In deze workshop bespreken we drie alternatieven voor Programmabeheer van Linux Mint: Flatpak, Snap en AppImage. Linux Mint-software installeren kan ook op deze manieren!

Flatpak

We beginnen met Flatpak, dat sinds versie 18.3 standaard geïnstalleerd is in Linux Mint. In het startscherm van Programmabeheer klik je rechtsonder op de Flatpak-knop om de lijst van beschikbare apps te tonen. Helaas is die niet verder onderverdeeld in categorieën, al kun je de lijst uiteraard doorzoeken op trefwoorden. Flatpak werkt achterliggend ook met repositories. De standaard reposity is FlatHub. De website flathub.org/apps biedt een gebruiksvriendelijkere methode om de apps in die repository door te bladeren. Heb je een leuke applicatie gevonden op die website? Klik dan op Install om het .flatpakref-bestand te downloaden en te openen in Programmabeheer. Daar klik je nogmaals op Installeren om de installatie te starten.

Flatpak gebruikt eigenlijk ook een soort afhankelijkheden, zij het minder granulair dan een klassieke package manager. Zo installeert de Flatpak Gimp-app bijvoorbeeld een afzonderlijke Flatpak-app met het volledige Gnome-platform. Gnome-apps die je via Flatpak installeert, gebruiken dan gedeelde Gnome-bibliotheken. Je hebt dus nog steeds twee Gnome-installaties op jouw systeem (één van Mint zelf en één van Flatpak), maar dat is natuurlijk al beter dan pakweg vijf installaties.

Flathub bevat zo’n 850 applicaties, zowel nieuwere versies van applicaties uit Linux Mint’s repository als extra applicaties. Flatpak-apps verschijnen netjes naast bestaande apps in het startmenu en krijgen ook automatisch updates. Installeer je een nieuwere versie van een bestaande app? Dan verwijder je het beste de oudere versie, anders heb je twee identieke snelkoppelingen in het startmenu. Uiteraard kunnen ontwikkelaars ook Flatpak-apps aanbieden buiten Flathub om of via een eigen Flatpak-repository.

©PXimport

Snap

De Snap package manager – Ubuntu’s alternatief voor Flatpak – is beschikbaar vanaf Linux Mint 18.2, maar je moet die wel nog installeren. Open Programmabeheer en installeer het snapd-pakket. Software vind je in de Snap Store op snapcraft.io/store. Standaard bevat Linux Mint geen grafische applicatie om Snap-pakketten (kortweg snaps) te zoeken of te installeren. Klik je op Install in de Snap Store-webpagina, dan krijg je een commando om te kopiëren in een terminalvenster. Bijvoorbeeld:

Maar dat los je op door de Snap Store te installeren via het snap-commando:

Daarna start je die via Beheer / Snap-winkel. (Tijdens onze test moesten we even uitloggen en opnieuw inloggen om de menu-entries voor snaps te zien.) De Snap Store bevat ongeveer drie keer zoveel pakketten als Flathub. Let wel goed op als je onbekende programma’s installeert, want je vindt zelfs Windows-programma’s terug die via Wine draaien. Dergelijke programma’s zijn verre van ideaal om onder Linux te gebruiken, tenzij je écht niet zonder die ene specifieke applicatie kan.

Een voordeel van de Snap Store is wel dat je eenvoudig permissies van elke applicatie kunt instellen. Zo kies je bijvoorbeeld per applicatie of die toegang mag hebben tot jouw home directory, verwisselbare opslagmedia (zoals een usb-stick) of je printer. Flatpak bevat een gelijksoortig permissiesysteem, maar dat is momenteel alleen via de commandline aan te passen. Ook snaps worden automatisch up-to-date gehouden.

©PXimport

AppImage

AppImage is niet echt een package manager voor Linux, maar eerder een bestandsformaat voor zogenaamde ‘single file applications’. Een AppImage-applicatie hoef je zelfs niet te installeren: je downloadt een bestand, maakt het executable en start de applicatie. AppImages vergelijk je nog het beste met de bekende PortableApps voor Windows. Er is dus geen applicatie om apps te installeren en eigenlijk zelfs geen centrale repository met alle apps. Op appimage.github.io/apps vind je wel een – waarschijnlijk onvolledig – overzicht van beschikbare AppImages met links naar de downloadpagina’s.

AppImage lijkt vooral een populaire keuze te zijn voor hobby-programmeurs die hun applicaties snel beschikbaar willen maken voor alle Linux-distributies. Standaard is er nauwelijks integratie met de rest van je systeem: geen snelkoppelingen in het startmenu en geen manier om AppImages te updaten. Daarvoor moet je appimaged en AppImageUpdate installeren en configureren. Meer informatie daarover lees je op github.com/AppImage/appimaged en github.com/AppImage/AppImageUpdate.

©PXimport

Veel keuze

Programmabeheer zou nog steeds de eerste keuze moeten zijn om extra software te installeren in Linux Mint. Toch is het goed dat er alternatieven bestaan om nieuwe applicaties -of nieuwere versies van bekende apps- te installeren. Flatpak is het eenvoudigst te gebruiken: het is immers standaard al aanwezig. Vind je de gewenste app niet in terug in de Flathub? Zoek dan zeker ook eens via de website van de Snap Store en installeer die package manager eventueel in Linux Mint. Je kunt probleemloos apps van verschillende package managers naast elkaar installeren, zélfs verschillende versies van dezelfde app.

AppImage is een goed initiatief dat programmeurs eenvoudig toelaat om hun app voor verschillende distributies beschikbaar te stellen. AppImages integreren minder goed in het systeem dan Flatpak-apps of snaps, al kun je dat met een beetje configuratiewerk wel oplossen. Kortom, zowel Flatpak, Snap én AppImage zijn waardevolle aanvullingen op het softwarebeheer in Linux Mint.

Met de L'OR Barista Absolu zet je thuis zowel warme als gekoelde koffie, om er naar eigen recept ijskoffie van te maken. In deze review bespreken we gebruiksgemak, smaak en consistentie, of de Enjoy Over Ice-stand en Intensity Boost echt verschil maken én of het prijskaartje van 129 euro (adviesprijs) dat waard is.

Design & bouw

De L’OR Barista Absolu is een compacte koffiemachine die werkt met de welbekende capsules. Hij weegt net geen 3,5 kilo en is 28,3 centimeter hoog, 16,2 centimeter breed en 39,6 centimeter diep. Het testexemplaar is uitgevoerd in matgrijs, met aan de achterzijde een waterreservoir met klepje en handig hengsel, en met een capaciteit van 1,2 liter. Bovenop zit een hendel die je naar boven kunt trekken om de capsule op de juiste plek in de machine te doen; daarachter zitten de bedieningsknoppen.

Aan de voorzijde onder het koffietuitje zit een opvangreservoir dat je los kunt halen. Deze is niet in hoogte te verstellen, maar wel los te halen om er een grote mok onder te zetten; handig bij de XXL-koffies. Als je het hele paneel naar voren trekt, zie je het bakje waar gebruikte capsules in vallen. Kortom: een overzichtelijk apparaat.

©Saskia van Weert

Handleiding & meegeleverde capsules

Er zit geen uitgebreide handleiding bij, alleen een boekje waarin met tekeningen wordt aangegeven hoe de machine werkt. Dat is voldoende duidelijk. Ook zit er bij de testmachine een doosje met tien originele L’OR-XXL-capsules om de machine mee te leren kennen.

©Saskia van Weert

Bediening & opties

De bediening en het aantal opties is eveneens vrij overzichtelijk. De Absolu kan overweg met twee formaten capsules: normaal en XXL. Het apparaat herkent het formaat automatisch, daar hoef je als gebruiker niets voor te doen. Er zitten vijf knoppen op. De drie grotere knoppen zijn voor ristretto, espresso en lungo. Daarachter zitten twee kleinere knoppen: links voor ijskoffie en rechts voor extra sterke koffie.

Wie zin heeft in koffie zorgt voor een gevuld waterreservoir, een capsule op de juiste plek en met een druk op de knop gaat de machine aan de gang. Hij is niet per se supersnel; het zetten van een lungo met een XXL-capsule duurt van het indrukken van de knop tot aan de laatste druppels ruim anderhalve minuut.

©Versuni

Iced coffee in de praktijk

De functie waarmee de Absolu wordt aangeprezen, is de ijskoffie. In de beleving van het testteam zijn dat zoete, vaak calorierijke lekkernijen om lekker van te genieten: een combinatie van koffie, zuivel en bijvoorbeeld karamelsaus. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar na het bestuderen van de handleiding worden die toch wel flink getemperd.

Wat de machine doet als je de Enjoy Over Ice-knop indrukt en de gewenste hoeveelheid koffie (klein, middel of groot) kiest, is lauwe koffie produceren in een glas of mok waar je zelf eerst ijsklontjes in hebt gedaan. Het voordeel is dat de smaken van de koffie niet worden aangetast door de hitte en dat de koffie extra romig is. Maar je zult zelf aan de slag moeten met toevoegingen en toppings.

©Versuni

Eindoordeel

De Barista Absolu is een gebruiksvriendelijk, compact apparaat met een smaakvol uiterlijk. Hij is beschikbaar in wit, grijs en zwart, en past daardoor prima bij de meeste keukens. Het aantal gebruiksopties is overzichtelijk: ristretto, espresso of lungo in normaal of XXL-formaat, extra sterk of lauw om ijskoffie mee te maken. Er kan eigenlijk niks misgaan tijdens het gebruik. Hij werkt met capsules die na gebruik gemakkelijk worden weggegooid door het opvangbakje in een vuilnisbak te legen.

Ben je een liefhebber van dit type koffie, dan is het een prima apparaat. De functie waarmee hij wordt aangeprezen, namelijk de ijskoffie, stelt helaas teleur. Fijnproevers waarderen waarschijnlijk het behoud van de aroma's door de koffie lauw te zetten, maar als je aan de slag gaat met slagroom en zoete sausjes valt dit voordeel helemaal weg. Speciaal voor de ijskoffie hoef je hem niet te kopen, je kunt even goed je kopje koffie in de koelkast zetten als je zin hebt in een luxe ijskoffie.

Naast Chrome is Microsoft Edge een van de populairste webbrowsers. Edge bouwt voort op dezelfde basis als Chrome, maar onderscheidt zich vooral met extra functies voor veiligheid en privacy. Daarmee verklein je de kans dat websites je volgen of gevoelige gegevens onderscheppen.

Lees ook: Alternatieve browsers: surf ook eens op een andere golf

Voorkom tracking

Klik in de rechterbovenhoek op de drie puntjes om het menu te openen. Selecteer Instellingen en kies in de linkerkolom Privacy, zoeken en services. Daar vind je de optie Traceringspreventie. Zorg dat deze bescherming is ingeschakeld. Je kunt kiezen uit drie niveaus van traceringspreventie: Basis, Gebalanceerd en Strikt. Trackers worden meestal gebruikt om je gepersonaliseerde advertenties te sturen, maar ze geven ook andere persoonlijke gegevens door, zelfs aan websites die je nog nooit hebt bezocht. Kies je Basis, dan staat Edge de meeste trackers toe, het andere uiterste is Strikt, dat het merendeel van de trackers blokkeert. De eerste optie lijkt ons niet veilig en Strikt kan ervoor zorgen dat bepaalde websites niet naar behoren werken. Daarom raden we de optie Gebalanceerd aan als standaardinstelling.

Onder deze drie niveaus vind je de lijst van websites waarvan trackers alvast zijn geblokkeerd.

Scareware-blokker

Sluit het venster Traceringspreventie en open het onderdeel Beveiliging, dat iets lager staat. Daar activeer je de Scareware-blokker. Scareware is een methode waarbij hackers je proberen bang te maken met nepwaarschuwingen. Via deze meldingen stellen ze dan voor om software te downloaden die de zaak kan herstellen of dien je een bepaald nummer te bellen van een zogenaamde Microsoft-helpdesk. Als je de Scareware-blokker activeert, sta je toe dat Microsoft AI gebruikt om dit soort scams te detecteren en te blokkeren.

Betalingsmethoden

Bij Privacy, zoeken en services / Privacy activeer je ook de optie Niet volgen-verzoeken verzenden. Het effect is afhankelijk van de betreffende website. Websites kunnen beslissen om je browsegegevens toch te blijven verzamelen. Eronder vind je de optie Toestaan dat sites controleren of betalingsmethoden zijn opgeslagen. Hoewel het handig is om je betaalmethoden in een webbrowser op te slaan, raden we dit nooit aan. Ten slotte schakel je bij Privacy, zoeken en services / Privacy de bescherming in: Mogelijk ongewenste apps blokkeren.