Motorola (tegenwoordig onderdeel van Lenovo) maakt al jaren betaalbare smartphones met een scherpe prijs/kwaliteitsverhouding. Het nieuwste model is de Moto G4 Play, die felle concurrentie ondervindt van toestellen van Samsung, Sony en opkomende Chinese fabrikanten. Is de Moto G4 Play onderscheidend genoeg of kun je beter verder zoeken?

Een plastic behuizing met grote randen boven en onder het scherm: de Moto G4 Play is qua ontwerp een typische budgetsmartphone. Maar hij zit stevig in elkaar en heeft als pluspunt dat de accu verwisselbaar is. Bovendien kun je twee simkaarten én een microSD-kaartje in het toestel stoppen om het opslaggeheugen van 16GB te vergroten. Het 5 inch scherm oogt door de HD-resolutie scherp genoeg, maar heeft een blauwe waas en lage maximale helderheid. Lees ook: Wat is er nieuw in Android 7.1?

©PXimport

Slimme toevoegingen

Wanneer je de Moto G4 Play oppakt, toont het scherm in een accubesparende modus de tijd en je notificaties. Dat werkt goed en zorgt ervoor dat je minder vaak de aan- en uitknop hoeft te gebruiken. Ook fijn is het trucje waarmee je het scherm verkleint van 5 naar 3 inch. Dat doe je door vanaf de multitaskknop (het vierkantje) omhoog te vegen. Handig als je de telefoon even met één hand wil bedienen. Door op een zwart deel van het scherm te tikken, keer je terug naar de normale modus.

©PXimport

©CIDimport

Camera's

De telefoon draait op een Snapdragon 410-chipset met 2GB werkgeheugen en is vrij vlot in gebruik. Gamen wordt echter lastig. De 8 megapixelcamera aan de achterkant maakt overdag prima foto’s, al zijn ze soms overbelicht. Bij het inzoomen verlies je bovendien veel detail. ’s Avonds heeft de camera moeite om goede plaatjes te schieten. De 5 megapixel-frontcamera doet wat hij moet doen, zonder op te vallen.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Lange accuduur

Het vrij kleine HD-scherm, de bescheiden hardware en grote 2800 mAh-accu zorgen voor een lange accuduur. De Moto G4 Play gaat bij intensief gebruik een lange dag mee, en doe je het rustiger aan dan kun je anderhalf tot twee dagen met de telefoon vooruit. Vrijwel niemand hoeft zich dus zorgen te maken over een lege accu voor het slapengaan.

Android 7.0 in aantocht

Moto-smartphones draaien op een nagenoeg kale Android 6.0-versie, wat betekent dat de fabrikant nauwelijks aanpassingen aan de software heeft gedaan. Er zijn ook geen overbodige apps toegevoegd. Het maakt de Moto G4 Play eenvoudig in gebruik en zorgt ervoor dat hij rond de jaarwisseling geüpdatet wordt naar het nieuwe Android 7.0 (Nougat). Dat is een verademing in een wereld waarin budgetsmartphones vrijwel nooit een update krijgen, volgestopt zijn met extra applicaties en bovendien een ingrijpende softwareschil hebben.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Conclusie

De Lenovo Moto G4 is niet de enige smartphone die een scherpe prijs/kwaliteitsverhouding biedt, maar hij weet zich wel te onderscheiden. De accu gaat moeiteloos een dag mee en er is gegarandeerde software-ondersteuning. Dat zien we niet vaak in deze prijsklasse. En alhoewel de Moto G4 Play niet zonder minpunten is, kun je er voor zo’n lage prijs geen buil aan vallen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.