. De verversingssnelheid is maximaal 120 hertz, wat ook keurig is. Volgens OnePlus past de verversingssnelheid zich aan naar hoe je het toestel op dat moment gebruikt. Gek genoeg heb je in de instellingen alleen de keuze tussen de volle 120 hertz, of de zuinigere stand met 60 hertz.

Achter het scherm vind je een vingerafdrukscanner en de selfiecam zit in een gat in de linkerbovenhoek verwerkt.

Intern vind je alles wat je nodig hebt voor de snelle ervaring die OnePlus-smartphones bieden. De Snapdragon 8 (Gen 2) chipset is bijvoorbeeld ook het kloppende hart van de nieuwe Samsung Galaxy S23-smartphones. Uiteraard ondersteunt de chipset ook 5G en de nieuwste bluetooth 5.3-standaard. Hierbij krijg je 8 of 16GB werkgeheugen en 128 of 256GB opslag. Helaas is deze opslag niet uit te breiden met een geheugenkaart.

De accu van de OnePlus 11 bestaat uit twee componenten, wat (kort door de bocht) tijdens het opladen de warmtegeneratie verdeelt. Zo kan de smartphone snel opladen, terwijl dat moet voorkomen dat accu veel sneller slijt. Dat is top. En bovendien is continu laden ook niet nodig, de acccuduur is dik in orde: ik haalde zo’n anderhalf tot twee dagen met een volle accu.

Terugkeer van het Hasselblad-stempel

Vorig jaar was het verwarrend dat de ene OnePlus-smartphone wél een Hasselblad-logootje droeg en de andere weer niet. Dat scheen te maken te hebben met de licentiedeal tussen de merken. Bovendien werd van hogerop (wellicht door moederbedrijf BBK Electronics) besloten dat die licentie óók gebruikt moest worden voor een smartphone van zustermerk Oppo.

Wel of geen Hasselblad-logootje maakt in praktijk echter weinig verschil. Een OnePlus-smartphone koop je nog altijd niet voor de camera, net zoals dat met alle voorgaande OnePlus-smartphones (met en zonder Hasselblad) het geval was. Dat komt omdat het verschil gemaakt wordt met de software die de lenzen aanstuurt, in veel mindere mate de kwaliteit van de lenzen zelf. Op de specssheet van de OnePlus 11 ziet het er in ieder geval keurig uit: een 50 megapixel primaire camera, 48 megapixel groothoekcamera en 32 megapixel zoomlens. Het aantal megapixel zegt echter niets over de fotokwaliteit.

Daarom is de software-afstelling zo enorm belangrijk. Hiervoor is een taak weggelegd voor Hasselblad. Vergis je dus niet: Hasselblad helpt alleen bij de afstelling van de lenzen, de cameralenzen zelf zijn ‘gewoon’ Sony-lenzen, zoals bij veel andere smartphonemerken. Overigens heeft OnePlus zeker niet de minste Sony-lenzen aan boord. Vooral qua pixelgrootte, sensorgrootte en lichtsterkte zijn de lenzen tot veel in staat. Hasselblad zorgt voor de kleurinstelling, om dat zo goed mogelijk tot zijn recht te laten komen op het 10-bit scherm. Oh, en de camera-app heeft een Hasselblad-ontwerp. Die kleurweergave is niet echt het sterke punt van de OnePlus 11-camera, vaak wordt dit een beetje overdreven (gesatureerd) weergegeven. Vooral met rode kleurtinten.

Toch weten de camera’s onder normale lichtomstandigheden goed hun mannetje te staan. Het dynamisch bereik is goed en ook veel details blijven behouden. Zoals in het voorbeeld van de zwarte kat in een omgeving met veel licht. Opvallend is dat hetzelfde gezegd kan worden over de groothoek- en zoomcamera. Overschakelen naar deze lenzen levert opvallend goede foto’s op.

Moeilijke lichtomstandigheden? Dan worstelen de camera's van de OnePlus 11 zichtbaar. Het verschil tussen de groothoeklens (links), reguliere camera (midden) en zoomlens (rechts) is echter niet bijzonder groot.

Veel van het belangrijke afstelwerk wordt gedaan door OnePlus. Denk aan bijvoorbeeld HDR, portretten en algoritmes die de nachtmodus mogelijk maken. Vooral op dit terrein kan OnePlus Samsung, Google en Apple niet bijbenen. Ook qua videokwaliteit ligt OnePlus nog altijd behoorlijk achter op de concurrentie. Hoe meer beeldanalyse er nodig is voor dat ene perfecte plaatje of videootje, hoe meer OnePlus laat zien dat ze blijven tekortschieten.

Alternatieven voor de OnePlus 11

Wil je echt die allersnelste prestaties en dat razendsnelle opladen? Dan is de OnePlus 11 zeker een goede keuze. Maar eigenlijk is OnePlus niet meer opgewassen tegen alternatieven. Je betaalt misschien wel meer voor een Pixel 7 Pro, iPhone 14 of de Galaxy S23+, deze smartphones scoren over de gehele linie een stuk beter: camera’s, software, ondersteuning, scherm, enzovoort. Op de prestaties en dat snelle laden na. De adviesprijs van de OnePlus 11 ligt met 829 euro nog altijd veel te hoog.

Maar ook andere smartphones lijken hierin een betere keuze. De Samsung Galaxy S22+ van vorig jaar lijkt een verstandigere keuze, ondanks dat deze al een jaartje oud is. Ook de reguliere Pixel 7 of de iPhone 13 zou ik persoonlijk eerder aanbevelen dan deze OnePlus 11.

Conclusie: OnePlus 11 kopen?

Er zijn nog altijd gekke ontberingen aan de OnePlus 11. Waar het is draadloos opladen? Wanneer gaat Hasselblad nou eindelijk eens de verwachtingen waarmaken voor een goede camera-ervaring? Waar is de goede software en betrouwbaarheid van updates? Het zijn vraagtekens die je kunt zetten bij een smartphone die verder betrouwbaar is. Vooral qua prestaties en oplaadtechniek loopt de OnePlus 11 voorop. Ook het scherm goed en de zoom- en groothoekcamera’s staan hun mannetje. Bovendien is alles in een (grote) luxe behuizing geplaatst, die door zijn matte schuurpapier-achtige achterkant een mooie knipoog is naar gouden OnePlus-tijd van weleer.

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.

Een computer laat het vaak afweten op het slechtste moment. Of het nu gaat om een zwart scherm, geen internetverbinding of verdwenen bestanden: wie goed voorbereid is, bespaart tijd en ergernis. In dit artikel lees je welke hardware- en softwaretools je het best vooraf klaarzet, voor jezelf of om anderen te helpen – desnoods vanaf afstand.

Tip 1 - Gerichte aanpak

Een computer en zeker een (thuis)netwerk vormen een complex geheel van componenten, waardoor het lastig kan zijn om snel de juiste oorzaak van een probleem te achterhalen en het op te lossen. Het kan aan hardware liggen (zoals een defecte adapter of slechte kabel), maar ook aan software (zoals een configuratiefout, malware of een incompatibel stuurprogramma). Het is dus verstandig om op zowat alles voorbereid te zijn. Dit vraagt niet alleen kennis en ervaring, maar ook een doordachte aanpak.

Begin met een gerichte observatie van fout­meldingen of gedrag, en voer dan systematisch tests uit. Start bij de eenvoudigste oorzaken, zoals herstarten of bekabeling. Sluit stapsgewijs andere mogelijke oorzaken uit. Noteer wat je test en welk resultaat je krijgt. Bij netwerkproblemen werk je het best van buiten naar binnen: controleer eerst randapparatuur en verbindingen, daarna besturingssysteeminstellingen, en tot slot software of hardware.

Daarvoor heb je natuurlijk ook het juiste ­materiaal nodig, en dat is nu net onze focus. We bekijken eerst welke hardwaretools nuttig zijn, zowel vrij eenvoudige gereedschappen als meer geavanceerde tools. Je kiest uiteraard zelf hoe ver je hierin wilt gaan. Daarna bespreken we handige softwaretools voor diagnose, herstel en reparatie, gebundeld op een multibootstick. Tot slot bekijken we nog enkele opties voor hulp op afstand.

©Angela - stock.adobe.com

Tip 2 - Basisgereedschap

We starten met het basisgereedschap. Kleine dingen die je weleens over het hoofd kunt zien, maar die soms goed van pas komen! We denken bijvoorbeeld aan plakband of ducttape (bijvoorbeeld voor het (tijdelijke) herstel van een gescheurde kabel) en labeltape of markeerstickers om bepaalde (te verplaatsen) onderdelen duidelijk te identificeren. Enkele fijne permanente kleurmarkers kunnen hiervoor ook nuttig zijn. Zorg ook dat je een pincet of fijn tangetje bij de hand hebt, evenals een usb-lampje of een mini-zaklamp (eventueel gebruik je de led van je smartphone). Schroevendraaiers mogen uiteraard evenmin ontbreken: zowel kruiskopschroevendraaiers (Phillips PH0, PH1, PH2), als sleufschroevendraaiers, als torx-modellen (vooral T5 tot T10). Eventueel stop je er ook een paar drie- en zeskantige schroevendraaiers bij, evenals pentalobe-modellen (zoals voor Apple-laptops). Het is wel zo makkelijk als je schroevendraaiers magnetisch zijn om kleine schroefjes (in de systeemkast) niet te verliezen. Let wel op dat je hiermee geen elektronische onderdelen aanraakt. Een handige allround-oplossing is een precisie-schroevendraaierset met magnetische houder en verwisselbare bits.

Voor het schoonhouden van je apparatuur heb je ook altijd een spuitbus met perslucht in de buurt, evenals een luchtblazer (rubberen balgpompje), enkele watten- of schuimstaafjes en een paar micro­vezeldoekjes. Voor het reinigen van contactpunten, sockets, toetsenborden en behuizingen is een goed afsluitbare fles isopropyl-alcohol handig (liefst minimaal 99,9 procent). Zorg ook voor een anti­statische polsband of mat om elektrostatische schade te voorkomen. Denk verder ook aan een usb-stick, usb-hub (met eigen voeding) en een paar netwerk-patchkabels (bij voorkeur CAT 6). Bij elkaar kost dit hele setje basisgereedschap zo’n 160 euro.

©Nikolay - stock.adobe.com

Tip 3 - Extra gereedschap

Kant-en-klare netwerkkabels hebben onze voorkeur, maar soms is een zelfgemaakte kabel op maat handiger. Daarvoor heb je een krimptang nodig en wat handigheid om de connector goed te plaatsen. Op YouTube vind je genoeg instructievideo’s; na enige oefening lukt dat vlot. Zorg ook voor een RJ45-netwerktester. Er bestaan complete netwerksets met krimptang, stripper en tester.

Stop een paar lithium-knoopcellen (CR2032) in je kit, want het CMOS-geheugen van veel computers krijgt stroom van zo’n batterij en die dien je na enkele jaren te vervangen. Een batterijtester die ook geschikt is voor knoopcellen, is ook altijd handig (circa 10 euro). Voor het uitlezen van SD-kaarten gebruik je het liefst een externe SD-kaartlezer. Om problemen met draadloze muizen of toetsenborden te vermijden, zijn een usb-muis en -toetsenbord ­nuttig (samen vanaf zo’n 20 euro).

Ook enkele typische adapters zijn onmisbaar. Denk aan een usb-naar-wifi-adapter, usb-naar-ethernet-adapter (voor als de interne netwerkpoort niet werkt), usb-naar-SATA-adapter (om een interne schijf via usb op je eigen pc aan te sluiten), en een usb-c-multi-adapter. De geschatte totaalprijs van de spullen uit deze tip is zo’n 190 euro.

©kvladimirv - stock.adobe.com

Tip 4 - Voor de echte techneut

Ben je intussen de vaste computerreparateur geworden voor buren, kennissen en familie, dan is het misschien tijd om je reparatiekit verder te professionaliseren. Een psu-tester en een multimeter horen daar zeker bij. Met een psu-tester controleer je eenvoudig een pc-voeding (Power Supply Unit): sluit de ATX-stekker (van de desktop) en eventueel andere connectors (als cpu of PCIe) aan, waarna je per lijn de spanning uitleest (zoals 3,3V, 5V, 12V en andere). Een multimeter is veelzijdiger: je meet er spanning, stroom en weerstand mee (categorie 2 is geschikt tot 230V). Zo’n apparaat vergt wel enige ervaring, maar YouTube-video’s helpen je vast op weg.

Een (snelle) externe usb-ssd van bijvoorbeeld 2 TB komt ook van pas, bijvoorbeeld voor systeemback-ups. Bij schermproblemen is een klein reservescherm met voldoende resolutie (én HDMI en usb-c-aansluitingen) handig. Zorg eveneens voor een tubetje thermische pasta, voor als je cpu-koelers moet (ver)plaatsen of bij oververhittingsproblemen.

Eventueel kun je een diagnostische POST-kaart (Power-On Self Test) toevoegen, die je via PCIe (x1) op een (desktop)computer aansluit. Bij het opstarten voert het UEFI/BIOS een POST-routine uit, waarbij het systeem per stap een hex-code via de systeembus doorstuurt. Zo’n kaart vangt deze codes op en toont ze op een leddisplay. De betekenis lees je af in een POST-tabel (online of in de onderhoudshandleiding), zodat je gericht kunt testen. Eenvoudige modellen vind je al vanaf zo’n 10 euro. De geschatte totaalprijs van deze spullen is zo’n 280 euro.

©Mr.Norasit Kaewsai

Tip 5 - Programma's verzamelen

Je EHBO-kit is inmiddels goed gevuld met tools voor hardwareproblemen. Maar wat als de oorzaak bij software ligt? Zulke fouten los je doorgaans software­matig op, dus verzamel je het best vooraf alvast de meest geschikte programma’s voor diagnose en herstel. Deze tools kunnen sterk variëren, want ook de oorzaken van problemen verschillen. Denk aan corrupte drivers of systeembestanden, foutgelopen updates, conflicterende software, malware, ­verkeerde configuraties en beschadigde opstartitems. Je hebt dus tools nodig die malware kunnen opsporen en verwijderen, bootstructuren (tot op sectorniveau) kunnen controleren en herstellen, schijven kunnen herpartitioneren, data kunnen redden van nukkige systemen, wachtwoorden kunnen achterhalen of wissen en meer.

Daarnaast moet je de juiste manier vinden om de software te starten. Soms lukt dat via een koppeling van de interne schijf van het defecte systeem aan je eigen computer. In de praktijk werkt het meestal handiger als je de EHBO-software rechtstreeks op het probleemtoestel kunt draaien. Als een ­normale start niet lukt, zelfs niet in de veilige modus (Windows), biedt een bootstick uitkomst. Dit is een opstartbare usb-stick met een eigen besturingssysteem, zoals Windows of Linux. Idealiter kies je voor een multibootstick, met meerdere systemen of tools, zodat je vlot de meest geschikte diagnose- of herstelomgeving kunt selecteren. We behandelen in dit artikel twee uitstekende, gratis oplossingen.

Tip 6 - YUMI-stick maken

YUMI (Your Universal Multiboot Installer) is een tool waarmee je zo’n multibootstick kunt maken. Deze tool is handig omdat je uit tal van besturingssystemen kunt kiezen, zonder die zelf te hoeven zoeken. Surf naar www.kwikr.nl/yumi, scrol tot bij YUMI exFAT Download en klik op Download YUMI. Dubbelklik op het gedownloade exe-bestand om de portable tool te starten. Klik op I Agree en plaats een (lege) usb-stick in je pc, bij voorkeur 3.x en met voldoende ruimte voor alle gewenste distributies. Klik indien nodig op Redetect Disks als het station niet zichtbaar is bij Step 1: You Chose. Selecteer de juiste stick en klik op Prepare this Device, zodat de stick correct geformatteerd wordt. Bevestig met Ja als je zeker weet dat de stick geen belangrijke gegevens bevat. Na afloop verschijnt een exFAT-partitie in Verkenner met de naam YUMI. Voor wie technisch geïnteresseerd is: via Schijfbeheer zie je ook een kleine FAT-partitie (VTOYEFI). Dit is de EFI-systeempartitie, maar daar hoef je je verder niet om te bekommeren.

Bij Step 2: Select a Distribution […] kies je vervolgens de gewenste distributie. Er zijn er meer dan 100, vooral Linux-distributies, maar ook systemen als back-uptools, partitiebeheerders, wachtwoordkrakers, geheugentesters, penetratietesters en allround-troubleshooters zoals Ultimate Boot cd, SystemRescue (Linux) en Hiren’s BootCD PE (Windows). Op enkele hiervan komen we straks nog even terug.

Tip 7 - YUMI-distributies

Selecteer de eerste gewenste distributie. De verwijzing naar het bijbehorende schijfkopiebestand kleurt oranje als YUMI dit in de YUMI-map detecteert, althans wanneer je het daar zelf al had geplaatst. Kleurt dit rood, dan kun je via Browse naar de juiste downloadmap navigeren. Staat het bestand nog niet op je schijf, klik dan op Download link om het te downloaden. Of klik op Visit the […] site om het zelf binnen te halen van de site van de producent. Bij sommige distributies, zoals Ubuntu, verschijnt een extra optie (Step 4) waarmee je optioneel opslagruimte reserveert voor persistente wijzigingen. Zodra de juiste distributie is geladen bij Step 3, klik je op Create en bevestig je met Ja. De voortgang volg je in het logvenster. Na afloop klik je op Next en op Ja om extra distributies toe te voegen aan het YUMI-bootmenu, op dezelfde manier als daarnet. Dat kan ook later nog, zolang je YUMI opnieuw start zonder de stick opnieuw te formatteren.

Wil je een toegevoegde distributie verwijderen, plaats dan een vinkje bij View or Remove Installed Distros, selecteer het ongewenste systeem en klik op Remove.

Tip 8 - Ventoy

Lukt het om een of andere reden niet met YUMI of wil je liever een andere tool gebruiken, dan is Ventoy een prima alternatief. Download de recentste versie van het portable programma via www.kwikr.nl/ventoy. Pak het zip-bestand uit en start de tool. In het Language-menu kies je eventueel voor Dutch (Nederlands).

Plug een geschikte (lege) usb-stick in en dubbelklik op het bestand Ventoy2Disk.exe. Klik op de ronde pijlknop zodat Ventoy de stick correct herkent. Open nu eerst even het menu Opties. Bij Partitietabel staat standaard MBR geselecteerd. In de meeste gevallen is dat de beste optie, tenzij je zeker weet dat je de stick enkel op moderne UEFI-systemen gebruikt; in dat geval kun je GPT selecteren. Laat ook de optie voor Secure Boot aangevinkt, behalve als je weet dat je de stick enkel op oudere systemen zonder secure boot gebruikt of bereid bent secure boot tijdelijk uit te schakelen (zonder de UEFI-bootmodus te wijzigen). In dit menu vind je ook de optie Ventoy verwijderen: hiermee maak je de stick leeg en verwijder je de partities als je dit wenst.

Tip 9 - Distributies plaatsen

Er rest nu nog maar één stap. Klik op Installeren (Bijwerken is bedoeld voor een update naar een recentere Ventoy-versie) en bevestig dit tweemaal met Ja. Alle data op de stick worden gewist en, net als bij YUMI, verschijnen er twee partities: een grote VENTOY-datapartitie en een kleine VTOYEFI-systeempartitie. Het hele proces duurt slechts enkele seconden.

Daarna mag je Ventoy sluiten: je stick is nu klaar om de eerste distributies te ontvangen. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar eigenlijk is het heel eenvoudig. Je hoeft enkel het schijfkopiebestand (meestal een iso-bestand) van een distributie naar de VENTOY-partitie te kopiëren, desgewenst in aparte mappen (zoals \allround, \antivirus, \backup, \dataherstel, \partitiebeheer enzovoort). Dit kan gewoon via Verkenner. Dit geldt trouwens ook voor een YUMI-stick, aangezien die onderliggend gebruikmaakt van Ventoy-technologie. In het tekstkader ‘Onmisbare reddingstools’ vermelden we enkele uitstekende tools, inclusief hun downloadlocaties.

Tip 10 - Bootstick opstarten

Het is nu de bedoeling dat je je multibootstick opstart op een (problematisch) systeem. Daarbij maakt het weinig uit of je een YUMI- of een Ventoy-stick gebruikt. Tijdens het opstarten druk je enkele keren op een sneltoets, zoals ESC, F8 of F12, om het opstartmenu te openen. Op oudere toestellen moet je mogelijk eerst het BIOS-setupmenu oproepen via een sneltoets en daar bij Boot order (priority) de usb-stick als eerste opstartmedium instellen.

Gaat het om een moderner UEFI-systeem, dan staat secure boot waarschijnlijk ingeschakeld, wat kan verhinderen dat je bootstick opstart. Voor een YUMI-stick moet je deze functie wellicht eerst tijdelijk uitschakelen om te kunnen opstarten. Een Ventoy-stick start meestal wél op als je eerder de optie Secure Boot had aangevinkt (zie tip 8). In dit geval moet je bij de allereerste opstart wel nog een korte procedure doorlopen, zoals beschreven op www.kwikr.nl/vensec. Je kunt eventueel ook hier eerst secure boot tijdelijk uitschakelen.

Het startmenu van je bootstick verschijnt nu. Laten we Ventoy als voorbeeld nemen. Je ziet hier alle toegevoegde distributies als menu-opties. Met F3 kun je ook overschakelen naar een mapweergave, waarbij je eerst een map opent (zoals \allround, \antivirus enzovoort) en daarna de gewenste distributie start. Zo start je vanaf één stick moeiteloos allerlei distributies en tools, en kun je meteen gericht troubleshooten.

Tip 11 - Extra tools

De kans is groot dat je met de applicaties uit de kadertekst ‘Onmisbare reddingstools’ al vrijwel alle nodige tools hebt. Toch kun je gaandeweg nog programma’s ontdekken die je graag aan je bootstick toevoegt. Dat werkt zowel op een YUMI- als op een Ventoy-stick heel eenvoudig.

Op www.portableapps.com/apps kun je alvast terecht voor meer dan 1100 apps, waaronder zo’n 160 uiteenlopende hulpprogramma’s. Download het .paf.exe-bestand van de gewenste tool en voer dit uit in een tijdelijke map op je eigen systeem. Kopieer daarna de uitgepakte bestanden naar een aparte submap op je bootstick, bijvoorbeeld in \tools\<naam\_app>.

Daarna open je binnen een opgestarte distributie (zoals de Windows Verkenner in Hiren’s BootCD PE: zie tekstkader ‘Onmisbare reddingstools’) gewoon deze map en start je de portable exe-app van daaruit. Zo stem je je bootstick volledig af op je eigen voorkeuren en behoeften (zie ook tekstkader ‘AIO-pakketten’).

Tip 12 - Quick Assist

Tot nu toe gingen we ervan uit dat je als troubleshooter fysiek aanwezig bent om het probleem op te lossen. Maar er zal vast weleens iemand vanaf afstand je hulp inroepen. We veronderstellen dan wel dat die persoon zijn systeem nog kan opstarten, eventueel in de veilige modus, en zo een tool voor afstandsbeheer kan openen.

Eerst stellen we kort een app voor die standaard met Windows wordt meegeleverd: Quick Assist. Begin aan de helperszijde door de app te starten, klik op Iemand helpen en meld je aan met je Microsoft-account. Noteer de beveiligingscode en geeft die door aan de hulpvrager, bijvoorbeeld via telefoon of bericht. Deze persoon start daarna ook Quick Assist en vult de beveiligingscode in bij Beveiligingscode van assistent. Na een klik op Verzenden verschijnt een bevestigingsvraag: hij plaatst een vinkje en klikt op Toestaan. Zijn bureaublad zou nu zichtbaar moeten zijn in een schaalbaar venster op jouw systeem.

Om het systeem over te nemen klik je bovenaan op Besturing aanvragen. Na een bevestiging van de hulpvrager via Toestaan krijg je toegang tot zijn pc. Boven in het venster vind je knoppen als Laserpointer, Aantekening en Chat (voor communicatie via een apart venster). Als er meerdere schermen zijn aangesloten, kun je via Scherm selecteren het gewenste scherm kiezen. Je kunt de overname stopzetten met Stop best. of Besturing annuleren, en met Verlaten sluit je de sessie volledig af.

Tip 13 - AnyDesk

Quick Assist werkt uitsluitend op Windows, maar er bestaan ook tools als AnyDesk die meerdere platformen ondersteunen, waaronder Windows, macOS en mobiele systemen (www.anydesk.com; gratis voor persoonlijk gebruik). Hier gaan we uit van de Windows-versie.

Start de app op, zowel aan jouw kant als aan die van de hulpvrager. Vraag hem vervolgens via telefoon of bericht om de identificatiecode van zijn werkplek: dit is een 10-cijferige code bovenaan in het venster. Vul deze code in op je eigen app, bij Voer remote adres in. Druk op Enter en geef je firewall desgevraagd toestemming.

De hulpvrager klikt nu op de knop Accepteren met het schildicoon om een sessie met beheerrechten toe te staan. Even later verschijnt zijn bureaublad op jouw scherm en kun je zijn pc op afstand bedienen.

AnyDesk biedt meer opties dan Quick Assist. Zo is er een chatfunctie, een schermopnamefunctie, een whiteboard en een handige datatransferfunctie om snel bestanden tussen beide systemen te verplaatsen. Je kunt de schermweergave aanpassen en via de knop Acties bijvoorbeeld een screenshot maken of de toegangsrichting omkeren. Uiteraard kunnen ook hier beide partijen de verbinding op elk moment stopzetten.