In het eerste deel van onze reeks maakte je kennis met Linux als alternatief voor Windows 10. In dit tweede deel duiken we in de praktijk. We geven je uitleg bij de keuzes tijdens de installatie van Linux Mint 17.3. Daarna maken we je wegwijs in de ondersteuning van je hardware.

Heb je deel 1 niet gelezen? Lees het artikel hier terug.

Tip 01: Iso controleren

Op het einde van deel 1 van deze reeks heb je normaal het iso-bestand van de Cinnamon-editie van Linux Mint 17.3 gedownload. Deed je dat nog niet, doe dat dan nu. Voordat we hiermee aan de slag gaan, controleer je het best het iso-bestand. Want hoe weet je zeker dat het bestand tijdens het downloaden niet corrupt is geraakt of dat de mirror waarvan je het bestand hebt gedownload niet stiekem een versie met backdoor online heeft gezet? Lees ook: 15 manieren om met Linux aan de slag te gaan.

Om dat na te gaan, toont de downloadpagina van het iso-bestand een MD5-checksum, in dit geval e71a2aad8b58605e906dbea444dc4983. Download voor de controle het programma WinMD5Free en pak het bestand WinMD5.exe uit. Start het programma en sleep het iso-bestand dat je wilt controleren vanuit de verkenner naar het tekstveld naast het knopje Browse. Als de voortgangsbalk helemaal groen is, toont het programma de berekende MD5-checksum. Kopieer de MD5-checksum die op de downloadpagina van het iso-bestand wordt vermeld en plak die in het tekstveld naast het knopje Verify. Klik op de knop om te controleren of beide waardes overeenkomen. Als er een verschil is, download dan het iso-bestand opnieuw van een andere mirror en controleer de MD5-checksum opnieuw.

©PXimport

Tip 01 Controleer altijd eerst met WinMD5Free of het gedownloade iso-bestand niet corrupt is.

Bevat mijn iso-bestand een backdoor?

In tip 1 vertrouwen we het iso-bestand als de MD5-checksum overeenkomt met die op de downloadpagina. Maar wat als een cybercrimineel op de website van Linux Mint inbreekt, er een iso-bestand met backdoor plaatst en de MD5-checksum op de downloadpagina vervangt door die van zijn aangepaste iso-bestand? Dan lijkt alles volgens de controle met WinMD5Free in orde, terwijl je wel een iso-bestand met backdoor in handen hebt.

Dit scenario is niet eens zo vergezocht: op 20 februari 2016 voerde een cybercrimineel exact deze aanval uit, waardoor enkele honderden gebruikers een versie van Linux Mint installeerden die hun computer liet deel uitmaken van een botnet. Er bestaat gelukkig een betrouwbare manier om na te gaan of een iso-bestand afkomstig is van het Linux Mint-project, maar helaas maakt het project dit niet gemakkelijk. De enige documentatie daarvoor vind je momenteel in een artikel op het forum van Linux Mint dat na de serverkraak verscheen.

©PXimport

Op 20 februari 2016 plaatste een cybercrimineel een backdoor in de iso-bestanden van Linux Mint.

Tip 02: Iso naar usb-stick

Als je het iso-bestand hebt gecontroleerd, kun je het naar een usb-stick schrijven zodat je Linux Mint op je computer kunt installeren. Neem een lege (!) usb-stick met een opslagcapaciteit van 2 GB of meer en steek die in je computer. Rechtsklik in Verkenner op het icoontje van de stick en klik op Formatteren.

Controleer of het bestandssysteem op FAT32 staat en klik op Starten om de stick te formatteren. Download daarna het programma Win32 Disk Imager en start het installatieprogramma. Na installatie vind je het programma onder de naam Win32DiskImager in het startmenu. Open het programma en klik op het mapicoontje naast het tekstveld Image File. Kies in het volgende venster rechts van het tekstveld voor de bestandsnaam *.* in plaats van Disk Images (*.img *.IMG), zodat je je iso-bestand kunt selecteren. Klik op Openen en kies daarna onder Device voor de schijfletter van je usb-stick. Ga na of dit de juiste schijfletter is, want Win32 Disk Imager overschrijft deze schijf volledig! Klik dan op Write om het schrijven te starten. Overigens kan Win32 Disk Imager ook de MD5-checksum van het iso-bestand controleren, maar om ongelukken te vermijden als je per ongeluk te snel op Write klikt, schakelden we daarvoor een afzonderlijk programma in.

©PXimport

Tip 02 Met Win32 Disk Imager schrijf je het iso-bestand naar een usb-stick.

Tip 03: Opstarten van usb

Nu je de opstartbare usb-stick van Linux Mint hebt, steek je die in de computer waarop je de distributie wilt installeren. Start de computer op. Als je geen opstartmenu van Linux Mint te zien krijgt, herstart je computer dan en zorg dat de usb-stick als eerste in de opstartvolgorde staat. Dat kan in de instellingen van je BIOS, waarvoor je tijdens het opstarten op een toets zoals F2 of Esc moet drukken.

Op andere computers activeert een toets zoals F12 een opstartmenu waarin je kiest van welke schijf je wilt opstarten. Als je een opstartmenu van Linux Mint te zien krijgt dat 10 seconden aftelt, zit je goed. Na een tijdje krijg je een live-versie van Linux Mint 17.3 te zien, met op het bureaublad een icoontje Install Linux Mint. Klik daarop en kies vervolgens Nederlands als taal. Als je daarna de vraag krijgt om verbinding te maken met een draadloos netwerk, kies dan je netwerk en voer je wachtwoord in. Vink Wachtwoord tonen aan om er zeker van te zijn dat Linux Mint de juiste toetsenbordindeling gebruikt. Toont het installatieprogramma geen draadloze netwerken, dan heeft het geen drivers voor je wifi-chip. Dat lossen we na de installatie op. Steek voorlopig een ethernetkabel in je pc.

©PXimport

Tip 03 Geef je wifi-wachtwoord op voor een internetverbinding tijdens de installatie.

Tip 04: Partities kiezen

In de volgende stap van de installatie controleert het programma of je computer over voldoende schijfruimte beschikt, op een stroomvoorziening is aangesloten en verbonden is met internet. We gaan echter met de installatie door op Verder te klikken. Nu krijg je de vraag op welke manier je Linux Mint wilt installeren. Als je al Windows op de schijf hebt staan, krijg je de keuze tussen Linux Mint naast Windows installeren (dualboot) of de schijf wissen en er Linux Mint op installeren.

Opgelet: die tweede optie verwijdert niet alleen Windows, maar ook alle bestanden op de schijf! Een derde optie is Iets anders: dan maak je zelf partities aan. Doe dit alleen als je goed weet waar je mee bezig bent. Als je ervoor kiest om de schijf te wissen, kun je nog twee opties aanvinken: encryptie van de installatie is zeker aan te raden. Vink je die optie aan, dan wordt ook de tweede optie, LVM (Logisch volumebeheer), automatisch aangevinkt. Heb je een keuze gemaakt voor het installatietype, klik dan op Installeer nu en voer een beveiligingssleutel in. Bevestig daarna dat je je schijf wilt formatteren.

©PXimport

Tip 04 We raden aan om je installatie van Linux Mint te versleutelen.

Tip 05: Instellingen

Terwijl het installatieprogramma zijn werk op de achtergrond doet, krijg je nu de mogelijkheid om wat instellingen voor Linux Mint op te geven. Eerst voer je je locatie in, die normaal al juist staat op basis van je IP-adres. Daarna kies je je toetsenbordindeling. Weet je niet zeker of je hier de juiste keuze maakt, typ dan in een tekstveld iets in om het te controleren.

In de volgende stap maak je een gebruiker aan. Voer je naam in, de naam van je computer (die wordt onder andere in je netwerk getoond), een gebruikersnaam en wachtwoord. Bij het wachtwoord toont het installatieprogramma of het sterk genoeg is, net zoals dat bij het wachtwoord voor het versleutelen van je volledige schijf gebeurde. Je kunt hier ook kiezen om automatisch aan te melden, maar wij raden aan om te kiezen voor Mijn wachtwoord vragen om aan te melden. De optie Versleutel mijn persoonlijke map versleutelt je persoonlijke map. Als je tijdens het kiezen van de partities koos om je hele Linux-systeem te versleutelen, is dat in principe niet meer nodig. Daarna krijg je een diavoorstelling over de mogelijkheden van Linux Mint. Als de installatie nog niet voltooid is, kun je intussen alvast wat programma's uitproberen via het menu linksonder.

Tip 06: Stuurprogramma's

Wanneer de installatie voltooid is, klik je op Nu herstarten. Wacht op de melding om het installatiemedium te verwijderen en haal dan de usb-stick uit je computer. Druk op Enter om je computer te herstarten. Als je tijdens de installatie voor versleuteling van je schijf hebt gekozen, krijg je de vraag om het wachtwoord in te voeren. Daarna krijg je het aanmeldvenster te zien. Vul je gebruikersnaam en wachtwoord in.

Als je eenmaal bent aangemeld, krijg je een welkomstscherm te zien met links naar meer informatie. Klik op Stuurprogramma's en voer het wachtwoord van je gebruiker in. Linux Mint zoekt nu naar hardware waarvan momenteel geen stuurprogramma geïnstalleerd is. Je krijgt dan de keuze uit meerdere drivers.

Vink degene aan waarbij aanbevolen staat, onthoud de naam en klik op Wijzigingen doorvoeren. Klik daarna op Herstarten om de driver in te schakelen. Als het om de driver voor je wifi-adapter ging, dan zou je bij het opnieuw inloggen de melding moeten krijgen dat er wifi-netwerken zijn. Als dit niet zo is, open dan opnieuw het programma Stuurprogrammabeheer (in het menu linksonder) en kies een andere optie. Krijg je geen opties meer, zoek dan eerst in het programma Softwarebeheer naar de geïnstalleerde driver (daarom moest je de naam onthouden), dubbelklik erop en klik op Verwijderen. Herstart daarna voor een nieuwe poging. Zie ook het kader 'Driver van fabrikant'.

©PXimport

Tip 06 Krijg je hardware aan de praat met de juiste driver.

Driver van fabrikant

Linux Mint heeft standaard al talloze drivers ingebouwd. En als ze niet standaard zijn geactiveerd, zijn ze via het Stuurprogrammabeheer in te schakelen. Maar soms is dat niet voldoende. Ga dan op de website van de fabrikant van je hardware op zoek naar drivers voor Linux. Die komen meestal in twee vormen: rpm- of deb-bestanden. Voor Linux Mint heb je het deb-bestand nodig. Kies voor de juiste bit-versie: 32 of 64. Het programma Systeeminformatie toont je bij Besturingssysteem of je een 32bit- of 64bit-systeem hebt. Volg de instructies van de fabrikant om de drivers te installeren. Gaat het om een tar.gz-bestand, open het dan eerst met het programma Archiefbeheer en pak de inhoud uit.

©PXimport

Soms moet je op de website van de fabrikant op zoek gaan naar drivers.

Tip 07: Netwerkprinter

Krijg je je hardware nog steeds niet aan de praat, bekijk dan eens de websites die we in tip 6 van het vorige artikel van deze reeks aanraadden. Sommige apparaten moet je overigens eerst via usb aansluiten voor je een stuurprogramma kunt installeren. En een netwerkprinter bijvoorbeeld moet uiteraard eerst ingeschakeld en via het netwerk bereikbaar zijn.

We tonen je hier hoe je een netwerkprinter toevoegt. Open in het menu linksonder het programma Afdrukbeheer en klik op Toevoegen. Klik op het driehoekje naast Netwerkprinter, waarna Linux Mint op je netwerk begint te zoeken naar printers. Selecteer je printer en klik op Volgende. Linux Mint zoekt daarna naar stuurprogramma's en vraagt je eventueel om opties in te stellen. Geef je printer een naam, omschrijving en locatie en klik op Toepassen. Klik op Testpagina afdrukken om uit te proberen of je printer correct is toegevoegd. Je kunt ook nog allerlei opties instellen, zoals de standaard-afdrukkwaliteit. Daarna is je printer in alle programma's beschikbaar.

©PXimport

Tip 07 Een printer toevoegen is zo gebeurd.

Vervolg

Je hebt nu Linux Mint geïnstalleerd en je hardware aan de praat gekregen. In het volgende deel van deze reeks maken we je wegwijs in Linux Mint en tonen we je de verschillen met Windows. We laten je zien wat je allemaal kunt instellen en we besteden ook aandacht aan de beveiliging. In het artikel erna krijg je te zien hoe je software installeert, updatet en verwijdert. We bespreken er ook alternatieven voor bekende Windows-software en brengen Windows-programma's in VirtualBox of Wine aan de praat. In het laatste deel van deze reeks zullen we tot slot Linux integreren met je thuisnetwerk om bestanden te delen en media te streamen.

Je kent het wel: je wil iets online bestellen of even het saldo op je rekening checken. En dan komt het: je moet inloggen. Maar, wat was ook al weer het wachtwoord? De geboortedatum van je partner, de laatste twee cijfers van je postcode in combinatie met je lengte? Voor je het weet druk je weer op de knop 'Wachtwoord vergeten'... Dat kan makkelijker.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Ons brein is er niet voor gemaakt om voor vijftig verschillende sites unieke codes te onthouden. En juist daarom zijn wachtwoordmanagers de laatste jaren zo populair geworden. In dit artikel kijken we eens goed naar de oplossing van Bitdefender. Ze zijn wereldberoemd om hun antivirus, maar kunnen ze ook zorgen dat jij nooit meer buitengesloten wordt bij je eigen accounts?

Waarom een wachtwoordmanager?

Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen gebruiken nog steeds overal hetzelfde wachtwoord, of een kleine variatie daarop. Of ze schrijven het ergens op. Dat voelt misschien wel veilig, tot je beseft hoe lek het internet soms kan zijn of dat je net dat boekje kwijtraakt.

Met een wachtwoordmanager zoals Bitdefender SecurePass password manager los je dat probleem voor een groot deel op. Die fungeert als een onzichtbare butler die je helpt met de wachtwoorden invullen, ook al is het misschien lastig of spannend om alles zomaar uit handen te geven. Je installeert de software op je eigen computer en je telefoon, en je bedenkt één heel sterk hoofdwachtwoord. Dat is de enige die je nog hoeft te onthouden.

Zodra je die invoert, gaat de kluis open en regelt Bitdefender de rest. Als je dan naar Facebook of je favoriete webshop gaat, ziet het programma dat je wil inloggen en vult het de velden voor je in. Je hoeft niet meer te typen, niet meer te denken en vooral niet meer te stressen. Het mooie is dat het programma je ook meteen helpt bij het aanmaken van wachtwoorden voor nieuwe accounts. In plaats van dat jij weer moet gaan nadenken over een code met een uitroepteken en een cijfer, genereert de software gewoon een onmogelijk te kraken reeks tekens uit en slaat deze direct op. En jij ziet het wachtwoord niet eens, en dat hoeft ook niet, want de software onthoudt het voor je.

En ben je bang dat je misschien ook het hoofdwachtwoord niet meer weet? SecurePass genereert ook nog een digitale herstelsleutel die je in het allerergste geval dan kunt inzetten om in te loggen. Die herstelsleutel bewaar je bij voorkeur op een andere plek dan je smartphone of computer, of print je uit en sla je op in een kluis.

Lokaal opgeslagen: veilig!

Het blijft een raar idee: al je wachtwoorden bij één bedrijf parkeren. Wat als zij gehackt worden? Dan ligt alles op straat, toch? Nou, gelukkig zit dat bij Bitdefender wel goed in elkaar. De versleuteling van je wachtwoorden gebeurt namelijk lokaal op jouw eigen apparaat, nog voordat het via het internet naar hun servers wordt gestuurd. Jouw hoofdwachtwoord is de sleutel die die versleuteling ongedaan maakt. Omdat Bitdefender jouw hoofdwachtwoord niet heeft (en ook nergens opslaat), kan niemand bij jouw gegevens; ook niet in geval van een lek of hack.

Maar omdat Bitdefender jouw wachtwoord nergens hebben opgeslagen, niet hebben, kunnen ze je ook niet helpen als je het vergeet. Er is geen "wachtwoord vergeten" optie voor je hoofdwachtwoord. Je krijgt bij het installeren alleen die speciale herstelcode. Die moet je echt uitprinten of op een veilige plek bewaren, want als je je hoofdwachtwoord kwijt bent én die herstelcode, dan ben je echt de pineut en kom je je kluis nooit meer in.

Hoe werkt het in de praktijk?

Bitdefender SecurePass installeer je als app op een Android- of iOS-toestel, en is beschikbaar als browser-add-on voor de Windows- en MacOS-versies van Chrome, Edge, Firefox en Safari.

Veiligheid is leuk, maar als de software lastig is in gebruik, gooi je het er na een week weer vanaf. Gelukkig heeft Bitdefender goed gekeken naar hoe mensen surfen en software gebruiken. De interface oogt fris voor zowel de browser-extensie als de app op je telefoon. Wat vooral fijn is, is de synchronisatie. We leven in een tijd waarin je 's ochtends op je telefoon zit, overdag op een laptop werkt en 's avonds misschien met een tablet op de bank hangt. Als je op je laptop een nieuw wachtwoord aanmaakt voor Netflix, wil je niet op je telefoon die hele rits tekens moeten overtypen.

Je hebt daardoor toegang tot alle accounts zonder dat je overal moet nadenken over wat de gebruikersnaam of het wachtwoord ook echt precies was: makkelijk en handig dus!

Het meeste werk gebeurt via een extensie in je browser (via het icoontje rechtsboven in de browser) of via de app op je telefoon. Bitdefender synchroniseert dit razendsnel. Zodra je iets opslaat op het ene apparaat, is het vrijwel meteen beschikbaar op het andere. Daarnaast doet het meer dan alleen wachtwoorden. Je kunt er ook notities in kwijt die niemand mag zien

Ook is het handig dat je een of meerdere betaalkaarten en creditcards kunt toevoegen. Iedere keer dat je op een betaalpagina komt, laat Bitdefender je een scherm zien waarop je kunt aangeven welke opgeslagen creditcard je wil gebruiken. Na de selectie vult Bitdefender automatisch alle creditcardgegevens in en kun je de bestelling afmaken.

Gebruik je slechte of makkelijk te raden wachtwoorden, dan is er een beveiligingsscan die ten eerst kijkt of je geen zwakke wachtwoorden hebt gebruikt, maar ook op het dark web op de achtergrond scant naar gelekte gegevens. Je krijgt dan direct de tip om je wachtwoord direct aan te passen.

Tot slot

Als we alles op een rijtje zetten, is Bitdefender SecurePass een goede keuzae als je geen zin hebt in een lastig te beheren omgeving . Voor de gemiddelde gebruiker is dit precies wat je zoekt. Het doet wat het moet doen: het beveiligt je gegevens muurvast en haalt de frustratie van het inloggen weg. Vooral als je al gebruikmaakt van de antivirus van Bitdefender, is dit een logische toevoeging die naadloos in je bestaande pakket past. Het is misschien even wennen om de controle uit handen te geven, maar als je eenmaal gewend bent aan het feit dat je nooit meer een wachtwoord hoeft te onthouden, wil je nooit meer terug.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een betaalbare bluetooth-hoofdtelefoon met een goed geluid? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Sennheiser Accentum Plus Wireless

Sennheiser bracht afgelopen voorjaar een nieuwe bluetooth-koptelefoon op de markt. En wat voor één, want de Accentum Plus Wireless is comfortabel, gebruiksvriendelijk én betaalbaar. Zoals je van de Duitse audiospecialist mag verwachten, is de geluidskwaliteit prima op orde. De gebruikersreviews op Kieskeurig.nl liegen er dan ook niet om. Alle testers gaven deze koptelefoon een 9 of 10 als reviewscore.

Handig is dat je diverse audio-instellingen naar wens kunt aanpassen. Dat werkt met een app op een smartphone. Een ander speerpunt is de functie actieve ruisonderdrukking (ANC), zodat je geen of nauwelijks storende omgevingsgeluiden hoort. Ideaal voor wie aandachtig naar een luisterboek, podcast of rustig muziekalbum wil luisteren.

Volgens Sennheiser houdt een volgeladen accu het ongeveer 50 uur vol. Is de batterij leeg, dan kun je evengoed weer snel luisteren. Na tien minuten snelladen kan de Accentum Plus Wireless er weer 5 uur tegenaan. Voor een hoog draagcomfort heeft de hoofdtelefoon zachte oorkussens en een verstelbare hoofdband met binnenvoering. Bovendien is hij met een gewicht van 227 gram ook niet zo zwaar. Geïnteresseerden kiezen tussen een zwarte en witte behuizing. Meer weten? Lees dan deze review op ID.nl.

Skullcandy Hesh ANC

Op zoek naar een ANC-koptelefoon voor minder dan 100 euro? Dat komt mooi uit, want dit exemplaar van Skullcandy is op Kieskeurig.nl momenteel goedkoper dan ooit. Aan de hand van vier meetmicrofoons registreert de Hesh ANC omgevingsgeluiden, waarna de geïntegreerde chip vliegensvlug een tegengeluid berekent. Deze bluetooth-hoofdtelefoon dempt op die manier lawaai, zodat je op elke plek geconcentreerd kunt luisteren. De oplaadbare batterij heeft volgens de fabrikant een maximale speeltijd van 22 uur. Accu leeg? Na 10 minuten opladen kun je weer 3 uur luisteren.

Dit over-earmodel bevat binnenin twee audiodrivers van 40 millimeter. Die zijn verantwoordelijk voor het geluid. Tijdens een luistersessie hoef je geen smartphone uit je broek- of jaszak te halen. Gebruik gewoon de knopjes op de oorschelp om de audioweergave te bedienen. Wijzig onder meer het volumeniveau en skip nummers. De behuizing weegt 228 gram en heeft een vouwbaar ontwerp. Hierdoor past dit luisterapparaat makkelijk in een tas.

Sony ULT Wear (WH-ULT900N)

Kun jij een flinke portie bas wel waarderen? De onlangs verschenen Sony ULT Wear (zwart/wit/groen) valt dan ongetwijfeld bij je in de smaak. Je drukt op de ULT-knop om het basniveau verder op te voeren. Gunstig voor liefhebbers van opzwepende muziekstijlen als dance, hiphop en rock. Een andere belangrijke eigenschap is de aanwezigheid van actieve ruisonderdrukking. Sony heeft deze techniek erg goed onder de knie, waardoor je niet of nauwelijks omgevingsgeluiden hoort. Wanneer je veel onderweg bent, komt de bijgesloten stevige reishoes goed van pas.

De rechteroorschelp bevat een handig aanraakpaneel waarmee je de muziek kunt bedienen. Veeg omhoog voor meer volume en veeg vooruit om naar het volgende liedje te gaan. Als je de Sony Headphones-app op een smartphone installeert, kun je diverse audio-instellingen aanpassen. Ga bij een volledig opgeladen accu uit van een luistertijd van zo’n 30 uur. Schakel je actieve ruisonderdrukking uit, dan kun je zelfs 50 uur luisteren. Lees in deze uitgebreide review meer informatie over deze betaalbare koptelefoon.

Audio-Technica ATH-M50XBT2

Vergeleken met veel andere over-ear-hoofdtelefoons heeft dit exemplaar relatief grote drivers van 45 millimeter. Dat bevordert een krachtig en open geluid. Daarnaast loopt het (brede) frequentiebereik van 15 Hz tot 28 kHz. Je mag dus een gedetailleerde weergave verwachten. Overigens ondersteunt de Audio-Technica ATH-M50XBT2 geen actieve ruisonderdrukking. Het Japanse merk focust zich met dit product namelijk louter op een hoge audiokwaliteit. Wegens de gesloten constructie dempt de koptelefoon alsnog omgevingsgeluiden.

Zoals we inmiddels van Audio-Technica gewend zijn, heeft ook deze bluetooth-koptelefoon een lange accuduur. Een volledig opgeladen batterij biedt een luistertijd van ongeveer 50 uur. Bij een lege accu kun je eventueel 10 minuten snelladen, waarna je weer 3 uur kunt luisteren. De behuizing heeft een fysieke knop waarmee je inkomende telefoonoproepen kunt aannemen. Verder roep je via deze knop ook jouw favoriete stemassistent op, zoals Google Assistent of Siri. Tot slot pas je in een app op je smartphone naar eigen smaak de equalizer-instellingen aan. De ATH-M50XBT2 is in een zwarte en blauwe versie te koop.

Marshall Monitor II A.N.C.

De Marshall Monitor II A.N.C. combineert een fraai retrodesign met goed geluid. Deze bluetooth-koptelefoon was op het moment van schrijven niet eerder zo goedkoop. Hoewel het Britse audiomerk op zijn eigen website een adviesprijs van 299 euro hanteert, vragen enkele webshops momenteel minder dan 200 euro. Dankzij de actieve ruisonderdrukking is het een prima luistermaatje voor onderweg. Vervelende omgevingsgeluiden verdwijnen namelijk naar de achtergrond. Je kiest in een app op je smartphone de mate van ruisonderdrukking.

De geïntegreerde accu ondersteunt een maximale luistertijd tot ongeveer 45 uur. Bij gebruik van actieve ruisonderdrukking kun je nog altijd 30 uur luisteren. Verder laad je een lege accu in een kwartier weer deels op. De luistertijd bedraagt dan ongeveer 5 uur. De goudkleurige knop springt direct in het oog. Die ondersteunt diverse functies, zoals het aanpassen van het volume en het door elkaar husselen van nummers. Er is ook nog een kleinere zwarte knop. Switch daarmee tussen verschillende geluidsmodi of roep een stemassistent op. Deze over-ear-hoofdtelefoon heeft een opvouwbare constructie, waardoor je hem makkelijk meeneemt.