Nadat Apple eerder dit jaar aankondigde over te stappen op eigen processors, zijn de eerste producten inmiddels te koop. Is de MacBook Air met Apple M1-processor een goed keuze. Of kun je nog beter even wachten?

Eerder dit jaar kondigde Apple aan afscheid te nemen van Intel-processors en over te stappen op eigen ontworpen cpu’s voor de Macs. Inmiddels zijn de eerste producten die voorzien zijn van de Apple M1 op de markt gekomen waaronder een nieuwe MacBook Air. De introductie van een nieuwe processorarchitectuur is voor Apple in ieder geval geen reden geweest voor een nieuw ontwerp: de nieuwe MacBook Air is op een paar pictogrammen op de functietoetsen na volledig identiek aan het vorige model met Intel-processor. Wat je in handen krijgt, is dus geen verrassing. De MacBook Air is wederom een fraaie laptop, maar het ontwerp met zijn brede schermranden begint wel zijn leeftijd te verraden. De bouwkwaliteit van de aluminium behuizing is uitstekend.

©PXimport

©PXimport

Net als de vorige MacBook Air is deze laptop voorzien van twee Thunderbolt-aansluitingen die wederom allebei aan de linkerkant geplaatst zijn. Het had handiger geweest als allebei de zijden van de laptop één aansluitingen gekregen hadden. Op die andere zijde vind je nu de hoofdtelefoonaansluiting. Beide Thunderbolt-poorten ondersteunen laden en video-uitvoer, overigens kan er maximaal één beeldscherm aangesloten worden.

©CIDimport

©CIDimport

Apple M1

Alle drie de nieuw geïntroduceerde arm-varianten (MacBook Air, MacBook Pro en Mac mini) Macs bevatten dezelfde Apple M1-processor, al is er wel één verschil: de instapuitvoering van de MacBook Air heeft een variant met 7 in plaats van 8 gpu-cores. De variant die ik getest heb, is overigens een MacBook Air voorzien van de volledige chip met 8 gpu-cores. Het processorgedeelte bestaat uit vier snelle cores aangevuld met vier langzamere cores. Verdere technische details zijn schaars, al rapporteert benchmarksoftware dat de chip op een kloksnelheid van 3,2 GHz werkt. Het werkgeheugen is op de SoC geïntegreerd en is naar keuze 8 of 16 GB. Later uitbreiden is (net als op eerdere MacBooks) onmogelijk. De uitvoering die ik getest heb, is voorzien van 8 GB en ik ben hierbij niet tegen problemen aan gelopen. Ben je echter van plan om de laptop voor intensieve videobewerkingstaken in te zetten, dan is 16 GB ram wellicht verstandig. Upgradeprijzen voor zowel ram als opslag zijn net als bij eerdere MacBooks erg hoog.

©CIDimport

Intel-programma’s

Een nieuwe architectuur betekent ook nieuwe software. Alle met macOS meegeleverde software en Apples eigen software is geschikt voor Apple Silicon. Dat geldt vooralsnog echter niet voor het gros van de software van andere ontwikkelaars. Toch merk je daar in de praktijk vrijwel niks van. In de vorm van Rosetta 2 (Rosetta was de naam van de software die een vergelijkbare rol speelde bij de overstap van PowerPC naar Intel) levert Apple een vertaler die Intel-programma’s omzet naar arm-programma’s.

Rosetta 2 doet die omzetting één keer als je het programma voor de eerste keer start, daarna wordt die ‘arm-versie’ uitgevoerd. Tijdverlies door de omzetting is in de praktijk dus geen probleem, een vers geïnstalleerd programma heeft vaak immers sowieso wat extra tijd nodig als je dat voor de eerste keer uitvoert. Rosetta 2 is niet standaard geïnstalleerd, de eerste keer dat je een x86-programma wil uitvoeren, wordt het onderdeel toegevoegd. Daarna werkt het zonder je lastig te vallen.

©CIDimport

Verder is het is een beetje saai, want Rosetta 2 werkt gewoon. Zo is Microsoft Office probleemloos te gebruiken en zelfs een spel als Rise of the Tomb Raider of Warcraft draait via Rosetta prima op deze MacBook. En ook een stuurprogramma voor mijn netwerkprinter werd via Rosetta probleemloos geïnstalleerd. Dat wil niet zeggen dat alles vlekkeloos werkt. Zo heeft Adobe-software als Photoshop op het moment van schrijven nogal wat compabiliteitsproblemen via Rosetta 2. Adobe is wel bezig met een arm-variant van hun software en Photoshop is met beperkte functionaliteit in beta. Ben je afhankelijk van bepaalde software, zoek dan voordat je overstapt in hoeverre er problemen zijn.

Rosetta geeft softwarefabrikanten een comfortabele overgangsperiode waarin ze zonder al te veel druk kunnen werken aan een arm-variant van hun software. Wat je overigens wel verliest, is de mogelijkheid om direct Windows te draaien. Bootcamp wordt niet langer ondersteund, Microsoft biedt (vooralsnog?) geen Windows-variant aan die je kunt installeren. Al is het iemand wel gelukt om de arm-variant van Windows toch te gebruiken, licentietechnisch mag dat in ieder geval niet. Er wordt wel gewerkt aan software als CrossOver en Parallels om Windows-programma’s te draaien, maar dat zal voorlopig (en misschien wel nooit) niet zo soepel gaan als op een Intel-Mac.
We zijn bezig met een uitgebreider artikel over de nieuwe M1-processor waarin we dieper op de architectuur, prestaties en Rosetta 2 ingaan.

Je kunt nu ook iPhone- en iPad-apps draaien. Daar zitten vast apps tussen die functionaliteit bieden die niet via reguliere software aangeboden wordt en vanuit dat oogpunt is het wel handig. Verder beschouw ik dit echt als extraatje. Een MacBook heeft geen aanraakscherm en de besturing van apps met de muis als vinger is niet heel handig. Bovendien schalen de meeste iOS-apps niet naar het schermoppervlak van de MacBook. Gelukkig heb je er ook geen last van, iOS-apps zijn duidelijk gemarkeerd in de appstore.

Toetsenbord en touchpad

Het toetsenbord is net als de MacBook Air die eerder dit jaar uitkwam een Magic Keyboard dat gebruik maakt van toetsen met een schaarmechanisme. Dit toetsenbord tikt lekkerder met meer travel dan het butterfly-toetsenbord dat Apple een aantal jaar gebruikt heeft. De Force-Touch touchpad is net als op eerdere modellen uitstekend, dit is wat mij betreft de beste touchpad die op de markt is. Qua comfort heb ik dus geen klachten. Wel vond ik het als gebruiker van een andere MacBook enigszins onhandig dat de toetsen om de toetsverlichting in te stellen verdwenen zijn. Bij de introductie van een nieuwe versie van macOS verandert Apple soms iets aan de functionaliteit die onder de functietoetsen hangt en voor Big Sur is dat kennelijk het geval. De toets voor applicatieoverzicht Launchpad is vervangen door een toets die zoekvenster Spotlight opent, dat is op zich een handige verandering wat mij betreft. Een beetje onhandig is echter dat de toetsen voor het aanpassen van de toetsverlichting vervangen zijn door toetsen voor dicteren en het inschakelen van een niet storen-modus. Wil je de toetsverlichting aanpassen, dan moet je nu op een pictogram in de menu-balk klikken en vervolgens nogmaals klikken om de schuifregelaar in beeld te krijgen.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Verbeterd beeldscherm

Zoals ik van Apple gewend ben, is het scherm in deze MacBook Air uitstekend en zelfs iets verbeterd ten opzichte van de MacBook Air die eerder dit jaar op de markt kwam. Net als op de MacBook Pro ondersteunt het scherm nu de brede kleurweergave (P3). True Tone dat de kleurtemperatuur aanpast aan het omgevingslicht is nog steeds aanwezig. Het enige verschil met het scherm in de MacBook Pro is nu de schermhelderheid, die is met 400 nits wat lager dan het scherm in de MacBook Pro. Boven het scherm is een webcam geplaatst die helaas niet verbeterd is. Ik had eigenlijk wel verwacht dat de overstap naar een met de iPad vergelijkbare chip ook zou betekenen dat de MacBook voorzien zou worden van gezichtsherkenning, maar dat is kennelijk (nog?) niet het geval. Voor snel inloggen gebruik je dus de vingerafdrukscanner in de aan/uit-schakelaar. De webcam is dezelfde 720-camera als die al eerder gebruikt werd en dat is geen topcamera. Op zich ben je wel duidelijk in beeld bij een videogesprek, maar topkwaliteit is het ondanks de extra aansturing in de M1-chip niet.

Uitstekende prestaties

De MacBook Air met M1-processor voelt in het dagelijks gebruik lekker vlot. De benchmark Geekbench 5 bevestigt dat beeld, een single-core-score van 1723 en een multi-core-score van 7547 punten is een uitstekend resultaat. Op single-core-gebied is de MacBook Air hiermee één van de snelste computers in de benchmarklijst. Je kunt de benchmark ook via Rosetta 2 draaien om de x86-prestaties te testen. Dan is de score uiteraard lager met 1325 punten voor singe-core en voor 5829 multi-core. Dat is echter alsnog veel sneller dan de scores die een MacBook Air met Intel-processor van eerder dit jaar neerzet, een Core i7-model scoort single-core zo’n 1131 punten en multi-core zo’n 3040 punten. De single-core-score is ook veel hoger dan de iMac met Core i7-processor die we eerder dit jaar getest hebben die tot 1260 punten kwam. In de overzichten die Geekbench zelf publiceert staan de nieuwe M1-macs op single-core-gebied dan ook allemaal bovenin de lijst. Op multi-core-gebied moeten een paar varianten van de iMac, iMac Pro en Mac Pro nog voorgelaten worden, maar dat zijn chips met 8 of meer cores.

Niet alleen de burst-prestaties zijn goed, ondanks de passieve koeling scoort de laptop ook langdurig goed. In de single-core-test van Cinebench R23 scoort de MacBook Air 1519 punten en in de multi-core-test 7634 punten. In een test van iets langer dan 10 minuten is dat nog altijd 7153 punten terwijl dat na 30 minuten 7094 punten is. Er is dus wel een beperkte thermal throttling, maar heel erg is het niet. Alleen als je veel langdurige taken uitvoert, heb je profijt van de actieve koeling in de MacBook Pro. Denk dan aan het renderen van 4K-videomateriaal.

De ssd is zoals we inmiddels van Apple gewend zijn een uitstekend presterend exemplaar met een lees- en schijfsnelheid van 2852,9 en 2853,7 MB/s. De M1 bevat ook een door Apple ontworpen gpu en voor een geïntegreerde gpu is dat een potent exemplaar. Een modern spel als Rise of the Tomb Raider kan in 1680 x 1050 bijvoorbeeld met zo’n 40 beelden per seconde gespeeld worden. Een gamemonster is het logischerwijs niet, maar een spelletje spelen kan prima als je een wat lagere resolutie als 1680 x 1050, 1440 x 900 of 1280 x 800 gebruikt. Daarbij draaien alle spellen vooralsnog via Rosetta 2.

De batterijduur van de 49,9Wh-accu is in de praktijk ongeveer 11 uur, een prima score en genoeg om een werkdag te overbruggen.

Conclusie

Apples nieuwe MacBook Air is op alle fronten een schot in de roos ten opzichte van zijn voorganger. Het is simpelweg een veel betere laptop dan de varianten die Apple eerder dit jaar uitbracht. De MacBook Air is veel sneller, dankzij passieve koeling volledig stil en de energiezuinige chip zorgt ook nog eens voor een langere accuduur. Apple zet dan ook een stevig statement tegenover Intel neer met de M1, zeker omdat dit naar verwachting het langzaamste model is. Zelfs zonder actieve koeling blijven de prestaties langdurig op niveau waardoor alleen echt zware gebruikers de overstap naar een MacBook Pro hoeven te maken. Het meest indrukwekkende is misschien niet eens dat Apple een snelle processor kan bouwen, want dat wisten we al. Echt indrukwekkend is het feit dat je in de praktijk niks merkt van de overstap naar een andere processor-architectuur: dit is gewoon een Mac.

Dankzij Rosetta 2 werken ‘oude’ x86-64-applicaties voor het grootste deel probleemloos en deze programma’s voelen ook vlot aan. De nieuwe M1 is zelfs zo snel, dat omgezette applicaties alsnog sneller lopen als op een Intel MacBook Air. Al met al is dit ondanks dat er aan de buitenkant geen verandering zichtbaar is, de beste MacBook Air die Apple tot nu toe op de markt heeft gebracht. En dit is nog maar het begin, volgens geruchten komen er ook nieuwe varianten van de duurdere MacBook Pro’s en de iMac aan met een nog krachtigere Apple-chip.

De Philips HomeRun 5000 is een dweilende robotstofzuiger met een aantal fijne kwaliteiten. Met een adviesprijs van 549 euro is de robot niet goedkoop, maar wel relatief betaalbaar. De vraag is dan: wat haal je daar precies voor in huis?

Je zou misschien verwachten dat de Philips HomeRun 5000 een stap lager is dan de eerder geteste Philips HomeRun 7000 (waar we helaas niet zo tevreden over zijn). Hoewel die laatstgenoemde robotstofzuiger duurder is, zijn we veel meer te spreken over het 5000-model. Die scoort op vrijwel alle vlakken beter: zo is de waterbak groter, de accu gaat langer mee (ondanks de lagere capaciteit) en de zuigkracht is twee keer zo hoog. Ook 'mag' je dit keer een reiniger gebruiken tijdens het dweilen – dat werd bij de 7000 nog afgeraden.

Daarnaast wordt de Philips HomeRun 5000 geleverd met een eigen flesje zeep (Philips raadt aan geen andere middelen te gebruiken) en dit keer geen vieze dweillap, maar twee roterende dweilpads. In de doos tref je nog eens twee extra dweilen aan, waardoor je het ene setje kunt wassen en het andere kunt gebruiken. Verder is er dit keer tapijtdetectie, waardoor de 5000 daar automatisch rekening mee houdt tijdens het schoonmaken. De borstel heeft wederom een antiklitfunctie en de basis is vrij basaal: je zult de pads dus zelf moeten drogen na gebruik.

©Wesley Akkerman

Best nauwkeurig, maar niet heel slim

Via de gratis HomeRun-app kun je best nauwkeurig instellen wat je precies gedaan wilt krijgen. Wil je alleen stofzuigen en niet dweilen, dan moet je zelf nog wel even de pads verwijderen. Verder is het mogelijk de hoeveelheid water en de zuigkracht in te stellen. Je kunt virtuele muren instellen en niet-dweil-zones aanmaken. En via het kopje Onderhoud zie je precies welk onderdeel wat aandacht nodig heeft. Je kunt alleen niet zien hoe het met het zeepniveau zit, maar dat is niet gek gezien de prijs. Dit is immers geen premium robotstofzuiger.

Maar dat betekent niet dat het een slechte robotstofzuiger is. Dankzij de lasernavigatie vindt de Philips HomeRun redelijk goed zijn weg in huis. Het LDS-systeem – een soort LiDAR, maar dan met een enkele laser – houdt rekening met allerlei meubels en objecten en kan behoorlijk soepel om randen en hoeken rijden. Het systeem is alleen niet zo slim om af en toe even achteruit te rijden om overgeslagen plekjes alsnog mee te pakken. Dat geldt voor zowel het dweilen als het stofzuigen, waardoor het kan zijn dat er in sommige hoeken en rond stoel- of tafelpoten wat viezigheid blijft liggen.

©Wesley Akkerman

Veel te voorzichtig

Daarnaast merken we dat de Philips HomeRun 5000 lastige situaties minder goed trotseert dan bijvoorbeeld de robotstofzuigers van Dreame. De HomeRun 5000 heeft heel erg de neiging echt nergens tegenaan te willen rijden. Ook wil hij tapijten ontzien wanneer hij aan het dweilen is. Daar is op zich niets mis mee, ware het niet dat het apparaat daardoor een groot deel van je huiskamer kan overslaan. De 5000 is zó voorzichtig dat hij liever niet over dat ene hoekje van het kleed rijdt om de klus aan de zijkant van dat kleed te klaren en dat vinden we toch wel echt een kwalijke zaak.

Daardoor kunnen we er – eigenlijk wederom – niet van uitgaan dat de Philips-robotstofzuiger heel het huis netjes schoonmaakt. We willen nog best snappen dat bepaalde situaties, zeker voor een wat goedkoper model, lastig kunnen zijn voor een robot; maar de beschikbare ruimte om ergens langs of onderdoor te rijden ís er gewoon. We hebben het andere robots keer op keer zien doen.

Dat wat de 5000 schoonmaakt, ruikt en oogt fris. Dus als je geen kleed of veel obstakels in huis hebt hebt, dan kan deze robot goed dienstdoen. Maar anders kun je beter even verder kijken.

Tot slot is het goed om je te realiseren dat de thuisbasis alleen het droge vuil (stof, kruimels enzovoorts) uit de robot verwijdert. Alles met betrekking tot water moet je voor eigen rekening nemen. Je moet dus niet alleen zelf de dweilpads onderhouden, ook moet je het schone water handmatig bijvullen en het vieze water zelf weggooien. Niet de grootste problemen op de wereld, maar wel vermeldenswaardig.

Ook goed om te weten: je kunt hem aansturen met Google Home of Amazon Alexa, maar verder is er geen smarthome-integratie. En de app heeft verder dezelfde kuren als bij het 7000-model.

Philips HomeRun 5000 kopen?

Hoewel de Philips HomeRun 5000 in onze optiek veel beter scoort dan de 7000, en dat tegen een lagere adviesprijs, kan de fabrikant helaas nog geen overwinningsrondje over het veld maken. We zijn enorm blij met allerlei verbeteringen en aanpassingen, maar door de grote voorzichtigheid van het systeem laat de 5000 helaas veel steken vallen. Hij komt niet op alle plekken en rijdt ook niet even naar achteren om dat laatste beetje vuil mee te nemen. Heb je een redelijk open huis zonder vloerkleden, dan kan de HomeRun 5000 wel een aanwinst zijn.

Wil je een digitaal fotoalbum of leuk videootje naar iemand mailen? Vergeet het maar, want bekende maildiensten zoals Gmail en Outlook.com hanteren een bestandslimiet van slechts 25 MB. Met de haarscherpe foto’s en filmpjes van tegenwoordig zit je daar zo overheen. Geen nood, want er zijn genoeg alternatieve manieren om grote bestanden toch te kunnen bezorgen. We nemen verschillende gratis opties met je door.

De gemiddelde computergebruiker bezit veel meer data dan pakweg tien à twintig jaar geleden. Logisch, want tegenwoordig heeft vrijwel iedereen een foto- of videocamera op zak … die ook nog volop wordt gebruikt. Met een doorsnee (smartphone)camera kun je in een hoge kwaliteit filmen. De goedkoopste modellen ondersteunen een respectabele resolutie van 1920 × 1080 pixels (Full HD). Koop je een duurder mobiel toestel, dan zijn er nog hogere resoluties van 3840 × 2160 (4K) of zelfs 7680 × 4320 (8K) pixels haalbaar. Dat resulteert in nogal forse videobestanden. Om die reden zetten veel mensen de data over naar een pc of laptop. Hoe kun je deze loodzware video’s en andere ruimtevretende gegevens delen met bekenden?

Externe opslagdragers

Kom je regelmatig bij een vriend(in) of familielid over de vloer? Zet die fotoverzameling of video dan gewoon even op een externe opslagdrager. Als de bestandsomvang meevalt, is een usb-stick daarvoor bij uitstek geschikt. Voor minder dan een tientje schaf je al een exemplaar met 64 GB of 128 GB opslagcapaciteit aan. Het voordeel van een usb-stick is dat je hem in zo’n beetje elke pc of laptop kunt steken. Kopieer de bestanden vervolgens gewoon naar de lokale schijf van de computer.

Deze piepkleine usb-stick van SanDisk neem je makkelijk overal mee naartoe.

Als alternatief is een geheugenkaart in principe ook geschikt. Dat vereist wel een geschikte geheugenkaartlezer op het systeem van de ontvanger. Vergeleken met een usb-stick is een microSD- of SD-kaart wel kwetsbaarder voor beschadigingen.

Een externe harde schijf leent zich het beste voor het delen van grote hoeveelheden data. Wie goed zoekt, vindt voor minder dan tachtig euro een opslagapparaat met 2 TB opslagruimte. Als je binnen korte tijd een digitale berg bestanden wilt overzetten, kun je ook de aanschaf van een externe ssd overwegen. Zo’n apparaatje is ten opzichte van een externe harde schijf sneller en compacter. Houd wel rekening met een hogere aanschafprijs. Een exemplaar met 2 TB opslag kost grofweg tussen de 120 en 160 euro.

Een externe ssd is ongeveer net zo groot als een stapeltje bankpassen.

WhatsApp op de pc

Heel veel mensen hebben WhatsApp. Handig, want je kunt met deze chatdienst heel makkelijk bestanden delen. Ook video’s, foto’s en documenten die op je computer staan opgeslagen, stuur je moeiteloos naar bekenden. Er geldt weliswaar een bestandslimiet van 2 GB, maar voor een fotoalbum of korte video is dat veelal voldoende.

Ga eerst naar www.whatsapp.com/download om het chatprogramma voor je pc, laptop of Mac te downloaden. Zodra je na de installatie op Aan de slag klikt, verschijnt er een QR-code. Open nu WhatsApp op je mobiel en tik in de instellingen op Gekoppelde apparaten / Een apparaat koppelen of Koppel apparaat / OK. Film met de smartphonecamera de QR-code op het computerscherm. Na even wachten komen alle openstaande chatgesprekken tevoorschijn.

Start een gesprek met de contactpersoon waarnaar je een bestand wilt sturen. Sleep vanuit Verkenner het bestand met ingedrukte muisknop naar het gespreksvenster en laat de muisknop daarna los. Je typt eventueel nog een bijschrift. Klik nu op de groene pijl om definitief te verzenden.

Zeker bij een groot bestand duurt het even voordat WhatsApp het bij de ontvanger aflevert.

WeTransfer

Een zogeheten deeldienst is erg geschikt voor het verzenden van grote bestanden. Hiermee upload je gegevens naar een server, waarna een of meerdere ontvangers de data kunnen downloaden. Jouw contactpersoon hoeft hiervoor alleen maar op een link te klikken.

WeTransfer is op dit gebied een bekende naam. Logisch, want gebruikers kunnen bij deze van oorsprong Nederlandse dienst al ruim vijftien jaar terecht. De gratis limiet ligt op 2 GB. Klik op Ik ga akkoord om het deelvenster te tonen. Via de opties Bestanden toevoegen of Mappen toevoegen wijs je in Verkenner de juiste data aan. Sluit dit venster met Openen.

WeTransfer heeft weliswaar een drukke vormgeving, maar tóch deel je eenvoudig 2 GB data.

Geef nu de e-mailadressen van maximaal drie personen op. Meer adressen (max tien) is trouwens ook mogelijk, mits je eerst een gratis account aanmaakt. Vul verder ook je eigen e-mailadres in en typ optioneel een persoonlijk bericht. Klik op Versturen. Je ontvangt op het opgegeven e-mailadres een verificatiecode. Plak die in het lege veld van WeTransfer en bevestig met Verifiëren en verzenden. Zodra de bestanden naar de server van de deeldienst zijn geüpload, ontvangt elke opgegeven contactpersoon een e-mail met een downloadlink. Zij hebben drie dagen de tijd om de boel binnen te halen.

Volg in WeTransfer nauwlettend de voortgang van de geüploade gegevens.

SwissTransfer

SwissTransfer is zeer de moeite waard. Deze Zwitserse deeldienst hanteert een riante gratis bestandslimiet van maar liefst 50 GB. Dat is in veel gevallen voldoende om een volledige kopie van een blu-ray-schijf te delen! Bovendien heeft de dienst ook diverse nuttige extra’s.

Ga via I Accept eerst akkoord met de gebruikersvoorwaarden. In het volgende venster klik je boven Click to add your files op het plusteken. Selecteer nu een of meerdere bestanden en kies Openen. Je kunt de gegevens op twee manieren delen, namelijk via e-mail of een link. In het laatste geval stuur je de downloadlink op eigen initiatief naar bekenden. Kies je voor delen per e-mail, dan geef je eventueel meerdere e-mailadressen op. Je vult ook een eigen mailadres in. Typ in het veld onder Your message vrijblijvend een bericht.

Via de optie Advanced parameters komen er enkele nuttige opties tevoorschijn. Bepaal in het uitrolmenu achter Valid for hoelang de download geldig blijft, bijvoorbeeld zeven, vijftien of dertig dagen. Verder geef je bij Download limit aan hoe vaak de data maximaal kunnen worden gedownload, zoals één, twintig of honderd keer. Tot slot beveilig je de downloadlink desgewenst met een wachtwoord. Vink in dat geval Protect via a password aan en verzin een wachtwoord. Klik tot slot op Transfer. SwissTransfer stuurt nu een verificatiecode naar jouw e-mailadres. Neem die in de deeldienst over.

Privacygevoelige gegevens bescherm je in SwissTransfer zo nodig met een wachtwoord.

Online opslagdiensten

Online opslagdiensten zijn er in overvloed. Met zo’n dienst bewaar je persoonlijke bestanden op een online server in een datacentrum. Het voordeel hiervan is dat je deze server vanaf elke pc, laptop, tablet en smartphone kunt bereiken. Hierdoor zijn de data altijd en overal toegankelijk. De enige voorwaarde is dat je verbinding met internet hebt. Verder deel je online opgeslagen gegevens eenvoudig met bekenden. Lees hoe dat werkt bij de bekendste online opslagdiensten.

Google Drive

Iedereen met een Google-account heeft automatisch ook toegang tot Drive. Vergeleken met diverse concurrerende diensten is Google redelijk scheutig met de gratis opslagcapaciteit van 15 GB. Bedenk wel dat Drive deze cloudruimte deelt met Gmail en Google Foto’s. De kosten voor een betaald Google One-abonnement met meer opslag vallen trouwens mee. Voor een jaarbedrag van 19,99 of 29,99 euro krijg je respectievelijk 100 of 200 GB online opslagcapaciteit tot je beschikking.

Heb je Drive eenmaal in gebruik, dan is het delen van grote bestanden een fluitje van een cent. Ga in een willekeurige browser naar https://drive.google.com en log zo nodig in met je Google-account. Je navigeert aan de linkerkant naar Mijn Drive en zoekt daarna een bestand dat je met iemand wilt delen. Klik bij een video, foto of document op de drie puntjes en kies Delen / Delen. Er verschijnt een nieuw venster. Op vergelijkbare wijze kun je trouwens ook een map delen.

Typ bovenaan in het lege veld een of meerdere namen van contactpersonen naar wie je de gegevens wilt versturen. Als je de maildienst Gmail gebruikt, herkent Drive vermoedelijk al heel wat vrienden, familie, collega’s en overige bekenden. Je kunt ook een volledig e-mailadres intikken. Laat optioneel een persoonlijk bericht achter en bevestig met Verzenden. Klik als laatste zo nodig op Toch delen.

Wie Google Drive al gebruikt, deelt kinderlijk eenvoudig grote bestanden.

Microsoft OneDrive

Microsofts online opslagdienst OneDrive zit standaard al in Windows 10 en 11 verweven. Als Windows-gebruiker heb je hoogstwaarschijnlijk een Microsoft-account. Jouw e-mailadres eindigt in dat geval vermoedelijk op @outlook.com, @hotmail.com of @live.com. Goed nieuws, want je kunt dan 5 GB data bij OneDrive stallen.

Vind je dat te weinig? Overweeg dan een Microsoft 365 Basic-abonnement. Voor een jaarbedrag van 20 euro bewaar je 100 GB data in de cloud. Voor gezinnen is een Microsoft 365 Family-abonnement interessant. Dat kost weliswaar een stuk meer, maar hiermee brengen maximaal zes gezinsleden wel ieder 1 TB data bij OneDrive onder. Bovendien kunnen ze apps van Word, Excel, PowerPoint en Outlook op hun apparaten installeren.

Log in op de website van OneDrive en ga in het menu links naar Mijn bestanden. Blader naar de juiste locatie. Klik nu met de rechtermuisknop op een bestand of map, waarna je Delen kiest. Nadat je de naam of het e-mailadres van een contactpersoon hebt ingevuld, typ je desgewenst een persoonlijk bericht. Uiteraard kun je ook meerdere personen toevoegen. Stel via het tandwielpictogram naar eigen inzicht optioneel een vervaldatum en wachtwoord in. Dat is met name nuttig voor het beveiligen van privacygevoelige gegevens. Sluit dit venster met Toepassen en klik tot slot op Verzenden.

Vanuit Microsoft OneDrive deel je simpel een complete map met bekenden.

OneDrive-synchronisatieprogramma

Als je Windows 10 of 11 gebruikt, is de kans groot dat het synchronisatieprogramma van OneDrive op het systeem draait. Bestanden en mappen die je in de OneDrive-map stopt, uploadt dit programma automatisch naar de server. Nuttig is dat je rechtstreeks vanuit de OneDrive-map data met bekenden kunt delen.

Ga in Verkenner naar de OneDrive-map en klik met de rechtermuisknop op een map of bestand. Via Delen verschijnt er een nieuw venster. Typ een naam of e-mailadres; je kunt ook nog een bericht opstellen. Wil je een vervaldatum en wachtwoord instellen? Klik dan achter het invoerveld op het kleine pijltje omlaag en kies Instellingen voor delen. Zodra je de gewenste instellingen hebt gekozen, bevestig je met Toepassen / Verzenden.

Open in de OneDrive-map op een Windows-computer het deelvenster.

Delen vanaf een NAS

Een NAS (Network Attached Storage) is bij uitstek geschikt om grote bestanden op te bewaren. Dit apparaat telt meestal minimaal twee harde schijven. Een NAS is altijd verbonden met je netwerk, waardoor je de inhoud vanaf een computer of mobiel toestel kunt benaderen. De NAS-fabrikant ontwikkelt hiervoor gebruiksvriendelijke software en apps. Met name de gerenommeerde merken QNAP en Synology hebben op dit vlak een goede reputatie.

Een pluspunt is dat je vanaf een NAS eenvoudig gegevens met vrienden, familie, buren en kennissen kunt delen. Via een link downloaden de genodigden de gegevens van dit opslagapparaat.

We geven een voorbeeld met een Synology-NAS: log vanuit de browser in op het besturingssysteem DiskStation Manager. Selecteer in de app File Station een of meerdere mappen of bestanden. Je navigeert daarna in de menubalk naar Actie / Delen. Je kunt de weergegeven link(s) kopiëren en vervolgens sturen naar bekenden. Bekijk de resterende opties om onder meer een vervaldatum en wachtwoord in te stellen. Sluit het venster met Opslaan. Via het envelopje kun je de downloadlinks als alternatief ook mailen. Hiervoor is het wel een voorwaarde dat er een e-mailaccount op de NAS is ingesteld.

Kies op je NAS welke mediabestanden je wilt delen.