ID.nl logo
Linux op je Chromebook
© PXimport
Huis

Linux op je Chromebook

Een Chromebook is een alleraardigst apparaat dat eenvoudig in gebruik is. Het heeft echter ook een aantal limiteringen. Die kun je tegenwoordig voor een deel omzeilen door de Linux-mode te activeren.

Voor de meeste thuisgebruikers zal een Chromebook als laptop alles bieden wat ze nodig hebben. Je kunt er mee tekstverwerken, mailen, browsen en ga zo maar door. Ook worden Android-apps ondersteund, dus een beetje gamen en gebruik maken van je bijvoorbeeld voor je smartphone al aangeschafte apps is eveneens een optie. Nu is de Chromebook echter vooral ontworpen voor het draaien van PWA’s ofwel Progressive Web Apps.

Het idee was simpel: laat alle programmacode in een browservenster draaien. Je kunt een PWA lokaal 'installeren', waarbij de app in de browsercache bewaard wordt. Helaas heeft Google daarbij nooit onderscheid gemaakt tussen gescheiden algemene browsercache en 'code-cache'. Iets om te onthouden, want als je je browser-cache leegt op een Chromebook is je software zonder internetverbinding daardoor niet beschikbaar.

Beta-Linux

Grootste probleem met PWA´s is dat er na jaren tijd nog altijd heel erg weinig van zijn. En wat er is, is lang niet altijd van goede kwaliteit. Veel experimenten, veel abandonware. Zoals gezegd kun je ook terugvallen op Android en z'n goed gevulde Play Store. Alleen: koop je daar een Chromebook van een paar honderd Euro voor? Ook zul je zien dat lang niet alle Android-apps volledig tot hun recht komen op het scherm van een Chromebook. En (of) niet weten hoe ze fatsoenlijk met een fysiek toetsenbord om moeten gaan. Kortom: daar valt ook nog best veel te verbeteren. Het is nu afwachten wat Google gaat doen: hopen dat het uiteindelijk ooit nog eens goed gaat komen met die PWA´s, inzetten op Android en speciaal voor een Chromebook ontwikkelde hoogwaardige apps of wellicht plan C: Linux.

Beperkingen

Sinds de meer recente versies van Chrome OS – het besturingssysteem van de Chromebook – kun je een Linux-mode aanzetten. Wat er dan feitelijk gebeurd, is dat er een virtuele Linux-machine in orde wordt gemaakt. Is snel geregeld en hoef je verder niet eens over na te denken. Je krijgt in ieder geval de beschikking over de welbekende terminal, maar ook desktop-programma´s worden ondersteund. Toch zijn er ook diverse tekortkomingen. Zo wordt externe op een usb-poort aangesloten hardware nog niet ondersteund. Ook zijn er andere dingen die niet volledig compatibe zijn met een complete Linux. Dat uit zich bijvoorbeeld in om de haverklap crashende software (Libre Office bleek hiervan een perfect voorbeeld tijdens onze experimenten). Of het uit zich in kleine gekkigheden, zoals het in sommige velden van een programma als GIMP niet via het toetsenbord in te voeren waarden (waarbij Control-V dan vreemd genoeg weer wel werkt).

Activeren van Linux-mode

Het is dan ook niet voor niets dat Google deze Linux-modus in Chrome OS het predicaat Beta heeft toebedeeld. Ofwel: in beginsel werkt het, maar lang niet alles zal 100% in orde zijn. Activeren van de Linux-mode is erg simpel. Klik rechtsonder in beeld op het ´klokblokje’ en vervolgens in het uitgevouwen paneel op het instellingen-tandwiel. In het daarop geopende venster klik je in de kolom links op Linux (beta). Klik aan de rechterkant op het blokje Linux en Linux inschakelen. Wacht even en klaar!

Je vindt in je app-overzicht (knopje helemaal links op het dock ofwel de Plank zoals Google dat ding noemt) een item Linux-apps, feitelijk een app-groep. Daarbinnen tref je onder meer een Store aan, die je makkelijk naar apps laat zoeken, deze kan installeren en beheren (ofwel ook weer verwijderen). Geïnstalleerde apps zijn desgewenst vanuit de Linux-apps appgroep naar het dock te slepen. Bedenk echter, dat alle apps én hun gegevens in de virtuele machine bewaard worden.

Schakel je de virtuele machine uit, dan is het zaak om eerst al je daarin gemaakte bestanden veilig te stellen. Daarvoor start je de app Bestanden en klik je links op Linux-bestanden. Kopieer de apps die je buiten de virtuele Linux-machine beschikbaar wilt houden naar (bijvoorbeeld) de map Downloads, of desnoods naar een externe NAS.

©PXimport

App-store

Om software te installeren start je zoals gezegd de app Software in Linux-apps. Verdeeld over diverse categorieën vind je nu een berg aan bekende (en minder bekende) Linux-software. Zoals gezegd ondervonden wij helaas problemen met Libre Office dat na een paar seconden tot een halve minuut gebruik steeds weer crashte. GIMP en Inkscape doen het wel goed en zijn zeer welkome aanvullingen op een Chromebook! Om een Linux-app te installeren klik je op een app in het overzicht (of op een gevonden app na een zoekactie). Klik in het info-venster van de app op Install, volg eventuele aanwijzingen en je vindt de app na installatie in de app-groep Linux-apps. Klaar. Nu kán het zijn dat je de eerste keer dat je Software opent geen app ziet in deze app store. In dat geval moet je helaas – eenmalig - uitwijken naar de Linux command prompt. Die vind je ook weer in de app-groep Linux-apps. Tik dan de volgende regel, gevolgd door een druk op Enter:

sudo apt update && sudo apt upgrade

Tik op Y als je daarom gevraagd wordt; als het een beetje mee zit werkt de standaard meegeleverde app-store nu. Zie jij helemaal geen 'app store' in Linux-apps? Dan moet je deze wellicht eerst nog handmatig installeren. Tik daarvoor in de command prompt het volgende commando, gevolgd door een Enter:

sudo apt-get install gnome-software gnome-packagekit

©PXimport

Uitproberen

Eventueel moet je dan alsnog het update- en upgrade-commando van een verdieping hoger uitvoeren. Tot slot geld dat je dat commando (sudo apt update && sudo apt upgrade, dus) zo af en toe eens handmatig uit moet voeren; de inhoud van de softwarewinkel (met vrijwel alleen open source en dus gratis programmatuur aan boord) wordt nog niet automatisch ververst. Voor de rest heb je eigenlijk weinig meer met de Linux-prompt te maken als je daar geen behoefte aan hebt. Installeer de programmatuur die je wilt gebruiken. Controleer of alles naar behoren werkt; bijvoorbeeld door eens een kwartiertje aan de slag te gaan met een net geïnstalleerd programma. Crasht dat al snel, dan is het nog niet compatibel met de virtuele Linux-omgeving binnen Chrome OS. Nu werkt Google daar nog altijd hard aan, dus het kan zijn dat de zaak in de toekomst wel naar behoren gaat werken. Afwachten dus.

Back-up

Heb je eenmaal een serie Linux-programma´s geïnstalleerd, dan is het verstandig om een back-up van de complete virtuele machine te maken. Dat doe je door Instellingen onder Linux (beta) op het Linux-blokje te klikken. Klik vervolgens op Back-up en herstel en dan op Backup. Kies een map waarin je de back-up wilt bewaren en gaan. Helaas kunnen alleen interne stations en mappen gebruikt worden voor opslag van de back-up. Helaas, want het gaat vaak om een fors bestand en dat op een Chromebook met traditioneel weinig interne opslagruimte; 64 GB is momenteel het gemiddelde. Je kunt eventueel een micro SD-kaart gebruiken. Of nog handiger: bewaar de back-up tijdelijk lokaal op je Chromebook. Vervolgens kun je het via Bestanden kopiëren naar een NAS. Mocht je de back-up terug willen zetten, dan kopieer je het back-up-bestand weer tijdelijk naar de Chromebook. Waarbij je dan niet moet vergeten om dat bestand na een restore-actie weer te deleten om kostbare schijfruimte vrij te houden.

©PXimport

NAS-map koppelen, zo gaat dat

Overigens: om een gedeelde map van je NAS bereikbaar te maken via Bestanden – zeg maar de Verkenner van ChromeOS – klik je in Bestanden op de knop met de drie onder elkaar geplaatste puntjes rechtsboven in het venster. Klik vervolgens in het opengeklapte menu onder Nieuwe service toevoegen op SMB-fileshare. Vul de gevraagde gegevens in en dat is ook weer geregeld!

©PXimport

▼ Volgende artikel
Waar voor je geld: 5 vriezers met een grote inhoud van minstens 100 liter
© andov
Huis

Waar voor je geld: 5 vriezers met een grote inhoud van minstens 100 liter

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Met een aparte vriezer kun je extra veel eten invriezen en voor langere tijd bewaren. Wij zochten vier vrijstaande vriezers voor je met een inhoud van minstens 100 liter.

Bij een koelkast is het vriesvak meestal beperkt van formaat. Kies je voor een losse vriezer, dan heb je veel meer ruimte. Modellen met meer dan 100 liter zijn geen uitzondering. Wij hebben vijf stuks voor je gevonden met flink wat ruimte.

Whirlpool W55ZM 112 W 2 N

De Whirlpool heeft een netto inhoud van 103 liter. Met een hoogte van 83,8 cm is het apparaat geschikt voor plaatsing onder een aanrechtblad. De vriezer beschikt over twee transparante lades en een vriesvak met klep. De draairichting van de deur is omkeerbaar, waardoor de vriezer flexibel te plaatsen is. De W55ZM heeft een invriescapaciteit van 4,5 kg per 24 uur en een bewaartijd bij stroomuitval van 16 uur. De vriezer behoort tot klimaatklasse SN-T, wat betekent dat hij goed functioneert bij omgevingstemperaturen tussen +10°C en +43°C, maar niet geschikt is voor onverwarmde ruimtes als een schuur of garage. Gezien het formaat is hij ook eerder geschikt voor plaatsing in de keuken.

Jaarlijks energieverbruik: 170 kWh
Netto inhoud: 103 liter
Bewaartijd bij stroomuitval:
16 uur
Geschikt voor schuur of garage
: Nee

Bosch GSN29VLEP 

Deze vrieskast heeft een royale inhoud van 200 liter en is afgewerkt in een roestvrijstalen look, waardoor hij er strak uitziet in elke keuken. Binnenin vind je vier handige, doorzichtige vrieslades, waaronder een extra ruime BigBox-lade voor grotere producten zoals pizza's of diepvriesgroenten. Dankzij de Supervriezen-functie worden nieuwe etenswaren snel ingevroren. Bij een eventuele stroomuitval hoef je je geen zorgen te maken: de vriezer houdt je producten tot wel 25 uur op de juiste temperatuur.

Jaarlijks energieverbruik: 221 kWh
Netto inhoud: 200 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 25 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

Inventum VR1420

De Inventum VR1420 is een vrijstaande vrieskast met een netto inhoud van 160 liter. Hij beschikt over drie transparante lades en twee vriesvakken met kleppen. De draairichting van de deur is omkeerbaar, waardoor de vriezer flexibel te plaatsen is. Met een invriesvermogen van 7,2 kg per 24 uur en een bewaartijd bij stroomuitval van 9 uur biedt de VR1420 betrouwbare prestaties. Het geluidsniveau bedraagt 42 dB, wat als normaal wordt beschouwd voor dit type apparaat. De vriezer is geschikt voor plaatsing in ruimtes met temperaturen tot -10°C, zoals een garage. Het energielabel van de VR1420 is E, met een jaarlijks energieverbruik van 235 kWh.

Jaarlijks energieverbruik: 235 kWh
Netto inhoud: 160 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 9 uur
Geschikt voor schuur of garage: Ja

Beko RFNE448E45W

Deze Beko heeft een netto inhoud van maar liefst 404 liter. Met een hoogte van 192 cm, een breedte van 70 cm en een diepte van 77 cm biedt deze vriezer dus ruime opslagmogelijkheden. Het apparaat heeft acht transparante vrieslades, waaronder een ruime lade voor het opslaan van grotere producten. De draairichting van de deur kan aangepast worden aan de plaatsingsruimte. Bij stroomuitval blijft de temperatuur tot 30 uur op een veilig niveau. Deze vriezer is echter niet geschikt voor de schuur of garage. Wel heeft deze vriezer een iets zuiniger energielabel dan de meeste apparaten die hier besproken zijn, namelijk D.

Jaarlijks energieverbruik: 233 kWh
Netto inhoud: 404 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 30 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

AEG OAG7M281EX

De AEG OAG7M281EX is een vrijstaande vrieskast uit de 7000-serie met een netto inhoud van 278 liter. Dankzij de NoFrost-technologie hoef je nooit meer handmatig te ontdooien. De MultiFlow-luchtcirculatie zorgt voor een stabiele temperatuur en luchtvochtigheid in de hele vriezer, wat de kwaliteit van je voedsel beschermt. De vriezer is uitgerust met vijf transparante lades en twee uitneembare glazen legplanken, wat flexibiliteit biedt bij het opbergen van grotere items. Dankzij de elektronische bediening met LED-indicatie kun je de temperatuur en andere instellingen precies regelen. De invriescapaciteit bedraagt 13 kilogram per 24 uur, ruim voldoende om ook na een grote boodschappenronde alles snel in te vriezen.

Jaarlijks energieverbruik: 248 kWh
Netto inhoud: 278 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 15 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

▼ Volgende artikel
Review JBL Tour One M3 – Zeer complete hoofdtelefoon
© Rens Blom
Huis

Review JBL Tour One M3 – Zeer complete hoofdtelefoon

De JBL Tour One M3 is een over-ear-hoofdtelefoon met ANC-modus, waarin hij zoveel mogelijk omgevingsgeluiden minimaliseert om jou rustig te laten luisteren naar muziek of een podcast. JBL voorziet de hoofdtelefoon van nog veel meer functies. In deze review lees je onze ervaringen met de JBL Tour One M3 na drie weken intensief gebruik.

Uitstekend
Conclusie

De JBL Tour One M3 biedt premium draagcomfort, een uitstekende accuduur en krachtig geluid in een strak jasje. De ANC-modus werkt effectief, maar moet verschillende andere hoofdtelefoons voor zich dulden. Tot slot de Smart Tx: een slim ontworpen gadget waar de een veel plezier aan gaat beleven, en waar een ander geen behoefte aan heeft. Goed dat JBL de Tour One M3 met en zonder Smart Tx aanbiedt, voor een prijs vanaf 350 euro. Een stevige prijs, maar een gerechtvaardigde prijs naar onze mening.

Plus- en minpunten
  • Prettig, vouwbaar ontwerp
  • Geluidskwaliteit
  • Veel functies
  • Optionele Smart Tx-gadget kan echt nuttig zijn
  • ANC-modus is goed maar moet sommige concurrenten voor zich dulden

JBL heeft voor velen een wat stoerder imago, onder andere door de focus op krachtige luidsprekers en oordopjes en marketing gericht op een jongere doelgroep. Daar horen ook speciale hoofdtelefoons bij. De Tour One M3 is wat dat betreft een minder typisch JBL-product, want deze luxe hoofdtelefoon past qua adviesprijs (350 euro), uitstraling en functies meer bij mensen die in alle rust willen genieten. Bijvoorbeeld in de trein of in het vliegtuig. Ja, de Tour One M3 is zeker interessant voor (zaken)reizigers. Een domein waar traditioneel vooral Bose en Sony sterk in zijn.

Ontwerp en draagcomfort

De JBL Tour One M3 oogt zakelijk in zijn blauwe (getest), zwarte of zandachtige kleur en valt prettig over onze oren heen. De hoofdband is zacht en irriteert niet na een paar uur luisteren. We krijgen dan wel wat warme oren. Je kunt de bluetooth-hoofdtelefoon opvouwen. De knoppen op de schelpen voor de bediening vergen wat gewenning om op de tast te vinden, maar werken naar behoren.

©Rens Blom

Ook de meegeleverde opbergdoos is strak, sterk gebouwd en geeft een premium gevoel. In de doos zitten genoeg kabels om de hoofdtelefoon bekabeld te gebruiken, ook in het vliegtuig. Een usb-c-oplaadkabel is uiteraard ook aanwezig.

©Rens Blom

Geluidskwaliteit en ANC-modus

Heel belangrijk aan een dure hoofdtelefoon is de geluidskwaliteit. We vallen met de deur in huis: die is heel goed bij de JBL Tour One M3. De hoofdtelefoon klinkt krachtig, duidelijk en best ruimtelijk. Altijd knap aangezien de oorschelpen over je oren heen vallen en het geluid dus heel duidelijk je oren in gaat.

Wat we ook fijn vinden is dat JBL geen extra nadruk legt op de bas, iets dat het merk wel doet bij producten die meer op jongeren gericht zijn. Podcasts klinken ook lekker realistisch.

We zijn ook fan van de uitgebreide equalizer in de JBL Headphones-app die je op je smartphone kunt installeren. Wie raad weet met een equalizer, kan lekker pingelen in de app om de geluidskwaliteit van de Tour One M3 meer naar eigen hand te zetten.

©Rens Blom

De app van JBL biedt heel veel functies.

De ANC-modus is effectief in het onderdrukken van omgevingsgeluiden, vooral repetitieve geluiden als vliegtuigmotoren (wanneer we in het vliegtuig zitten) of voorbijrazende auto's (als we op circa dertig meter van een drukkere weg wandelen). We merken echter ook dat de Sonos Ace en Sony WH-1000XM5 nog beter zijn in het minimaliseren van niet-repetitieve geluiden, zoals luid pratende mensen achter je in het vliegtuig, joelende kinderen in de trein of knisperende verpakkingen in een kantoortuin. Met de JBL Tour One M3 op horen we dergelijke geluiden meer dan met de twee andere genoemde hoofdtelefoons. Voor onze volgende langere vlieg- en treinreizen kiezen we daarom liever voor een van die andere modellen. Niet omdat de accuduur van de Tour One M3 tegenvalt – die is ruim voldoende – maar vanwege de demping van omgevingsgeluid.

©Rens Blom

Accuduur

Over die accuduur gesproken: de Tour One M3 gaat zeker 35 uur mee bij het luisteren naar muziek met de ANC-modus aan. Zonder ANC komen daar nog tientallen uren bij. Opladen doet de hoofdtelefoon snel via zijn usb-c-poort. Vijf minuten opladen is goed voor ruim drie uur muziek luisteren.

Smart Tx is interessante gadget

Dan nog even over de Smart Tx, het kleine rechthoekige apparaatje dat werkt met de hoofdtelefoon. De Smart Tx heeft een accu die in de praktijk meerdere werkdagen meegaat, of langer als je de hoofdtelefoon minder vaak gebruikt. Op het aanraakgevoelige schermpje van de gadget zie je nuttige informatie over het gebruik van de hoofdtelefoon en je muziek. Je kunt ook allerlei instellingen veranderen. Met deze gadget binnen handbereik hoef je de JBL-app op je smartphone eigenlijk niet te openen.

©Rens Blom

Maar de gadget kan – gelukkig – meer. Je kunt 'm namelijk bekabeld via usb aansluiten op vele typen audiobronnen, van een computer en televisie tot het inflight-entertainmentsysteem in het vliegtuig. Na het koppelen en aanzetten van de Smart TX maakt deze automatisch verbinding met je Tour One M3 en stuurt het geluid draadloos door. Zo kun je dus een film kijken op het vliegtuigschermpje zonder dat je per ongeluk de kabel uit je hoofdtelefoon trekt als je je dekentje lekker warm om je benen vouwt.

©Rens Blom

Ook noemenswaardig is dat de Smart Tx ondersteuning biedt voor Auracast, een relatief nieuwe bluetooth-functionaliteit waarmee je geluid van één apparaat kunt streamen naar meerdere ondersteunde hoofdtelefoons, oordopjes en luidsprekers. JBL zet al langer in op Auracast, wat de Smart Tx-gadget extra nuttig maakt voor wie al andere moderne JBL-producten gebruikt.

Spreken de functies van de Smart Tx je niet aan? Je kunt de Tour One M3 los kopen voor een adviesprijs van 349 euro of in combinatie met de Smart Tx voor 399 euro. Fijn dat JBL je niet verplicht laat betalen voor een gadget die je misschien niet hoeft.

©Rens Blom

Conclusie: JBL Tour One M3 kopen?

De JBL Tour One M3 biedt premium draagcomfort, een uitstekende accuduur en krachtig geluid in een strak jasje. De ANC-modus werkt effectief, maar moet verschillende andere hoofdtelefoons voor zich dulden. Tot slot de Smart Tx: een slim ontworpen gadget waar de een veel plezier aan gaat beleven, en waar een ander geen behoefte aan heeft. Goed dat JBL de Tour One M3 met en zonder Smart Tx aanbiedt, voor een prijs vanaf 350 euro. Een stevige prijs, maar een gerechtvaardigde prijs naar onze mening.