Om te voorkomen dat buren meeliften op je internetverbinding, is het belangrijk dat je je netwerk goed beveiligt. Twijfel je of anderen meeliften op je verbinding, dan zijn er diverse apps waarmee je een snelle check kunt uitvoeren om te zien wie er allemaal op je wifi zitten.

Stap 1: Netwerkapparaten

Om je netwerk te onderzoeken, heb je geen kostbare programma’s nodig die diepe controles doen en beveiligingsanalyses uitvoeren. We houden het eenvoudig. Het doel is om inzicht te krijgen in de verbonden apparaten. Hierbij wordt onder andere het IP-adres en de apparaatnaam getoond. Aan de hand van de apparaatnaam kun je meestal eenvoudig opmaken waarover het gaat, bijvoorbeeld een Raspberry Pi, printer, NAS, computer, smartphone of televisie.

©PXimport

Stap 2: Windows

Als je technisch onderlegd bent, kun je de apparaten in je netwerk opsporen via je modem of router. Bij de DHCP-instellingen zie je welke IP-adressen er zijn uitgedeeld. Helaas wordt de apparaatnaam meestal niet getoond en zie je alleen een technisch adres van het verbonden apparaat (MAC-adres).

Wireless Network Watcher geeft snel inzicht in je volledige netwerk: bedraad en draadloos. Zodra je Wireless Network Watcher opstart, krijg je je een volledig overzicht. Belangrijk zijn de kolommen IP Adress en Device name (naam van het apparaat). Als je hieraan niet ziet om welk apparaat het gaat, kijk je bij Network Adapter Company. Aan deze omschrijving is het meestal wel snel te zien. Dubbelklik op een apparaat voor meer informatie. Je kunt bij User text een aantekening toevoegen, bijvoorbeeld ‘router meterkast’ of ‘NAS werkkamer’.

Kun je toch niet achterhalen om welk apparaat het gaat? Schrik dan niet: het hoeft niet meteen te betekenen dat bijvoorbeeld je buurman op je netwerk zit. Mocht je merknamen tegenkomen die je niet kent, dan biedt Google vaak de oplossing. Gebruik de zoekmachine om te achterhalen waar de merknaam vandaan komt. Heb je er toch geen goed gevoel bij? Zorg dan dat je je wifi-wachtwoord verandert en het modem of de router herstart.

Je past het wifi-wachtwoord van je router aan via een browser op je Windows-computer of Mac(Book). Je hebt hiervoor de configuratiepagina nodig van je router. Je gaat daarvoor naar het standaard IP-adres van je router. Normaliter vind je die door 192.168.1.1 of 192.168.0.1 in de adresbalk te typen, maar het kan zijn dat jouw router een ander adres heeft. In veel gevallen staat het adres van de router op een sticker op de onderkant van het apparaat. Nadat je het IP-adres hebt ingevoerd, kun je inloggen op je router en je wachtwoord veranderen. Veel moderne routers beschikken ook over een app, hierin kun je zowel de verbonden apparaten zien als het wifi-wachtwoord veranderen.

Een andere optie is om je netwerknaam te verbergen, al geeft dat vaak een vals gevoel van veiligheid. Zo is het verstandiger om gewoonweg een sterk wachtwoord te gebruiken of om ervoor te zorgen dat je router en apparaten ondersteuning bieden voor minimaal wpa2-personal of wpa3.

©PXimport

Stap 3: Smartphone

De beste app om je netwerk in kaart te brengen op je smartphone heet Fing. Er is een versie voor iOS en Android. Overigens kun je Fing ook op Windows en MacOS installeren. De app geeft onder meer inzicht in je internetsnelheden, wie er van je wifi gebruikmaakt en of je netwerk goed beveiligd is.

Zodra je de app start, zie je de laatste scan. Ververs het overzicht om te zien welke apparaten er online zijn.

Je ziet direct alle relevante informatie, zoals IP-adres, merk- en apparaatnaam. Tik op een apparaat om het eventueel een eigen naam toe te kennen. Hier zijn tevens geavanceerde opties beschikbaar, zoals een portscan.

Als Fing het type apparaat herkent, wordt er ook automatisch een icoontje toegevoegd van bijvoorbeeld een computer of smartphone.

Ook kun je via de app netwerkbeveiligings- en apparaatwaarschuwingen op je telefoon en e-mail ontvangen als zich wijzigingen voordoen op je netwerk.

Stap 4: Router

Zoals in stap 2 al min of meer verteld werd: veel moderne routers beschikken over een app waarin je precies kunt zien welke apparaten verbonden zijn met je draadloze netwerk en zelfs hoeveel netwerkverkeer veroorzaken. Veel fabrikanten beschikken over een handige app: AVM (van de Fritz!box), Netgear, Google Wifi, enzovoort.

Gebruik je een router die je provider heeft meegeleverd, dan kan het voorkomen dat er geen app voorhanden is. Providers zijn er vanwege kosten vaak niet zo happig op om goede (moderne) netwerkapparatuur te leveren. Hierdoor ben je vaak aangewezen op de ouderwetse manier waarbij je de browser naar het netwerkadres van de router moet sturen.

Eventueel kun je ook bij je provider navragen of er nieuwe modem-routerapparatuur beschikbaar is - of je kunt zelf nieuwe netwerk-apparatuur kopen. Dat kan een wifi-router met ingebouwd modem zijn, Europese wetgeving schrijft voor dat providers dit mogelijk maken. Eventueel kun je ook een eigen wifi-router aan de provider-apparatuur koppelen en vervolgens dit wifi-netwerk gebruiken.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.