De lancering van de M2-processor is voor Apple reden om de MacBook Air voor het eerst sinds jaren van een nieuw ontwerp te voorzien. De MacBook Air M2 is qua vormgeving in lijn met de duurdere 14- en 16inch-uitvoeringen van de MacBook Pro en heeft onder andere een scherm met notch. Wat is er nog meer veranderd?

De eerste laptop met de M2-processor was de 13inch-uitvoering van de MacBook Pro. Die viel een beetje tegen omdat Apple dezelfde behuizing als de Intel-voorganger gebruikte met onder andere de Touch Bar. Die functie vind je op de topmodellen niet meer terug, waardoor de eerste laptop met M2-processor al bij lancering ouderwets aanvoelde.

Apple heeft de MacBook Air M2 wel van een nieuw ontwerp voorzien dat totaal anders oogt dan we tot nu toe van de MacBook Air gewend waren. Het hoekigere ontwerp met een scherm met inkeping doet denken aan de 14- en 16inch-uitvoeringen van de MacBook Pro die Apple vorig jaar op de markt bracht. 

De behuizing is nog steeds gemaakt van aluminium en de bouwkwaliteit is alleen maar te omschrijven als uitstekend. Het geheel voelt solide aan en nergens is de behuizing in te drukken. 

©PXimport

©PXimport

De MacBook Air is leverbaar in vier kleuren: zilver, champagne, grijs en heel donkerblauw. Ons reviewmodel is uitgevoerd in de champagnekleur die Apple sterrenlicht noemt. Het is een subtiele kleur die dicht tegen zilver aanligt waarop vingerafdrukken niet zichtbaar zijn, iets dat overigens wel het geval schijnt te zijn bij de donkerblauwe kleur. 

Een stijlbreuk met eerdere MacBook Air-laptops is dat de onderkant nu niet meer naar een kant taps afloopt, de laptop is nu net als de MacBook Pro overal even dik. In de praktijk is hij toch dunner dan MacBook Air M1, die was op het dikste punt namelijk dikker. Al met al vinden we het nieuwe ontwerp een verbetering ten opzichte van het vorige model.

MagSafe is terug

Qua aansluitingen houdt Apple het in tegenstelling tot de MacBook Pro minimaal. Je krijg nog steeds twee Thunderbolt-poorten, maar toch win je een aansluiting. Opladen verloopt op dit nieuwe model namelijk via de magnetische MagSafe-aansluiting die net als op de 14- en 16inch-uitvoeringen van de MacBook Pro terug is. Opladen kan overigens ook nog steeds via de Thunderbolt-poorten, handig voor dockingstations. 

Op de Thunderbolt-poort kun je ook een beeldscherm aansluiten, een nadeel is dat de MacBook Air maar één extern scherm ondersteunt. Helaas zijn de twee Thunderbolt-poorten en de laadaansluiting allemaal aan de linkerkant geplaatst. Het had handig geweest om iedere kant van een Thunderbolt-aansluiting te voorzien. Rechts vind je een hoofdtelefoonaansluiting. 

©PXimport

©PXimport

Voor het opladen wordt afhankelijk van de gekozen uitvoering een 30watt-lader met één usb-c-poort (8-core GPU) of naar keuze een 35watt-lader met twee usb-c-poorten of 67watt-lader meegeleverd (10-core GPU) meegeleverd. Dat de al niet goedkope instapper is voorzien van een mindere oplader is een beetje flauw wat ons betreft. 

Tegen een meerprijs van 20 euro kun je ook op het instapmodel voor de 35- of 67watt-lader kiezen. De losse MagSafe-laadkabel is met stof omhuld en daardoor hopelijk minder kwetsbaar voor uitdrogen en scheuren dan laadkabels van oudere MacBooks.

©PXimport

Hoge prijzen

De MacBook Air is met een prijs vanaf 1519 euro een stuk duurder dan zijn voorganger die bij introductie vanaf 1129 euro te koop was (al is dat nu vanaf 1219 euro). Voor die hogere prijs krijg je nog steeds slechts 8 GB RAM en 256 GB opslag. Daarnaast is er een duurdere basisuitvoering van 1869 euro met 8 GB RAM en 512 GB opslag. Die variant heeft een iets andere GPU met 10 in plaats van 8 cores. Wanneer je de variant met 8 GPU-cores met 512 GB opslag configureert, dan kost deze 1749 euro. Ons reviewmodel is de duurdere basisuitvoering voorzien van de M2-processor met een 10-core GPU, 8 GB RAM en 512 GB opslag.

De prijzen van upgrades zijn hoog, iedere stap naar meer RAM of opslag kost je 230 euro. Wanneer je de MacBook Air M2 configureert met 16 GB RAM en 512 GB opslag ben je afhankelijk van de gekozen GPU (8 of 10 cores) 1979 of 2099 euro kwijt. Ter vergelijking: de 14 inch MacBook Pro met 16 GB RAM en 512 GB opslag die een stuk sneller is en een beter scherm heeft, kost 2249 euro. Voor dat prijsverschil krijg je dan een veel snellere laptop. 

De MacBook Air M2 is met identieke specificaties zelfs duurder dan de 13 inch MacBook Pro met M2-processor, die kost voorzien van de 10-core GPU, 16 GB RAM en 512 GB opslag 2079 euro. De MacBook Air M2 is kortom hoog geprijsd, zeker als je meer geheugen wilt dan 8 GB RAM en 256 GB opslag. De vorige MacBook Air met M1-processor is misschien daarom nog altijd te koop als goedkopere optie die met 16 GB RAM en een 512 GB ssd overigens 1679 euro kost.

©PXimport

Toetsenbord en touchpad

Het is prettig werken op de MacBook Air. Het toetsenbord is hetzelfde Magic Keyboard als we eerder op de 16 inch MacBook Pro zagen met als belangrijkste verschil dat het aluminium tussen de toetsen bij de MacBook Air in dezelfde kleur is als de rest van de behuizing. De rij functietoetsen heeft nu dezelfde afmeting als de rest van de toetsen. In de aan-uit-schakelaar is een vingerafdrukscanner verwerkt. 

Het tikcomfort van de toetsen is erg goed en vergelijkbaar met andere recente MacBooks. Vergeleken met veel Windows-laptops heb je wel wat minder travel, maar de klik is dan weer wel relatief goed voelbaar. De toetsen zijn voorzien van verlichting en de intensiteit stel je via het menu onder macOS traploos in, er zijn geen toetsen om de toetsverlichting te regelen.

©PXimport

Onder het toetsenbord vind je een ruime Force Touch-touchpad en die werkt zoals we van Apple gewend zijn uitstekend. De touchpad simuleert een klik waardoor je overal op het oppervlak kunt drukken. De sterkte van de klik kun je instellen en gebaren worden goed herkend. Naast het toetsenbord zijn geen luidsprekeropeningen meer te vinden, de vier speakers zijn verstopt in de behuizing en het geluid komt uit de ventilatieopening bij de schermscharnier. 

De speakers klinken gelukkig nog steeds goed, maar de stereoscheiding is net wat minder goed dan op het vorige model.

©PXimport

Scherm met notch

Het scherm met inkeping, dunnere schermranden en afgeronde schermhoeken bovenaan doet denken aan wat we eerder op de 16 inch MacBook Pro zagen. Toch is het een heel ander scherm. Deze MacBook Air heeft namelijk geen achtergrondverlichting met mini-leds, maar een normale achtergrondverlichting. Het scherm ondersteunt ook geen HDR en heeft een maximale helderheid van 500 nits. Wel is er ondersteuning voor de brede kleurweergave (P3) en wordt ook True Tone dat de kleurtemperatuur aanpast aan de omgeving ondersteund. 

Technisch lijkt het scherm hiermee op het scherm van de vorige MacBook Air. Wel is het scherm met een afmeting van 13,6 inch iets groter en dat komt doordat het scherm iets hoger is. In deze balk is de menubalk van macOS verwerkt met in het midden de inkeping met camera. Op zich win je hierdoor ruimte in macOS, al zijn er wellicht nog programma’s die niet goed met de notch om kunnen gaan. 

Ook als je heel veel programma’s met menubalk-pictogrammen gebruikt ervaar je wellicht wat nadelen van de notch. Zelf hebben we er geen last van gehad en de notch valt bij normaal gebruik niet echt op. Er zit in macOS overigens een workaround voor applicaties die echt niet goed werken met de notch, het beeld wordt dan tijdelijk kleiner geschaald.

©PXimport

Goede camera

Het voordeel van de inkeping is dat Apple een betere Full HD-camera kan plaatsen. Die levert merkbaar een veel beter beeld op dan de 720p-camera in het vorige model en kan ook goed omgaan met lastige lichtomstandigheden. Die 720p-camera van het vorige model was overigens al veel beter dan de camera’s in de doorsnee Windows-laptop, dus dat geldt extra sterk voor deze MacBook Air. Een fijne verbetering, zeker nu videovergaderen meer gebruikt wordt dan ooit. Je bent met deze laptop simpelweg altijd goed in beeld.

©PXimport

Prestaties

In alledaagse werkzaamheden is de nieuwe MacBook Air wat sneller dan zijn al vlotte voorganger. In Geekbench 5 zet de MacBook Air een single-core-score van 1932 en een multi-core-score van 8935 punten neer, dat is vrijwel identiek aan de MacBook Pro met M2-processor en een verbetering ten opzichte van de MacBook Air met M1-processor die 1723 en 7447 punten scoorde. Ook de scores in Cinebench R23 zijn met een multi-core-score van 8628 en een single-core-score van 1581 vrijwel identiek aan de MacBook Pro met M2-processor. 

Maar waar de prestaties van de M2-processor in de actief gekoelde MacBook Pro ook gedurende langere tijd constant bleven, is dat bij de MacBook Air niet het geval. De prestaties vallen in Cinebench met een multi-core-score van 7964 punten duidelijk terug. Bovendien wordt de behuizing bij de langdurige benchmark aan de onderkant voelbaar warm.

Deze laptop is bij alledaagse werkzaamheden dan ook net zo snel als de MacBook Pro M2, maar voor zwaardere taken als videobewerking is de Air minder geschikt. Professionele gebruikers die veel aan foto-en videobewerking doen en langdurige exports maken, kunnen beter kiezen voor bijvoorbeeld de 14 inch MacBook Pro. Een voordeel van de passieve koeling is uiteraard wel dat de MacBook Air nooit een ventilator laat horen.

©PXimport

De ssd in het testmodel is een variant met een opslagcapaciteit van 512 GB en die zet met een lees- en schrijfsnelheid van 2813,5 en 2526,3 MB/s prima prestaties neer. Wel schijnt het zo te zijn dat de uitvoeringen met een ssd van 256 GB flink lagere snelheden heeft, vergelijkbaar met wat we zagen in de MacBook Pro met M2-processor. 

In die laptop haalt de 256GB-ssd een lees- en schrijfsnelheid van van 1611,34 en 1640,18 MB/s. Wellicht maakt dat voor de doelgroep weinig uit, want een ssd van 256 GB is sowieso al krap als je de laptop voor bijvoorbeeld videobewerking wilt gebruiken.

Om de accuduur te meten hebben we een script gebruikt dat geautomatiseerd websites bezoekt. De MacBook Air M2 heeft hiermee een accuduur van 12 uur en 44 minuten. Dat is een goede tijd en een werkdag zonder lader is mogelijk. Wel is de accutijd een stuk lager dan de 15 uur en 29 minuten die de MacBook Pro met M2-processor haalt. Die laptop heeft dan ook een wat grotere accu.

Conclusie

Voor het eerst sinds jaren heeft Apple de MacBook Air van een nieuw ontwerp voorzien en die nieuwe behuizing is wat ons betreft echt een verbetering. De MacBook Air ziet er weer modern uit en de geheel platte vormgeving is handiger om mee te werken. Sowieso is dit een prettige laptop die is voorzien van een goed scherm en fijn toetsenbord. 

Helaas is de MacBook Air een stuk duurder geworden dan het vorige model dat waarschijnlijk daarom ook nog te koop is. Voor die hoge prijs krijg je nog altijd slechts 256 GB opslag en 8 GB RAM. Ook in vergelijking met de MacBook Pro is de Air hoog geprijsd. Zeker als je kiest voor 16 GB RAM en een 512 GB ssd, wordt het prijsverschil met de 14inch-uitvoering van de MacBook Pro bijvoorbeeld relatief klein. 

Die MacBook Pro is niet alleen veel sneller, maar heeft ook een beter en groter scherm. Terwijl voor de werkzaamheden waar deze MacBook Air M2 voor bedoeld is, de MacBook Air met M1-processor ook prima prestaties neerzet.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.