De meeste usb-c-dockingstations zijn simpele grijze of zwarte kastjes die gewoon hun werk doen en verder weinig uitstraling hebben. De Dockcase Smarthub pakt het anders aan. Dit model heeft een klein scherm waarop je de status van aangesloten apparatuur ziet, biedt ruimte voor een ssd en is met je vinger te bedienen. Handig en slim, of overbodige franje?

Dockingstations zijn er in vele soorten en het zijn allang niet meer van die logge apparaten die alleen passen op een specifieke laptop. Ze zijn allemaal gericht op aansluiting via usb en bieden extra uitgangen voor een monitor, extra externe harde schijven of een sd-kaartje uit je camera.

Zo ook deze Dockcase USB-C Hub 7-in-1. Deze mini-hub is zo'n 5 bij 10 cm groot en ongeveer 2 cm dik en is voorzien van een usb-c-poort, een usb-a-2.1-poort, HDMI-poort, een CF-kaartslot en een MicroSD-slot. Het apparaat is via Kickstarter gelanceerd en zal in het voorjaar verschijnen. We hebben hier nog te maken met een bètaversie, maar die geeft ons al een goede indruk wat deze 7-in-1 hub voor ons in petto heeft.

Video en opladen

Als jouw laptop het versturen van het videosignaal en opladen via de usb-c-poort ondersteunt, dan kun je de Dockcase-hub gebruiken om je laptop op te laden via de PD-poort en tegelijkertijd de HDMI-poort van het kastje gebruiken om een monitor aan te sluiten. Bij de Dockcase wordt ook een speciale usb-c-kabel geleverd die opladen tot maar liefst 240 Watt ondersteunt, maar een adapter om dit voor elkaar te krijgen zit er niet bij; die moet je nog apart aanschaffen (en die zijn niet heel goedkoop). Ook jammer is dat het meegeleverde kabeltje wat kort is (30 centimeter), waardoor je weinig flexibel bent in waar je de Dockcase plaatst.

©Mark Gamble

Ingebouwde ssd en uitbreidingen

Uniek aan deze Dockcase hub is dat je er een m2-ssd in kunt inhouwen. Geen full size-exemplaar, maar eentje van de 2230- en 2242-form factor. Die getallen staan respectievelijk voor voor 22 bij 30mm en en 22 bij 42mm, terwijl een gewone ssd m2.module 22 bij 80mm meet. De compacte behuizing kan – juist vanwege die compactheid – geen normaal formaat aan. Voor m2's van 22 bij 30mm wordt een verlengstukje meegeleverd, omdat het schroefje voor de ssd iets verder naar buiten is geplaatst.

©Mark Gamble

Een 2230 m2-ssd is ingebouwd en kan eenvoudig worden geüpgraded naar een variant met meer opslag.

Ter gelegenheid van onze test werd er een 256GB m2-ssd-module meegeleverd van het Koreaanse merk Skhynix. Houd er rekening mee dat, wanneer je de Dockcase Smarthub zelf aanschaft, er géén opslagmodule bij zit; die moet je er zelf nog bij kopen. Fijn om te weten: de materialen om een zelf gekochte 2230 m2 in te bouwen worden wél met de hub meegeleverd. Het schroefje om die ssd te bevestigen alsmede een schroevendraaiertje voor het openen van de case zitten er gewoon bij. En je hebt het hierboven al genoemde opzetstukje nodig. Wanneer je het dockingstation aansluit, is de ssd direct in de Verkenner zichtbaar als een van de aangesloten stations. Datzelfde gebeurt ook bij het plaatsen van een microSD- of flashkaartje.

Schermbediening

VIa het aanraakscherm van de Dockcase kun informatie opvragen van de aangesloten apparaten. Je ziet dan onder meer de doorvoersnelheid die geboden wordt in het geval van een aangesloten usb-apparaat zoals een usb-stick of een externe harde schijf. Snelheidsinformatie en status (zoals de gezondheid van de geheugencellen) vind je uiteraard ook terug van een eventueel ingebouwde ssd.

©Mark Gamble

Op het schermpje van de Dockcase kun je ook de status van de ssd uitlezen.

Alle items die op het display een groene kleur hebben, kun je aantikken. Je krijgt dan extra instelmogelijkheden. Voor de ssd geldt alleen dat je de opslag wel of niet op read-only kunt zetten. Zet je deze op read-only dan kun je er – met een aangesloten apparaat als een laptop of smartphone – geen bestanden naartoe schrijven. Je kunt deze beveiliging overigens niet zelf vergrendelen, bijvoorbeeld met een pincode. Iedereen met toegang tot het dockingstation kan de instellingen dus aanpassen, maar ook toegang krijgen tot de ssd als hij of zij hem aansluit op zijn eigen computer. Gebruik binnen een kantooromgeving is dan wellicht niet aan te raden.

©Mark Gamble

Swipen

Zoals gezegd verloopt de bediening van het apparaatje via het kleine schermpje. Dat gaat over het algemeen prima, maar om uit een gekozen menu te komen, moet je met je vinger over het schermpje swipen. Soms wordt de swipe niet meteen door het apparaatje geregistreerd en moet je het nog een keertje proberen. Wil je een bepaalde instelling openen, dan kan dat alleen als het bijbehorende pictogram groen is.

©Dockcase

Voeding

Een usb-c-dockingstation of ieder ander docking station heeft normaal gesproken een eigen voeding nodig om te kunnen werken. Er moet immers wat slimme aansturing plaatsvinden van de aangesloten apparaten. De Dockcase wordt echter geleverd zonder eigen adapter, maar kan in principe stroom betrekken via de meegeleverde usb-c-kabel, bijvoorbeeld vanaf een laptop die op zijn beurt weer aan een vaste stroomadapter is aangesloten. Idealiter laat je de Dockcase echter zelfstandig draaien en fungeren als centrale hub tussen de monitor en laptop, en als mini opslag-servertje. In dat geval heb je dus een aparte adapter nodig. Wil je een laptop ook permanent opladen, houd er dan rekening mee dat de Dockcase alleen adapters ondersteunt van maximaal 100 watt. Heb je een laptop die een hoger wattage nodig heeft om op te laden, dan is de kans groot dat laden niet werkt.

Conclusie

De Dockcase 7-in-1-hub is handig voor wie het fijn vindt om meerdere apparaten of accessoires zoals een muis en toetsenbord tegelijkertijd te hebben aangesloten terwijl er maar één kabel naar je laptop hoeft te gaan. Het feit dat er dan ook nog een interne ssd kan worden ingebouwd is dan een extra pluspunt. Dat de Dockcase een display heeft dat je kunt bedienen is een leuke extra, maar in de praktijk gebruik je het waarschijnlijk nauwelijks. Misschien stel je bij de eerste keer wat zaken in, maar daarna zal het schermpje grotendeels ongebruikt blijven.

Een gazon is meer dan een stukje groen. Het kan een speelplek zijn voor kinderen of juist vooral de blikvanger zijn in een strak aangelegde tuin. Soms ligt het vol in de zon, soms grotendeels in de schaduw. Voor elke situatie is er een passend graszaadmengsel. Wat past het best bij jouw tuin?

Lees ook: Groener gras? Maaien en onderhouden doe je zo

Wat voor graszaad je nodig hebt, hangt helemaal af van het soort grasveld dat je wilt. Voor een veldje waarop je kinderen lekker kunnen ravotten en een balletje trappen heb je ander gras nodig dan voor een gazon dat vooral bedoeld is voor de sier. Hieronder lees je per toepassing welke grassoorten het meest geschikt zijn.

Speelveld: stevig en snel herstellend

Een gazon waarop gespeeld, gelopen of gevoetbald wordt, moet vooral sterk zijn. Het gras moet tegen een stootje kunnen én zich snel herstellen. Daarvoor heb je een mengsel nodig met veel Engels raaigras (Lolium perenne). Dit gras kiemt snel en vormt stevige sprieten. Het is goed bestand tegen intensief gebruik en groeit snel terug als het beschadigd raakt. Vaak wordt het aangevuld met veldbeemdgras (Poa pratensis), dat ondergronds uitlopers vormt en zo kale plekken opvult. Samen zorgen deze soorten voor een duurzaam speelgazon dat veel belasting aankan.

Siergazon: fijn, traag groeiend en egaal

Voor een siergazon gelden weer andere zaken. Het moet vooral fijn van structuur zijn, gelijkmatig groeien en een egaal, verzorgd beeld geven. Voor dit type gazon zijn roodzwenkgras (Festuca rubra) en struisgras (Agrostis capillaris) geschikt. Deze grassoorten groeien langzaam en blijven laag, waardoor je minder vaak hoeft te maaien. Ze vormen een dichte mat van fijne sprietjes die er netjes uitziet, vooral bij regelmatig onderhoud. Een siergazon vergt wel iets meer zorg, want het is minder sterk en herstelt trager bij schade.

Schaduwgazon: licht nodig, maar minder zon

In tuinen met veel schaduw, bijvoorbeeld door bomen, heeft gras het moeilijk. De meeste grassoorten groeien slecht zonder zon, wat ruimte geeft aan mos. Een schaduwgazon moet daarom vooral weinig licht nodig hebben en toch stevig genoeg zijn om een dichte mat te vormen. Mengsels voor schaduw bevatten vaak fijne vormen van roodzwenkgras en soms bosgras (Festuca heterophylla), een soort die beter groeit bij weinig licht. Een kleine hoeveelheid Engels raaigras zorgt voor stevigheid, maar alleen als er dagelijks toch wat zonlicht aanwezig is. Let op: ook schaduwgazon heeft minimaal 2 tot 4 uur daglicht nodig om goed te blijven groeien.

Droge (zand)grond: diep wortelend en hittebestendig

Op lichte zandgrond of op plekken waar je weinig sproeit, heb je gras nodig dat tegen droogte kan. Dit soort gras moet diep kunnen wortelen en niet te snel verdrogen. Mengsels voor droge omstandigheden bevatten vaak een aangepaste selectie van veldbeemdgras en speciaal geselecteerde varianten van Engels raaigras die minder water nodig hebben. Soms wordt er ook hard zwenkgras aan toegevoegd, dat goed bestand is tegen droogte en hitte. Deze soorten wortelen dieper dan gemiddeld, waardoor ze vocht uit lagere lagen kunnen opnemen. Zo blijft je gazon ook bij warme zomers langer groen.

©Elena Elisseeva | Elenathewise

Wanneer en hoe zaai je gras?

De ideale periode om gras te zaaien is in het voorjaar (maart tot mei) of het najaar (september tot half oktober). Dan is de bodem warm genoeg en valt er meestal voldoende regen. Ook tussentijds bijzaaien is mogelijk – bijvoorbeeld als je last hebt van kale plekken of na het verwijderen van mos – zolang de bodemtemperatuur boven de 10 °C ligt en de grond vochtig blijft.

Begin altijd met een goede voorbereiding. Maai het bestaande gras kort, en verwijder mos en dood materiaal door het gazon te verticuteren. Dat kan met een verticuteerhark of een verticuteermachine.

Bij het herstellen van kale plekken hark je de grond los, zodat het zaad goed contact maakt met de aarde. Zaai vervolgens het juiste graszaadmengsel voor jouw situatie. Druk het zaad licht aan, bijvoorbeeld met een plank of de achterkant van een hark. Belangrijk: houd de bodem vochtig tot het gras begint te kiemen. Dat duurt gemiddeld 7 tot 14 dagen, afhankelijk van de soort en temperatuur. Wil je extra bescherming bieden? Strooi dan een dun laagje potgrond of compost over het zaad. Dat helpt tegen uitdroging en beschermt tegen vogels.

Wacht met maaien tot het gras minstens 8 cm hoog is, en gebruik dan een hoge maaihoogte bij de eerste maaibeurt. Zo geef je jonge sprietjes de kans om zich goed te wortelen.

Lees ook: Gras vol mos? Dit wil je weten over het verticuteren van je gazon

Tabel: deze grassoorten heb je nodig

De markt voor koffiemachines is breed en beweegt snel. Veel apparaten bieden steeds meer functies, van eenvoudige espresso’s tot uitgebreide melk- en cold brew-specialiteiten. De Ninja Café Luxe-serie belooft precies dat: barista-kwaliteit, eindeloze mogelijkheden en gebruiksgemak in één apparaat. Maar maakt dit model die belofte waar in de praktijk?

De Ninja Café Luxe combineert een espressomachine, filterkoffiezetter en cold brew-maker in één apparaat. Met de geïntegreerde koffiemolen (25 maalstanden) en tamper stel je de koffie volledig naar wens af.

De machine biedt vijf espresso-opties, vier koffiestijlen en vier melkopschuimstanden – geschikt voor zowel dierlijke als plantaardige melk. Je kiest uit zeven drankformaten, van espresso tot cold brew-specialiteiten zoals iced latte of espresso martini.

Er zijn twee uitvoeringen:

De Essential kost 449,99 euro, de Premier 549,99 euro. De machine is groot en zwaar (34,4 x 33,6 x 37,2 cm) en weegt 16,65 kilo.

©Ninja

Eerste indruk: wat veel!

Wat fijn is aan huishoudelijke apparaten van Ninja, is dat ze doorgaans gebruiksvriendelijk en intuïtief te bedienen zijn, zo bleek uit eerdere ervaringen. Gebruiksvriendelijk blijkt – na enige tijd – zeker waar, maar intuïtief kunnen we dit apparaat zeker niet noemen direct na het uitpakken. De uitgebreide handleiding, verkorte snelstartgids en een inspiratiegids met allerlei recepten voor de verschillende koffievarianten komen dan ook direct van pas.

©Saskia van Weert

Uit de doos oogt de Ninja Café Luxe direct stevig en professioneel. De afwerking is netjes en het apparaat maakt een solide indruk op het aanrecht. Bij het uitpakken valt op hoeveel accessoires en onderdelen erbij zitten: van filterhouders en melkopschuimer tot een geïntegreerde molen.

Voordat er überhaupt koffie kan worden gezet, dient er een stapsgewijze kalibratie en watermeting te worden gedaan om te bepalen hoe hard het kraanwater is in de eigen regio. De stappen staan duidelijk beschreven in de gids, alle benodigdheden (behalve koffiebonen) zitten bijgesloten in de doos. Dat alles neemt een halfuurtje in beslag, daarna is de machine klaar voor het eerste gebruik.

©Ninja

De functies op een rij

De koffiemachine heeft allerlei onderdelen die een eigen plekje hebben in of op de machine. Er zitten drie filterbakjes bij om de gemalen koffie in te doen: eentje voor een enkele hoeveelheid, een wat grotere voor een dubbele hoeveelheid drank en een grote mand voor filterkoffie.

Dan is er het portafilter, oftewel het gedeelte waarin de gemalen koffie plus het gewenste filterbakje gaan, en dat je vastklikt onder de wateruitlaat.

Er is een losse trechter die je gebruikt tijdens het malen van de koffie, en een stamper om de koffie in het bakje samen te drukken. Tot slot is er nog het melkkannetje.

©Saskia van Weert

Links van de machine kun je de trechter en de stamper bewaren, het portafilter kan onder de koffiemaler en het kannetje heeft een vaste plek rechts onder het melktuitje.

Het bedieningspaneel verdient ook wat aandacht. Aan de linkerzijde zit een draaischijf waarmee je de maalgraad van de koffiebonen instelt. Dan is er nog het display met allerlei opties en een draai-/drukknop, en een gedeelte om het soort melkschuim in te stellen. Het bedieningspaneel is duidelijk vormgegeven, maar door het grote aantal opties is het niet direct intuïtief.

Boven op het apparaat is er een warmhoudplaat voor koffiebekers. Aan de achterzijde zit het waterreservoir, bovenin zit een dekseltje om toegang te krijgen tot het bonenreservoir, en geheel rechts zit een klein deurtje waar je de metalen filterbakjes in kunt opbergen.

Kortom: een hoop opties en een hoop uitzoekwerk!

©Saskia van Weert

In gebruik: goed resultaat (na even oefenen)

Bij het apparaat zit een dikke zwart-witte gebruikshandleiding. Het is aan te raden die goed door te nemen en bij de hand te hebben tijdens het leren kennen van het apparaat en de mogelijkheden. Na enige keren wat proberen wordt duidelijk dat de basishandelingen vrij overzichtelijk zijn. Een doorgewinterde thuisbarista zal deze machine vermoedelijk sneller weten te doorgronden.

Allereerst moet het gewenste filterbakje in het portafilter. Je zet de trechter op het filterbakje en zet de machine aan. Je kiest het gewenste programma, bijvoorbeeld espresso. De standaardinstelling is een dubbele shot; dat is eventueel aan te passen in het menu.

Vervolgens hang je het portafilter onder de koffiemaler. Er verschijnen twee getallen in beeld: de ideale maalgraad en de huidige instelling. Via de draaischijf links aan de machine zorg je dat de twee getallen identiek zijn. Je start de maler en neemt het portafilter met gemalen koffie uit de machine. Je stampt de boel aan met de stamper, verwijdert de trechter en bevestigt het portafilter onder de wateruitlaat. Dat doe je door de oranje stip op het filter gelijk te houden met de stip op de machine en het filter stevig naar rechts te bewegen om het te vergrendelen. Dat gaat vrij zwaar.

©Ninja

Dan is het tijd om het koffiezetten te starten met een druk op de draai-/drukknop. Vergeet niet om een passende kop of mok onder het filter te zetten. Er komt een beetje geconcentreerde koffie uit de machine, die wordt aangevuld met heet water om de gewenste sterkte te verkrijgen. Deze stappen zijn gelijk voor vrijwel alle koffiebereidingen – alleen filterkoffie gaat iets anders.

Melkschuim maken

Mocht je cappuccino willen maken, dan doe je dierlijke of plantaardige melk in de melkkan tot aan de streep, kies je de gewenste dikte en laat je de melk warm worden en opschuimen tot een pieptoon aangeeft dat de melk klaar is. Je hoort het kleine mixertje onder in de kan flink tekeergaan en dat levert een prima resultaat op. Na het leeggieten van de kan start een automatisch schoonmaakprogramma.

De smaak van de geteste koffievarianten is prima. De exacte uitkomst hangt uiteraard af van de gebruikte bonen.

©Saskia van Weert

Schoonmaken en onderhoud

Een deel van de accessoires en onderdelen mag gewoon in de vaatwasser. Zoals wel vaker is het vaak beter voor de duurzaamheid om alles op de hand af te wassen. Metalen onderdelen blijven daardoor langer glanzend. De melkopschuimer heeft een eigen reinigingsprogramma voor het binnenwerk en het tuitje, al moet het kannetje natuurlijk wel goed afgewassen worden.

Ninja Café Luxe kopen?

De Ninja Café Luxe is een krachtige en veelzijdige koffiemachine die de serieuze thuisbarista veel te bieden heeft. Met uitgebreide instellingen voor koffie, melk en formaat, en de mogelijkheid om zowel espresso als filterkoffie en cold brews te zetten, is dit apparaat een echte allrounder. De bouwkwaliteit is stevig en professioneel, en het apparaat wordt geleverd met handige accessoires en een eigen reinigingsprogramma voor de melkopschuimer.

Tegelijk vraagt de machine om tijd en aandacht. Het is geen instapmodel voor wie snel en zonder nadenken een kopje koffie wil zetten. De bediening is uitgebreid en vergt oefening, vooral in het begin. Ook neemt het apparaat de nodige ruimte in beslag en zijn er veel onderdelen om mee te werken.

De Ninja Café Luxe is vooral geschikt voor koffieliefhebbers die graag zelf de controle houden over het volledige zetproces, bereid zijn om het apparaat goed te leren kennen en de ruimte hebben voor een grotere machine. Wie dat ziet als een leuke uitdaging, haalt met de Ninja Café Luxe een complete koffie-oplossing in huis.