De Aqara M2 is een smarthomehub door fabrikant Aqara. De hub heeft een aantal handige functies, die helaas niet altijd even goed benut worden. Doe je er goed aan te investeren in dit ecosysteem of kun je beter voor een alternatief kiezen?

De belofte van een smarthomehub is groots. Met zo’n hub in huis kun je allerlei slimme apparaten aan elkaar en met het internet verbinden. Veel smarthomeproducten komen ook met hun eigen hub, zoals de slimme lampen van Philips Hue. Echter, wanneer je voor allerlei apparaten verschillende hubs moet gebruiken, dan kom je terecht in een wirwar van kabels, plastic en draadloze verbindingen. Daarom is één hub handig; maar dat is voorlopig nog echt toekomstmuziek.

We verwachten niet dat er op korte termijn één smarthomehub to rule them all op de markt uitgebracht wordt. Maar het zou wel fijn zijn dat wanneer je een hub van een derde, onafhankelijke partij koopt, je die hub kunt gebruiken voor het aansluiten van andere hubs. Zodoende heb je één app nodig voor al je apparaten, mits die natuurlijk de juiste ondersteuning aanbieden. Veel hubs ondersteunen Zigbee, Z-wave of allebei, terwijl Thread ook steeds belangrijker wordt.

©PXimport

De Aqara M2-smarthomehub

De Aqara M2 is een ronde, lekker compacte en strak vormgegeven hub met ondersteuning voor wifi 5 (alleen op 2,4 GHz), bluetooth 5.0 en Zigbee 3.0. Daarnaast zijn er ook drie fysieke aansluitingen, namelijk een ethernet-, een usb-a- en een micro-usb-poort. Zo heb je zelf in de hand hoe je de hub aansluit. Je kunt hem met een (niet meegeleverde) usb-adapter aan een stopcontact koppelen en kunt als back-up een powerbank gebruiken, bij stroomuitval.

De hub kan standaard tot 32 apparaten hebben. Wanneer je extra nodes in het netwerk plaatst, dan rek je dat aantal op tot 128. Extra nodes zijn bijvoorbeeld slimme stopcontacten of wandknoppen; die versterken het signaal van de M2. Voor een gemiddeld huishouden moet 128 slimme apparaten genoeg zijn. Voor menig gebruiker is 32 wellicht ook wel genoeg, tenzij je natuurlijk elke deur en elk raam van een bewegingssensor voorziet en allerlei slimme stopcontacten plaatst in huis.

©PXimport

Twee andere kenmerken zijn de infraroodsensor en de ingebouwde speaker. Die sensor wordt gebruikt voor een koppelen van apparaten die met een infraroodafstandsbediening werken, zoals tv’s of airco’s. Dan moet je model wel ondersteund en gevonden worden door de hub en dat kan voor problemen zorgen. De ingebouwde speaker is handig voor de notificaties, beveiligingsmeldingen en voor zaken als een Aqara-deurbel. Dan is het een soort chime.

In de communicatie van Aqara wordt gemeld dat de Aqara M2 ondersteuning aanbiedt voor zaken als Apple HomeKit, Google Assistent en Amazon Alexa. Echter, in Nederland zijn die verbindingen nog niet actief. Je kunt de spullen die je dus bij de hub koopt, niet opnemen in een bestaand netwerk van bijvoorbeeld de Google Assistent. Dat is ontzettend jammer, omdat de hub verder heel weinig apparaten van derden ondersteunt. Zo voelt het systeem afgesloten en beperkt.

©PXimport

De Aqara M2 in gebruik

Naast de smarthomehub hebben we van Aqara ook enkele accessoires gekregen, zoals een lamp, stopcontact en verschillende sensoren. Het aansluiten van de verschillende producten gaat gemakkelijk. Voordat je dit echter kunt doen, dien je de hub klaar te maken. Dat is eveneens zo gepiept. Je sluit hem aan, downloadt de app en volgt de instructies op, die op het scherm verschijnen. Datzelfde geldt voor alle devices die je vervolgens koppelt.

De aankleding van de app heeft wat weg van een combinatie van Apple HomeKit en het Tuya-smarthomesysteem. Na het installeren van de hub en de apparaten, presenteert de app op het openingsscherm een aantal opties. Dit zijn apparaten, maar ook de metingen van sensoren. Je kunt de metingen bekijken en door op de snelkoppeling te tappen krijg je toegang tot uitgebreide informatie. In een grafiek zie je de metingen van de dag of van de afgelopen week.

Per apparaat verschillen de mogelijkheden. Een lamp kun je in- en uitschakelen, of bijvoorbeeld de kleurtemperatuur aanpassen. In ons geval is het een lamp zonder kleurenopties, dus dat is dan in dit specifieke geval niet te regelen. Mocht je zo’n lamp hebben, dan komen die opties in beeld wanneer je het apparaat dus via de snelkoppeling in de app opent. Verder kun je de naam en locatie aanpassen en is er een overzicht van automatisaties die aan dit product gekoppeld zijn.

©PXimport

Apparaten aan elkaar koppelen

Niet alleen het installatiescherm doet ons denken aan Tuya (links zie je een lijst met type apparaten, rechts een overzicht van die apparaten), maar ook de manier waarop je automatiseringen regelt. Dat werkt namelijk volgens een heel simpel principe: als dit, dan dat. Eigenlijk is dit het beste te omschrijven als een basale versie van If This Then That (IFTTT), maar Tuya heeft het principe met al z’n white labels daadwerkelijk toegankelijk gemaakt voor de gemiddelde consument.

Het belangrijkste is echter dat het gewoon werkt en dat de app in alle gevallen overzicht biedt. De concurrentie kijkt nou eenmaal naar elkaar, dus is het niet vreemd dat echt goede aspecten overgenomen en binnen een eigen omgeving uitgewerkt en aangepast worden. Onderaan de app is een navigatiebalk met vijf opties: Home, Accessoires, Automation, Scene en Profile. Bij de derde optie kun je de automatiseringen regelen, bij optie twee installeer je de apparaten.

©PXimport

Ondanks het feit dat de opties ietwat basaal zijn in vergelijking met IFTTT, is er toch redelijk wat mogelijk. Je kunt een automatisering laten beginnen op basis van een andere automatisering, maar ook een timer of door het weer. Je kunt vrijwel alle apparaten gebruiken als beginpunt, maar niet als hetgeen wat beïnvloed wordt. Dat is logisch. Wanneer je een slimme knop hebt, dan is dat vaak een beginpunt. Dat kun je niet inzetten als eindpunt, zoals een lamp dat wel is.

Een andere optie is het aanmaken van scenes. Scenes zijn eigenlijk een verzameling opdrachten die je in één keert uitvoert. Zo kun je met een druk op de knop, in de app, bijvoorbeeld een slimme en een domme lamp tegelijkertijd activeren. De domme lamp moet dan wel aangesloten zijn op het slimme stopcontact. Je kunt ook scenes met elkaar combineren en zo bijvoorbeeld alle lampen laten aangaan op een bepaalde verdieping of juist een kamer. Je krijgt hier gewoon de tools voor.

©PXimport

Koppelingen

Het is wel mogelijk apparaten van derden te gebruiken met de Aqara M2-smarthomehub, maar dat zijn er niet veel. Het gaat om speakers van Sonos, televisies van Hisense en robotstofzuigers van Ecovacs en Roborock (van Xiaomi). Dat is echt vrij mager. De kans is klein dat je zelf één van die apparaten hebt, waardoor je hier dus niet optimaal gebruik van kunt maken. Heb je dat wel op het oog, dan kun je beter naar een uitgebreider systeem kijken.

Ondanks het feit dat er geen Google Assistent-ondersteuning is momenteel, is er wel een goede verbinding met Apple HomeKit. Je kunt alle apparaten gewoon bedienen vanuit de Woning-applicatie van het bedrijf. Daardoor krijg je toegang tot veel meer koppelingen en mogelijkheden. Echter, ook hier bestaat de kans dat je geen HomeKit gebruikt, waardoor een deel van de beloofde functionaliteit dus niet toegankelijk is. Aan Assistent-ondersteuning wordt momenteel gewerkt.

©PXimport

Conclusie

Met de producten die we gekoppeld hebben aan de Aqara M2 zijn we geen problemen tegengekomen. De verbinding is stabiel, doch wat langzaam. Maar dat komt omdat we de hub via wifi gekoppeld hebben en niet middels een ethernetpoort. Daarnaast is de app ook een beetje traag met het updaten van de snelkoppelingen, waardoor je meer dan eens te vaak tapt. Maar dat levert geen problemen op, gelukkig. Maar je moet dus wel even geduld tonen.

Het grootste probleem is dat je toegang hebt tot relatief weinig te koppelen apparaten. Ja, Aqara biedt genoeg sensoren, camera’s, lampen en andere accessoires aan, maar dat is alleen interessant voor wanneer je nog niet aan een smarthome begonnen bent (of al gebruikmaakt van Apple HomeKit). Heb je bijvoorbeeld al iets van Philips Hue, met Google Assistent of een ander bekend smarthomemerk, dan kan de hub van Aqara daar helaas helemaal niets mee.

Daarom kunnen we de hub niet aan iedereen aanbevelen. Nu is de hub interessant voor mensen met Apple HomeKit of mensen die op zoek zijn naar een toegankelijke en goedkope smarthomehub. Helaas kun je weinig tot geen externe apparaten (die dus niet tot het Aqara-systeem zitten) gebruiken met de hub, waardoor die voor weinig mensen interessant is. In de toekomst kan dat nog veranderen. Maar voor nu stelt de toegankelijke hub daardoor teleur.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.