Het maken van een back-up van een goedgevulde NAS kan een uitdaging zijn, zeker als je daar niet te veel naar om wilt kijken. Een oude nas als back-up gebruiken is ideaal. Een extra voordeel is dat je die elders kunt onderbrengen voor nog meer veiligheid!

Je kunt een back-up van je NAS natuurlijk naar de cloud maken, zoals we in de vorige workshop hebben behandeld. Daar zijn wel kosten aan verbonden, en de internetverbinding kan een beperkende factor zijn. Een lokale kopie naar een via usb aangesloten harde schijf is ook een mogelijkheid, maar wel wat omslachtiger. Bovendien staan de apparaten naast elkaar, wat minder veilig is. Veel praktischer is een back-up naar een tweede NAS. Dat mag best een wat ouder systeem zijn. Zelfs de oude Synology DS110j, waar we op afstand een back-up naar maken, voldoet prima als back-upbestemming en heeft evenmin moeite met een enkele harde schijf van 6 TB. Dat is veel cloudopslag voor weinig! De back-up kun je maken via je lokale netwerk, maar ook via internet, als je de NAS bijvoorbeeld bij een vriend of kennis neerzet. In deze workshop laten we zien hoe je de back-ups kunt instellen, zowel voor Synology als QNAP.

Synology naar Synology

Wil een back-up maken tussen twee modellen van Synology onderling? Op de NAS die je als back-upbestemming gaat gebruiken, installeer je dan eerst de zogeheten Hyper Backup Vault. Die kun je zien als een soort kluis voor je externe back-ups, waarmee je ook door de inhoud van die back-ups kunt bladeren. Het is handig om vooraf een gedeelde map toe te voegen, bijvoorbeeld met de naam Backup, waar je zelf toegang toe hebt naast eventuele administrators. Maak daarna ook een apart gebruikersaccount (bijvoorbeeld met de gebruikersnaam backupuser) die je alleen lees- en schrijftoegang geeft tot die gedeelde map.

Back-uptaak instellen

Op de NAS die als bron dient, open je dan Hyper Backup en maak je een nieuwe gegevensback-uptaak. Kies dan Extern NAS-apparaat als bestemming. Kies het apparaat en voer de gebruikersnaam (in ons voorbeeld backupuser) en het wachtwoord van een account op die bestemming in. Kies dan bij Gedeelde map de map waarin de back-up moet worden gemaakt, zoals de gedeelde map Backup die we zojuist hebben aangemaakt. Achter Map geef je aan welke naam de onderliggende map moet hebben waarin de back-up komt te staan. Volg dan de wizard waarin je onder meer de te back-uppen mappen en toepassingen kiest op de bron en een back-upschema. We raden je aan om ook codering aan clientzijde te gebruiken, zodat alle gegevens met een wachtwoord zijn afgeschermd zodra ze je NAS verlaten. Dat wachtwoord is ook nodig om de inhoud van de back-up te bekijken of om deze terug te zetten.

©PXimport

Gegevensback-up naar oudere Synology-NAS

Oudere modellen van Synology ondersteunen de toepassing Hyper Backup niet en je kunt hier ook niet de Hyper Back Vault op installeren. Voor deze toepassingen is namelijk minimaal DSM 6.0 nodig. Gelukkig kun je relatief eenvoudig rsync als alternatief gebruiken. Op een oudere Synology DS110j die we als back-upbestemming gebruiken, openen we hiervoor de toepassing Backup en replicatie. Onder Back-upservices schakelen we Netwerk back-up service in. Om een back-up naar die NAS te maken, maak je in Hyper Backup een back-uptaak, maar kies je in plaats van Extern NAS-apparaat voor de optie rsync.

©PXimport

Poorten doorsturen

Op de router zet je de poorten voor de netwerkback-up open. Voor Hyper Backup gaat het om tcp-poort 6281. Als je rsync gebruikt zet je poorten 22 (tcp) en 873 (tcp) open. Verwijs deze poorten door naar het interne ip-adres van de NAS. Doe hetzelfde voor poort 5001 voor beheer op afstand. Eventueel kun je dit poortnummer voor extra bescherming veranderen. Dit doe je via het configuratiescherm van DSM. Gebruik uiteraard hetzelfde poortnummer in de portforwarding.

Verdere tips

Bij een NAS op afstand is het handig om gebruik te maken van Dynamic DNS, zodat je via een eenvoudig te onthouden adres kunt inloggen. Zorg ook dat je een gebruikersaccount hebt om op afstand in te loggen in DSM (DiskStation Manager), de beheeromgeving van Synology. Zo kun je bijvoorbeeld updates installeren en controleren of de back-up is gelukt en het volume gezond is.

Synology naar QNAP

Om een back-up van Synology naar QNAP te maken of andersom, heeft het de voorkeur om gebruik te maken van rsync. Wil je een QNAP als bestemming gebruiken, dan installeer je daarop Hybrid Backup Sync (HBS). Open dan de bewuste toepassing en ga naar Services. Hier zie je een optie om de rsync-server in te schakelen. Daarbij kun je ook een gebruikersnaam (bijvoorbeeld rsync) en wachtwoord kiezen. Klik ten slotte op Toepassen om de instellingen actief te maken. Op je Synology-NAS open je nu Hyper Backup en maak je een back-uptaak aan, waarbij je als doel de optie rsync kiest. Bij Servertype kies je voor een rsync-compatibele server. Bij Back-upmodule kies je de map waarin de back-up moet worden bewaard.

©PXimport

QNAP naar Synology

Om een back-up van je QNAP-NAS naar een Synology-NAS te maken, begin je met een paar aanpassingen op je Synology-NAS. Ga naar Configuratiescherm en kies Bestandsservices. Op het tabje rsync kun je deze service inschakelen met een vinkje bij Rsync-services inschakelen. Kies dan Toepassen. Zet een vinkje bij Gesynchroniseerde account inschakelen, klik op Gesynchroniseerde account bewerken, kies een gebruiker en vul een wachtwoord in specifiek voor rsync. Op je QNAP-NAS open je Hybrid Backup Sync en ga je naar Synchroniseren om een nieuwe synchronisatietaak in één richting te maken. Kies Externe Rsync-server als bestemming. Bij Servertype kies je daarna Rsync-compatibele server. Vul de toegangsgegevens in die je hiervoor had gekozen. Klik dan op Maken. Je kunt nu links de map op je NAS kiezen die moet worden geback-upt en rechts de map op de Synology-NAS waarin de back-up moet worden bewaard. Hierna kun je eventueel een back-upschema instellen.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.