In navolging van de 13 inch MacBook Pro heeft Apple onlangs ook de 15inch-uitvoering vernieuwd. Wij hebben de instapuitvoering voor je getest en gekeken wat Apple vernieuwd heeft.

Qua behuizing heeft Apple niets veranderd ten opzichte van de vorige uitvoering die op zijn beurt weinig verschilt van de eerste MacBook Pro met Retina-scherm uit 2012. Echt erg is dat niet, de MacBook Pro is een heel fraaie notebook. Wel is de nieuwe uitvoering 20 gram zwaarder, vermoedelijk door de iets grotere accu. Ook binnenin is weinig veranderd. In tegenstelling tot de 13inch-variant is Apple niet overgestapt op Intels Broadwell-processors en is de 15inch-uitvoering nog steeds gebaseerd op Haswell-processors. Lees ook: Apple iMac met Retina 5K-display - Bijna zo goed als zijn voorganger

©PXimport

De behuizing is exact hetzelfde als bij zijn voorganger.

Zelfde processor

Ons testexemplaar is de instapuitvoering met een 2,2GHz-processor en een SSD van 256 GB. Die processor is precies dezelfde Intel Core i7-4770HQ uit Intels Haswell-generatie die ook in de 2014-uitvoering zat, qua processorkracht win je dus niets met de nieuwe uitvoering. Vermoedelijk slaat Apple op de 15inch-uitvoering Broadwell over en zal de volgende uitvoering op de nog te verschijnen Skylake-architectuur gebaseerd zijn. Ook de standaardhoeveelheid RAM is met 16 GB hetzelfde en dit is direct het maximum. Naast de door ons geteste uitvoering is er ook een duurder model met een snellere processor, extra AMD Radeon R9 M370X grafische kaart en een grote SSD. Beide varianten kun je configureren met een snellere processor en een grotere SSD. Apple heeft de capaciteit van de accu licht verhoogt van 95 naar 99,Wh. Je kunt in de praktijk zo'n 8,5 uur werktijd uit de accu persen, ruim genoeg om een werkdag te overleven.

©PXimport

Het Retina-scherm heeft een goede inkijkhoek.

Retina-scherm

Aan het scherm heeft Apple niets gewijzigd en je krijgt hetzelfde 15 inch Retina-scherm. Het scherm gebruikt een IPS-paneel met een goede kleurweergave en prima inkijkhoeken met een resolutie van 2880 x 1800 pixels. Apple gebruikt de hoge resolutie niet om meer op het beeld te tonen, maar om het beeld scherper te maken. Standaard past er net zoveel informatie op het scherm als op een normaal scherm met een resolutie van 1440 x 900 pixels, maar heb je als voordele dat de interface en teksten haarscherp zijn. Je kunt ook kiezen voor werkruimtes van 1680 x 1050 of 1920 x 1200 pixels. Het scherm wordt aangestuurd door de in de processor ingebouwde Intel Iris Pro 5200 die krachtig genoeg is om er soepel mee te werken.

Supersnelle SSD

Waar Apple wel duidelijk verbetering laat zien, is de snelheid van de SSD. Nog steeds gebruikt Apple een PCI-E-SSD, maar die is nu via de snellere PCI-E 3.0-standaard verbonden. Apple belooft snelheden tot 2 GB/s en daar komt de SSD zeker bij in de buurt. In de benchmark Blackmagic Disk Speed Test haalt de SSD een leessnelheid van 1853 MB/s en een schrijfsnelheid van 1175 MB/s. Hiermee is het één van de snelste SSD's op de markt, maar in de praktijk zul je geen verschil merken met de SSD uit de vorige generatie MacBook Pro.

©PXimport

Je ziet het niet, maar ook de 15inch-uitvoering heeft nu een Force Touch-touchpad.

Force Touch

De grootste verandering ten opzichte van de vorige uitvoering zit hem in de touchpad, dat is nu net als in de 13inch-uitvoering van de MacBook Pro en de normale MacBook een Force Touch-exemplaar. Op het eerste gezicht zie je geen verschil: het is nog steeds een glazen multitouch-touchpad. In tegenstelling tot bij de vorige generatie zit er echter geen fysieke knop meer onder en kun je de touchpad dus niet indrukken. Toch lijkt het wel alsof de touchpad klikt door wat Apple Force Touch noemt. Deze technologie laat de touchpad trillen waardoor een klik gesimuleerd wordt. Deze simulatie is erg overtuigend en zeker op de instelling zwaar voel ik weinig verschil met een echte fysieke touchpad. Een voordeel is dat je nu ook aan de bovenkant kunt drukken omdat er geen scharnier meer in verwerkt zit. Force Touch voegt extra mogelijkheden toe doordat je naast de normale klik ook kunt doordrukken. Gebruik je deze extra klik op bijvoorbeeld een woord, dan opent er een pop-up-scherm waarin je meer informatie krijgt. Het toetsenbord dat Apple gebruikt heeft een fijne toetsaanslag en is voorzien van toetsverlichting waarvan je de helderheid zelf kunt instellen.

Conclusie

De 2015-variant van de MacBook Pro 15 inch is vooral veel van hetzelfde en voegt weinig toe aan de vorige variant van de MacBook Pro. Ook met het gebrek aan vernieuwing blijft de MacBook Pro natuurlijk een fantastische laptop met een erg goed scherm. De SSD is wel flink sneller, maar daar zul je in de praktijk niets van merken. De enige verandering waar je in de praktijk wél wat aan hebt, is de Force Touch-touchpad. Functioneel is dat vooralsnog een kleine verandering, maar de 'coolness-factor' is hoog en Force Touch zal in het nog te verschijnen OS X El Capitan meer gebruikt gaan worden.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.