In het eerste deel van onze reeks maakte je kennis met Linux als alternatief voor Windows 10. In dit tweede deel duiken we in de praktijk. We geven je uitleg bij de keuzes tijdens de installatie van Linux Mint 17.3. Daarna maken we je wegwijs in de ondersteuning van je hardware.

Heb je deel 1 niet gelezen? Lees het artikel hier terug.

Tip 01: Iso controleren

Op het einde van deel 1 van deze reeks heb je normaal het iso-bestand van de Cinnamon-editie van Linux Mint 17.3 gedownload. Deed je dat nog niet, doe dat dan nu. Voordat we hiermee aan de slag gaan, controleer je het best het iso-bestand. Want hoe weet je zeker dat het bestand tijdens het downloaden niet corrupt is geraakt of dat de mirror waarvan je het bestand hebt gedownload niet stiekem een versie met backdoor online heeft gezet? Lees ook: 15 manieren om met Linux aan de slag te gaan.

Om dat na te gaan, toont de downloadpagina van het iso-bestand een MD5-checksum, in dit geval e71a2aad8b58605e906dbea444dc4983. Download voor de controle het programma WinMD5Free en pak het bestand WinMD5.exe uit. Start het programma en sleep het iso-bestand dat je wilt controleren vanuit de verkenner naar het tekstveld naast het knopje Browse. Als de voortgangsbalk helemaal groen is, toont het programma de berekende MD5-checksum. Kopieer de MD5-checksum die op de downloadpagina van het iso-bestand wordt vermeld en plak die in het tekstveld naast het knopje Verify. Klik op de knop om te controleren of beide waardes overeenkomen. Als er een verschil is, download dan het iso-bestand opnieuw van een andere mirror en controleer de MD5-checksum opnieuw.

©PXimport

Tip 01 Controleer altijd eerst met WinMD5Free of het gedownloade iso-bestand niet corrupt is.

Bevat mijn iso-bestand een backdoor?

In tip 1 vertrouwen we het iso-bestand als de MD5-checksum overeenkomt met die op de downloadpagina. Maar wat als een cybercrimineel op de website van Linux Mint inbreekt, er een iso-bestand met backdoor plaatst en de MD5-checksum op de downloadpagina vervangt door die van zijn aangepaste iso-bestand? Dan lijkt alles volgens de controle met WinMD5Free in orde, terwijl je wel een iso-bestand met backdoor in handen hebt.

Dit scenario is niet eens zo vergezocht: op 20 februari 2016 voerde een cybercrimineel exact deze aanval uit, waardoor enkele honderden gebruikers een versie van Linux Mint installeerden die hun computer liet deel uitmaken van een botnet. Er bestaat gelukkig een betrouwbare manier om na te gaan of een iso-bestand afkomstig is van het Linux Mint-project, maar helaas maakt het project dit niet gemakkelijk. De enige documentatie daarvoor vind je momenteel in een artikel op het forum van Linux Mint dat na de serverkraak verscheen.

©PXimport

Op 20 februari 2016 plaatste een cybercrimineel een backdoor in de iso-bestanden van Linux Mint.

Tip 02: Iso naar usb-stick

Als je het iso-bestand hebt gecontroleerd, kun je het naar een usb-stick schrijven zodat je Linux Mint op je computer kunt installeren. Neem een lege (!) usb-stick met een opslagcapaciteit van 2 GB of meer en steek die in je computer. Rechtsklik in Verkenner op het icoontje van de stick en klik op Formatteren.

Controleer of het bestandssysteem op FAT32 staat en klik op Starten om de stick te formatteren. Download daarna het programma Win32 Disk Imager en start het installatieprogramma. Na installatie vind je het programma onder de naam Win32DiskImager in het startmenu. Open het programma en klik op het mapicoontje naast het tekstveld Image File. Kies in het volgende venster rechts van het tekstveld voor de bestandsnaam *.* in plaats van Disk Images (*.img *.IMG), zodat je je iso-bestand kunt selecteren. Klik op Openen en kies daarna onder Device voor de schijfletter van je usb-stick. Ga na of dit de juiste schijfletter is, want Win32 Disk Imager overschrijft deze schijf volledig! Klik dan op Write om het schrijven te starten. Overigens kan Win32 Disk Imager ook de MD5-checksum van het iso-bestand controleren, maar om ongelukken te vermijden als je per ongeluk te snel op Write klikt, schakelden we daarvoor een afzonderlijk programma in.

©PXimport

Tip 02 Met Win32 Disk Imager schrijf je het iso-bestand naar een usb-stick.

Tip 03: Opstarten van usb

Nu je de opstartbare usb-stick van Linux Mint hebt, steek je die in de computer waarop je de distributie wilt installeren. Start de computer op. Als je geen opstartmenu van Linux Mint te zien krijgt, herstart je computer dan en zorg dat de usb-stick als eerste in de opstartvolgorde staat. Dat kan in de instellingen van je BIOS, waarvoor je tijdens het opstarten op een toets zoals F2 of Esc moet drukken.

Op andere computers activeert een toets zoals F12 een opstartmenu waarin je kiest van welke schijf je wilt opstarten. Als je een opstartmenu van Linux Mint te zien krijgt dat 10 seconden aftelt, zit je goed. Na een tijdje krijg je een live-versie van Linux Mint 17.3 te zien, met op het bureaublad een icoontje Install Linux Mint. Klik daarop en kies vervolgens Nederlands als taal. Als je daarna de vraag krijgt om verbinding te maken met een draadloos netwerk, kies dan je netwerk en voer je wachtwoord in. Vink Wachtwoord tonen aan om er zeker van te zijn dat Linux Mint de juiste toetsenbordindeling gebruikt. Toont het installatieprogramma geen draadloze netwerken, dan heeft het geen drivers voor je wifi-chip. Dat lossen we na de installatie op. Steek voorlopig een ethernetkabel in je pc.

©PXimport

Tip 03 Geef je wifi-wachtwoord op voor een internetverbinding tijdens de installatie.

Tip 04: Partities kiezen

In de volgende stap van de installatie controleert het programma of je computer over voldoende schijfruimte beschikt, op een stroomvoorziening is aangesloten en verbonden is met internet. We gaan echter met de installatie door op Verder te klikken. Nu krijg je de vraag op welke manier je Linux Mint wilt installeren. Als je al Windows op de schijf hebt staan, krijg je de keuze tussen Linux Mint naast Windows installeren (dualboot) of de schijf wissen en er Linux Mint op installeren.

Opgelet: die tweede optie verwijdert niet alleen Windows, maar ook alle bestanden op de schijf! Een derde optie is Iets anders: dan maak je zelf partities aan. Doe dit alleen als je goed weet waar je mee bezig bent. Als je ervoor kiest om de schijf te wissen, kun je nog twee opties aanvinken: encryptie van de installatie is zeker aan te raden. Vink je die optie aan, dan wordt ook de tweede optie, LVM (Logisch volumebeheer), automatisch aangevinkt. Heb je een keuze gemaakt voor het installatietype, klik dan op Installeer nu en voer een beveiligingssleutel in. Bevestig daarna dat je je schijf wilt formatteren.

©PXimport

Tip 04 We raden aan om je installatie van Linux Mint te versleutelen.

Tip 05: Instellingen

Terwijl het installatieprogramma zijn werk op de achtergrond doet, krijg je nu de mogelijkheid om wat instellingen voor Linux Mint op te geven. Eerst voer je je locatie in, die normaal al juist staat op basis van je IP-adres. Daarna kies je je toetsenbordindeling. Weet je niet zeker of je hier de juiste keuze maakt, typ dan in een tekstveld iets in om het te controleren.

In de volgende stap maak je een gebruiker aan. Voer je naam in, de naam van je computer (die wordt onder andere in je netwerk getoond), een gebruikersnaam en wachtwoord. Bij het wachtwoord toont het installatieprogramma of het sterk genoeg is, net zoals dat bij het wachtwoord voor het versleutelen van je volledige schijf gebeurde. Je kunt hier ook kiezen om automatisch aan te melden, maar wij raden aan om te kiezen voor Mijn wachtwoord vragen om aan te melden. De optie Versleutel mijn persoonlijke map versleutelt je persoonlijke map. Als je tijdens het kiezen van de partities koos om je hele Linux-systeem te versleutelen, is dat in principe niet meer nodig. Daarna krijg je een diavoorstelling over de mogelijkheden van Linux Mint. Als de installatie nog niet voltooid is, kun je intussen alvast wat programma's uitproberen via het menu linksonder.

Tip 06: Stuurprogramma's

Wanneer de installatie voltooid is, klik je op Nu herstarten. Wacht op de melding om het installatiemedium te verwijderen en haal dan de usb-stick uit je computer. Druk op Enter om je computer te herstarten. Als je tijdens de installatie voor versleuteling van je schijf hebt gekozen, krijg je de vraag om het wachtwoord in te voeren. Daarna krijg je het aanmeldvenster te zien. Vul je gebruikersnaam en wachtwoord in.

Als je eenmaal bent aangemeld, krijg je een welkomstscherm te zien met links naar meer informatie. Klik op Stuurprogramma's en voer het wachtwoord van je gebruiker in. Linux Mint zoekt nu naar hardware waarvan momenteel geen stuurprogramma geïnstalleerd is. Je krijgt dan de keuze uit meerdere drivers.

Vink degene aan waarbij aanbevolen staat, onthoud de naam en klik op Wijzigingen doorvoeren. Klik daarna op Herstarten om de driver in te schakelen. Als het om de driver voor je wifi-adapter ging, dan zou je bij het opnieuw inloggen de melding moeten krijgen dat er wifi-netwerken zijn. Als dit niet zo is, open dan opnieuw het programma Stuurprogrammabeheer (in het menu linksonder) en kies een andere optie. Krijg je geen opties meer, zoek dan eerst in het programma Softwarebeheer naar de geïnstalleerde driver (daarom moest je de naam onthouden), dubbelklik erop en klik op Verwijderen. Herstart daarna voor een nieuwe poging. Zie ook het kader 'Driver van fabrikant'.

©PXimport

Tip 06 Krijg je hardware aan de praat met de juiste driver.

Driver van fabrikant

Linux Mint heeft standaard al talloze drivers ingebouwd. En als ze niet standaard zijn geactiveerd, zijn ze via het Stuurprogrammabeheer in te schakelen. Maar soms is dat niet voldoende. Ga dan op de website van de fabrikant van je hardware op zoek naar drivers voor Linux. Die komen meestal in twee vormen: rpm- of deb-bestanden. Voor Linux Mint heb je het deb-bestand nodig. Kies voor de juiste bit-versie: 32 of 64. Het programma Systeeminformatie toont je bij Besturingssysteem of je een 32bit- of 64bit-systeem hebt. Volg de instructies van de fabrikant om de drivers te installeren. Gaat het om een tar.gz-bestand, open het dan eerst met het programma Archiefbeheer en pak de inhoud uit.

©PXimport

Soms moet je op de website van de fabrikant op zoek gaan naar drivers.

Tip 07: Netwerkprinter

Krijg je je hardware nog steeds niet aan de praat, bekijk dan eens de websites die we in tip 6 van het vorige artikel van deze reeks aanraadden. Sommige apparaten moet je overigens eerst via usb aansluiten voor je een stuurprogramma kunt installeren. En een netwerkprinter bijvoorbeeld moet uiteraard eerst ingeschakeld en via het netwerk bereikbaar zijn.

We tonen je hier hoe je een netwerkprinter toevoegt. Open in het menu linksonder het programma Afdrukbeheer en klik op Toevoegen. Klik op het driehoekje naast Netwerkprinter, waarna Linux Mint op je netwerk begint te zoeken naar printers. Selecteer je printer en klik op Volgende. Linux Mint zoekt daarna naar stuurprogramma's en vraagt je eventueel om opties in te stellen. Geef je printer een naam, omschrijving en locatie en klik op Toepassen. Klik op Testpagina afdrukken om uit te proberen of je printer correct is toegevoegd. Je kunt ook nog allerlei opties instellen, zoals de standaard-afdrukkwaliteit. Daarna is je printer in alle programma's beschikbaar.

©PXimport

Tip 07 Een printer toevoegen is zo gebeurd.

Vervolg

Je hebt nu Linux Mint geïnstalleerd en je hardware aan de praat gekregen. In het volgende deel van deze reeks maken we je wegwijs in Linux Mint en tonen we je de verschillen met Windows. We laten je zien wat je allemaal kunt instellen en we besteden ook aandacht aan de beveiliging. In het artikel erna krijg je te zien hoe je software installeert, updatet en verwijdert. We bespreken er ook alternatieven voor bekende Windows-software en brengen Windows-programma's in VirtualBox of Wine aan de praat. In het laatste deel van deze reeks zullen we tot slot Linux integreren met je thuisnetwerk om bestanden te delen en media te streamen.

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).