Zo’n beetje elk modern besturingssysteem met een grafische gebruikersinterface beschikt over de mogelijkheid om een bureaublad-achtergrond in te stellen. Zorg voor het best passende exemplaar!

Hoewel computers tegenwoordig standaard voorzien zijn van tenminste 8GB RAM, is het onzin om nodeloos geheugenruimte te verspillen aan een bureaublad-achtergrond. Zeker 24+ megapixel-foto’s zijn nog altijd zwaar in omvang. Tuurlijk: je OS schaalt de foto’s wel voor je. Maar daarbij kun je in ‘problemen’ terechtkomen. Wellicht oogt jouw foto vreemd omdat hij niet goed is afgesneden, of ziet het er uitgerekt of in elkaar gedrukt uit. Allemaal oplosbaar door vooraf de foto bedoeld voor een bureaublad-achtergrond vooraf aan te passen.

Achterhaal je schermresolutie

Dat aanpassen kan in iedere zichzelf respecterende fotobewerker. In dit voorbeeld gebruiken we Artstudio Pro voor iOS/iPadOS. Maar dat had net zo goed GIMP onder Linux of Photoshop onder Windowskunnen zijn. Voordeel van de iOS-weg is, dat je alvast lekker onderweg in de trein wat foto’s van je filmrol kunt prepareren natuurlijk! Hoe dan ook, wat zaak is om als allereerste te doen alvorens te beginnen is het achterhalen van de schermresolutie van de computer waarvoor je de bureaublad-achtergrond wilt prepareren. In het geval van Windows 10 doe je dat door de app Instellingen (menu Start) te starten. Klik dan op Systeem en vervolgens op Beeldscherm, alwaar je onder Schermresolutie het gezochte vindt. Noteer of onthoud dit.

Verhouding

Start je fotobewerker en open een foto die je als bureaublad-achtergrond wilt gebruiken. Klik dan op het bijsnijdgereedschap van je fotobewerker. In meeste van dit soort programma’s kun je bij deze tool de gewenste beeldverhouding opgeven. In bijvoorbeeld Artstudio Pro en Photoshop kan dat heel makkelijk door gewoon de gevonden getallen van de horizontale en verticale resolutie in te vullen. Ofwel: heb je een beeldscherm met een resolutie van 1920 x 1080 (full HD) dan vul je simpelweg die waarden in in het bijsnijdgereedschap. Oudere en vaak net wat minder flexibele beeldbewerkers kunnen alleen overweg met een setje standaardwaarden. Daarbij is het goed om in het achterhoofd te houden dat een Full HD-scherm (meest gangbaar anno nu) een beeldverhouding heeft van 16:9. Een antieke resolutie – vroeger heel gangbaar – is 1024 x 768, wat gelijk staat aan een beeldverhouding van 4:3. Foto’s gemaakt met een compact-camera zijn veelal opgeslagen in die 4:3-beeldverhouding; foto’s gemaakt met een spiegelreflex of systeemcamera in 3:2-verhouding. Kortom: meestal zal er wat uitgesneden moeten worden.

©PXimport

Van 4:3 naar 16:9

In ons voorbeeld pakken we een 12 megapixel smartphonefoto met een resolutie van 4032 x 3024. 4032 / 3024 = 1,333. Ofwel 4/3 (= 1,333). We willen de foto als bureaublad-achtergrond gebruiken op een 1920 x 1080 scherm, dus vul die waarden in in de verhoudingsvelden van je bijsnijdgereedschap (of kies voor 16:9). Maak vervolgens een uitsnede in die 16:9-verhouding. Verklein de foto dan naar 1920 x 1080 pixels; in Artstudio Pro kies je daarvoor in het menu Image de optie Resize Image. Vul de gewenste waarden 1920 x 1080 in de daarvoor bestemde velden. Kies – indien beschikbaar in jouw programma – de beste resample-methode of laat je software die zelf selecteren. Na verkleinen helpt een unsharp-mask vaak om de foto (weer) haarscherp te krijgen. Je vindt dat onscherpte-masker veelal in de afdeling filters van je bewerker (in ArtStudio Pro onder Filters, Sharpen en Unsharp Mask.

©PXimport

Bestandsformaat

Nu je foto nog opslaan. Om geen JPEG-compressie-artefacten in beeld te zien (je zit wel de hele dag tegen dit plaatje aan te kijken…) kun je het best kiezen voor .bmp (Windows) of .png (Linux). Je kunt trouwens .jpg gebruiken in Windows 10, maar stel dan de hoogste kwaliteit in (100%) als je exporteert (of gebruik maakt van Opslaan als) in je fotobewerker. Let trouwens op dat je nietOpslaan gebruikt, want dan overschrijf je de originele foto! In ons geval bewaren we het plaatje dan toch maar in .JPG-formaat. Daarbij moet je wel bedenken dat Windows er intern nog een compressieronde overheen gooit. Dat is – voor de die-hards – te voorkomen door de alhier op Reddit gepresenteerde registerhack toe te passen; geheel op eigen risico vanzelfsprekend.

©PXimport

Achtergrond instellen

Tijd om de afbeelding daadwerkelijk als bureaublad-achtergrond in te stellen. Als voorbeeld gebruiken we Windows 10. Bewaar je aangepaste achtergrond-afbeelding bijvoorbeeld in een speciaal daarvoor aangemaakte map op de systeemschijf, iets als Bureaubladachtergronden volstaat. Klik in de Windows Verkenner met de rechter muisknop op de geprepareerde afbeelding en klik dan in het geopende context-menu op Als bureaubladachtergrond gebruiken. In principe ben je nu klaar, als is het altijd de moeite waard om nog even met de rechter muisknop op een leeg stukje bureaublad te klikken. Selecteer in het daarop geopende contextmenu de optie Aan persoonlijke voorkeur aanpassen.

©PXimport

Finetunen en diashow voor twijfelaars

Als je alles goed hebt gedaan, dan kun je in het geopende venster de optie Centreren kiezen onder Kies de gewenste weergave. Je afbeelding wordt dan precies passend getoond. Een afbeelding die een andere beeldverhouding heeft, kan ‘passend’ gemaakt worden via de optie Vullen (maar dan heb je dus geen controle over afsnijdingen en dergelijke). Bevalt de achtergrond je niet en wil je weer terugkeren naar de standaard Windows 10 bureaublad-achtergrond, dan vind je die onder Kies uw afbeelding. Ben je tot slot een type dat niet kan kiezen, dan loont het de moeite om een hele serie foto’s te prepareren voor jouw scherm, op de eerder beschreven wijze. Plaats ze allemaal in je map met bureaublad-achtergronden. Kies dan in het venster Instellingen (rechter muisklik op leeg stukje bureaublad, Aan persoonlijke voorkeur aanpassen) onder Achtergrond op Diavoorstelling. Klik op Bladeren en blader naar je map met bureaublad-achtergronden. Klik op Deze map kiezen en je zult zien dat op gezette tijden je achtergrond verandert. De tijdsinterval is naar wens instelbaar met het selectiemenu onder Afbeelding wijzigen elke (standaard is 30 minuten). Ook de afspeelvolgorde is instelbaar. Onder Kies de gewenste weergave kun je bij correct geprepareerde afbeeldingen weer kiezen voor Centreren.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.